ги (зам.) - дигне (гл.)

От тебе до мене, се разора дека Сиве нашол пари во Маклата!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Почнаа луѓето да се прашат од каде му се тие пари, но тој ги матна дека ги дигнал на заем од бабата Цвета од Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Махинално ги дигнав рацете кон црниците. Една жена ми подаде столче.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А тој (Јаго, Скапен, Ранго) ќе ги дигне веѓите со уште неизбришан грим.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Не познавам никого“ , ги дигна рамениците и се тргна од прозорецот. „Но зоолошките волци не ги хранат со рибји конзерви и банани.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Не одустанувате од својата игра и горди сте што имате свој медиум за да се убедите дека не сте без вредност?“ Отец Симеон зачудено ги дигна веѓите и се виде себеси во своите илјади облици, за миг испитувајќи дали овој црн тип со долги нозе му ја открива вистината.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од мишките му го сети чистиот мирис на пудрест машки дезодоранс кога тој ги дигна рацете за да ја соблече маицата преку глава.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но ќе осамне денот - го засилува гласот - Денот на нашата одмазда! Храбро ќе ги дигнеме нашите чела!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Кога минавме крај нив, таа ги дигна клепките и порумене, а Пенчо неочекувано ме удри со тупаница по вратот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Кој ги украл? ги дигна веѓите и остана со отворена уста зачуден и во исчекување.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А ти си тука, распрашана командо, чавко со пауново перце во опашката, ги дигна веѓите старецот и се заврте кон неа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Притрчав и ги дигнав очилата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Чичко Адам ѝ ги дигнал парите што ги збираа за црквичка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Послушните елени ги дигнаа главите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но како ли се снемаа, кој ли ми ги дигна - не знам!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Чорапите! Чорапите ги дигнал некој...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)