Некои не можеш да ги излажеш, што се вели, и да ги натераш на измислена борба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сите во тоа време ги излагаа своите работи по излози.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Времето нѐ посипува секој час со својата прав и тоа е единствената вистина што ја признавам.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Првата лага сѐ уште не ја откриле.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Добро, не постои потполна вистина, а оној кој тврди дека е поинаку се лаже себеси а се обидува да ги излаже и другите.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не можев да заспијам. Размислував: денес двапати ги излажав.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ниту збор не измислив и не ги излажав.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Поздрави ја твојата другарка Мила, ако сè уште сте заедно и се гледате.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Овој ги излажа, им сочувствува и рече дека не може ништо да направи за нивно олеснение, освен да им советува на затворените да се предадат па да молат за милост.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)