Тој многу добро сфати дека неговата уметност во суштина е психосоцијална и дека во исто толкава мера е производ на искуството од неговото несреќно детство и фантазиите колку што е и од потребите на моментот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тие својата доверба му ја дадоа на водачот, овчарот, кој ги изневери - на лажен и лош родител.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бојсовата лична потреба да се спаси од чувството на самопрефрлување се стопи со идентичната потреба на германскиот народ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не знам дали ме изневери со друга додека бевме заедно, но затоа знам дека ги изневери сите можни вредности кои одеа паралелно со љубовта.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Публикациите кои имааат зацртано промовирање на светогледот на тврдокорните бели јапии (Time, Newsweek, New York, New York Times, Esquire, на пример) содржат голем број на темати во кои борбено расположените членови на некогаш заштитената елита си ги кршат главите од бранот на промени, потоа обвинувајќи ги оние кои се сомневаат во системот и кои со тоа, по импликација, ги изневеруваат американските индивидуалистички вредности.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Рекламата во весникот тоа слабеење му го припишала на измисленото средство Re- duco, а резултатот бил дека стотици дебели луѓе му пишале на Хичкок и му барале податоци за тоа чудесно средство.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сеедно каков пристап ќе избере и сеедно каков метод ќе примени, тешко е да се процени колку е авторот во состојба тоа успешно да го направи кога е во прашање неговото сопствено творештво, притоа да не ги изневери колку основните важечки принципи на теоретската опсервација што ја применува, толку и да ги појасни, барем, стожерните пунктови на сопственото творечко искуство.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Арсо ги изневери своите другари и себеси.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не смее да ги изневери.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Дека сум опљачкал селска пошта, дека сум силувал глувонема баба, дека сум ги изневерил вишите интерееси.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Го кудел тој Динкинса зашто си ги изневерил гласачите кога именувал хомофобичен комесар за здравство, зашто ја укинал пилот-програмата на Њујорк за замена на игли и зашто не ги бранел бездомните носители на ХИВ и зашто не се борел против сѐ поголемиот бран насилства кон гејовите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Силата што го придвижува голем дел од творештвото на геј-културата, сепак, потекнува помалку од геј-суштествувањето отколку од геј-желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, исто така, ме побудуваа и шокот и разочараноста поради тоа што револуционерното движење на сексуалното ослободување и на политичкото бунтовништво слегнале и станале помирлив, во суштина конзервативен облик на идентитетска политика што не се стреми толку да го смени светот колку што сака да си заграби поголемо парче од него.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако Динкинс, можеби, тогаш не сфатил, Русо не го фалел.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Отворената и експлицитна машка геј-култура што ја создало геј-ослободувањето досега не успеала да ја надмине и да ја замени машката геј-поткултура, која се темели врз геј-идентификацијата со негеј-облиците, ниту да ја замени со оригинална машка геј-култура втемелена врз премрежињата на геј-идентитетот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Првиот беседник на закопот, во декември 1990 година, бил Дејвид Динкинс, тогашниот градоначалник на Њујорк; цитирал, без видлива иронија, нешто што Вито Русо му го имал кажано неколку денови порано, кога Динкинс го посетил на смртната постела: „Во 1776 година, Едмунд Берк од британскиот Парламент вака говорел за ропството: ‘Долгот на политичарот кон народот не е само да биде вреден туку и да расудува, а ако си го жртвува расудувањето заради народното мислење, тој го изневерува народот“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали тоа јас, инсистирајќи на опстојната релевантност, моќ и, навистина, мудрост на голем дел од традиционална машка геј-поткултура, сум ги изневерил револуционерните дострели на геј-ослободувањето, сум го отфрлил новиот геј-идентитет што го создала и сум ѝ свртил грб на нејзините цели за општествена и индивидуална преобразба, сосе нејзините оригинални културни творби?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кога си заминал градоначалникот, следниот беседник на закопот на Русо истакнал дека неговиот претсмртен прекор кон Динкинс не бил од Русовото енциклопедиско познавање на политичкото говорништво во осумнаесеттиот век.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Па, тогаш, дали сум напишал реакционерна книга?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали си во состојба да ги изневериш очекувањата на другите луѓе околу тебе, за да не се предадеш пред самата себе?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Козите по многу особини ги изневериле своите диви предци и им се доближиле на луѓето... – Така е! – извика задоволно Чанга. – Но јас мислев на нешто друго!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од видовитост опседнати
по саноќ страхувале
да не би Небото да ги изневери луѓето
да не им го одземе од очите фасцинантниот
сјај, астралниот отсјај пред којшто
горостасните суштества отстапувале
со извесна нежност
по крв жедни, од крвта се откажувале,
да не би да го заборават
тигрите, леопардите, лавовите
времето кога со љубов биле гледани
и егзалтирани
о, да не би да престане дејството
на космичкиот искон - хипнозата
да не би да е смртна Светлоста
нивната душа, нашата!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Татко ѝ кажуваше кога го изневериле книгите, а кога тој ги изневерил нив.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)