Тука е и олукот што ги исфрла полумртвите или само зашеметени пајаци, и лавабото (шолјата, лоша илустрација) во кој исчезнуваат тие неколку бубачки со кои детето си играло, трупајќи ги врз хартиените бродови и мерејќи колку долго можат да бидат под вода.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Зел друга - и во неа црвец. Трета, четврта, петта - сите урми ги отворил, во сите имало црвец - сите ги исфрлил...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но, ако се дрзнела да го застапува играњето улоги кај лезбејките од современиот свет на 1970-тите, тоа ќе било нејзина фемисторија (herstory).
До крајот на 1970-тите, лезбејскиот и машкиот геј-живот во урбаните геј-гета на САД и на Западна Европа станаа препознатливи по хегемонијата на лезбејскиот феминизам и на емпатично мажествената култура на таканаречениот машки геј-„клон“, кои се трудеа да ги исфрлат од хомосексуалноста родовите поларитети и асиметричното играње улоги.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Законот не дозволуваше тие жени, сеедно од која причина сопрузите ги исфрлиле од дома, да имаат право да ги земат со себе децата, доколку нивните мажи не ги исфрлиле и децата заедно со нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Клара им помагаше, но не го идеализираше мајчинството.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Моите предмети некое време ќе лежат спокојни, додека некој не соборе храброст да ги раздаде, или да ги исфрли.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Но, уште веднаш потоа мечката пак се сврте кон него, застана сега веќе без никакво двоумење, решена да достои на својот грабеж, како и таа да знаеше дека тој во пушката има само уште два фишека, просто подметнувајќи му го своето тело за тој да ги исфрли уште нив и потоа да ја пушти на мир.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И само уште да ги исфрла по него сите преостанати зрна во својата пушка, однапред сигурен дека со нив повеќе нема да може ни да го достаса, а не пак нешто да му стори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тука ги исфрли бранот, на ова самотно острово со една единствена колиба и во неа девојка, дојдена од приказните.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кај Милева ми врвеше, орман ми се одзиваше.` За забележуење е дека младината предничи во воспевуењето на доскорешната борба и луѓето што таа ги исфрли од народните недра на згорнина. На собори, на работа, во домоите на културата, на празници средсело - младинците колективно создаваат нови песни.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
А татко само се наведнува и - фати фрли, ми ги исфрла спиците преку куќа, преку река, а може и преку село ми ги исфрли.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
нѐ гледа во облеката, во ликата, ни бара пасоши, ние кажуваме дека ги исфрливме пасошите, од радост и од глупост ги исфрливме, велиме, тие нѐ редат под стража, шестмина, колку што бевме од Македонија, нѐ затвораат во пристаништето и нѐ сослушуваат, нѐ прашуваат кој нѐ испраќа во Бугарија, дали Турција или Англија, ние кажуваме дека идиме од Америка, се чудиме зошто треба некој да нѐ испраќа,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се ослободи од непотребните работи во куќата: од разните шишиња што ги најде во долапот затворени со тапа или со кочанки, полни или полупразни со разните течности: масло, газија, крстена вода со босилок внатре, недопиена ракија или вино, лекови од тревки, варова вода и друго - ги исфрли надвор ослободувајќи ги од нив заробените мириси.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Кога зборуваше, внимаваше зборовите да не ги исфрлува тукутака: ги задржуваше во себе, господареше со нив сè додека не оценеше кога треба да ги изусти; велеше: ”Еден непромислен збор да пуштиш, ти треба безброј други да го поправат...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Туку гледате, ги исфрлиле од себе неубавите, груби капутишта, ги слекле тешките војнички кондури, која боса, која по калци, бели, домашни, која по свилени чорапи добиени на крос-контрите (како награда), - која по гаќички, која во селско шајачно фустанче, која со долги, мили раце, бели, слаби, о боже, некоја што била малечка се извила, заластарила, високо, до небото, друга се смалила, се свиткала, се подгрбавила, о господе боже!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Само треба да се биде свесен дека стигнавме до врвот на планината на Маргина 36 51 модерното искуство, и дека сега мирно можат да се разгледаат и соберат искуствата на модерната (нашиот несомнен родител) и сите други искуства што радикализмот на модерната (политички) ги исфрли или ограничи.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Само се полнеа а никако да се испразнат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Малку понатаму се затскрив, како да сум отишла по нужда и ги соблеков пантоланите, ги истресов од калта, но водата беше густа од црвената земја, ги исфрлив опинците и чорапите, па така ги облеков пантоланите.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А само неколку од тие стотина милијарди што ќе ги исфрли во текот на животот, се репродуктивни: сите други не смогнуваат да ја извршат својата физиолошка функција.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Тие ги исфрлија сите работи за кои мислеа дека се непотребни и така даровите слегоа на еден кожув, дванаесет рала чевли, седумнаесет разни шамии и шамивчиња, седум крпи за лице, два минтана, четири минтанчињаа, две капи, пет тулбени и две градски кошули за некои братучеди од Тиквеш коишто носеа градски алишта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да не ги зафати нов бран, да не ги обезличи, да не ги исфрли на некој друг брег и да ги осуди на нов почеток.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Потоа започнуваа да работат, а тоа значеше дека тој доскокнува во предниот двор на секоја куќа и ги зема кантите со смет и ги донесува до камионот и ги исфрла од нив отпадоците и уште еднаш ги удира по металниот раб со што испаѓаат корките од портокали и корките од дињи и почнуваа да го исполнуваат празниот камион.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ја исчистив собата од неред и чад. Ги исфрлив опушоците заедно со пепелникот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Тие би сакале да можат да скокаат во своите сопствени стомаци, самите да си ја варат храната и со лопати да ги исфрлаат своите гомна...
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Трговски центри го заменија градскиот плоштад, но постои значајна разлика во нивната функција: „За разлика од старите градски плоштади, кои беа и сѐ уште се места на дискусија на заедницата, на протести и политички собири, единствениот вид на говор што тука е добредојден е маркетиншкиот и другите видови на потрошувачки жаргон.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Обезбедувањето во трговските центри редовно ги исфрла мирните демонстранти заради попречување на купувањето, па дури и штрајковите се незаконски во рамките на овие затворени простори.“
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Заедниците, како што нè потсетува Грос, се формираат не само преку идентификација и генерирање на заеднички интереси, потреби и вредности, и воспоставување на универзални закони кои истите ги прават задолжителни и ги спроведуваат, туку и (а можеби и уште повеќе) „преку остатоците што тие ги исфрлаат, бројките што ги одбиваат, условите кои ги сметаат за невозможни за 22 Helene Pellerin, “Borders, migration and economic integration: towards a new political economy of borders,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 55. 26 асимилирање, кои се обидуваат да ги жртвуваат, оцрнат и протераат“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
А кога стивна бојот и кога виде морето како ги исфрла мртви неговите војници на брегот тој извика: на убаво место им е гробот и на најбезнадежно: под нив морето – над нив Елада, во сјајна бела кошула, сончев хиероглиф од крикови, зашто смртта е само обид да се заобиколат залудноста и заборавот!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Неговите информации ги исфрлиле на површината партизаните предводени од комунистите како единствени носители на отпорот во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Тие информации резултирале со испраќање британска воена и материјална помош на единиците на НОВ и ПО на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
А и овие, иконите, де, ќе ги исфрлиме од церквите, као шо реку погоре...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На авторот ќе му бидат потребни дополнителни петнаесет години за да го оствари ова внатрешно патување, за да се врати кон тоа што жестоко го обележало, одржано во инстинктот на спасувањето, задржано по првите налети на заборавот: „Нека останат спомените длабоко вкопани во мене, дури до заборав, сѐ додека ферментирањето на животот не одлучи да ги исфрли на површина, сѐ до мигот на оваа книга...“
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
37. Камионот наеднаш шлибна, ни ги исфрли главите од вратот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)