ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во писмата испратени еден на друг, со најгрди, најнавредливи зборови, си ги исцртуваат и карактерните особености и творечките можности.

Културните групи ковенционално се идентификуваат во однос на јазичните заедници.

Употребата на јазикот ги исцртува границите на културата: култура, во најмала рака, се состои од поединци кои го зборуваат истиот јазик.

Учењето човечки јазик е почеток на акултурација и социјализација.

Ова не е некаков логичен, обмислен, свесен процес – небаре на некој првобитно мажествен маж одеднаш ќе му дотече наплив од проникливост, па ќе си рече: „Леле, навистина ми се допаѓаат момци, па тоа мора да значи дека сум како жена – чекај, изгледа треба да почнам да се идентификувам со девојкине“.

Асоцијацијата е инстинктивна и интуитивна, а не обмислена.

Основните хетеронормативни координати на родот и на сексуалноста ги исцртуваат конститутивните услови во кои секој субјект на хетеронормативната култура се издигнува до субјективна дејственост и разбирливост.

Во секој случај, Њутн би регистрирала некакво свое недоразбирање, но не нешто потревожно – како, на пример, некакво нарушување на конвенционалните обрасци на нормалното човечко чувствување или кршење на оние најосновни општествени очекувања што ги исцртуваат границите на разбирливото во дадена култура. ‌Она на што смеата не му е конвенционална генеричка реакција е... трагедијата.

Тоа е извориштен, обликувачки процес, кој уште од самиот почеток е сосема општествен. ‌Извесна родова ориентација што не е во согласност со хетеронормативната мажественост, затоа, мора да се вградила во машкиот геј-сексуален субјективитет.

„Идентификација“ е начин да се каже дека машката геј-култура е, некако, комплексно зафатена со ликот на Џоан Крафорд – дека тој лик воодушевил некои геј-мажи, дека неговите фигуративни можности ги погодиле и дека тие емотивно се поврзале со него или дека се понесени од односите на блискост или на совпаѓање или на коинцидентност што успеале да ги остварат со него.

„Идентификацијата“, „деидентификацијата“ и „вкрстената идентификација“ претставуваат обиди да се артикулира општото, нејасно убедување дека ангажираноста на машката геј-култура со ликот и персоната на Џоан Крафорд остварува нешто важно, нешто значајно, нешто особено вредно за тие што учествуваат во таа култура. ‌Она со што си имаме работа, најпосле, можеби е особен вид на ангажираност што некако ги мобилизира комплексните односи на сличност и различност – но без да воспоставува субјекти и објекти на вообичаените начини.

Наместо тоа, таа мобилизација создава полиња на практика и чувствување што ги исцртуваат можностите за контакт или сооднос помеѓу културните форми и нивните публики, нивните потрошувачи и нивната јавност, а кои се пренесуваат од една на друга генерација.

Самото поимање на културата, особено во неговата класична, антрополошка формулација од деветнаесеттиот век, претпоставува средишна, дури и основоположничка улога на јазикот.

Границите ги исцртале луѓето, тие треба да ги избришат.