И го дави човекот, му ја кине устата, му ги каса ушите, го дупи со палците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му застанала и нему главата во огнот, а тој уште си баботи: ко мед ти е кожата, вели, ко шербет ти е потта, и ме гризе, ми ги каса образите, устата, гушата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)