„Немаме право, велите вие, да одиме наоколу и на луѓето да им ги мериме черепите...?“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Таа принуда за Ренан ја претставува најголемата срамота на анексијата и нејзината најмачна политичка иновација: „Човекот нема право да оди наоколу и на другите да им ги мери черепите, па потоа да ги фаќа за гуша и да им вели: „Ти си од нашата крв, ти ни припаѓаш!“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
На плоштадот, меѓу сините гулаби, лежеа накострешени стаорци и ги мереа со крвави очи минувачите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ветерот ги мери екот и гласот на дрварот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Наместо да си го поставам прашањето каков е овој календар за годините што поминале, сфатив дека календарот на Коваќевиќ е оној што ги мери периодите од други причини.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И, додека гледам како под фолии насадил цели леи вртипоп, нане, босилок, мајчина душичка, тој ми покажува дека има и сушилница за билките, горд на производството и на погонот за пакување: маса на која една жена од ѓутуре ги меша сувите растенија, ги мери на кујнска вага, ги пакува во теглички и им лепи декларации.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„Кој е тој да ги мери и премерува нашите заслуги и хула бесчесна да фрла врз видението и буквите на отец Стефан?“, праша отец Маргарит Духовникот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Често ќе ни речеше: ”Знам, душичката ви сака женско; и јас кога бев помлад, кога бев на вашите години, не можев без женско: во секој град каде што скитав имав по некоја: и во Атина, и во Анкара, и во Рим, и во Мадрид; ќе ми се прилепеше некоја или јас ќе се врзев за неа, но никогаш повеќе од една година не ја држев: ми стануваше здодевно само со една жена да живеам; штом ќе оставев една, наоѓав друга; се лепеа како по мед; ми ги мереа со педи раменава и градиве и велеа: јаки мажи сте вие, Грците; и можеби - затоа тешко го доживуваа оној момент кога ќе им речев дека ги оставам, дека во друг град одам, во друг крај на светов, и во тој момент или паѓаа во несвест или како диви мачки ми се нафрлуваа со ноктите да ми ги ископаат очите; или ќе ми се обесеа со рацете на вратот и ќе речеа: и ние одиме со тебе...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сега нивните досиеја покриваат над 500 видови. 160 okno.mk За да идентификуваат една, тие прават хемиски тест, ги мерат нејзините обем и длабочина, и потоа ја забележуваат нејзината боја и белези.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Кога почнуваа со оваа работа, имаа релативно лесна задача оти имаше само три или четири различни видови „Екстази“ таблети.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Онисифор Мечкојад никогаш не се смеел, никогаш гласно.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ако мртвиот не дошол и самиот да си касне за душа, некој друг нѐ демне и ни ги мери чекорите кон неврат. Кој - не знаев.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Дрско, со подзамижани очи, ѝ ги мерам недоразвиените гради.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Има и други штетни материи што начите застарени инструменти не ги мерат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Мери некои летвички, со вистинско метро ги мери; мазни некои штички со мало ноже; се внел човекот во некоја работа која и најумниот не може да ја разбере.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Па ти му припаѓаш на оној тип луѓе кои сите работи ги мерат на аптекарска вага.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
По некој ден пристигнаа стручњаци се искачија кај дувалото и зафатија со инструментите да ги мерат гасовите, отровноста, чадот, брзината, температурата, вибрациите...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)