ги (зам.) - мрази (гл.)

Ти треба да ги знаеш луѓето од твојата бранша.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Во моите филмови никогаш не сум работел со црнчиште. Ги мразам тие орангутани!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа направи да се чувствувам како пердув лесна по вагоните, иако ги мразам возовите!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И кога потерата дојде, Толевци ја видоа, и колку души се, и кој се со нив од селаните, но Толе не сакаше да ја нападне и да пролева невина крв. Co еден збор, тој не ги мразеше бедните војници, кои и сами стенкаа под железната дисциплина по десет петнаесет години во султанската армија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Посматрајќи ги консеквенците на неговото антиуметничко делување сфаќате дека тој ги мрази сите подеднакво, како евреите, комунистите, црнците, масоните и словените, така и својата чиста ариевска раса.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Без да ги мрази Милан и Кети и куќата, таа почувствува одбојност кон сите нив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Го мразев целиот свет: сите; и Луција и Земанек, и Фисот, и Партијата; сега конечно се прекина папочната врска меѓу мене и Луција; дури ги мразев и оние што ништо не ми сториле, што беа неутрални, како Земанек; ги мразев затоа што беа неутрални, и со тоа го охрабруваа моето страдање.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Феминизмот“ беше злоупотребуван од државниот социјализам за да ги обележи расипаните западни жени кои ги мразат мажите и можат себеси да си го дозволат луксузот да бидат во мошне привилегираните кругови.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
81. Ама г. Зиновјев им помагал и им сочувствувал на Србите. Тоа може да биде вистина, но тој го прави тоа не зашто ги мрази Бугарите, а зашто српските посланици во Стамбул се логични, ги знаат арно нивните интереси и можат да ги заштитуваат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ни еден српски воспитаник, особено ако тој има живеано во Србија, не само што не им верува на Србите дека тој е Србин, туку и ги мрази за нивниот шовинизам и ги лаже за да си ја достигне само целта, да добие образование.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По свршувањето на учењето може да биде и чиновник на пропагандата, но притоа тој ги мрази и си ја проколнува судбината што е орудие на една пропаганда, којашто си има свои цели, совршено спротивни на интересите на неговата татковина – Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И не, не ги мразат овдека поради тоа штрковите; тие се и сега свети, дури и најсвети од сите други птици.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таков беше - не крадеше, ама ги мразеше луѓето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Сега за кој човек сакате, вели за кој човек сакате да знаете уште колку време ќе живее. Конецов се ќе ни каже, вели, огнот се ќе ни каже. - И ние кажуваме имиња од луѓе што ги мразиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му кажа дека нејзиниот брат загинал во војната и дека ги мрази нацистите кои насила го зеле и го спотерале на фронт.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Живееше во еден пансион со триесет други девојки („Постојано сред смрдеа на жени! Колку ги мразам жените!“ рече таа попатно), а работеше, како што претпоставуваше тој, на машините за пишување романи во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој веруваше во принципите на Ангсоц, го обожуваше Големиот Брат, им се радуваше на победите, ги мразеше еретиците, не само искрено, туку и со еден вид неспокоен фанатизам, една исклучителна информираност, на која обичните членови на Партијата не ѝ беа ни близу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Јас тие месеци, од јуни до август, не само што не ги сакам, туку и ги мразам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не знаеше дали да ги мрази или да ги сожалува. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Само овде не беше прилепскиот кадија што ги мразеше мариовските бунтовници и им даваше само парче леб и вода.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Како да ги мразат каурите, да колат повеќе нечисти за да си осигураат поубаво место во рајот кога ќе отидат кај Големиот пророк Мухамеда, и да ја спечалат довербата на својот падишах, па и тука на земјата да проживеат беговски.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не дај боже Јоже да се врати љута е Јованка скупо ќе му плати со пензија мала ја остави сама да трпи за леб и посебна салама Таман се посрав, седнав на пача ми текна на вториот Тито од Псача ги мразев и двата, се сетив сетне го пуштив на цеде Тито Пуенте
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Не разговаравме никогаш но јас знаев дека ги мрази моите три маслинкени стебла; ме гледаше понекогаш како првата што ме гледаше кога мислеше дека не ги сакам нејзините стебла зашто мислеше сека се тие нејзини, само нејзини.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Општеството ги мрази, а не знае зошто.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Тој не ги мразеше своите крилја. Никако!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Гледаш оти вистината мораше еднаш да пукне и да прошета пред нас, и тоа без насмевка на лицето!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро, да речеме дека повеќе се плашам одошто ги мразам, но тоа е така, и ќе остане така.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иван Степанович, во војна можат да заминуваат само оние кои ги сакаат војните. А јас ги мразам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Рамнодушно ги мразам сликите кои како дежаву се појавуваат пред моите очи тогаш кога најсилно посакувам да ги заборавам, во нив имаше нешто трагично, инсинуации, глува тишина и привид на среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, не можев да ги симнам, потсвесно сакав да се измачувам, да гледам во тие неподвижни опскурни референци на некогаш среќни лица и да повторувам колку длабоко ги презирам тие очи и тие усни кои љубовта ја претворија во болка, или уште полошо во рамнодушност, како никогаш и да не било.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги мразам паричките што ми ѕвечкаат во џебот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Овде и тревата ги мрази полжавите и небото птиците.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Ама и ги мразев тие удбашите. Мене Тито ништо не ми имаше направено, ама го мразев за инает за нив.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ме свитка в затвор, немаше како, ама јас само ги мавтав, за инат ги поткажував само тие што ги мразев. Затоа сега, кога се случи тоа со пиперките, јас начека
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Водичите најчесто ги мразат ли­цата на статуите, небаре се нивни двојници.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Македонката со колак коса врз темето не можеше да замижи пред толкава болка па и од нејзините очи потекоа солзи, како и од очите на високиот маж, а заминаа без да ги поздрави толпата, со чувство дека сите ги мразат штом се дрзнуваат да испорачуваат Македончиња како Грчиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)