ги (зам.) - направи (гл.)

Всушност, диспаритетот во моќта на пазарењето меѓу работникот и работодавачот е уште понагласен со енормната разлика во богатството и општественото влијание на договорните страни – но, нашите кутри судии, сепак, не сакаат да бидат социјални реформатори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А токму поради еродираниот морален хабитус на медиокритетскиот и малодушен феномен наречен „македонски судии“, насушно е потребно, добро и правично [bona et aequi], да се регулира 308 оваа „сива зона“ – со цел економски помоќната страна да не ја злоупотребува својата доминантна позиција на пазарот на труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ете затоа, алчните судии, но и адвокатите – коишто, според зборовите на Махатма Ганди, се нивните „први братучеди“ и кои „попрво би ја продлабочиле кавгата, отколку што би ја решиле“, воопшто не ни гледаат работите да ги направат поразлични од она што сè.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Зошто, ми вели еднаш Атанас Бамбо, не ги направиш сите работи што треба да се направат?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Агна во едно писмо, немилосрдно, секогаш ќе паметам, ми напиша: „Не знам дали си ги направил понизни и зависни со дарот, но тие проѕреле дека тоа си го сакал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И им посакувам да бидат присутни тука на земската софра доволно долго за да можат да ги поправат сите грешки што ги направиле ненамерно или намерно, случајно или смислено, принудени или не... и при тоа ги повредиле своите блиски.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Коса беше многу straight претстава, бидејќи, иако зборуваше за хипи животот, сигурно не беше негов дел - односно, можеби беше негов дел кога го напишаа Џим Радо и Џером Рагни и кога Том О Хорган го режираше, но многу брзо падна во рацете на оние кои знаеја да ги направат работите такви за да поминат кај широките маси. 130 Margina #15-16 [1995] | okno.mk (...) Прикажувањето на ****, кое беше во декември во Синематик - беше единствено прикажување на сите 25 часа филм без прекин - ги врати сите оние рани денови кога снимавме филмови од чиста забава, со единствена желба да забележиме сè што им се случуваше на луѓето кои ги знаевме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во тоа време за тој филм воопшто не размислував како за меѓаш, но кога сега ќе погледнам наназад, тој навистина го означи крајот на периодот во кој правевме филмови само за да ги правиме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како што рече еден критичар, нашите филмови и изгледаа како куќни филмови, со таа разлика што нашата куќа малку се разликуваше од другите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Според други јас сум обичен чевлар, а градот Берн со гордост чува пар чизми што наводно сум ги направил кај нив и, заминувајќи оттаму, божем сум им ги оставил.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Проверките што ги направија по официјални канали навеаја извесност дека Цви не е во Једи-куле.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Чувствувајќи грутка во грлото, Карер го врти погледот кон она што некогаш било еврејско гето на стариот Закинтос, потсетувајќи се на кажувањата на генерации и на официјалните хроники што неретко како татко на општината и самиот ги оживуваше во своите говори на градските собири одржувани по различни пригоди, од локалите до државните празници: дека Закинтос е остров на одамна воспоставена хармонија на сите негови жители: на православните Грци, италијанските католици и на Евреите, Закинтјаните со мојсеевска вероисповед.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го зеде чкорчето и со трепетливата рака го чкрапна, потоа го запали првиот од осумте фитили што утрово ги направи маж ѝ изговарајќи го традиционалниот благослов: „...Leadlik ner shel Hanukkah”9.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Присуствуваа на свадбите што речиси еден по друг ги направија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Можеби на почетокот, кога пристигнаа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но сѐ едно. Не сме ние виновни дека мајките нѐ родиле под патот што ги направиле куќите во овој дел од селово.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ами децата? Децата си имаат мајка, ќе ги одгледа, ќе ги порасне и ќе ги направи робови на агата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Точно беше ја измерил Никола длабочината и правецот и тие веќе за десетина дена ги изнесоа парчињата од ќунците и удрија на калдрмисаниот ѓериз доволно широк да може човек помешечка да се провлече стотина метра надолу.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така почнаа. Ноќе копај во ќошот, со разни парчиња железа што им беа доставени од луѓето на Организацијата, полни ги ќесињата што ги направија од своите крпи за лице, а дење турај ја земјата во клозетите, која водата ја носеше надолу по ѓериз и ја исфрлаше во Драгорот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како што веќе спомнавме, голем дел од спознавнотеоретските напори произлегува од обидот нумеричките кодови на светот да ги направиме адекватни и да пронајдеме сѐ попрефинети и поелегантни математички методи. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 111
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Морав сам на струг да ги направам и двете дванесет-калибарски чаури, а потоа и сам да ги наполнам; морав да ископам еден прастар микрофилм со инструкции за полнење на чаури; Морав да направам преса за да ги подесам капсулите -а сето тоа е многу зафркнато.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Снимателот беше, впрочем, предвоен фотограф, кој излегол во партизани последните месеци колку да им ги направи на новите раководители првите ретуширани портрети, па како таков, то ест како уметнички фотограф, стана и филмски снимател во новооснованото филмаџиско претпријатие, но иако дополу задоволен криеше уште амбиции, што допрва имаше да ги видат оние што беа доделени да ги сетат на свој грб.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Секаде каде што има слична потреба за промени, Ве овластувам да ги направите потребните измени.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
По ова време веројатно е пуста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во пресметките што ги направив уште пред неколку денови утврдив дека тој прозорец се наоѓа на источната страна на затворот и оттаму може да се види само улицата што слегува кон мостот. Или грешам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Угоре, тоа е истата улица што води кон ридот со лозја.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
АНЃЕЛЕ: Еднаш реков да ги направам чекови, како што секој носи, ама се премислив.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Овој модел воспоставува систем на моќ во кој: • изворот на моќ е невидлив за оној којшто таа моќ најсилно ја доживува, • индивидуите се изолирани во своите искуства на потчинување, • индивидуите се субјекти на “посматрање”, • за индивидуите е невозможно да определат кога се изложени на надгледување и испитување а кога не се, и според тоа тие мораат да претпостават дека секогаш се надгледувани, • индивидуите се поттикнувани постојано да се вреднуваат себеси, да се контролираат себеси и да работат на своите тела и души за да ги направат послушни, • моќта е автономна сѐ додека тие кои учествуваат во потчинувањето на другите, следствено, се “инструменти” на моќта.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
(5) Сепак идеите внесени во основата на ова дело - предизвик и непослушност кон конвенциите - се особено евидентни во “Големото стакло” и делата поврзани со него, како и, во различна мерка, скоро во сите други дела што авторот ги направил во преостанатите години од својот живот. 106 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јас ја дискутирав Фукоовата анализа на овој модел и на друго место (White, 1989).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На прашањето кое е негово најзначајно дело Дишан одговорил: “До овој момент, јас би рекол, „Три стандардни запирања“ (1913).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мајчиното одобрување го иззема синот од терористичкиот надзор и од терористичкото спроведување на машките полови улоги, додека неговото идентификување со неа му овозможува пристап до просторот на самата изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, ако сега трпи театар чии посетители го маваат со овошје, тоа е затоа што желбата да изведува најпрво му се подбудила другаде, преку едно толку поохрабрувачко калапење на театралните идентитети и односи, што, всушност, сѐ уште не ни излегол од таа прва сцена, каде што токму откако ги направил првите чекори или ги изговорил првите зборови, ќе пеел и ќе танцувал за жена што го повикувала да изведува и го фалела со аплаузи уште пред да заврши, го бодрела кога ќе се подизгубел, самата пеејќи и танцувајќи, речиси како баш тој да ѝ е алтернацијата за некоја улога што таа не можела да ја одигра, дали од великодушност, од срам или од нешто друго.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Односно, таа можеше навистина да пренесе нешто уште погеј од самиот геј-идентитет.145 Вака слично, младите геј-мажи денес очигледно и понатаму наоѓаат значење и вредност во артефактите на хетеросексуалната култура што не биле создадени за нив, но кои можат да си ги направат свои и на кои можат да им внесат разни настрани значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сепак, зошто воопшто би ѝ се јуначел на таква стигма ако претходно не бил врбуван преку (постарата и пожилавата) моќ на поттикнувањето?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Јас сум таа, заедно со татко ти, која упорно го поткрепуваше твоето убедување дека човекот мора да си го сочува својот интегритет, да биде способен да ја забрани слободата од детските дни, и надворешните присилби да ги направи што е можно побезопасни.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Патиштата и улиците ни ги направи општината, значи државата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој раскажуваше, ние црвенеевме, а Берта Ауербах сигурно веќе имаше решено уште таа вечер да му каже на овој млад човек дека ја откажува нарачката за семејните портрети.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ја виде нејзината врамена фотографија при неговата прва посета на домот на дедо си, ја препозна и рече дека брат му му кажувал дека таа сега лежи в земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Хајнерле не ја помнеше мајка си. Софи Фројд Халберштат умре кога тој имаше тринаесет месеци; ликот ѝ го знаеше според фотографиите кои ги направил татко му, а слушал за неа од својот неколку години постар брат Ернст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, двата пола на лудилото се пројавуваат кај иста личност: “Некои пациенти, откако се меланхолични, имаат напад на манија,” додека пак некој кој бил еуфоричен заради манијата, го обзема меланхолија, “станува, на крајот од нападот, изнемоштен, тажен, молчалив; се жали дека се плаши за својата иднина, чувствува засраменост.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој таа вечер раскажуваше бесрамни нешта, кои се премолчуваа во секој дом и во секое друштво кое не припаѓаше на самото дно на општеството; дури и кога пријателите на Берта се обидуваа барем малку да го насочат разговорот на друга страна, па го прашуваа за тоа каде ги направил првите слики по нарачка, тој зборуваше како на петнаесет години во некоја јавна куќа насликал неколку актови на ѕидовите, а потоа раскажуваше што сѐ правел таму освен што сликал; го распрашуваа кого портретирал изминатите години, а тој ги набројуваше портретите на сопругите на месарите, банкарите, докторите и професорите, и помалку зборуваше за портретите, а повеќе за тоа што сѐ правел со портретираните.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кападокискиот истражувач на болестите ги посочува меланхолијата и манијата како два пола на лудилото: “Меланхоликот се осамува, се плаши да не биде прогонет или затворен, се измачува со суеверни идеи, го мрази животот,” тој “го проколнува животот и ја посакува смртта”; оние, пак, кои не се обземени од меланхолија, туку од манија, се во неконтролирана фурија, возбуда или веселост, и во овие состојби може да се чувствуваат инспирирани за големи дела за кои немаат подлога да ги направат, или пак можат без некоја вистинска причина да убијат некого.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
142. Постојаната борба рамо за рамо со Бугарите ги направи нив еден народ со бугарско име, но со словенски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите сакаа да ги направат Македонците да им служат на српските интереси, т.е. самите да се мислат и на своите сонародници да им велат дека се Срби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како ви се чини: дали се доста? Дали се многу? Дали се повеќе од добрините што ни ги направија Србите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со тоа само се објаснуваат и желбите и усилбите на покорителите да ги направат покорените да се откажат од својот јазик и на негово место да го научат нивниот; исто така со тоа се објаснува упорството на покорените народи да си го зачуваат сето свое духовно народно наследство, а особено јазикот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сакаме ли уште еднаш да не ѝ послужиме на Турција и пак да не ги направиме криви другите за нашите грешки?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие сакаат да ги направат Македонците Срби, забранувајќи да се обраќаат пропагандите со нив инаку, освен како „прави” и „чисти” Срби. Тоа не стана.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите во текот на 25 години, особено во последниве 20 години успеаја, ако не да ги направат Македонците Срби, тогаш барем да создадат во европското јавно мислење убедување оти во Македонија има и Срби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Носителите на тие колца-наречја некогаш се викале „Словени”, а после ту Бугари ту Срби, додека конкуренцијата на овие две имиња не ги направи обете туѓи за Македонските Словени и тие не фатија да се именуваат со старото географско име на својата татковина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, значи, Бугарија ни ги направи досега веќе сите арнотии, остануваше само и кај нас да развие класа „самостојни националисти” што ќе разберат најпосле каде е коренот на секое зло во нашето национално развивање, т.е.Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ќе речете оти народот ги направил најголемите жртвувања во полза на движењето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли таа за атер на Бугарија да ги навреди другите балкански самостојни православни држави, чија самостојност е извојувана со руска крв и со руски пари и да ги направи тие држави да се одвратат од неа кон другите западноевропски држави и да се направат во нивните раце орудија насочени против Русија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Често се обидувам самиот да испитам што сум пишувал, да ги корегирам грешките, ако сум ги направил. Тоа е можно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Холандината методолошка приврзаност кон историската контексту­ализација и деконструкција како орудие кое ќе ни помогне да ги лоцираме машките предрасуди во текстот и кое ќе помогне да ги откриеме или повторно промислиме хиерархиските отпори и исклучувања коишто ги направија жените невидливи, го условува нејзиното потпирање врз континенталната философија како пат кој води надвор од машката философија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Кога за ова прашање дискутираше со своите пријатели од младоста, во еден друг систем на верувања, дискусиите беа жешки, но се чинеше како сите да се согласуваат дека секој е кројач на својата судбина и искрено веруваа дека нивните животи ќе бидат токму онакви какви што тие ќе ги направат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
“Има многу работи што сум се обидел да ги направам во стриповите, што компјутерот може да ги направи подобро”, вели тој.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секој организам има неколку стратегии кои ќе ја подобрат прилагоденоста и многу стратегии кои нештата ќе ги направат полоши.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Каталогот исто така содржи и неколку скапи машини што Вудринг ги направил.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А кога тој глас беше најсилен и кога неговата сосредоточеност потреперија и стаклата на прозорецот, кога тој распаруваше со својата машка незаситна болка, еден помлад, поплаховит, уште несознаен за силата на своите извивки, се придружи кон него и ги направи уште потрпки и уште понескротливи сите тие болки на писокот со своето поројно мутирање.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оној ги насобра околу себе сите свои братучеди и ги направи бригадири, секретари, книговодители, магационери и членови на комитетот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А и некој да ви ги направеше кој ќе ви работеше во нив, ако не бевме ние селаните.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Доста, доста! - подвикна Никодин. Да не бевме ние, кој ќе ви ги направеше сите овие фабрики?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Највпечатливите репортажи ги направи со планинарите од планинарското друштво „Железничар“ при освојувањето на негазените височини.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ѝ ги пишеш волшебните зборови за успех во работата, за бериќет и љубов, а можеш и лента да ѝ снимиш (аудио), да те слуша по стопати дневно и да ги направи сите работи по ред, како по инструкциите што си ѝ ги издиктирала со радиофоничен глас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Живеејќи на чифлигот на татка си потајно демнеше згода за која ќе може да ги наклевети Акиноските пред султаните во Константинопол и да им го одземе Имотот а нив да ги направи свои раетини.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Битолскиот Грчки владика Партение беше начул за скарувањето Максимово со битолските и прилепските првенци, како и околу што било скарувањето, па скротил план како да го добие Максима за себе за од него да добие согаласност тој да ги освети општината и училиштето и така да ги направи грчки, па почна во Потковицата да испраќа свои луѓе, некои битолски трговци гркомани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оставете ми време, велам, барем сите редови да им ги направам. 198
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оф, ебаси му ја на тој што ги направи, што ги плукна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Година, година и пол се појавуваше на нивните трибини и зборуваше за нужните промени што општеството мора да ги направи, така што за почеток ќе мора да се одржат фер избори и генералот Стојан да замине од власта.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Хероинот ја има таа моќ сите овие непријатности да ги направи задоволство.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Константниот јадеж би требало да ве збудалува, постојаното икање да иритира и постојаното лошење би требало да биде ужасно.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На претходното прашање ќе му пријдам преку критика на редукционизмот кој е обид да се сведат законите од една наука на закони од друга како што на пример дел од хемијата може да биде објаснет преку законите на физиката. ]е почнам со преглед на еднонасочниот редукционизам, кој во нашиот случај би тврдел дека сите закони на менталниот се изводливи од законите на физичкиот мозок и дека постои основна наука, нека биде тоа неврофизиологијата, од каде може да се изведе целата псхилогија, само кога би ги направиле потребните пресметки. 84 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ги повика селаните да му ги направат сите адети, и тие му ги направија: го избричија, го измија, го облекоа во нови алишта, му обуја нови чевли. И го ставија во ковчегот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога Татко беше уверен дека конечно Камилски ја завршил својата прикаска за башибозукот, тој се исправи, прошета со погледот кон наредените книги на рафтовите како вистински војници, кои само тие, двајцата, со нивното читање ќе можеше да ги прочитаат, да ги совладаат, да ги направат безопасни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Има чувство, знај да го најди вистинскио материјал, вистинската кожа, постава, боја и да ги направи чевлите онакви за нивниот сопственик да заборај дека воопшто ги носи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Nobel очигледно е продолжение на работата на друг дизајнер, кој бил оневозможен да ги направи неопходните исправки за да го ревитализира фонтот за дигитална сфера.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ќе ни остане простор од деведесет проценти на размена на мислења кои можеби и ќе ни ги направат разбирливи и преостанатите десет проценти!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но секој ќе си остане дискретен за десет посто од информациите за својата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сепак, со крајни напори се облековме и тргнавме кон црквата за да се причестиме а безброј пати до црква седнувавме за да се одмориме, па така фустаните нови ги направивме бербат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од сите престапи што можеше да ги направи еден член на Партијата, овој беше најтешко да се прикрие.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цел на Новоговорот не беше само да обезбеди медиум за изразување на погледите на светот и на менталните навики што им прилегаат на приврзаниците на Ангсоц, туку и да ги направи сите други начини на мислење невозможни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нас не нѐ интересираат вашите глупави престапи што сте ги направиле.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Работа на Винстон беше да ги исправи првобитните бројки така што ќе ги направи да се согласуваат со најновите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Усните ѝ беа јасно црвени, на образите имаше руменило, носот ѝ беше напудрен; имаше дури и малку сенка под очите, за да ги направи посветли.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Војната е начин да се разнесат на парчиња, да се истурат во стратосферата, или да се потопат во длабочините на морињата, материјали кои поинаку би можеле да бидат употребени за да им овозможат на масите премногу комфор и, оттука, на долга патека, да ги направат премногу интелигентни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Последен пат со началникот Круме Волнаровски се сретнав во неговиот кабинет.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа е доволно да му ги простам сите грешки што ги направил кон мене. Ако ги направил. Толку.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Веруваше ибн Тајко во изедначените места, па сакаше уште да ги направи и видливи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ставаше во голема каца зелка, зелка што алтан не ѝ беше рамен, а во земјени ќупчиња и разни туршии и речели, направени со тикви, шира, дуњи и мушмули, а од свинското што не смееше да се продава по касапниците, зашто и касапите беа само Турци, Тодора нареди да се направат пастрма и суџуци, та кога скришум ги направија со неговите три жени, скришум и ги пренесоа есента со товарни добичиња од селото в град.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Гладот ли што ги мачеше и нив исто како и џганот, или сликата на гладот што ја гледаа пред себе во партали, боси нозе како ѓон со крвјосани петици, гурелави очи и остри коски како сабји подадени под смрдените кошули на оние што ја преживеале чумата, ги издели некако двајцата од несреќните и ги направи поблиски, иако со сркањето од бакарните чанаци сакаа да покажат, ќајата - дека и покрај човечката слабост тој си е обезбеден пред допирот на несреќата, а тој пак - дека е благодарен и почестен што е со него.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И како што Грците ги направија своите букви подражавајќи ги еврејските, така и тој по образец на грчките.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Приготви педесет и два таками облека и еден понеделник ги направија сите јаничари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На кадијата му удри мисла да се послужи пак со Аџи Јанета и Аџи Рампа и испрати човек да му го доведе, а тие се израдуваа мислејќи дека се покорени Мариовците и кадијата ги викна да ги направи мариовски бегови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Некои од оние клинци кои толку многу ни значеа и кои шеесеттите ги направија онакви какви што беа, умреа млади во седумдесеттите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Откако се наиграа и нашетаа низ село, сите улички ги протрчаа со коњите, сите кучиња ги нападија надвор од селото, ги направија коњите бела пења, изгазија ергенчињата по некое девојче, турнаа по некоја стара баба и ќерамида од покривите; на еден знак се прибраа секој во својата „база".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со тоа си земаа збогум со свети Димитрија и го молеа да им ги прости гревовите што ги направиле за оваа и друга година, што газиле околу манастирот, што јале и збореле можеби понекој непристоен збор во негово невидливо присуство.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тие ќе ги направат своите снопови најголеми и ќе му кандисаат на Чатлакот, Расим-беј или некој друг ага-спаија и од осум — кило, а сиромашките и на сираците којзнае да ли ќе пуштат и од шеснаесет кило! . ..
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Помолча пак отец Иларион, и кога виде дека сите гледаат во него чекајќи да продолжи, рече: - Душата човекова се разликува од животните и по тоа што таа прави дела; што управува со сопственото тело; што знае дека телото ѝ е привремено боравиште; што е разумна и знае дека е од бога и во бога ќе се врати; што знае дека ако биде грешна - ќе замине мрачна и темна, а ако биде безгрешна - ќе замине чиста и светла; што знае (како што вели свети Андреј Јуродив) дека сразмерно на делата што ги направила, така и ќе свети: некоја како сонце, некоја како месечина, некоја како пламен, некоја како молња, некоја како камен скапоцен, некоја како килибар, некоја како цвет, некоја како волна, некоја како сребро, некоја како чисто злато.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ако прагматичната природа знаела секогаш да си отвори пат, догматичниот човек, пак, сака да си ги испланира грешките што очекува да ги направи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Сами си ги направивме змејовите. Затоа што знаеме како.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На децата смеењето им потсмрзна и им досмрзна кога тој пак го наполни шишето и пак, кло-кло-кло и – ги направи четиринаесет.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Одговорив дека тука работите се смешни, иако не појдов од тоа такви да ги направам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Никој не проговори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А неговиот воз на спасувачки санки во Das Rudel, 1969, ја сугерира потребата за спасување и за исцелување на раните од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност Бојс бил тој никој, како што, по мое мислење, бил и мртвиот зајак во wie man dem toten Hasen die Bilder erklart - тој сликите што ги направил како возрасен човек му ги објаснувал на мртвото дете во себе, за во нив да вдахне живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Глобално село: тоа нема да остане засекогаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што го привлекло детето била интуицијата за неговата сопствена историја и време и за присуството на нешто што никој не го забележал”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- „Сигурни ли сме дека нама да зажалиме еден ден за изборите што сме ги направиле во животот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Треба да ја цениме конструктивната критика, да најдеме начин да ги разбереме работите и да ги избегнеме грешките затоа што само така ќе ги направиме подобри нештата кои гравитираат околу нашето удобно опкружување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За ова прашање не постои погрешно време, подобро да се постави некогаш, отколку никогаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да ја истераме темнинта шо поминува низ вашата глава, затоа што луѓето се способни да се справат речиси со се.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе се будиме ли еден ден сами со своите тајни, тешки како олово, поради изборите што сме ги направиме за да преживееме или тоа ни е само изговор зошто немавме храброст да останеме и да се соочиме со животот!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Дали добрите луѓе прават лоши животни избори?“ Речиси секогаш!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Влегувањето на САД во војната на 8 декември 1941 година повторно го актуелизирало прашањето за местото и улогата на координаторот за информации.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нејзината активност била дефинирана од страна на претседателот на САД, Рузвелт: "да ги собира и да ги анализира сите информации и факти коишто се однесуваат на националната безбедност, да ги споредуваат таквите информации и факти и таквите информации да ги направат достапни за Претседателот и за оние Министерства и функционери на Владата што ќе ги посочи претседателот; да преземе, на барање на Претседателот, такви помошни активности кои би го олесниле обезбедувањето на информациите што се од национален интерес и кои во моментот не се достапни за Владата".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И дека чупките, ни велеа, ќе ги направат алајки по куќите на богатите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога Салвадор Дали доаѓаше тука во шеесетите, тој мислеше дека ние ги правевме работите што тој веќе ги направил.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Моите први обиди беа со лицата на Трој Донахју и Ворен Бити, а тогаш, тој месец почина Мерилин Монро и така добив идеја да ги направам нејзините први портрети - моите први Мерлинки. (...) Едно попладне ми се јави Хенри и рече: “Сега се чув со Раушенберг!
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И кога ги направил ги испулил, ги испулил, ама не ги бендисал.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дедо Најдо ја продолжи прикаската: „... Криво-лево, работата одеше како што одеше додека овде на сила не ги направија, со простение, тие лајна колективите, селските задруги што ги викаа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Она малечко време што го поминале заедно на салашот за време на раѓањето на Пеличка и она другото додека се вратија во Скопје, ги сплотило толку многу што ги направило роднини, од кумови и нема поблиски надвор од семејството.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија ѝ се обрати на Перса со молбен глас Мајко Персо, овие сандуци со свои раце ги направи Танаско и во нив чинам е сиот мој живот, голема молба имам да бидат во одајчето со нас покрај твојот убав старински мебел!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се сетив на баба која и по триесет години од смртта на нејзиниот девер, сметаше за нужно да му ги направи сите редови што се носат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Многу лесно – попушти – ќе ги соберам другарите и ќе им појдеме на оние копилиња во паркот, лом ќе ги направиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)