Зошто и нив да ги натажува?
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Можеби беше солза која ќе светнеше и ќе наедрееше по калдрмата, потоа ќе се лизнеше по неа и наместо да ги натажеше луѓето што ќе ја сретнеа, таа ги смируваше, ги успокојуваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Неговото отсуство ги натажи сите рудари, а најмногу русото Проќиче.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)