ги (зам.) - одвлече (гл.)

Немаа и обајцата конечен став какво место ќе заземе овој поим во нивната листа на (без)опасни османизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Расправата за судбината на поимот милет во балканските јазици ги одвлече Татко и Камилски, неочекувано многу подалеку, во различни области одошто очекуваа, но сепак не веруваа дека допреле до неговата суштина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXXVIII И Татко и Климент Камилски, кога се сретнаа рано утредента, беа првин согласни дека поимот на јаничарството, како што започнаа да го разгледуваат, далеку ќе ги одвлече од проектот и за да се справат на таков начин со најопасните турцизми во балканските јазици ќе им беа потребни години.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имам и јас свое море – со ѕидови бели од сол и замор зад нас, со рамномерниот здив на водата и ноќта што ги одвлечува сите минати и идни напрегнати утра, кон далечната шир, во неповрат.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но една смрт во едно соседно село ги одвлече сите тројца на друга страна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А тогаш... ... Нивниот заеднички пат ги одвлече в село да видат неуредени куќи со црни стреи;запуштени и накривени ѕидишта; недоверливи ситнооки прозорци, - врз нив гнили штици, матни стакла, поцрнети стари календари; потоа: нечисти и нерамни сокаци низ кои се влечеа звуци и мириси, предчувствувани претстави за недогорени суви дрвја, кочини, мали деца, катран; расфрлани мртви предмети, ненужни и запуштени - накривени коли, одамна почнати, недоплетени огради, корита, алат; куп сонливи куќиња, кокошки, деца.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ова мало суштество што до пред десетина минути не постоеше, му ги одвлече мислите од секојдневноста, го вовлече во оној чуден, магловит свет на слики и претстави што можат да се создадат само во мислите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кап ... кап... кап - капе вода во камен - бигор издлабено коритце... тенка шурка несопирливо се слева удолу низ карпите... се слева - бигори влече - ама бигори во душите на живите ништо не може да ги одвлече - се пластат...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Така било: несреќата завиткала во црно над четириесет куќи а од плачењето на проретченото Кукулино и небото трепетело.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Обвинети за злосторство над шеснаесетмина, за грабеж и за сокривање на оружје, шеснаесетмина несудени воденичари биле осудени на бесење, другите неколцина ги одвлекле стии без трага и без глас: судот ги казнил на сто и една година робија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)