ги (зам.) - остава (гл.)

Ги оставаа пусти родните огништа, со надеж оти еден ден ќе се вратат во нив. Земаа со себе само најнеопходни предмети.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Најрамнодушно ги остава луѓето да се чудат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ги остава така на масата чиниите да мирисаат по куќата од јадењето, остатокот во тенџерето непокриен да се распаѓа и да го наплукуваат мувите, и со сите оние трошки по масата. Гадно.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Е тоа едно „којзнае”, тоа беше гласот надеж која не ги остава луѓето да стивнат и да се помират, да си го олеснат невозможното...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Со овој инцидент дефинитивно е потврден Ворхоловиот концепт на воајер, тој ги остава протагонистите безоглед на тоа што се случило.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во оваа секвенца, условно рече­ но, играниот филм се претвора во документарен, и како таков се оттргнува од контролата на протагонистите и творците.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А, истовремено секоја селска куќа, која има девојки за мажење, прозорците на собите каде што тие спијат ги оставаат отворени и низ нив може да влезе секој младич - кандидат за женидба и да биде со девојката.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога пак Јаков ќе заминеше, таа не можеше да заспие и ги впиваше во ноздрите, исцрпена од дивата љубов, мошусните мириси што во нејзината постела ги оставаше неговото жилаво темнокожо тело и кои одново ја преплавуваа и до болка ѝ го јакнеа копнежот по него.  Утрото го обои прозорецот во румено.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но тоа го изговорив не со револт, не како оптужба, го изговорив со еден тон на итрец, што само се правел на будала, се преправал дека не гледа како сакаат да го насамарат другите, ги остава да чинат што намислиле, а в душа надмошно им се потсмева, и еве со презир го погледнува предметот за кој се плетеле замки - новите чевли на нозете на Банета.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Миланче, - вика Боце, - ела избричи го човеков! Миланче ги остава полека земените фигури од скутот на клупа и влегува внатре.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ја загубив желбата да ги запознавам, со насмеано тресирака климање да им го изустувам моето крстено име (го паметат дури по второто извикување), да ги придобивам со своите добри особини, со настраноста на општокултурноста, да ги гаѓам со моето смртоусно оружје – зборот, да ликувам збунувајќи ги со инаквоста, да им го изнудувам овој-не-е-нормален коментарот, да го собирам ѓубрето од добрите впечатоци што тие зад себе ги оставаат.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Но, конечно, што е со ликовната уметност? Во тогашната Европа таа барем за половина век е пред поезијата, а трактатописателите за поезијата ги остава на раздалечина од стотина години.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Или ги оставаат за крај. Последна шанса.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Стравински од искуство знае дека ладовините се близначки со сенките.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сеедно, нив пак ги одминуваат сите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И многу се нервира што некои сенки навистина имаат гладни усти и бездушно мљацкаат, само мљацкаат и не ги оставаат полжавите да ссвртат уште едно кругче на нивниот пат до малку сонце.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Оттаму почнаа да ја наслушуваат надежта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Намуртени, озлојадени, загрижени, тие брзаа да се доберат до некоја колиба или трло каде што ги оставаа кременачките, косите или крклизите и бараа некој обичен, предмет — јарем, палечник, плаз, некој сноп 'ржаница да кренат на рамо и со него да си влезат в село, незабележани, оти знаеја што ги чека дома сите оние што беа им се придружиле на комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Двестете души војници и десетмината заптии не ги остава пушките од раце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А штом ќе паднеше мракот селото беше блокирано, а баш најлошиот Расимчауш со педесет војници се сместуваше во црквеното кале за да го брани конакот од мудурот, кој беше десетина дваесет метра оддалечен од црквата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овдека, од овие блиските села сум од Ореовец, ако си го чул — одговори Горѓи Ацев, кој за првпат беше попаднал во затворот, бидејќи ги бунел селаните да не ги оставаат прилепските чорбаџии и бегови да си ги оберат лозјата, додека не платат на селото по десет гроша на дулум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Автобусот и ги прекинува мислите, ги остава зад себе евтините зборови.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Живееше само од питијата и питите што му ги оставаа болните дојдени од крајот на неговиот татко: шишињата ракија завиткани во стари весници, а комадите пита прекрстено стуткани во книжни салвети како во шарени шамии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Широкиот избор на значењата кои Дишановиот јазик ги остава недокажани, потсетува на многу различни слики, но тие, како посебни делови од филмот, не можат одделно да се распознаваат.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И слушав како тажачките ги спомнуваат мртвите; и како своите злосторства злосторникот ги заборава; и како смртта ги рамни грпките што животот зад себе ги остава.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Влегува детето вр својот чопер со џебот полн долари и оди да прави туризам, да ги остава нашите долари секаде по светот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Поштарот и инкасантите, пратките му ги оставаа протнати под врата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
(Ана влегува носејќи тепсија со комад и грне кисело млеко и ги остава на синијата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНА: (влегува и носи земјена паница и дрвени лажици и ги остава на софрата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Стоев на влезот на широчината и ја полнев капата со џамлии, слики, копчиња, шпиртосани бубачки, перца, празни кутии од помада и безброј слични предмети. од неколку улици наоколу доаѓаа деца и ги оставаа своите играчки во мојата ученичка капа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ја гледав, додека така ја замислував, како се срами од својата голотија пред децата, иако човек најмалку се срами кога знае дека е на неколку чекори од смртта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја слушав Отла како им вели на децата дека прво мора да се истушираат, и им советува секое да внимава каде точно си ги остава алиштата, затоа што по туширањето ќе треба набрзина да се облечат за што поскоро да стигнат до плажата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Може ли да се претскаже каква ќе биде судбината на Македонија под Австро-Унгарија: Босна и Херцеговина јасно ни покажуваат оти не ќе поминат ни 10 години од австриската окупација кога ќе зафатат Македонците, без разлика на вера и народност да си ги оставуваат своите катови и да се иселуваат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Компакт-диск технологијата, како на пример CD ROM, веројатно им овозможуваат на корисниците да комуницираат со текстот на тој начин што им даваат алтернативи и ги оставаат да одлучат што е значајно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Прво: Ако се вистински актери, би имале потреба, како што би рекол Гротовски: „Да снесат јајце, да ја испразнат или промовираат креативната моќ, онаа што не ги остава мирни ниту дење ниту ноќе“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Зашто скакулците ги јаделе и не ги дојадувале, и ги оставале да живеат со малку месо на коските и непрекинато да ја слушаат ангелската труба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господ не ги зема ами ни ги остава да се бориме за нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Далеку е, мајко, знаеме. Но знаеме, а и ти знаеш - децата ни гладуваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
При влегувањето на младенците во брачната соба ѝ ги зимаат лебовите на Антица, како и свеќите на обајцата — Антица и Николаќија, ги забиваат во средината од лебовите и така ги оставаат на јашмакот од оџакот.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
По тоа Антица ги остава стомните на огништето. Жените го разгледуваат чеизот).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Беа и траговите на големите Дукови раце, траговите, што ги остава секој да лебдат по неговите стапалки во живото, кога веќе го нема самиот него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, не многу после тоа од својот прозорец Змејко можеше да гледа како неа ја истуркуваат, разматувајќи ја, едни црвеникави, осојничави ветрови, што избодинуваа како незадржлива пепелничава коњица од северното небо, внесувајќи некој токму таков пепелаво-модрикав немир, во оние бездони пробиви, што ги оставаа по себе во исковитланата и наеднаш сосема поинаква, плаховита смиреност на облаците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А неговата руса жена, целата набрекната во градите и во рамената, гледаше во стапалките, што ги оставаше ти со твоите оппинци, секој миг готова да ти се врекне, како да си ѝ го утепал татка ѝ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Раде, Раде! Дај еднаш научи се на ред. Тие калливи чизми не ми ги оставај пред прагот. Се искичмив од чистење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па човек, кога ќе видеше толку многу садови, собрани на еден куп, навистина со право можеше да си помисли дека водата во Потковицата сосема се дососала.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако изброил на едно купче рамно сто жолтици, ги турнал пред стрика Никола и рекол Овие ви ги оставам вам за ваша издршка и за издршка на Драгана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И сите со кои разговара знаат, и сам тој знае точно на што мисли кога разговара, но секогаш прави така, откако ќе ги повлече еднаш дргите, нив ги остава да разговараат за тоа тој што си мислел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но како никогаш и никоја не стигнуваше да биде прва, имаа такви, лоши, табиети да се извикуваат и во групи, по две или по три, одеа на вода а таму, на чешмата, или на бунарот, ги оставаа садовите, за да им држат ред, и се враќаа дома си.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го нашла на средсело и пред сите луѓе беше му рекла: „Јас тебе ќе дадам градината, нивата сосе оревите, црниците, куќата сосе црниците, пари не сакам да ми платиш, бакшиш ти ги оставам, само ќе гледаш чешмата да не секне.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А тие што ги оставаа своите рамки одеа околу него меко пробивајќи се низ светлопадите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тие што оздравевме одиме и ни е жал за оние што ги оставаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А зошто сите зла му ги остава на светот, вели Дуко Вендија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Прости ми, ако ти погрешив, му велам и ги оставам медалите во долапот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чако пак припнува, слушам како им се пушта в нозе, в жили, не ги остава да кажат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И идат некои оси и некои стршни и некои пеперуги и коњски муви. Сѐ тргнало по нас, сѐ бега со нас, кон шумата. Ги оставаат седелата, дувлата, осарниците, дупките и сите идат по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И некои црвени и царски мрави ги оставаат мравјалниците и некои црни и непознати бубачиња идат. Првпат видени и првпат сретнати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Петровден беше поминат, а само до Петровден не ги оставав да влегуваат во вода. Да се мрцкаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пак ќе те викнеме, вели, Јас станувам, се прекрстувам и ги оставам зад мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вистина само напред оди, ама маките ни ги остава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие, исто како прекумерно големите знаци и натписи по улиците, се измолкнуваат од погледот поради тоа што се преочигледни; и тука физичкиот превид совршено соодветствува на моралното непоимање преку кое умот ги остава незабележани оние согледувања кои самите по себе се опипливи и премногу јасни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу од нив со lunch-пакети, со конзерви уредно спакувани во кафеави хартиени вреќички, седат или стојат, го завршуваат својот lunch, остатоците уредно ги оставаат во кантите за отпадоци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сметката се назначува: за згрижување и расчистување на скршените срца, што ги оставаат после секое пијанчење и занесување. 11.01.2006
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ги оставаше пораките под платнениот чаршаф.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кучињата сопствениците ги оставаат на еднодневен или повеќедневен престој, кога одат на работа или некое патување, а дома немаат кому да му ги остават.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но да ги оставам личните маки настрана.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како да жалеа и обајцата што засекогаш ги оставаат старите зборови, напуштени од многумина, сами да се снаоѓаат, да преживеат или не до крајот на нивното време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ги обземаше тивка, незабележлива тага што и тие ќе ги напуштат, оставајќи ги на немилоста на времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Од умна болест“ , одговараа а тишината се повлекуваше и ги оставаше шепотите смрзнато да висат над нив, да ги дави, да им ја пие супстанцата, да биде куп гнили крпи околу гнили мумии.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Бездруго, пропаднатата петиција за затворање на диското ги оставаше соседите со глави да тропаат по ѕидовите, или можеби навистина тропањето ми беше наменето мене затоа што не правев доволно силна бучава како онаа на која навикнале.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тие корпи се обично малечки и ги полнат со цвеќиња или разни слатки, ги оставаат пред нечија влезна порта, ќе заѕвонат и веднаш трчајќи бегаат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дека не требало да ги оставам отворени вратите зад себе, туку по секое поминување, требало да ги затворам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Лена ми се јави да гледам кучето и коњот да не ги оставам без јадење и без вода.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Малечкото огледалце обесено на шајка од десната страна на пенџерата го има превртено опаку за да не може да ѝ го враќа преправеното кадро, а ни природните огледалца од барите не ги оставаше да ја примат и да ја повратат, туку веднаш со чевелот или со стапот ги растураше.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Луѓето ги оставаа убавите куќи, топлите одаи, богатите градини зад куќите, ги оставаа дрвените кревети, долапчињата, садовите што ги имаа присобрано или откопано од дворовите и градините, си ги врзуваа старите пљачки во бовчи, ги префрлуваа изврзаните кокошки преку рамо не водејќи сметка дека ќе бидат испосрани, ги дигаа сламариците со сѐ прав, болви и раздробена слама - се преселуваа околу огнот на дедо Костадин.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но приказните ја губат својата уверливост, кога реалниот свет ги остава широко распространетите визии далеку зад себе.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Шо ќе вида, шо ќе чуа па ти! Си залеа вода, и си киниса ваки со Јова и Бојана, — одговори Нешка и си забуцка да бара нешто во камарата над огнот каде што си ги оставаше своите работи: кончарката, иглите, калец или чорап што плетеше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Та Илко носеше само ново откако умре Стојанка, и штом едни ќе се прокинеа, Митра ги оставаше настрана и вадеше од ковчегот други нови, што га беше донесла Стојанка, та одвај чекаше да се прибере некоја сиромашка и да ѝ го даде мажот и сета беља со него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Односите со поп Спиро од неговото Полчиште не беа баш толку добри, бидејќи тој секогаш кога служеше во манастирот бараше од дедот Сталета да му плати цела бела меџудија, а врз тоа парите од молитви, крштења, пеанини и друта свештени работи не ги оставаше попот на манастирскиот диск, ами си ги прибираше во својот џеб, та дури и литургиите што ги носеа селаните за нафора си ги клаваше во торбата и им ги носеше дома, на попадијата и дечињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од стопарињата бакшиш што ги оставаа некои од гледачите, Мајка имаше доволно пари да го купи млекото за утрешниот ден, во очекување на платата и на купоните, на крајот од месецот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гракнежот нивни се слуша од поодамна, уште од пробивањето на фронтот кога луѓето од селото си ги бараа своите загинати по планината, им ги одграбнуваа, не им ги оставаа да ги колваат, ги носеа во селото и ги закопуваа во селските гробишта; отец Серафим пеејќи им молитва им ги споменуваше имињата и велеше: „Бог да ги прости“.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога ќе излезеа од бурињата не ги оставаа да се мијат, туку варта да им се засуши на кожата, да им направи тенка лушпа како од јајце, да ги заштити.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ѝ велеше дека сите луѓе, кој порано, кој подоцна, минале низ таа болка, низ тие неволи што ги остава љубовта, но дека тоа со време минува, се излекува, се заборава; таа е треска што затресува, но што врви, преболува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сфати: богословот се обидуваше да го прегази јазот што ги делеше и што ги оставаше на два блиски но неспоиви брега.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Би можел ли да ги оставам своите три маслинки под самите нив, како елелнот што ги остава своите износени рогови под шумски стебла?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко, мигум ги издвојуваше најважните предмети кои можеа да се решат во полза на загрозените клиенти, а преостанатите ги оставаше за други времиња.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Еднаш ќе треба да го праша Френк, својата општа база на податоци, зошто американските гости обично ги носат клучевите од своите хотелски соби со себе кога излегуваат, додека европските гости своите ги оставаат на рецепција (што е навика засилена од тешките привезоци).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој ги остава четките од двете страни на сандакот, ја вади од фиочето кутијата со разредена течност и дури тогаш ме погледнува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ако го сметаш празнување чистењево чевли, тогаш мојот празник никогаш не завршува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
С. патем ѝ порача дека треба да внимава бидејќи овој пат ги остава на нејзина грижа двајцата пијатели.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Постарите, од десет па натаму, ги оставаа со презир, одеа да се возат со велосипеди или играа криенка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И така, мој Пандо, нашинчето си дознавало што е и кој е, не од дебелите книги и од учените луѓе, ами од надгробните камења, од гробовите останати по карпи, од зарезите направени со кама или штик во стеблото на буката, дабот или борот, од нишаните што останале од нашето постоење во кое не битисавме и од времето што го броеја само по лошото, само по крвавите траги што ги оставал тој што доаѓал и си одел...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Понекои од нив палеле и свеќи и ги оставале да шетаат, да пловат околу нив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Со една рака веслаше тој, а со друга Царјанка; кога ќе се изгубеа далеку од брегот, ги оставаа веслата и се впиваа еден во друг; тивкото ветерче им павкаше по голите тела, им минуваше по вжештената кожа како да ги лиже; чунот поигруваше, се нишаше, шлапкаа ситните бранчиња по него како по голи бутини.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се собра сето село со секири и вили да го расчеречи, но Делин викаше кон луѓето и не ги оставаше да се доближат до него. Постави и стражар да го чува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Одбива шарените цвеќиња во дворот да ги обои со спреј и ги остава да цутат во природна боја.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Буржоаската јавна сфера се заснова на принципите на отворена дискусија и користење на дискурзивната аргументација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во идеални услови, јавната сфера е арена каде поединците учествуваат во дискусија за прашањата од заеднички интерес, во атмосфера без никаква присила и нееднаквост кои би можеле да влијаат врз индивидуалните мислења или да ги оставаат без глас.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
ВЕЛКОВ: (Ги остава картите на маса) Ефенди Кајмакам, простете.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тогаш ги остава ножиците за кастрење на оградата и се враќа да ја направи поправката или да допише. Макар и само еден збор, една реченица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еден на друг се потпираат, си ги оставаат главите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ги оставам другарите, сакам сама да го најдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но стравот не ги остава, а и мајките не ги оставаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати излегуваме, ги оставаме труповите, како заштитница, и излегуваме, истрчуваме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги оставаме така во заблуда, што се вели, а тие идат по нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега сфатив зошто мажите најчесто уживаат да ги повредуваат жените и да ги оставаат со скршени срца.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
ΙΙ Ноќта е заборав, заборавот успивање, кога сите мисли на праг ги оставаме.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)