ги (зам.) - отвори (гл.)

- вели Гоце и се смее.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
После тој ги отвора калапите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ќе ги отвореше ќепенците, ќе го попрскаше подот со вода и со метлата ќе ја изметеше меаната.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Нормално, како и секој аздисан, тоа двојно му ги отвори апетитите, па непосредно по запишувањето на факултетот, баба ми му отвори дуќан, за „еснаф, филан човек да стане”, како што знаеше таа да рече.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Учениците и студентите ги отвораат вратите, а во книжарниците деновиве не може да се пријде: се купуваат само учебници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Лајпцишкиот саем претставува поим на европскиот пазар, каде што Исток и Запад ги отвораат своите тезги и нудат стока едни на други.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И еве нè сега, изложени како експонати на новата светска изложба на живи, а богами и мртви дорќолски, белградски и српски Сефарди и Ашкенази.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Жртвите на Израилот и пуримските спасувања се две спротивности што водат постојан дијалог во милениумската историја на племето на Јуда.  Воздивнува тивко и за миг ги отвора очите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Војниците ги отвораат креденците од мебелот на стариот Голдблум, истураат на земи сè што има во фиоките.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А наоколу мириса на цутови ...  Гита Корец секогаш на ова место ги отвора очите во спалната соба од архирабинската резиденција во Солун, оставајќи го носталгичниот сон недосонуван.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Хорот ја заврши песната и остана да стои на истото место; на Плоштадот на Слободата, во солзите на Гита Корец, во стаклестата зеница на последниот архирабин и во Вториот Ерусалим кој не изчезна, но постои и не престанува да се сонува себе си, во сенката на живиот град.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа погледот ѝ паѓа на карт-посталот со ракописот на маж ѝ, и како и секое утро, откако ќе утврди дека децата спијат, наместо кошмарниот сон, ја реконструира приказната на нејзиниот живот, особено нејзините последни неколку години.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Завладеа страв и неизвесност. Потоа ги отворија логорите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рабинот широко ги отвора очите и погледнува зад девојката каде што се шири солунскиот Плоштад на слободата на кој стојат луѓе и гледаат во него: стотици, илјадници човечки лица, мажи, деца, жени, старци, некои познати, некои блиски, повеќето непознати и невидени, сите претворени во огромен хор што на крајот од мането, тажно ја запејува неговата омилена песна:  Primavera en Salonico halli al café Mašlum una nina de ojos pretos que canta y sona ud.  No me manques, tu Fortuna, del cafe de Avram Mašlum. Tu quitas los muestros dertes, que cantas y sonas ud.  El ud tomas en la mano con gilvéš y con šacaš. Los tus ojos relučientes a mi me hačan quemar. 17 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нему му домачне и, за да го скрати времето, ги отвори скриптите на истата онаа страница на која беше запрел.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Велат дека со години не не ги отворил ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Народот ја бара борбата, ние само да го поведеме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кај ќе се справиме ние со двесте мамзери утврдени зад такви метеризи? — почна да го правда своето бегање Тренков, што на Ацев и Тошев им ги отвори устите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ти си?“ „Кога би ги отворил очите, веднаш би забележал.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Леонардо во чест на Луј XII направил лав кој 1509-та при влегувањето на кралот во Милано излегол пред него, застанал на точно одредено место и со Ehard Schon, шеми за фигури okno.mk | Margina #26-28 [1995] 186 едната шепа ги отворил градите покажувајќи го грбот со лилјани.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Стани, - му рече тивко Панде кога ги отвори овој очите и запра со ’ркањето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа ги отвора широко портите на срцето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога ги отворил очите било темно околу него.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Зел друга - и во неа црвец. Трета, четврта, петта - сите урми ги отворил, во сите имало црвец - сите ги исфрлил...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги отвори очите. На прозорчето веќе се потпираше светлото зимско утро.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги отвора очите, сигурен е дека ги отворил и пак ништо не гледа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Гостилничарот ни ги раздели по чиниите и почека да ги отвориме за да ги полее со червишот што беше останал во тавчето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Којзнае колкаво ќе ѝ се стори кога ќе ги отвори очите, не само што ќе премре од страв туку може и да поболи од уплав.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во шеесеттите години, за време на испитувањата со дрога коишто американските универзитети ги правеа за воената и известувачката служба, двајца психолози од Харвард - Тимоти Лири и Ричард Алперт, тврдеа дека ЛСД е “хемиски клуч” којшто ги отвора портите на мозокот за нови искуства.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
По сѐ судејќи, изгледа дека особено привлечни за уметниците се промените во состојбите на свеста доживеани под дејство на дрога, бидејќи им ги отвораат вратите на несвесните полиња на човековата психа, а тое се всушност најавтентичен резервоар на креативните потенцијали во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Или мислата на Венценосецот наврати за да ти ги отвори прозорците.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Поетот застанат спроти македонскиот јазик како да се наоѓа пред неосвоивата тврдина во времето: кога ќе си помисли дека ги отворил нејзините порти – се покажале други, трети...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
А еден ден, кога сливата под стреата ги отвори своите први цветчиња, стасаа и гостите од далечниот југ.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кога повторно ги отвори очите јастребот веќе го држеше во своите разбојнички канџи невиното гулапче. Пердуви летаа на сите страни.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се слуша како влегува од соба в соба, како ги отвора и ги затвора вратите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Конечно, ги отвори очите и погледна во мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ти благодарам што ми ги отвори очите: та нели и најмалите нешта не смеат да се понижуваат, нели животот е мозаик во кој без едно единствено камче нема целина плодоносна?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Парите олкави ти ги отвораат очите!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ПАНДЕ: Да ни подадат рака, тие да ги отворат клештите однадвор, а ние од внатре, али чесно!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Можеше само да лее крокодилски солзи и да се храни со воздух, ветар и сончеви зраци.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Крокодилот ги отвори очите и полека се сврте кон мене.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Бабицата ги отвори полните усни и покажа голем златен заб под темниот полумесец на мустаќите. Личеше на Козак од филм.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Старецот ја зборуваше вистината: сеел цело време, а очите не ги отвори да ја види вреќата!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега е вистински миг да ја бакнам Ева Шајбер, но токму кога се веднам над неа, таа ги отвора очите, бргу седнува на креветот, со собрани колена, и сосема близу до моето лице, ми вика: - Ајде да си играме историја!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ели тешко дишеше. Одвреме-навреме ќе ги отвореше очите како да бара помош од Вера. На неколку пати викаше: тато, тато...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ме разбуди некакво страшно тропотење, ги отворив очите и прво што видов беа парчиња малтер што паѓаа од таванот и ѕидовите и почувствував дека нешто ме гуши.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се потпре со дланките на креветот и малку се поткрена, обидувајќи се да стане и да зачекори, но нозете не ѝ беа доволно силни и таа седна немоќно уривајќи се на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сара започна да ги ослободува нозете од апаратите, ги отвори кај глуждовите, па кај листовите, кај колената, кај натколениците, кај бутовите, и потоа ги остави на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Започнал да ги бара оние кои го зачнале, а патот го довел до Виена, каде оние за кои долго верувал дека му се родители живееле во времето кога го посвоиле.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер ги отворил писмата кои ги сочувал татко му; од едно од нив дознал дека бил посвоен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако ги отворев, некако постудено им приоѓав.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сонцето им ги отвори очите на верниците, светлината им го подозеде стравот и уплавот и сите прснаа бегум кон градот, кон своите домови.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако овој долг се осознае, ако обединувањето на нашата интелигенција со бугарско, српско и грчко образование се постигне, ако се парализира работењето на пропагандите и се успее тие сосем да се отстранат од Македонија, ако се установат добри односи кон сите македонски народности и се подобри политичката и материјалната состојба на Македонците, тогаш, при сите дадени жртви, ќе можеме, покрај другото, да бидеме задоволни од едно: востанието ни ги отвори очите за грешниот пат по којшто одевме досега, по којшто ќе одевме и за напред, и без востанието сами ќе подготвевме почва за дележ; тоа ни ги отвори очите за многу наши нужди што и не ги претпоставувавме понапред.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, онаа меѓу вас што ширум ми ги отвори портите на својот дом и ме прими во него со чисто срце, ме разбуди од дремката што ме беше обзела.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И потем ги отворил стаклестите очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин Перуника со извивање на сета снага се бранел од крвоморници што и во соништата му го кинеле срцето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Староста што можеше да го чека многу подоцна, еднаш кога ќе е премногу сонлив крај огниште или згрбавен и намален на триножец од смрека, му го стискаше душникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби спиев. Потоа, кога ги отворив очите, ги видов ловците како се спуштаат од ридот кон кој урнатината на манастирот фрлаше коса сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ПОП ЈАНЧЕ: А така. И со тоа ние треба да ги отвориме очиве четиринаесет и да не позволуваме лесните да се лажат, ами да им го покажиме правиот пат.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Една од нив, забележувајќи дека ги отворил очите, веднаш завзема поза и почна со најавата.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Устите ги отворија, а јазиците, ако се без коски, не се движат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кралството живна. Луѓето толку се заморија од лагата, што само штом им дозволија, сите започнаа во ист глас да ја зборуваат вистината. Започнаа, а не можат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тогаш, кога ги отворил запците, човекот морал, полека со двете раце, да ѝ ја дофати ногата на мечката, исто онака, како кога се потковува коњ, и така неа ја подигнал од меѓу железата; тој тоа морал неминовно да го стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ти еднаш мораше да ги отвориш очите и притоа мораше да одиш до крај. Но, не ти чинеше она, понатака.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Отсега реши дупло да ги отвори очите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ноќта почна да ги отвора своите ненаситни усни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Среќата ми ги отвори своите врати. Во љубовта сум како во облаци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг и двајцата се заколнаа дека никогаш повеќе не ќе ги отворат тие поглавја од животот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Клучарот на страста беше заминал оставајќи ги клучевите на располагање сами да го одредат мигот кога да ги отворат одаите и да вкусат од тајната амброзија на љубовта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Само да ги отворам прозорците, одамна не сум била тука.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Глигор има клуч да ги отвора несреќните души.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ги отвори очите, долго време не можеше да поверува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чантичката на невестичето веќе не ги собира парите, па свекрвата притрчува да помогне со својата чанта, па кога е веќе тука, се мести и таа на сите пози, па нели и таа е од најблиските роднини, а и нејзината меморија е од пресудно значење за вечер, кога, откако сето ова ќе заврши, ќе седнат и ќе ги отвораат подароците, и кога таа ќе се сети на сите што предале коверт или подарок, а на него напишале „среќен брак“ и само толку.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Фала му на Бога што ги отворија овие кинескиве шопови, па ламби столни имаш колку сакаш за ич пари да купиш, ама нов фустан и штикли, кошула за овој и, да, чорапи доколенки... не ќе оди во гети, па кога ќе задигне ногавицата на панталоните сите сватови да посакаат на депилација да го носат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Докторот му ги отвора очите, му накапува од оние капки за ширење на зениците и по десеттина минути му светнува во нив... и, батеријата не работи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но зашто тие се најдуваат од кај страната на Градишки Пат, минува веднаш под нив, то ест од кај страната од којашто постојано се заканува опасност, зарешетчени се со железни прачки па дури и да стане и да ги отвори, пак не ќе може да се подаде низ нив и да го види цел Станкоски Рид, - ги гледа само јужните падини на Горник, Дупка и западните падини на Зедница - заедно со Горник и со гробиштата на Рамник на Горник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И кога ја изгуби смислата за време и простор, тој се тргна од сонот, извидницата на белата смрт и заечи. Наеднаш: - Богдане! Ги отвори очите во исчекување.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Некој засипнато го викаше. Старецот ги отвори очите и ја поткрена малку главата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ни-ри-ви-на, и се обесвестив. Кога ги отворив очите над мене стоеше мојата свршеница.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се освести дури предвечер, со тапа болка во целото тело, капнат, жеден; ги отвори очите во очекување дека ќе го види пред себе оној гол камен и се изненади.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Е ај, со здравје братче Мисајле, му велам и му ги отворам вратите, му светам со кандилото и го испраќам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И едно време, еве го, ги отвора очите: - Го видов Мирчета, брат ми, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еве се излегува, вели и се качува да ги отвори крилата од пенџерето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Замижуваш после, а кога ќе ги отвориш очите таму веќе легнале друг војник.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги отвори очите и ги врти налево, надесно, ги шета низ собата. Се чуди, каде е.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со тие коњи кои сега некако ги олабавија ремените; кои ни сам не знам како, однадвор ги отворија прозорците, и без да ги збуни крикот на семејството, ги провлекуваат главите секој низ по еден прозорец, па така мирно го посматраат болниот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката стои крај постелата и ме мами да дојдам; ја послушувам и, додека еден од коњите на сет глас ’ржи кон таванот, ја потпирам главата на градите на младичот кому му минуваат морници под допирот на мојата влажна брада.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од тогаш веќе со денови ги гледам Американките како ги отвораат устите во облик на буквата О и Американците како ги збрчкуваат челата во облик на буквата V.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го исклучував тонот и склопчена на каучот ги гледав Индијките како ги отвораат устите во облик на буквата О, ги збрчкуваат веѓите во облик на буквата V, се подигруваат со своите црни плетенки, ги камшикуваат Индијците со своите страсни погледи, забрзано дишејќи и гледајќи накосо, како зајаци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Некој засипнато го викаше. Старецот ги отвори очите и ја поткрена малку главата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Значи, кога јас не сум сигурна во себе, никој не ми ги отвора очите, затоа што никој не ме сфаќа сериозно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Љубовта е светост и само таа ги отвора небесните порти.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Оваа латино романтика ги скокотка моите гротескни движења, ги отвора стегите на забранетата калиса.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И наеднаш ги отвора замижаните очи и го врти погледот да види од кај му доаѓа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Султанот Бајазит II ќе ги отвори широко вратите на својата земја за прогонетите шпански Евреи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не сакаше да го наведува својот пријател да ги отвора длабоките рани во душата од кодошкото време на Голи Оток, но тоа беше за него и еден вид исцелување на големата болка пред верниот пријател во животот: Во животот засекогаш се уверив од искуството на Голи Оток дека нема поголем човеков грев од кодошењето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На шпанскиот монарх Фердинанд ќе му забележи дека тој, осиромашувајќи ја Шпанија, ќе му овозможи да ја збогати Османската Империја со умовите на прогонетите Евреи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се плашам да ги отворам очите, зошто не ќе те видам, Се плашам да пуштам солза, зошто потоа не ќе ја сопрам, Кревка од болка се виткам пред ветрот во денот, Се плашам ќе ме скрши и снема.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Проклет да бидам, како да се плашат да ги отворат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во непосредно соседство на големата езерска вода, привлечени од нејзиниот чудесен блесок и многу повеќе од градскиот вријавец и широките перспективи што тој ги отвора пред нив, пасквелчаните во крајот на втората книга стремглаво ќе се сјурат кон езерскиот брег.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ги отвори очите и се сврте кон детето. „Не, малечко„, рече. „Јас не сум поп. Јас сум ѕвезда со изгасната трага.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Иако можностите што ги отвора развојот на современите комуникациски технологии сé уште во потполност не се истражени, веќе сега знаеме доволно за да можеме да тврдиме дека онаа универзална, глобална слика на светот (со одредена култура или низа култури што доминираат) му припаѓа на минатото.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Беше можно тоа да се компензира со работа, волја, и пред с со позитивен однос, љубов кон народот кој те прифаќа, ти ги отвора вратите на својата земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Видов дека ја дупнале вреќата со најкрупните ореви а лушпите никаде ги немаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, кога ги отворија раниците речиси беа полни со јатки, а лушпите ги изнапикале под еден примитивно направен кревет.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Болката беше веќе полузаборавена. Тој ги отвори очите и со благодарност погледна во О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не ги отвори очите веднаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Болката повторно се смири. Кога ги отвори очите утврди дека сѐ уште го гледа истото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури откако ги отвори очите, тој стана свесен за својата околина во етапи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Без да ги отвори очите, таа се преврте во креветот и се намести поудобно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Честопати одлежуваше меѓу еден оброк и друг речиси без да мрдне, понекогаш спиејќи, понекогаш будејќи се во нејасни фантазии, во кои му беше премногу тешко и да ги отвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некоја таква, што ќе му ги отвори тајните чекмеџиња на душата?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се насмеа Мехмед-паша: „Кога ќе одиш по вторпат, ќе ти дадам еден гаваз, па да видиш како портите уште од далеку ќе ти ги отворат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Каде сме ние, среќници во блискоста што ги отвора порите на невидливото ние, замолкнати од сопственото безречие ние, телесни во играта на соништата застануваме зашто ангелите одат пеш кон нас.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Имав слушано дека многу пациенти кога ќе ги отворат за да ги оперираат, лекарите дигаат раце и велат: „Нема што да се оперира, сѐ е зафатено“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сега, што е тоа што ги натера да ѝ ги отворат вратите на нивниот дом?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа ги отвори и прозорците на другите одаи во куќата и на сите простории; ги отвори и долапите, и шкафчињата, и ковчезите, и ношвите и сѐ што можеше да се отвори во куќата - за да се истисне отсекаде воздухот што го дишел Илко, сѐ да се испроветрее.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некои од нив ги тераа како парламентарци да тропаат на портата, да им ги отворат за да им однесат порака од беглер-бегот и кадијата дека ќе им простат ако се предадат со добро, но сето тоа бунтовниците го знаеја однапред и не се лажеа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Старците му ги отворија своите намачени и настрадани души, се исплакаа од големите зулуми што ги претргаа летово и уште што ги тргаат, и го замолија да им помогне некако ако може.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Каде ќе нѐ одвее ветрот на дедовците, таму ќе стигнеме, кога ќе смета дека е време дедо Костадин ќе ги отвори вратите на вагонот и одеднаш ќе го пушти и ќе нѐ забери назад, поблиску до здивот на предците!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Богородица, која за миг ги отвори очите токму кога се свртуваа и излегоа надвор во бувтежите на ветрот и дождот, почувствува болка и срам од своите деца и деверот, проломоти Требаше пат да им се направи до огнот, зар не видовте дека џуркаше вода од нив!?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Навлегувајќи во душите, видов дека има души затворени како цвет: благ збор им е потребен како ветре за да ги отвори; има души што 'рѓаат како железо: оган им е потребен за да се свитат и засветат; има души што како зафрлен чун на вода се брецаат: малку помош им треба за да си ја најдат насоката; има души што чмајат како семе во сува земја: влага и топлина им треба да про'ртат...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Живеат градови со ѕидини од копнеж, суви лисја во мислите на стари жени, зими на слободата, феникси крај каминот, луѓе што чекаат во ред да ги отворат кориците и да стават потпис во Книгата на смртта.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Твојот денешен испит ги отвори вратите на длабоките шуми.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги отвори очите за да види и виде над себе војник со нејасно лице.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги отвори очите и го побара својот лик во мазното стакло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Полека, божем се плаши иглите на светлоста да не му го пробијат видот, ги отвори очите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога коњот-птица, кадифеното копче на кое јава водачот на дивите хорди, ќе се стромоглави во длабочините, погоден од непогрешливата стрела на Господарот на Градот, им ги отвораат градските порти на поразените, раскрилувајќи две споени книги.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Трајче ја зеде борината, мајка му го симна ситото од клинот, ги отвори ноќвите и почна да сее брашно.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го растоварија коњчето, ги извадија и ги отворија сандаците.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Снаа му ги донесе склопците, Евто ги отвори и тури пиперна сол на штицата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Зар еднаш во животот се имаме самозалажувано?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина седнав и тоа со некое чудно чувство на повратник, кој помислува дека втасал дома но не смее да ги отвори очите бидејќи се плаши од разочарувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бојаџијата не беше сигурен дали го разбудиле чекорите на студентот или крцкањето на вратата, но кога ги отворил очите и наближил до прозорчето Ѓошо Савев веќе бил на полјанката омеѓена со карпи што се спуштале дури до поројот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Госпоѓа Морис, мајка ѝ , одвај ја забележа кога јурна покрај неа и почна да ги отвора фиоките, бучно пикајќи ги тавите и кујнскиот прибор во вреќа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ти Џенсен и ти Хачисон ќе заминете први како патрола. Добро да ги отворите очите.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Градот ги отвори скриените тајни ноздри во своите црни ѕидови и еден силен вцицувачки вентил во телото на градот ги вовлече воздушните луњи низ внатрешните канали, низ густите филтри и собирачите на прав, до фината и треперливо прецизна низа на навивки и мрежи што блескаа со сребренеста светлина.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дали тоа градот ги отвора портите на некое свое скриено детско царство, во кое, меѓу четата весели придружници, го здогледувам својот заборавен лик?.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Каја ги протегна ножињата, ги протри очичките, и кога ги отвори, го виде насмеаното лице на мајка ѝ наведнато над неа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој сега убаво ги отвори и двете очи. Што? Балон? Да.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Потоа пак почна да трча речиси избезумено од расто што му ги раскинуваше градите: ја дофати високата библиотека, со прстот ја допре рамката од сликата, само малку се поткрена и можеше слободно да гледа низ прозорецот, а кваките на сите врати ги отвори лесно... лесно, како да е тато!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе ги отвори наутро очите – трубата свири: - Трата-ту, трата-ту! И Зоки ќе си помисли: „Што убаво свири!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Секое утро оди тој до неподвижните автобуси и камиони на улицата, ги гледа, ги отвора нивните врати, разговара со шоферите, влегува во кабините, и црта прави и криви линии врз големите, правливи врати на овие возила.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И кога ловците ја здогледале зајачицата го натерале да го запре автомобилот, ги отвориле вратите и се стрчале кон грмушката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Денес пак го нема сонцето и сестра ми не ги отвора очите.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
На, гледај...“ ги вади од долапот и ги фрла пред неа; прва фотографија: Профим со жена си Профимица; таа е со испупчен мев, трудна; крај нив се сите четири ќерки: Царјанка, Девица, Венера, Андромеда; облечени која како се нашла во моментот кога сликарот дошол; зад нив: плот со оретчени плотици на кои стојат наврени празни грнчиња, стомни, чупки; дрво што се превиткало и со едниот дел влегло во фотографијата; Профим со поднакривена шубара и исшилени мустаќи подвиткани нагоре; едната рака ја држи префрлена на рамото од Профимица, а со палецот од другата рака притиска на малото џепче од копоранот; Профимица е забрадена со шамија тргната над очите, како да се затскрива од сонцето или како да се срами; втора фотографија: Профим и Профимица, сами; Профимица е со доста потпорастен мев; фотографијата е направена одблизу како за на ѕид или надгробна плоча; жена му ги држи рацете скрстени на мевот, а тој ја држи под рака; зад нив се наѕира вратата на чија клучалка висат потки од дрен и кукурек и дел од детската глава нацртана со креда на вратата и чијашто уста е развлечена во смеење; трета фотографија: пак сите заедно, но сега Профимица ја држи во рацете долгоочекуваната принова на куќата - бепчето Скрче; се гледа: фотографот имал голема мака додека успеал да го фати овој момент кога бепчето ги отворило очите, при што насмевката на Профим, од долго местење и стоење, останала како сиросана, како скаменета; девојчињата од пресилно блескање на сонцето, замижале и изгледаат како да спијат! четврта фотографија: Скрче качен на коњ.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Човечката рамнодушност ми ги отвори очите, животот ме научи на простување, тлеечкиот жар од горко и очајно плачење кое доаѓаше од далечината ме научи на простувањето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе простам и ќе ги шатирам лагите за повеќе да не бидеш мое минато.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа мора будно да ги користи пукнатините кои одредени врски ги отвораат во надзорот на сопственички сили.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Ова никаде ~ дава на тактиката мобилност...
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Кога на Александар би му било така многу жал, можеби малку би смекнал.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сакам да го видам Дејан како рипнува од ужасната глетка - јас со големи очи, потечена во образите, со огромна црвена дамка сред лицето и поглед кон коленото ­- како ги отвора ширум очите и устата и ме носи кај сестрите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Така, сите прозорци ги отворивме за да ја почувствувате планината!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Со моќта на тишината, без да знаат други, ја минуваа границата која засекогаш ги раздели од нивните.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тој добро знаеше дека покрај научените јазици на Балканот, како штитови со кои и мајка со нивното знаење го одбрануваа семејството во времиња на војни и дека најтежок да се совлада беше јазикот на тишината, кој има своја посложена синтакса од јазиците на зборовите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Покрај пасажите за потрагата по душата, фиксирана во татковите книги, во мајкиното огледало и врската клучеви на некогаш напуштените куќи, кои можеа да ги отвораат само сонуваните брави, мислам дека само во долговечната заеднички истрадана тишина можеше да се насети постоењето на душата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ако јас сум ги отворил очите да видам повеќе, а ти твоите си ги затворил и јас ништо не гледам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
РАЈНА: Се роди со ципа околу главата. Пребргу ги отвори очите.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Седна на истото место и почна еден по еден да ги отвора пликовите и писмата да ги оддиплува пред очите на двајцата мажи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во четвртиот дел на најдебелите досега “Маргински елементи на самосвест”, делумно и како вовед во малиот тематски блок за Борхес, го пренесуваме текстот “Борхес и Дерида”. (...) Статусот на интелигенцијата е заснован врз еден систем од распространета измама, организирана по станици и меѓустаници, толку заплеткани и меѓусебно оддалечени што, во случај оваа или онаа станица да падне, целината не се доведува во опасност; но, кога ќе се појави решителен превратник, голем саботер, оној којшто удира врз централата, се дава знак за узбуна и членовите на заедницата од сите чинови јуришаат на бедемите со врело масло.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За оваа прилика, во нашата постојана рубрика, одбравме да одговориме на некои од прашањата што на некој начин ги отвора текстот на г-динот Банда(ш): 1) зошто презир кон тнр. естаблишмент?; 2) зошто сленг?; 3) зошто псевдоними?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Шишман прво му се насмевна на ефрејторот и во тој момент ги отвори очите. - Спиеш? - рече ефрејторот. - Не, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Србин ги отвори очите, се подисправи поткревајќи ја капата на главата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сакаше да причуе од денот пред да ги отвори очите и не се излага: неочекувано нешто затропка на стаклото од прозорецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како што ги отвори очите, така пред себе, седната на еден стол крај масите отспротива, ја здогледа Елефтерија и, вертикално со нејзиното исправено торзо, дебелиот сиџим чад што малку десно од нејзиното теме се ширеше хоризонтално поставено облаче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ги отворил очите, олкави вака, му светат како на лисица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Таа прва ми ги отвори очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги отвори очите, подвезани со гурелки и ме гледа одземено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после ќе ти даваат зелени пиперки и зелка, и така ќе ни ги отворат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се ломиме и ломотиме. Едни се враќаат назад, други се фатиле за гуша, не можеш прстите да им ги отвориш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Без да знаат нашите, си тргнале на работа да си ги отворат дуќаните, и само што ќе се покаже некој од главната улица, започнуваа да се истураат врз него кундаци, ножови, камења, додека го убијат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ги затворија сите надворешни врати, решени да не ги отвораат до пролет.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја слуша и мечката како оди низ собата: - Клоп-клоп- клап-клап! И не смее да ги отвори очите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ги отворија прозорците, вратите, па со метла го изметоа подот на стариот вагон, со крпа ги избришаа клупите од правот, пластен на нив со години, го проветрија убаво, па послаа на две клупи две чергичиња и легнаа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Хормоните ми се вознемируваат, што би рекол тој, кога ќе забележам дека такво нешто сторил кога сум бил отсутна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, пак, да ми ги отвора фиоките и да ми зема пенкала и ливчиња, никако!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)