ги (зам.) - подјаде (гл.)

Пријателот на Филип Филиповски се насмевнува. „Ништо, ништо не значи тоа.“ Вели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Библиотекарот Филип Филиповски скока, мавта со раце во воздух, ги брани ретките книги од наездата, но попусто: сите книги се уништени, дури и уникатите, без страници во црните стари корици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Губењето на вербата како да ги подјадува и спомените.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас и сега со сигурност не можам да тврдам кој беше тој црвец што толку многу ги подјаде детските срца, - гладот ли, стравот ли, казните ли, секојдневните понижувања, студот ли, можеби оценката за карактеристика, можеби стројот и тој проклет ѕид, а можеби сѐ заедно, но од сето тоа едно беше јасно како ден, - потскажувањето, кукавичлакот и злобата почнаа да цутат во домот како ран компир.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Влетуваат низ отворениот прозорец на библиотеката, се нафрлуваат врз книгите по полиците и ги подјадуваат; грицкаат со малите, остри невидливи запчиња и сосем ги покриваат книгите со телцата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)