Ваму - таму земјата езерска се вдлабнува, налегнува таа меѓу мртвите, ги пригушнува, ги пополнува празнините.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не само што немаше со што да почне туку во случајот се бараше прикаска, цел роман, што ќе ги пополни сите овие веројатно триста празни зелени страници податливо легнати тука пред него. (Само ако му стане и кога ќе му стане!)...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Оваа монографија е втор обид тој интерес да биде задоволен.* Ние сме свесни дека, поради недостиг на доволно архивски и друг материјал, не бевме во можност да одговориме на повеќе прашања што во темава ни се наметнуваа и да ги пополниме сите празнини што се појавуваа.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
БАРБОШИН: Ова ќе ги пополни часовите на моето будно следење.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Кога покреативните ди-џеи почнуваат да јурат со другите ствари, за момент како да го слушам ехото од Junior Vasquez во Sound Factory - но тоа е минимализам, тоа ја предизвикува твојата имагинација да ги пополни празнините.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Најслична ствар на ова што се случува долу што сум ја чул се тапите растурачки удирања што ги произведуваа Spiral Tribe.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој е и приказна сосема подобна за крајот на Втората светска војна, кога поради демобилизацијата на милиони американски мажи жените требало повторно да се припитомат и да се прераспоредат назад во домот од работното место, каде што биле повикани да ги пополнат работните места што привремено ги ослободиле мажите кои сега иделе да си ги вратат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Какви и да се субверзивните задоволства во филмот, а сигурно ги има многу, нема човек што може да го обвини за политичка прогресивност.
Како што се забележувало многупати, Милдред Пирс не е само класична холивудска мелодрама, добар пример за „женски филм“ и ремек-дело на црната серија [филм ноар] од Ворнер брадерс (барем во кадрирањето).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Грифонот, од своја страна, просто како да му покажуваше и докажуваше дека е суштество коешто не само што нема да му пречи, туку како веќе и да му ги пополнува празнините на денот со кои човек на негови години неизбежно се соочува.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тие воведоа нови броеви, што ги пополнуваат интервалите и “интегрираат диференцијали”.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Потоа ќе ги пополнат хотелите на целата планета.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Компаниите постојано ги пополнуваат рестораните и супермаркетите кои не чуваат резерви на храна за повеќе од неколку дена а сепак не создаваат ниту недостиг ниту вишок на производи.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)