Така силно се засмеа што ги потплаши враните и тие се одлепија од крушата и одлетаа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Петра успева да се совлада да не крикне, да ги потплаши внучињата, ама и гласот на Костадин не се слуша повеќе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)