Трајанка знаеше сите тешкотии да ги претвори во шала, да ги преврти, да не се осети – оти тоа многу болеше.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Генерации имени и безимени освојувачи ќе се утврделе небаре до вечноста, ќе ги превртеле овие киклопски камења, наредени од претходните освојувачи, ќе воспоставеле свој ред, ќе довлечкале или ќе изделкале нови камени блокови.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тогаш пак ги превртев гениталиите во дланката овде на смртната постела додека свеската, сѐ уште со раката на мојата нога над коленото, чека да може да ја шмугне својата топла дланка нагоре каде што јас ја чекам со гениталиите в рака.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Забележува како пак ги превртев гениталиите во дланката. Левата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Зад сека грмушка се крие идеалот за збогатување набрзина, зад сека грмушка на оние кои се стискаат да не се измочат в гаќи силници им ги превртуваат џеповите и кога нема да најдат ни петпаре од бес ги плескаат по газовите, ги влечат за уши, им бркаат во очите.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Посолени како риба на суво, а на суво животот не е баш масовна појава.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Потоа почна да ги превртува и да ги разгледува штиците што го составуваа леглото.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А тогаш ги преврте џебовите де се раздолжи со домарот, си ги натовари насликаните платна врз легнатите ногалки, приседна на триножникот спроти домарот да се збогува со него како со домаќ ин, со голтка како причесна, за добар пат, а скорешно видување, па одвај го запали успаниот мотор на натоварениот карван и се спушти од прочистениот манастирски воздух во затестената магла на градот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ја зедов влажната крпа која лежеше на масичката покрај креветчето, и поминав со неа по неговото чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Цело попладне не излегов од бараката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И Отла гледа во лицата на децата, гледа во грчот на нивните лица, гледа како тие лица позеленуваат, гледа како устите им се разјапуваат барајќи воздух, гледа како паѓаат на подот, паѓаат едни преку други, ја чувствува и сопствената слабост, сопственото гушење, но се проколнува што има толку издржливо тело, што ќе умре последна гледајќи ја нивната смрт, и таа конечно паѓа, паѓа врз детските тела, ги гледа како им се превртуваат очите, како од устите им потекува крв, а потоа чувствува како и нејзе нешто ѝ се раскинува во градите, ги превртува очите, издивнува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Хајнерле ги преврте очите и изгуби свест.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ги преврте сите фиоки, но жилети дома немаше.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Некои ластари или полжави ќе им наберам ќе ги превртам меѓите, ливадите и нешто ќе им наберам и ќе им сварам. Вака немаш - каде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И како што гледаше така, подлипна, наеднаш ги преврте очињата крвјосани.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ох, ослепувам, - имаше на едно место во составот и јас, шутракот, толку природно сум ги превртел очите, белките да ми ги исполнат очните дупки, та кутриот Трифун Трифуноски да ти помисли оти е свршено со мојот вид.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Извиде сѐ што можеше да се види, ги преврти сите кревети, откорна сѐ што се корнеше.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Со тоа Хегел ги преврти стварите на глава.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Еден од војниците му ги претресе и му ги преврте џебовите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Им ги превртеа џебовите, им ги истурија торбите загледуваа во дрвата, но ништо не најдоа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
„Не; го затуриле. Дали би му било многу тешко да ги преврти небото и земјата и да го најде?
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
- Но што? – почна да размислува Лидија, па дури почна и очите да ги превртува од тоа силно размислување.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Уметникот мора да се грижи за својата публика, која од своја страна ќе цути под неговата заштита, исто како и Бојс кој чувствувајќи ја топлината на своето имагинарно стадо, вистински станал здрав и независен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бојс, оттука, благодарение на својата фантазија, стекнал самодоверба, се тешел и конечно сам се излечил.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа бил облик на самооздравување во кој ги отстранил и ги превртел самопоткопувачките чувства што неговите очигледно ладни родители ги всадиле во него и кој му бил потребен како материјал за создавање сигурност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
По некое време се сепна, го зеде телефонскиот именик и почна да ги превртува листовите барајќи го бројот на домот „Златна роза“. Index
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Приказната се рани со зборови; хашишот се гади од зборови; ги превртува, отфрлува, ги зема оние кои ги сака. Врапчето се однесува како цвет. Се обидувам, сепак, со приказна.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ние сите се вомјазивме во лицата, ги обесивме носовите, а Петре ги состави рацете пред себе, ги преврте очите кон таванот и почна да се крсти со разлатни движења на десната рака.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
- Празна! - вчудоневидено рече тој и ги преврти очите во главата од смаченост.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Станува и, иако беше опоменат од претседателот на Дисциплинската комисија дека изрази на верски чувства поради тоа што црквата е одделена од државата не се дозволени, сепак ги составува дланките, ги положува на градите и притоа ги превртува очите нагоре.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Послабиот милиционер од длабочината на џебот го извлече клучето од лисиците, му ги ослободи рацете на Брзакот кој потоа се поколеба, за момент ги преврте очите нагоре, се прекрсти и седна на предниот стол, но со претходно големо двоумење и загледување како да не верува дека му е понудена столица.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сите куќи ги превртевме и го нема.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)