ги (зам.) - прескокне (гл.)

Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нашето црвено ждребе, нашата улава стихија, кога би се сетило на овие ливади и на оваа месечина ноќва - тоа со еден единствен скок би ја прескочило високата планина на времето која нѐ дели, би ги прескочило сите ноќи, значи, и сите одминати години, и би се покажало од некаде, би се растрчало и потскокнувало, би виштело од радости, и не знаејќи дека со своите тенки копитца тоа тропа на вратите на сите кои растеа и трчаа заедно со него, заборавени веќе и покриени со крвавото руменило на залезот...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Девојката ги прескокна лесно лавовите во подножјето на споменикот и се придружи во трката. Винстон го стори истото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Други балкански интелектуалци, најдени пред бедемите на Европа, или не успевале да ги прескокнат, па се враќале на време во родните краишта, другите кои ги прескокнувале, останувале во новата средина, на крајот се претопувале како дел од париската протоплазма.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ниту пак ќе си помогнеме себеси ако ги прескокнеме минатите 40 години и со полно срце го прифатиме јазикот на современата западна уметност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Г-нот А. набрзина се облекува додека ја слуша телефонската секретарка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Молскиот акорд А беше очекувана смисловна перспектива, кога музичарот и виолината без напор ги прескокнаа ѕидот, оградата на балконот, толпата пред фонтаната со боза, градот итн.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И бевме таму; го гледавме газдата како вози, како ги искачува ритчињата, како ги совладува пречките, како ги прескокнува долчињата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Иглата му се слизнува од прстите, ги прескокнува рабовите на абата каде што треба повеќе напор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Наеднаш скокнал и со еленски скокови ги прескокнал Турците и - магла. Ја фатил планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Постоеше извесен одамна установен ред во вршењето на сите нужни работи што Бојан ги знаеше и за кои мораше да води строга сметка да не ги прескокне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Трчејќи ќе ги прескокнат и двоумењата, и сомнежите, па се она што го посакуваат ќе се најде застанато покрај нивната желба!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве, повелете, тука сум!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подрипнуваше на прсти набаре се засилува да ги прескокне накривените куќи и со мек глас говореше: - Јас јунак сум, а?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Најголемката сака да ги прескокнува сѐ уште нераздвижените, кога Чана ги крева рацете и со нив чиниш пак ја затвора вратата Да почекаме уште малку!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Утре рано ќе ги прескокни испозаспаните и ќе се изјази и со шарка ќе направи одаи во кои никого нема да пушти.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Навтапито ги прескокна скалилата, влегоа низ вратата без чукање или ѕвонење и ја затекоа идната снаа облечена а разбушавена, расплакана и уплашена, како мемоли нешто што не можеше да се разбере.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Слегувам од колата за да проверам дали нашето ЅАХО ќе успее да ги прескокне камењата и да исплива од калта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во неа тој оптимистички ќе заклучи дека за наша среќа и за среќа на нашата иднина вистината напати без туѓа помош умее да ги прескокне сите објаснувања. (Еве и овде е загатната иако не сосема прецизно таа чудесна вистина што тој ја означува како подвижна).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зарем немате слушнато дека таа и без туѓа помош умее да ги прескокне сите објаснувања“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)