Колку е осамен оној мал облак што трча да ги престигне врсниците упатени кон Плачковица!
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Х.Х., виде-невиде, се поздрави и замина да ги престигне другите пред да стасаат во хотелот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не знаеше ништо за стаклото и порцеланот, за слоновата коска, седефот и металите кои молчеа околу неа, кратко и тивко отповикувајќи се само на допирот на нејзините долги нокти кои секогаш ги престигнуваат прстите, осамени, недопрени од работа.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)