ги (зам.) - пречека (гл.)

Вака, кога го предупредуваа, имаше време да ги пречека ударите подготвен.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јурам натаму да ги пречекам додека не влегле.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ги пречека целото село со пукање на пушки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сиот брег е полн со летувалишта, кампинзи, во кои снаодливиот Грк ги примамува гостите и гостољубиво ги пречекува.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Иако домаќините сѐ уште не се приготвиле за пречек на гостите, се гледа дека има каде да ги пречекаат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше млада и страста ја заведуваше и неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не беше пресреќна ни со тие понуди, зашто сакаше да се вратат онаму кајшто припаѓаат, во Галиција, во Полска, во Германија или во Австрија, а им се случуваше спротивното: како семејство сѐ подлабоко навлегуваа во Ориентот, кој – си мислеше Гита Корец во бессоните солунски ноќи - него можеби го влечеше поради традициите што му се допаѓаа на салонскиот ционист во него, но и на сѐ повидливиот, автократски дел од неговата личност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Песната, полна со љубовен дерт, пееше за љубовта на зрел маж кон девојка што свири на ут, таа ориентална лаута, во еден кафѐ-шантан од истиот овој град, кој тогаш, ги пречека со својата медитеранска топлина, ориентална страст и егзотична насмевка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Иако не беше пресреќна со местата, таа со радост ги пречека вестите дека маж ѝ е поканет за главен рабин на Александрија, потоа и за професор на Хебрејскиот универзитет во Ерусалим.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И на детските цртежи како да им дотегнало веќе да ги пречекуваат љубопитните посетители, како да им се спие.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Трајко ги пречека гостите домаќински и уште околу полноќ ги испрати горе Смечот, за да им однесе по три дни леб со магарето и да си набере дрва.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја напуштија Маргара, оставајќи ги своите осум другари да ја топат со својата топла крв и оваа чука, како Соколот што го натопија Манол Разов и двата четника Толе ги пречека војводите над самото селце Орле, на преслапта „Мал Гарван", со сите останати четници.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пред вратата ги пречека гавазот Муарем и длабоко му се поклони на господарот, правејќи темане додека неговата десна рака ја достигна земјата, и со едно „сељам а лејќум — а лејќум сељам" се поздравија двајцата Османлии, едниот наведен до крајна понизност, а другиот исправен, горд и поносен на својата висока положба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, сега, другари, ајте ми со здравје кој за каде сте!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште на вратата ги пречека млад човек, скоро дете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во истиот момент чалгиите засвирија и сите се распоредија по дворот, по скалите и чардаците, да ги пречекаат и да ги поздрават сватовите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ќе дојдат изморени, мокри, гладни. Морам да ги пречекам подготвен, - си рече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Заедно излегоа надвор. Ги пречека благо, јужовно време, со сиво, мирно небо и спокојна бела тишина.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во отоманските простории на Судска медицина ги пречекаа некои лица под гази и со гумени ракавици, кои би можеле да му бидат некогашни колеги од студии или вонземјани ангажирани за хонорар, што ги одведоа до една поголема просторија како семинарска читална по чии ѕидови место рафтови со книги се редеа кофчежиња за картотеки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Месечината ги пречека со раширени раце и ги седна на својата брада.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Сите се растрчани и нема кој да оди воловите да ги пречека“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
На денот, пак, на доаѓањето на султанот во Потковицата, жителите на Потковицата, на чело со Акиноските, мораа да излезат дури на Алилово и да ги пречекаат гостите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На вратата на трлото кое зедно со сите добиточни згради се најдува на западната страна на Имотот, то ест кое заедно со сите добиточни згради го сочинува западниот ѕид на Имотот и кое како што се тие поредени една до друга се најдува прво до Западната порта, со запалена вивка в раце ги пречекува Лазор Перуноски, Вели Шест се објагнија и ниту една засега немаме изјаловена и низ овците (дени стојат и ги дојат јагнината, други лежат свиткани набере обрачи и имајќи ги свиткани и вратовите муцките ги имаат положени на предните плешки, а очите, темномодри, им светат во темницата) и преку средината ги одведува на другиот крај на трлото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во подножјето на сончевиот диск, уреусот, боженската поткрепа на властодржјето, го потсетувал на решителниот загриз Нефер-Хеперу-Ра-Уен-Ра-Ехнатон, блескавост Атонова, родител на шест мили ќерки, Големиот Превратник, чија песочна коњска глава (главата на Пастернак) се лизга низ влажните смртни дланки, толку впечатливо фотографирана, заедно со снимката на крилестиот cafuceus на ѓаволестото момче, откаде што повторно тие, двополните со внатрешното око, ги пречекуваат безимените души на гледачите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тој погледна кон небото над 123-те метри на готската катедрална камбанарија – сино и чисто, широко и високо над Антверп.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Надвор ги пречека прекрасен сончев ден.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во тој ист вторник, иако очајот и плачењето не стивнувале, жените, дури и оние самохрани леунки и трудни вдовици наполниле неколку карти со ракија од диви круши, од грозје и од цреши и натовариле на две магариња дисаги со леб и лук, па една по друга, секоја со запалена борина во рака, пошле да ги пречекаат последните од дружината; да ја плашат со оган и писок чумата или улерата, болештина што им била позната на дедовците, еднаш, којзнае кога, додека и пците бегале од злото и се јазеле по врели карпи далеку од сите човечки патила, и побеснувале, и станувале гозба на волчи свадби или се здружувале во глутница со ревење да ги заплашуваат чобаните и бачовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со првите мугрени петли го заборавале спокојот на продуваниот празник и им се враќале на пештерите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се смилостивиле на бабата, и дале печено месо и вино и ја пуштиле на слепа магарица, подалеку од нив да си ја бара судбината ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не, не можев да сум поинаков од другите, со нив раснев и од нив учев, и не верував дека е прв ден на пролетта: минува времето низ мене, ме џвака однатре, ќе се споулавам, мислев и ги бришев солзите на пониженоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Суровата игуменија Минадора рекла со скаменето лице неколку утешни зборови и го развеала манастирското знаме со извезен лик на маченикот Никита.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Последното чкртање на двоколките стивнало, од остриот звук земјата станала сунатица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А орлиштата се собираат да ги пречекаат, секако овде, над нас. Знаеш ли сега зошто?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега што - да се исправи и да ги пречека, доброволно да појде во смрт и да го победи своето двоумење?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Пролет е“, се обиде да ми објасни. „Ќе ни се вратат штрковите во големи јата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето од дружината наеднаш се почувствувале измамени по долгиот пат на кој коските на другарите биле патоказ од пекол в пекол - ги пречекува куп суви очи, никој не им подава рака, не ѕвони смеа на деца и не се слушаат женски извици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И црниот ѓавол можел да ги почитува тие луѓе како што можел да се восхитува и од нивните жени, повеќето трудни, кога ги пречекале на патот кон шумичката бабуњосаниот Адам Лесновец и попот Панделиј; лицата им биле тврди, како изделкани со чеканите на мажите од сив, модар и зелен камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се симнав по скалите преку друга соба без прозорец со парчиња пресолена пастрма, што висеа од таванот и излегов да го слушнам разговорот на двајцата што се качиле до Лесново со трет од дружината што ги пречека.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На вратата од станот ги пречека Саво, убав строен маж, на кој белите влакна му даваа посебен шарм.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ова е вистинско изненадување! - гласно ги пречека Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека Ѓорѓе го преспиваше денот, Рада мораше да ги пречекува и двори новите гости кои доаѓаа на честитање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И уште нешто: кога циркуската публика не ги пречекува кловновите со смеа и весели извици, ги отпуштаат од служба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На влезот ги пречека татко ѝ на Бојана.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Утревечер мајката или мажот ѝ, знаејќи дека во сопчето отспротива стои тој и ги следи во мракот, ќе ги затворат капаците и така во неговата соба веќе нема да навлегува светлината што му вдахна живот, светлината во којашто наивно уживаше, којашто беше неговата единствена радост. Меѓутоа, не беше така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По неколку вечери, кога Тулио Бути како и обично гледаше во прозорецот на Машиеви, се вангелоса кога виде како во собата отспротива, каде што семејството обично вечераше, но овојпат без таткото, влегуваат госпоѓите Нини, неговата стопанка и ќерка ѝ и како таму ги пречекуваат како стари пријателки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тишината зад вратата се клопкаше како еж за да ги пречека со наежени боцки. „Соседе, отворете“ , се засркна нејакиот глас на аптекарот; се каеше но не отстапуваше. „Соседе, можеби не ви е арно.“ Тишината зад вратата немаше боцки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гледаш, секој ден искачувам за да ги пречекам мама и него ... мојот мил... дорече во себе. - Оди, Ѕвездо моја.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога се развидели, луѓето тргнаа кон црквата, но попот ги пречека чудно: не ги правеше оние вообичаени движења пред да започне со богослужбата: ставање петраил, земање кадилницата, стоење извесно време свртен со грб кон народот, а потоа со лицето, ставање молитвеникот на сталката, отворање на книгата, прекрстување и започнување со читање - туку застана пред олтарот загледан строго кон луѓето како судија во судница и почна луто:
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но стравот му попушта, кога шоферот го запира автобусот, и кога на вратата ги пречека еден водич и им вели: ”Добро дојдовте во Помпеја...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И пак тој спроти излегувањето шеташе не можејќи да спие, и пред зората ме разбуди да одиме да ги чекаме весниците. Ги пречекавме.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Син му Трајко и снаа му Велика ги видоа добиците на портата и излегоа да ги пречекаат пазарџиите радувајќи се што си дојдоа навреме и што свршиле работа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Попот предложи да се засолни народот во црквата, а тој со ќефалијата и неколку старци остана да ги пречека.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Почнаа да ги заговараат. Да им раскажуваат како ќе одат во Истанбул, како ќе се возат на галии по море, како ќе ги пречека царот и како таму царски ќе живеат како негови синови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ако вчера Македонија ги пречека со магли и солзи, денеска ќе бидат под закрилата на Господ, а господ има топло срце што цел ден ќе го шета по синото платно на небото! шета со очите по полегнатите крај себе, се гали по мешето и мило ѝ е што не се веќе во онаа тешка рамница која во ова време целата се претвора во кал и додека не дојде северецот да ја замрзне не може да се шета по неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кој денес сака да чита луди фантазирања за свет, во којшто луѓето влегуваат во вселенски бродови како во конзерви и шибаат низ вселената, за да пристигнат на Месечината, каде што ги пречекуваат шестоглави суштества со боја на аметист, што блујат оган?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Крле беше станал од билото и ги пречека стоејќи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Еее, сега ми стана јасно зашто у официјална визита не се дојдени ни Бате Чире, ни Тхе Ред Бане, а нема да дојде ни Хорхе Ивано. Нема кој да ги пречека.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Пред портата од првиот двор, ги пречека игуменот; тие слегоа од коњите и се поздравија преставувајќи се.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кметот, кој пиеше со селаните во дворот, ги забележа, стана од масата и излезе на патот да ги пречека.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Излезе и Китан да ги пречека подавајќи им ја плоската со вино.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оној што ги пречека го позеде палтото.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Командирот Планински ја зеде машината и напиша: „Драги Тале, како што ни јави, напладне ги пречекавме „сватовите“ и убаво ги дарувавме, заробивме двајца Дојчовци, а еден Италијанец сам се предаде.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Пред градот ги пречека стражата. Еден од италијанските стражари викна: „Стој! Вагабонто Македоњо!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Судијата ги пречека со овие зборови: - Е, што мака ве донесе?
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
XIII Кога децата се вратија кај комитите,тие ги пречекаа како ништо да не било.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го зеде за раце, го извади надвор да го шета, но татко му Маруш ги пречека, ги запре, го врати Висара во собата и им рече дека тој што го отепале не бил Зенула туку некој друг качак.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Се загрижив !“ ги пречека мама Злата. „Добредојде, татко! Автобусот доцнел?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Средствата за информирање ударно соопштуваа за снежни навеви, отежнати премини - Ѓавато, Пресека, Стража, Крушево, Маврово, Попова Шапка... а воедно дека зимско-рекреативните центри со снежна покривка ќе ги пречекаат гостите... снег падна и во охридско=струшкиот регион но не се задржа. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Да ги поздравиш и да не заборават - Фали село - живеј в град! со широка насмевка ги пречека шоферот. Беше многу помлад од оној утрината.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И ги оставив гостите а таа многу убаво ги пречека и ги нагости.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас испукав со пушката и сестра ми нè дочека.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кузе, кого до крв и безсознание го претепаа џандарите и добро го напоија со рицинус, затоа што на орање на воловите им зборуваше горе- долу, a не пано-като, кога виде како влегуваат Италијанците во селото, истрча да ги пречека.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Девојките се вдадоа во бегство, но од другата страна ги пречека нов рафал.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Братучедите, Србин и Шишман по него, влегоа во куќата и се искачија по дрвените вртени скали на катот каде што ги пречека војникот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Добро. А од Флорина наваму ќе тргнат да идат на своето корафилаците и да речеме ќе ги пречекаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Влегоа во првата врата лево каде што со поткревање на главата ги пречека некоја сневеселена девојка. „Почетник?“ праша девојката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Негде во средината на пролетта ( а кој да ја забележи пустата пролет?) пред нивниот влез застанаа два џипа со црвени крстови од страната, под крстовите на едниот македонско писмо, а на другиот грчко, и бидејќи беа најавени со писмо по пошта нив ги пречекаа Пелагија и Чана, меѓу нив трите внучиња на баба Петра и дедо Костадин променети во нови алишта, избањати со миризлив сапун двете девојчиња убаво исчешлани и со панделки во косите, а машкото убаво потстрижно и со патец над левото уво.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со очи ќе ги пречекаш, со очи ќе ги испратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)