Вие на тоа дрво ќе му ги припишете вашите страсти, вашиот копнеж или вашата тага, цвилењето на неговите гранки, нивното повивање, ќе станат дел од вас, вие ќе се поистоветите со тоа дрво”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Француските книжевни текстови на Фаик Коница, пишувани под псевдоним, угледни аполинеристи ќе му ги припишуваат на Алфред Жари!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Збровите со кои се трудеше да ме одбраниш умни ти беа, батка, и добро обмислени.: „Афериве што се обидуваме да му ги припишеме на наш Боге, тврдам јас, се обични скалила од чад по кои се обидува неговото машко его да се покачи повисоко од другите.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Според вашите реакции, другари, во оваа намера нашиот Боге успеал!“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И едната и другата поента се важни; наместо да се избегнуваат, тие заслужуваат сериозно и постојано размислување.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ако се навратиме да ги испитаме трите случаи на настраниот субјективитет кои Милер му ги припишал на протогеј-машкото дете од 1950-тите години и кои ги идентификувал како „рани претсексуални стварности на геј-искуството“, гледаме дека не се состојат од аспекти на вродено патолошко обликување, туку од психички записи врз субјектот на патогените последици од живеењето во еден хомофобичен општествен свет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите не треба да клонат од нив.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Предизвикот за квир-студиите е да ги објасни преку општествена анализа, наместо да му ги припишува на природниот поредок на нештата.
Зашто не е баш веројатно дека културните практики имаат корен во природата, па секој обид потеклото да им се смести во природите на геј-мажите само ќе ги направи недостапни за натамошно критичко испитување, бидејќи ќе имплицира дека нема што да се објаснува освен природните факти на работава, ќе нема што да се оди подалеку од тоа како природно си стојат работите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таа склоност деновиве злокобно се засилува со модата да се сместуваат сексуалноста и родовиот идентитет во генетиката, во геномиката, во работењето на мозокот, на невралните патишта и во когнитивниот развој – склоност што често ја спорат психолозите и психијатрите, кои во когнитивната наука гледаат опасност за својот професионален авторитет, како и за својот дел од доходовниот пазар.342 Мојот пристап кон геј-културата е устроен да им противречи и на едниот и на другиот пристап: неговата методолошка цел е да спори и против биолошкиот и против психолошкиот редукционизам.
За Фелоуса, машките геј-културни практики се природни изрази на половата меѓупросторност и ја откриваат природната суштина на геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кога најпосле ги отфрлив алузиите што сакаше да ми ги припише нивната задоволна смеа, им објаснив дека моето интересирање по однос на облеката е упатено на можно откривање на некоја нивна особина која би се изразила дури и во тоа.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)