Некоја сила му ги растави клепките и тој остро ги насочи своите презриво тажни очи кон оние што сакаа да ја видат неговата малодушност, страв и покаеност и треперењето на солзите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Никако не можат да ги одделат, да ги растават.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)