ги (зам.) - симнува (гл.)

И додека Јосиф нивни Акиноски го собира планот, откако пред тоа д ќошевите ги истава камењата и додека потоа го прави тутурка, тој, Максим Акиноски, претпазливо, ги симнува панделките од писмото, а за тоа време и после, додека го одвиткува, на сите другите им вели После, откако ќе го прочитаме писмото, кој знае сам ќе се потпише, а тие кои не знаат ќе се потпишеме или јас или Костадин или Јосиф.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мустафа ефенди е оварда кога се работи за наши пари, вели Максим и ја преместува тутуката од десната во левата рака; првин полека, претпазливо, ги симнува панделките од неа, потоа се навалува нанапред и со лицето на дланката на десната рака ја чисти, небаре ја мазни, тревата пред себе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сте морале да ги симнувате шапките кога сте минувале покрај нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Перонските работници на брзина ги симнуваа сандаците со книги, следени од загрижениот поглед на Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вешто и внимателно ме свлекува, од задниот џеп на фармерките вади бронзен брич и без најмала гребнатинка, ми ги симнува сите влакна од телото.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сум ставила едни црни очила и не ги симнувам од глава. Секаде се кријам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги замислувам нејзините движења додека се соблекува. Ги симнува гаќичките.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Цеце ги симнува фармерките и продира во неа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета (Потпирајќи се на ѕидот): Бети, денес имам широка рака!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа ја расипува супата во кантата и ја става чинијата на под.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Само дозволи ми! (Се наведнува и си ги симнува гаќичките) Ги сакаш?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неколку секунди прислушкува на вратата па ги симнува гаќичките и клекнува над чинијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мими ги симнува гаќичките и легнува на хаубата ширејќи ги нозете.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Цеце: Не сакам опери, јасно?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
МАТЕЈ: (Случајно се врти. Го здогледува Борис. Ништо не чул. Ги симнува слушалките.) Здраво. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тогаш не знаев дека поезијата е за една глава над астрономијата - не ги испитува ѕвездите туку лесно, на волшебен начин, ги симнува на земја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сега си ги соблекуваат заштитните облеки, а маските си ги симнуваат!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тоа е, охо, - си мисли, - чорапчињата ми се неинтересни, да не речам нешто полошо”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Започна Петјушка Јашчиков да си ги симнува горните алишта, сепак, така да се рече, да се урамнотежат другите долни недостатоци.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)