Од чардакот на нашата стара куќа, која во последните години со жена ми Агна ја услагодивме за живот - го подредивме чардакот, ги сменивме диреците и веќе скапаните штици на подот, ги обновивме искривените рамки на прозорците, ги варосавме бело собите, ги урнавме, со голема тага, гнездата на ластовиците, ставивме тешка спорогоречка печка за топлење зимата, го проветривме тешкиот метален сандак кој го имаше задржано мирисот од пред седумдесет години кога бил донесен од Америка - гледам како се спушта пределот кон долината од чии млаки се креваат пасма пареа кон небото.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пашата ги накажа командантот и командирите на потерните одделенија, ги смени и испрати други; валијата го смени кајмакамот и мулазимот на заптиите, но сето остана напразно. Толе в земи пропадна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од селото Букри, во полето, пред носот на валијата и пашата, беа собрани триста овци млекарици и двесте брави пак од контракчијата (лиферантот за војската).
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
В сабота ќе дојдам да ми ги сменат крпиве. А тебе, малечко, ти благодарам за прикаската.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А нестабилните интеракции меѓу машката геј-култура и нејзиниот хетеронормативен контекст постојано еволуирале.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А тоа е една од причините поради кои оваа верзија е толку поневпечатлива од оригиналниот филм, и покрај визуелната убавина на фотографијата и поголемата убедливост на приказната.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сосема е за очекување секоја полугенерација геј-мажи да чувствува отсеченост од културните објекти и од начините на поврзување со нив кои толку ѝ значеле на полугенерацијата пред неа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нивната дрег-изведба, нивниот истовремен чин на лажно и стварно оплакување е одговор на општествените услови и на културните кодови што не можат да ги сменат, но на кои можат само да им се опираат.
Политичката функција на кампот во ова светло се укажува јасно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Хомосексуалноста“ и „бродвејското“ сега си ги смениле местата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова, од своја страна, ги сменило природата, методите и целите на културното зајмување, присвојување и пренаменување.
Кога Тод Хејнс, некогашниот архитект на „новата квир-кинематографија“ од почетокот на 1990-тите, направи римејк на Милдред Пирс за ХБО во 2011 година, неговата бавноритмична, шестчасовна, релативно верна адаптација на романот од Џејмс М.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
До првата финта што ѝ ја направија во печатницата: ѝ ги сменија боите.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Најдобри се секогаш оние со кутиите замотани со украсна хартија, во која има сервис за ручање или кафепиење, или, ако е поблизок роднината, двете во едно, па ја спушта до нозете, точно пред старите чевли кои не ги сменил од едноставна причина што парите отишле за бакшишот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Па после си ги сменивме собите со Мирчета, и вистина човекот жугна.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во периодот од првата половина на дваесетиот век, пред самиот почеток на првата светска војна Вардарска Македонија беше потпаднала под српската чизма и сите мораа да ги сменат презимињата од македонски во српски префикс- на пример од Николовски во Николиќ, Димоски во Димовиќ.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Оживувањето на фонтот не претставува целосно имитирање на поправениот фонт, туку внесување на нови суштински одлики со кои суптилно ги сменил буквите, а воедно го сочувал есенцијалниот карактер на фонтот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Баш ми изгледа интересно дека кога го развлековме BACH добивме CAGE, а пак кога го развлековме CAGE повторно добивме BACH, со мала збрка внатре (A и C си ги сменија местата) Како BACH да си го расипал стомакот минувајќи низ CAGE меѓуфазата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Го поиспцуја Пушмарка што им ги сменил дарчињата, но и тие се согласија со неговото разбирање: нели се бакшиш, какви да се — роднините нема да им фатат теклив.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во последен миг, ги сменив двете последни цифри (наместо 86,93).
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Разбрав од еден италијански војник - продолжи да објаснува Горјан - дека насекаде низ Албанија ги смениле Германци.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се гледаше колку е голема разликата помеѓу старите и новите седишта: старите беа испукани, сивокафеави, со изедени рабови и со ’рѓосани шрафови, додека шрафовите на новите даски светеа, седиштата како да беа приспособени за седење, имаше дупки на местата каде што треба да висат нозете за кога ќе ти направи некој "плескавица" даската да не ти се забоде во бутовите.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Се свртев да ги погледнам клацкалките, да видам и нив да не ги смениле и навистина, сите беа сменети освен најмалата на која и така можеше сѐ уште да се седне.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
„Ако сакате можете да си ги смените местата.“ „Не, така сме свикнати!“ пак во еден глас.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Слободата на Македонија, за која Грција истури реки крв ние ја гледаме и преку искоренувањето на немилозвучните имиња и презимиња, а имињата на шуми, ливади, чешми, патеки, ридови и таканатаму гледајте што поскоро да ги смените со слаткозвучни грчки имиња, зашто во спротивно цела недела сред село мечка оро ќе игра...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Утредента Едо брзо и лесно, благодарение на својот усет за работењето на моторите со којшто беше очигледно надарен, му ги смени плочките на кочниците после што течноста во садот за глицерин се поткрена и светлото на шалт-таблата престана да се пали.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ни се удираат срцата, сакаат да си ги сменат местата и ќе ни ги скинат предниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А бара да ги смени чевлите за опинци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)