ги (зам.) - смести (гл.)

За да не го носат полн фижидерот сандак, ги преместија работите токму кај мене, за да им сторам услуга да ги сместам во нашиот фрижидер.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Затоа во Градешница Толе кондиса кај убавата Неда Романова, со која проведе два три месеци, па како да се присети на својот случај со црното Кате пред дваесет години кога му го наметна Адем, и тој намисли да ги смести своите Катиња, Нешиња, Мариња, та еден ден ја викна Ѓурѓа Ватралкова, мајка на убавото момче Митрета Ватралков и ѝ нареди да ја земе Неда „негова“ за сина си Митрета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа и мулазимот оваа ноќ постави стража и одреди патрола само за долно маало каде беше сместен аскерот и тој.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Младен Чкулот, иако претепан, направи добра трговија. Купи пошто зошто од разни сиромаси разна стока: овци, волови, крави, прасиња, телиња —само да им „услужи" да ги сместат парите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Имам троа вересиа да собера и ќе ти и натокма — се пошегува, мислејќи на Јована Сивев, кој му остана должен седумнаесет лири, па продолжи: — Само едно ќе ве молам да му кажите на нашите големи луѓе: да не ми пречат во моите работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сете пари ќе и чуам само за пушки, лели велиш оти ќе ни требат, И уште тука Толе се распаша, го извади ќемерот од Арсланбеј што му го зеде во Старавина со шеесет и пет лири, во кој беше ги сместил и оние од овците од Букри, та ги истури на сакмата и почна да ги брои по десет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ја одврза црната шамија и светнаа златните лири, Арслан задоволно ги протрлка дланките од своите меки раце и го опомена Трајка да не ги брои: — Брак, коџабаши, брак!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Рода, не рода, јас повелам овде! — ѝ се провикна Толе и му се опули на Брниклијата, а овој ја налегна Ѓурѓа и замава со дреновицата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Митре ги зеде Толевци и заедно со Илија ги смести кај Бурлијата, а Илија тргна за долно маало.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На главата имаше две деформации создадени да ги сместат сензорските единици.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Татко, овој пат, не стави во чантата ниту ливче ниту книже, само големата лупа и разни моливи, верувајќи дека во неа ги смести записите од вакафот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Некои ситни работи, како торбата или алатот, можеше да ги спровне низ вратничето и да ги смести во ќелијата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ним не треба безрезервно да им веруваш“ беше нејзиниот заклучок во врска со однесувањето на тој војник на бел коњ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар има причина таквите нешта да се сметаат за тајна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чувај се од оние поединци, кои од лековерност или по потреба ќе ги сместиш во срцето или во негова близина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали таа навистина не знаеше каде е родена?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Машката геј-култура се решава – добро, баш и нема некој избор, но вади најмногу што може од една лоша ситуација – да си ги смести приврзаниците во општествена и емоционална положба што еден сложен сплет од испреплетени културни кодови и естетски практики ја означил како место на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму сиот тој културен систем на родот, на моќта и на жанрот, политиката на емоцијата што тој ја создава и ја одржува, како и разликите во положбата, класата и статусот што се втемелени врз него се она што се обидов да го опишам во претходното поглавје. ‌Машката геј-култура, обележана со преземањето на женските мелодрами како Милдред Пирс, може да се сфати како инстинктивен одговор на тој систем и како стратегија за отпор кон вредностите што ги крепи.312 Тоа е значењето на мелодрамата како геј-стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А потоа се труди да ја сврти таа положба во своја корист. ‌Зашто геј-мажите, како прво, горе-долу нема што многу да се плашат од дисквалификациите што ѝ се лепат на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со длабок воздив му ги вратив исечоците, а тој грижливо ги смести во долапчето и откако го затвори вратичето, прошепоти: - И ете така, дали си дома, на нива, во лозје, бавча, на пазар, дали се враќаш дома, постојано си мислиш како да се ослободиш од стравот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Имаше многу ранети. Ги носеа на носилки, на ќебиња, на грб. Ги сместија во училиштето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лично се трудам, каде што можам, некој пак да не ги прилагоди, да не ги смести пак во подрачјето на битието.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Имаше шест сомуни од добриот леб, малку препечени и добро затворени во корките, како ореи, нив ги смести од едната страна на сандакот, во кој секогаш кога беа тука, ја чуваа храната, а по ова таму ги сместуваше и другите ситници што му ги имаше ставено во торбата Мара.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таму ги смести и други ситни нешта: извалкано шамивче за нос, ременчиња некакви, дробни пари.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ана, Ана, Капсулите и бартолетовата сол извади ги од под креветот. Прво, прво тоа! Да ги сместиме во куферот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе ги земе штом е вешта Киев, Краков, Прага, Пешта.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Онде кај што заб и фали ќе ги смести Чад и Мали.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За Татко најбитно првин беше каде и како ќе ги смести спасените книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За таа цел ја избра просторијата десно од чардакот со големи ромобоидести прозорци од кои се гледаше реката и тврдината Кале, над Еврејското Маало.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како да се заборават тие стравотии?... Во кој скришен дел од мозокот ќе ги смести човекот за да може понатаму?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ги предаде Сефедин на мудурот, ги смести сејмените во еден на и утредента отиде да му го предаде писмото лично на султанот, а потоа и самите бунтовници.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И открија дека има место за сите, дури ќе можат, исто како што прави Геле Колишев, да шаркаат по плочата и да си одредат место во кое ќе можат да си ги сместат своите газови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На истата страна од ходничето, само сосема во долниот крај, од лево, две исти просторијки во кои Роса ги смести своите пет моми, братот на свекорот, скркуленото старче Диониш и помалечката сестра Сава, една од близначките.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Неколку години Илко оди јаловар, беа ќаи со бацка му Стоја; ама годинава ги сместија овците на руга кај Стрико Маловите, та сите тројца браќа тргнаа по полска работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Стражата“ ќе „капитулира“ и ќе ги земе коњите да ги смести по комшиите, а луѓето ќе влезат дома во куќата, каде што се поставени трпези од горни до долни крај.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште при последната преселба, кога се вселивме во оваа куќа крај реката, Татко реши своите книги да ги смести во малото одајче крај чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јајцата ги смести во едно кошниче со слама, а шишето го кладе во торбиче и го обеси на самарот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И пченките ги собраа и ги сместија во гаждериња, плетени од лескови прачки.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Па сепак, ова сомнение се јавуваше и ги заматуваше ваквите мои размисли уште пред да ги сместам на почек во одделот на можните страхувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Преполн бев со отстапки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се согласив со оној дел од нејзината оценка во која ваквите досетки ги смести во рафтот на тривијалностите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе напоменам уште дека дури ни Загорка Пеперутката не успеа да ме придобие за нејзините идеи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе си појдеме таму каде што никој не бил Ќе си умреме сами и сами коските ќе си ги сместиме Уште понајуг од кај што досега свршувало сѐ.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Не можам тоа да го пресметам. Не. Се обидувам, но тука воопшто нема нагаѓање, колку можеш да ги сместиш во еден камион.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кој ли беше тој луд што ги сместил бегалците во Прењес, токму на патот каде секој ден поминуваме со ранетите?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стојат, ама кога ќе ги сместиш во стомна. Или кога ќе замрзнат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Всушност пред да проговори Трајчеица, уште во моментот кога Семјон ги смести рацете на колената и ги оддели од нас своите сиви отсутни очи, побрзав да го прашам дали сретнал некого на пазарот, што има ново по белиот свет, но Родна, користејќи ја забавеноста во реакцијата на татко ти, кој вројатно уште го подготвуваше одговорот на моето прашање, успеа да се уфрли со она што веќе го реков; Добро е, вели, што дојде и ти за да слушнеш за однесувањето на Рајна; знам дека ти е пријател Анатолиј, и дека можеш да му свртиш внимание да припази на однесувањето на жена си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Оваа ситуација отсекогаш се навестуваше.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Под претпоставка дека теоријата на кибернетиката може во себе да ги смести сите метафизички поими - сѐ до поимите на душата, животот, вредноста, изборот, сеќавањето - кои до неодамна се употребуваа во смисла на спротиставување на машината и човекот7 таа треба да го задржи, сѐ додека не се открие неговата историско-метафизичка припадност, поимот на писмо, трага, грама или графема.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најпосле, без оглед на тоа дали постојат или не постојат суштински ограничувања, целото поле покриено од страна на кибернетичката програма ќе биде поле на писмото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Потоа бил принуден да ги бара насекаде за да ги смести во книгава.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Ех, верувај ми, од грбов ми паднаа три планини тежина и многу ми олесна на душава! – рече Добре, најдобриот човек на светот – Пријателу, штом ќе ги сместиш каде што им е местото, врати се пак.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Бидејќи буџетот не можеше да овозможи приватни тоалети и слични објекти, нив ги сместивме во простори кои даваат нужна приватност во смисла на местото и времето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Гркинките се приближија до Македонката, нешто ѝ проговорија и оваа бргу бргу ги завлече децата и едно по едно со изговорување на името им ги предаде на Гркинките, а овие откако ги поздравуваа со стисоци на рацете, ги сместија во нивниот џип, кренаа раце во знак на поздрав до толпата, џипот испушти еден силен прдеж и замина по истиот пат по кој и дојде.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)