ги (зам.) - стави (гл.)

Ема ми ги стави дланките на образите и ми ја сврте главата кон себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Неволно, ги протегна екстремитетите надвор од креветот, ги зеде очилата со диоптер - 3.5, без кои никогаш во разговор не би можел да ја употреби придавката „очигледно”, ги стави на себе панталоните кои ги носеше веќе четврти ден од неделата и не помисли дека треба да се облече поинаку заради некоја ненадејна средба која би можела да му излезе во пресрет на денот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Клекна пред него како на обред и му ги стави дланките на колковите па почна да го пребарува преку широките шајакни бечви.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ги ставив, и да видите - сѐ се стиши околу мене, веќе не ги слушав козите како брстат лисја, не ги слушав цицингарите по блиските угари...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Бараше со очите наоколу, да пронајде нешто што би можело да му послужи за играчка, па кога не можеше да најде ништо, легна врз откосената трева и ги стави рацете под главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А останатото? Останатото ќе го докрајчат двајцата СС-овци.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа татко ми, кога мајка ми пред смртта непрекинато велела „ковчето во ковчежето“, мислел дека таа сака да ѝ ги стават заедно со неа во сандакот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Откопале гроб со мајка ѝ во гробиштата и му ги ставиле во гробот ордените место него и му го правеле сите редови над гробот како да лежи тој во него: му носеле задушници, му ставале цвеќе, му палеле свеќи и го оплакувале.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Си ги ставив рацете на мојот стомак, како да гушкам живот во него, иако утробата ми беше празна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Свесна за незгодата пред која ги ставив, побрзав да го напуштам апартманот и во мигот кога го минував прагот, човекот изговори еден збор кој имаше некаква врска со психоанализата или психијатријата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со бесна вчудоневиденост тој заклучува дека учените луѓе од неговото време престануваат да се интересираат за непроменливите вредности, за целиот свој талент и углед да ги стават во служба на локалниот дух, да го поттикнат она што е ексклузивно, да ја ободрат својата нација да се затвори самата во себе, самата на себеси да си се поклони, и со „својот јазик, уметност, филозофија, цивилизација, со својата ‘култура’, да се постави наспроти сите други“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На мајсторите им рече тие камења исто така да ги стават на предната страна на новата црква; едниот, тој со дупката на десната страна, кон зајдисонце, а другиот, тој со човекот со очите над веѓите, на левата, кон изгрејсонце.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога беа во вода, Германија во еден момент застана простум, ги стави двете раце во водата после што ги разниша колковите подведнувајќи се...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во село сета облека жените сами ја правеа (плетеа, шиеја, ткаеја...) Се случуваше, кога на дедо ќе му сплетеа чорапи (а тие се малку постегнати додека не се исперат еднаш или двапати) да ги земе и да ги стави на патот и со секира да ги исече на парчиња.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Потоа од џебот ги извади своијте бројаници, клекна и полека, небаре да не го разбуди русото, му ја поткрена главата и му ги стави на вратот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Рада ги зеде розите и ги стави во тегла испразнета од ајвар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ги ставам рацете на грбот ќе се прошетам низ собата и ќе викнам: „Бошко Стојчев ученик од второ одделение е одличен. Најдобар е во одделението“.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
„Ќе одат на некоја претстава, ќе слушаат радио, ќе гледаат телевизија, ќе играат карти, ќе ги стават децата в кревет, и самите ќе заминат да спијат, како и секогаш.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Градот плаче, градот е мачен во градот е тежок и животот брачен градот знае да биде брутален во градот е борба за стан социјален Бизнис менаџерчиња, јапи со куферчиња со кафено на гаќи, јаки профитерчиња за пуста пара и дубара прават да можат и жените на берза ќе ги стават
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Во меѓувреме новинарот од џипот донесе една кутија и од неа извади конзерви и ги стави на софрата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едновремено, технолошкиот развиток сè повеќе ги приближува световите еден кон друг и сите земји во светот ги стави во меѓузависна положба.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ако дошло време, пустата ѕвезда да ми се смени, тогаш нека биде подоцна, на пролет, лете, во убаво време, му велеше, зашто цел живот само за тој суден ден се мачела; коски ѝ скапувале да му помогне на мажот ѝ да прикупат уште нешто од ридот, но да има и нова руба за тој миг, за тој ред; да не велат луѓето: ѓупка, питачка, туку кога ќе ја носат низ селото во отскриен ковчег, да ѝ заблазнуваат во алиштата и накитот, да велат: гледај, гледај синот ѝ ги ставил и златните обетки и златниот прстен што си ги чувала за овој ден...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Затоа ќе покушам емоционално да ги ставам на куп: „Читачката“, „Зимска ноќ“ и „Коњи на поило“, плус таписеријата на полугола риба со лелеава плетенка вешто сплетена од три клопчиња дебел мохер.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
И тогаш дојдоа стражарите, ни ги ставија лисиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Очите му се замаглија и се сети како со мистријата црпна малтер, како го размачка во дебел слој врз сенката и како брзо ги стави тешките блокови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, самиот се потресе кога еднаш се расплакав над една негова песна на која сѐ уште не беше стасал да ѝ ги стави своите иницијали.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Службеникот ги стави очилата и со повишен тон го постави првото прашање: – Име на семејството?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога трите прста ги стави на левата страна на градите за да рече Амин, ја наведна главата, ги одвои прстите и си ја положи дланката на градата пуштајќи го така Бога, како што веруваше, да ѝ влезе во душата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
На главната врата од ресторанот таа застана за миг, му ги стави двете раце на вратот на Љубо, се поткрена на прстите како да сака да го бакне, но со ситните прстиња му ја намести јаката на сакото, шепотејќи му: „Изигруваш мангуп, куре едно.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ги ставив моите дланки до неговите дланки, на стапалата на Клара. Беа студени како на мртовец.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа крпеше алишта замајќи ја дома излижаната сингер-машина на рачен погон, дуќанот го дадоа под кирија на еден млад мајстор на кого заедницата за алал му купи нова машина, а Јехуда да чиракува кај мајсторот-кираџија, скрпувајќи го животот малку од киријата, нешто помогнати од семејството, и нешто од заедницата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога на местото на Сибил Вејн би ги ставил актерите и управителите од нашите театри, а на местото на Доријан Греј нашите политичари, тогаш ептен ќе ни стане јасно зошто театарот ни е во таква состојба, па се губи во формите на имитација или како што стои запишано во романот на Вајлд: „Дури и необразованата публика од партерот и галеријата изгубија интерес за преставата“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Со рака му давам знак да ги подигне куферите и да ги стави во багажникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Бошко го послуша. Ги стави парите во џебот од џамаданот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но случајот сакаше да ги стави во отворено искушение, од што на сите во Потковицата им се пресече здивот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Најпосле Ливајн стана, ги стави рацете в џеб и ги напрчи мадињата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Луѓето што копаа гроб, ги извадија коските од Лиќо, татко му на Танаил и ги собраа во вреќичка за да ги стават повторно во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не ги изброја, ги стави небрежно во еден од џебовите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Откако ги наполнија џебовите со јајца, му дадоа знак да си оди и го пуштија непретресен да влезе во градот Солун.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А вие сакате да ги ставам в џеб, да се оженам, да накотам деца и да почнам да 'рѓосувам. Еве ви, на!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Кога вака изнесените податоци би ги ставиле во контекст на денешното живеење, би можеле ли да си го поставиме прашањето: Имаме ли луѓе кои би си ги дале гаќите од газот за ескалација на културниот миг?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Викаше: „Народе рисјански! Чаршијата се затвора, дуќанџиите ги ставија кепенците!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Фрлете ја тогаш во огон”.18 Дерида исто така се чини дека го споделува модернистичкиот антипредрасудски етос.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понатамошната забрана на крек би создала сѐ поголемо насилство со оглед на тоа дека дилерите се борат за територија. Дури и кога владата би успеала да ги стави под контрола овие супстанци, не би можела да ја укине нивната продажба, барем не по прифатливи цени.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Додека сите ние растанувавме водата на огнот се дотоплуваше и мајка ми им принесе алишта за облекување на дедо ми и татко ми, а потоа ни ги стави нашите алишта на постелата и го фати за мишки Трпчета да го облекува додека тој преташе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А лично сметам дека заслужуваат да бидат ставени на хартија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во една мошне агресивна, дури брутална, поза, актерот препорачуваше дека оние што патиките ги користат за да ги стават на масичката додека гледаат ТВ, или да прошетаат до фрижидерот, или за да ги „покажа“ - тие ни случајно не треба да ги купуваат авиа патиките!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секогаш кога сакав со брат ми да тргнам кон библиотеката, каде што тој минуваше часови, мојата мајка велеше дека сум им потребна нејзе и на татко во продавницата, и јас тргнував со неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Настанатиот пресврт во Бугарија и промената на владата ги стави командантите на Петтата бугарска армија пред свршен чин.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тие нејзини зборови уште никој не се нафатил да ги стави на хартија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Заптиите и агентите за контрабанден тутун се насобраа околу селанецот и секој лакомо зграби по неколку јајца и ги стави во џебот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ги свитка слушалките, ги стави во чантата и продолжи: „Досегашново негово противставување на болеста може да се спореди со онаа билка што израснува меѓу шини и која постојано живее во страв од возовите што татнат над неа и од ветрот плашејќи се да не ја прекршат или откорнат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа мошне ефектно го направил произведувачот на спортските патики Avia, кој како „spoke person“ го изнајмил американскиот актер и фудбалер Брајан Босворт (Студен како мраз).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Помина со прстите низ устата, ги оближи и ситните парчиња што му останаа во тепсијата при сечењето на месото, си ги стави во чинијата, и пред да почне да јаде, им рече на полковниците: - Повелете...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ги ставивме и нашите биографии, со ред.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Фоте не го беше отворил чадорот за сонце, па Маре мораше да ги стави очилата за сонце.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Реши една по една работите да ги стави на свое место.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Оттогаш никој не можеше да ги стави во погон. ’Рѓосаа на брегот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Милан внимателно ги извади влакната и ги стави на дланката од својата рака за да може да ги разгледа од поблиску.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Двете поголеми, реш испечени парчиња ги стави врз лебот и загриза.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кутриот чичко убаво се надеваше дека одличното знаење на англискиот јазик, познавањето на британската и американ­ската култура ќе ги стави во служба на што подобрата соработка со УНРРА, свртена во тие години кон безуслов­на помош на изгладнета Европа, посебно Балканот и Албанија, во тие први повоени години.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ја покри и врз купчето една по една ги стави зелените гранки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само да ми се чини оти, еве, сега, овој час, тој ќе излезе пред мене со раширени раце, готови да ми ги стави на рамената, да ме земе со себе...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И Мајка стигна да го поздрави, в рака со букет свежи каранфили и трендафили набрани утрото за да ги стави во вазничката врз работната маса на чардакот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш пак ги стави рацете на масата, ги погледна братучедите: - Демек, од Брезница сте? - праша. - Од Брезница, - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
-Ништо не е тешко за луѓето коишто сакаат да ги стават работите на свое место, да ги разоткријат вистините.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се гледавме еден со друг, очи в очи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Деница си ги стави образите во ситните дланки и лактите ги лизна по масата, доближувајќи му се до пред носот, вперена во неговите сини очи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Еднаш, по едно “Ќе беше подобро да не те родев,” кога себеомразата сакаше да ја убие пречувствителноста, се скрив под креветот, си ги ставив рацете околу вратот, и палците силно ги зарив во грлото над клучната коска, сѐ додека не ја изгубив свеста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И писателите беа помилувани, од страв дека ним може да им се случи истото што и на познатиот Нобеловец С.Р., кога лик од неговата последна книга најпрвин го врзал гол за неговата работна маса, вербално злоставувајќи го со најздодевните реплики, и читајќи му ги, со особено навредлив тон, пасусите со бескрајни описи на само едно дрво (по кои писателот беше особено познат во упатените кругови), за на крај да му го направи истото што и авторот му го сторил на неговиот лик - го фотографирал во таа, а и во други деградирачки пози, и потоа фотографиите ги ставил на Фејсбук, зачинувајќи ги со злобни коментари.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Кога ги измија садовите и кога ги ставија на местото, минаа преку терасата и кога стапнаа на земја, раното сонце ги обвитка со својата нежна топлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Филип беше поткачен на едно купиште градежен отпад и викаше накај другарите: „Ништо! Циркусот заврши! Кантите ги ставија во комбето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ѓорѓи клекна, го погали местото, од Киревица зеде две свеќи, ги запали, ги стави меѓy двата камења и тивко прошепоти: - Светлина од мене и од синот. Жив е тој...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Затоа тој зел сокови од плодовите на сите дрвја и ги ставил во плодот на смоквата за да има најубав мирис и вкус...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Таа историја е во голема мера безначајна за потиснувањето на жените од страна на мажите. (4) Ако, сепак, ја отфрлиме дистинкцијата материја-свест и прибегнеме кон првата од двете дефиниции на “идеологија” наведени според Иглтон, доаѓаме во конфликт со философските гледишта за вистината, знаењето, и објективноста до кои држат најголемиот број современи интелектуалци феминист(к)и кои се надеваат да ги стават во употреба своите дарби и способности во критикувањето на маскулинистичката идеологија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Будна го дочекав утрото, а потоа отидов да ја посетам Клара во Гнездо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А она попладне, кога таа заврши со обвинувањата, но и натаму прекорно продолжи да ме гледа, јас ги стуткав цртежите, ги ставив во печката и го запалив огнот. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стариот исечоците од весниците ми ги стави на дланката и, гледајќи ме в очи, праша: - Тежат?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Попушти конецот по рабовите и таа не се обиде да ги презашие, туку ги испра, ги исуши и свиткувајќи ги во неколку дипли, ги стави најдолу во големиот сандук.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За да ја прекинам таа неделотворна занесеност, занесеност што не произведуваше никаква жизнена мисла и никаква реченица што би била запишана како дел од мојата повест, станав и ги ставив во една чинија двете крилца што останаа од пилето кое го купив од домашното производство на Чанета од дуќанот кај мостот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А Хјум препорачува за секоја книга да се запрашаме себеси „Дали таа содржи какво и да е апстрактно расудување за квантитетот или бројот? Не.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги собрав желбата, копнежот и сонот, и ги ставив во меур од сапуница.. да се распрснат заедно со него... Да не сонувам.. Да не копнеам.. Да не посакувам...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Откако ги стави дрвата под ниската стреа, залепена до јужниот ѕид на колибата, заградена од три страни со штици а отворена од предната страна, Бојан влезе во колибата, задржувајќи се таму десетина минути.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не се осмелуваат да ги стават своите јајца во иста кошница.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Камилски ги прибра своите книги и речници со чија помош се подготвуваше за реферираните зборови, ги стави во жолтото куферче и откако се поздрави со Татко, тивко, без дополнителни зборови, си замина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Падишахот му го испрати Дургугпаша од Измир со неговите Анадолци и така со Алипаша солунски, Бахитијарпаша јанински, Џавидпаша елбасански и Мустафапаша битолски, го направи својот триста илјадит корпус регуларна војска, на која ѝ се придружи целата фанатизирана турчулија од битолскиот вилает, предводена од назловените бегови и агалари, чии чифлизи гореа по леринско, воденско, кукушко, костурско и битолско поле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги ставиле колената под мевот и се наведнуваат, го бацуваат подот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Крајот на американската изолација претставува само пример на еден општ процес којшто се воочува и во сите други делови на светот и којшто на дело ја покажува меѓузависноста на земјите во светот. 5 Во XIX и во почетокот на XX век, САД имаа променлива скала на претставници и само со оние држави што беа од исклучителен интерес за САД имаа целосни дипломатски односи на амбасадорско ниво.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Напишета само: капетан Никола, Аспровалта, тоа е доволно! - ни рече таа на збогување, ни набра црници и ги стави во едно книжно ќесе. - Благи се и освежителни! - со насмевка ни рече Параскева.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нудите 300 марки да ви рмбам на црно? Во г’з да си ги ставите кога ќе идете на фитнес или на тенис. 12 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Јас, инаку, тоа ви е познато, ги мразам јамболлиите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Отиде до под тополите и меѓу паднатите бледожолти листови си одбра три, ги стави во нотесот и се врати кон групата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој по малку требаше да си замине кон селото, кон дома, и сега му го оставаше на ова свое срнче сето сено, што го имаа тука, а за вода му донесе од пред вратата големи грутки снег и ги стави во сите садови што ги имаа тука; сите нив добро ги настега со снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По напорната работа кај Селиште, Денко уживаше да се искачи на малата височинка, да легне помешечки на меката трева, да ги стави рацете под брадата, да меле тревка меѓу забите и да гледа кон високата карпеста Орелска Чука на запад.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Влатко отиде во својата соба од средната фиока го зеде албумот и кај завршната групна слика од VI одделение внимателно ги стави оние три пожолтени листови од под тополите извишени крај Маркова Река. 7 Октомври е месец со многу наставни и воннаставни задолженија, па времето мора многу добро да се организира и за учење и за исполнување на задачите предвидени во воннаставните секции.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А да се стават хероинот и марихуаната или хашишот во иста категорија е исто како да ги ставите во ист кош пивоквасот и вискито...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тој исто така е многу критичен и ревносен да ги идентификува поголемиот број наши интуитивни и саморазбирливи предрасуди и потоа да ги стави под прашање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дружината вешто ги одра, а потем ги стави на ражен бравите гојни.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Наместо да го надминеме тајниот срам и самотните задоволства на својата сентименталност, како што сакаме да мислиме, ние многу грижливо сме ги ставиле в плакар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бара некој кој ќе ги стави тоновите во нормален ред, за да пропее и да можат да ја слушнат сите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И покрај тоа, продолжувањето на војната против дрогата, макар и со послаб интензитет, секогаш одново би ги генерирало сегашните проблеми. Доколку хероинот остане забранет, бројот на кражби и понатаму би останал висок бидејќи зависниците и понатаму би краделе за да можат да дојдат до пари за задоволување на својот порок.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ги спакувавме оние малку нешта што ги имавме, јас ги ставив моите во куферчето во кое некогаш ги чував алиштенцата за детето кое не го родив, Клара ги стави своите работи во своето куферче, а потоа заминавме од Гнездо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Толку многу ги радува кога мајка им ќе им ги стави на живинките чиниите од ручекот и кога тие ќе почнат да ги лижат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тие, кои емоциите ги ставија настрана и знаеја да мислат, ова го сфатија како најава на големи и бурни настани, а другите, просто, како најава на војна..
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога стигнав дома, ги ставив тие нешта во еден куфер во шкафот во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога сè беше готово за кревање, се качи горе на врвот и Петре Даскалот кога ќе ја стават во оската, за да и ги стави железните чивии и да ја заглави.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Милан сега ги стави двете раце во кутијата и ги зграби пиленцата како да беа пченица и ги остави на подот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Си ги стави рацете на половината и онака, со подигната брада, прво не погледна нас, а потоа некаде таму, далеку зад нас, каде до недоглед имаше само вода и вода...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Рада веќе не рече ни збор. Двете писма ги стави во тајните внатрешни џебови на својот планинарски ранец.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тие морале да се преобратат во христијани или да ја напуштат родната земја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дури откако ќе го направи ова, тој внимателно ги допушта во системот оние ставови коишто ги поминуваат неговите тестови за извесност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Американската јавност, врз основа на информациите од печатот од крајот на 1943 година, во почетокот на 1944 година ја увиде дотогашната заблуда во однос на ситуацијата во Југославија и сите свои симпатии ги стави на страната на НОД и ПО на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И мажите и жените се пресоблекуваа во полутемнината без да водат сметка дека нешто може да им се види, го правеа тоа махинално, набрзина, жените сувите фустани прво врз глава а мокриот под него полека го смакнуваа и немаше што да се види, ама мажите не само што не се срамуваа, туку тоа го правеа и со некое задоволство, ако некоја сака да види нека види, ако не сака има раце, нека си ги стави на очи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ги има такви уште многу, помисли утешно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таму веруваа дека нема друго решение освен меѓуетнички судир, кој ги стави во целосна изолација од меѓународната заедница.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Двајцата имаат право на задоволство: од 8 февруари Мертен лично со декрети што го носеа неговиот потпис под новата функција на воен управител за Егејот, ги стави во сила Нирнбершките антиеврејски закони и на оваа територија, врз основа на што солунските Евреи, обележани со давидовиот знак, се затворени во неколку гета, од кои едното, помасовно, се наоѓа до самата железничка станица.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сето тоа го рече со таков глас што не смеев да го препрашувам, мирно ја исполнував секоја негова наредба, си ги ставив дланките на очи, замижав.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Идната ноќ ќе ги стави и куклата и мечето кај себе, и можеби тогаш кога ќе заспие, куклата пак шепнешкум ќе ѝ раскажува за чудното полноќно патување, и за златната лулка сплетена од зраците на Месечината.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И секој што ќе си ги стави очилата, ќе рече: “Исто како психоделично искуство.” u И ако апстрахираме дека се нуди психоделично искуство, постојат и други паралели?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И колачи прекрасни, баба Марга прави, а штом беа готови, на маса ги стави.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Би можел повторно да ги стави, а на жената и девојчето да им објасни дека е сѐ настанато само поради една случајност - цртежите не биле добро прицврстени, па тој поручеква ги симнал, но утре пак ќе ги изложи, и на подобро место, дека го заслужуваат тоа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Брат ми можеше да заигра фарса – да каже дека ги напишал само имињата на своите деца, своето име и името на сопругата – значи на оние кои му ги посочиле од службите како луѓе кои може да ги стави на список на блиски луѓе кои би ги спасил, па ги навел само тие имиња, само најблиските; можеше да заигра фарса – но тоа не беше негов жанр.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие го изразуваа и нашето одбивање да си врвиме кротко, да отстрадаме тргајќи си го страдањето надвор од видокругот на јавноста, да си ја криеме сексуалноста, врските да си ги ставиме в плакар, а на угнетувачите да им гледаме низ прсти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Својата свадба со тениската ѕвезда Боба Живоиновиќ ја продаваше на видео касета, ама беше доволно паметна парите од продажбата да ги донира за добротворни цели, а не да ги стави в џеб.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Еден од скотските шминкери седна у сепарето и накурчено ги стави кључевите од новото Муди ТТ на маса.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Елен Лејбовиц Frјuѕ, mai 2001 Monsieur, Cela mа fat plaisir dаррrеndrе que vous avez pu quitter quelque temps vos soucis albanais et macedoniens pour la joyeuse ехubrаnсе napolitaine. Et des tudiаntѕ attentifs. Par association didеѕ, la Sicile tаnt proche de Naples, je me souviens tout coup dаvоir vu il y a peu, la tlviѕiоn, une brvе (trop brvе) miѕѕiоn sur une соmmunаut albanaise migrе en Sicile la suite de lоссuраtiоn ottomane au quinzimе ѕiсlе. On y рrѕеntаit, entre autres, de jeunes femmes dans des costumes de ftе qui tаiеnt vraiment dblоuiѕѕаntеѕ uvrеѕ dаrt. Les quelques lignes que vous mаvеz сritеѕ mоnt aussi un peu rаѕѕurе.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во меѓувреме, си ги исече нозете, ги стави во вреќа со компири и му ги испрати по пошта.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тој ѝ помогна да ги внесе столиците под тремот, ја седна таму и се врати назад за да ги стави рацете на управувачот од косачката.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Помладиот му ги преброи парите и сакаше да ги стави в џеб, но постариот со црното брадулче, му ја тргна раката и му рече нешто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Се прекрсти и ги стави јаболката до рацете од сестра ми.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Згора на тоа имав и триесет грама добиени од Битола од тој Целета и решив да одам да ја свршам таа работа, да ги ставам парите в џеб...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се разбира, да ги ставиме оклопите, ќе умреме добро облечени.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Малото дете врескаше од страв и ја криеше главата во нејзините гради како да се обидуваше да се закопа во неа, а жената ги ставила своите раце околу него и го смируваше иако и самата беше модра од страв, за сето време покривајќи го колку што е можно повеќе како да мислеше дека нејзините раце можат да ги одбијат куршумите од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Коте си ги прелапна усните, ги стави рацете на масата и одвај се воздржа да не стане да си оди без збор.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Од брат ми понекогаш позајмував лист хартија и молив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во меѓувреме, си ги исече рацете на циркулар, ги стави во вреќата со компирите и нозете на К и ѝ ја испрати назад.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Од појасот откопча две гранати што пред малку ги беше обесил на појас и ги стави пред себе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Климент Камилски, со солзи на очите, ги зеде книгите, ги стави во куферчето и го прегрна букинистот Диран.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оваа антисоцијална политика би ја депривилегирала „содржината“ во корист на абјектната, омразената, женствена категорија „стил“; би го поткопала легитимитетот на родовите хиерархии што ја воздигнуваат мажественоста до степен на сериозност (засегната со стварноста и со вистинската содржина на нештата), а што истовремено ја сведуваат женственоста до степен на тривијалност (засегната со некакви површности како што се стилот и изгледот); би ја оспорила автентичноста на натурализираните идентитети и би ги ставила под прашалник конвенционалните мерила за вредностите што ги определуваат релативните степени на општествена достоинственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Внимателно ги наполни и ги стави пред секој од нас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На тој начин Avia гаѓаше една помала, точно дефинирана целна група потрошувачи, и со тоа себеси се позиционира инаку од конкуренцијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Останатите модернисти исто така сакаат да ги идентификуваат и да ги стават под прашање нашите најосновни претпоставки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во камион ги ставиле двете плочи една преку друга, положени, не знаејќи што превезуваат, и ги клацкале така шеесет милји до Конектикат, и тоа е резултатот!
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Се прекрсти и ги стави јаболката и босилекот до рацете на сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ги наредив бомбоните во полукруг, од ѕидот откај што излегуваа кон балконот, и на балконот, до самата ограда, ги ставив најголемите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Гнездо беше на половина пат помеѓу домот во кој Клара требаше да се врати, и домот во кој јас требаше да се вратам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Побара, како инспектор за овој дел на царевината, да му ги стави воениот министер на расположение сите гарнизони војска во Македонија и Одринско, а сам се пресели во Сулун, да може отпоблизу Да раководи со задушувањето на востанието.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таа се тргна, ги стави рацете на лицето, а потоа ги погледна рацете и сончевите зраци на прозорецот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Чана ги пресоблече внучињата на Петра, зад себе во ќошот ги стави врзаните кокошки кои ни претаа ни кокодакаа, Добра го затопли Ленчето, а мажот ѝ ги собра мокрите алишта од внучињата на Петра и од Ленче и појде крај огнот да ги суши.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Деница застана пред огледалото, си ги стави рацете на двете страни од вратот и, спуштајќи си ги полека надолу, кон градите, се загледа во своите очи, со долг и длабок, испитувачки поглед.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А тогаш наведнат, со пушката преку рамо, во која останаа само уште два неубоити фишека, што ги изнајде на дното од пазуварката и ги стави за секој случај, преклонето зачекори надолу по широката трага, свесен дека го надмудрија, дека го исплашија, дека го маѓепсаа така, за веќе ни еднаш во скоро време ни да не помисли на лов на самјаци.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Другиот прифатува: - И кажи му на кметот од нашето село да не се грижи за нас оти знаеме ни пцуел мајка партизанска и потскажувал па Тодора и Јована ги тепале ги ставиле во окови а со нив и мојот старец прашај ги твоите војничиња мајмунчиња како ги дочекавме на Момино Брдо и како бегаа од нас...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Малиот му го бутка со нога. Курта ги зема очилата, му помага на Кртот да се исправи и му ги стави назад.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Таа и натаму беше загледана во белиот ѕид, и рамномерно дишеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го соблеков шинелот, со штикот го исеков на парчиња, во купче ги ставив под моторот, ги полеав со бензин и ги запалив.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И така, откако ни ги ставија шамиите преку главите и ни ги врзаа под брадите како на чупиња излеговме да одиме в црква.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
При откопувањето на гробовите каде што лежеа нивните татковци, им ги собраа изгниените коски во платнени вреќички, и откако отец Серафим ги отпеа: „Мир да им течи во коските...” ги ставија врз ковчезите на нивните синови и пред да ги покријат со земја, и ним отец Серафим им отпеа молитва: „И во вашите коски мир да тече...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Тоа мора да е чудесно чувство, да се има уште еден живот овде.“ „Мене тоа ми се чини страшно,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Мртва… Да ја фрлиш…,“ рече, па ги стави рацете на држачите од столот, како да сака да се поткрене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги собрав потоа неколкуте отпадоци и ги ставив во ќесата за ѓубре. Правев што ми е најлесно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На 13 јануари 1948 година, се одржа Првиот конгрес на НОФ, на кој се донесоа решенија македонскиот народ да ги стави на располагање сите свои сили во заедничката борба со грчкиот народ за ослободување на земјата од туѓите окупатори — англоамериканците и нивните домашни органи, за демократија и национална рамноправност, за братство и единство.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа си ги стави рацете на стомакот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Другарот Јован Граматниковски прво двете раце ги стави на градите прекрстени, се подвитка како да го боли стомакот и падна право пред себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега попот беше тој што што нè научи инаку да се крстиме: до доаѓањето на поп Доне, според тоа како нè имаше научено Петре Даскалот, кога се крстевме, главите ги држевме веднати, а откако дојде поп Доне, пред да се прекрстиме, требаше прво главата да ја навалиш убаво назад, убаво да го видиш таванот, демек небото и тогаш трите прсти да ги ставиш на челото и да речеш „Во имја Оца“ и потоа полека да ја враќаш главата назад што кога ќе речеш „Амин“ со трите прсти на срцето, главата да ти бидесвртена кон земјата ама малку накривната влево, пак кон срцето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На крајот, ги стави сиџилите в чанта, ја зеде паларијата со новата кордела, светната среде излитениот штоф.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Понекогаш го земав куферот, ги вадев работите од него, и ги положував на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе си ги стави рацете одзади, можеби тоа беа часови на размислување, ќе ја фрли главата колку може повисоко (ретко некогаш се веднеше кон земјата), - и туку кружи наоколу во дворот како орел што слетал ниско, над земја демнејќи го својот плен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
шумот на ветерот или како драматичниот гурманолет станува историја ... кога водачот јавнат на столица пеејќи борбени песни за ноќните коњаници место следбеници слуша еребици зошто одамна не каснал дивеч туку мора секојдневно да џвака леб сирење и пржени пиперки кога сиот озарен довикува да ги стават во сос со кнедли тие следбенициите веќе сто и еден ден пред портата (тука водачот слуша торта и се облизнува над единствениот вкус на детството)во секој зрак што се одбива од полуразурната куќа на старецот откриваат нов збор а оној меѓу нив што го одредија да ја пренесува светлината занесен го носи сонцето во сонот и во здивот што го топли како со него да дишат далечните претходници...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Оној што дојде погледна по улицата нагоре, потоа пред себе, ги стави рацете во џебовите, пак ги извади и не знаеше што да прави од здодевност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таа му ги стави рацете околу вратот, го нарекуваше миличок, скапоцен, сакан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Помисли на вага да ги стави уште еднаш половичната и целосната вистина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Во ниту еден миг. Ова е само привремено. Ние ќе се вратиме.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Баба ми ме зеде мене за рака и ја крена Љубица, а прашалките ги стави на колкот и така нѐ однесе дома и уште се обидуваше да ме лаже – ќе си дојде мајка ти подоцна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Требаше само со едно око да се види и рацете бргу-бргу да ги ставите во џебовите.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Виде, не виде и тој ги зеде гравчињата, а книжните монети ги стави в џеб.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш, тоа што Џоан Крафорд, заедно со нејзината вклученост во овие насилни сцени од судирот мајка-ќерка, ги презела машката култура и ги ставила во жариштето на преизведбата и на пародијата не е сѐ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„И во ниту еден миг не помисли дека би можел да ги ставиш нашите имиња.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Командантот ги стави окалките на очи: – Чуј!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Потоа се сврте кон мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За ова нешто, што ги ставил и нив, жителите на Потковицата, во својата книга, војводите многу му беа благодарни на Ѓурчина и на неговите потомци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Повторното освојување (reconquista) на Севилја, Кордоба и Гранада во XIII и XV век, по владеењето на берберската цивилизација, на Алморавидите и Алмохадите, кои во Шпанија опстанале речиси половина милениум, ќе ги стави муслиманите, но и Евреите речиси во незамислива положба: ќе следи мачен период на војни, прогонства и масакри.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Па и тука секој си ја гледа работата... А се познаваме, разговараме, - Бојан ги стави рацете на уста и викна силно, оптегнато, та планината екна од неговиот глас: - Еееј, Кирилеее!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се врати назад во својот бокс, седна, го фрли парчето хартија немарно меѓу другите хартии на масата, ги стави очилата и го привлече говорпишувачот кон себе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Панталоните да ги стави врз запалената рингла?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се двоумеше дали наместо некој од овие зборови да ги внесе марифет или ербап, но, сепак, нив одложи да ги стави во новата серија од пет други зборови со негативна конотација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ги ставив рацете на фустанот, придржувајќи ја така склопчената кошула, и реков: „Ете, сега сме такви какви што треба да бидеме.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа, само четири години по неа, кога и таа наврши двајсет години и кога и таа се посврши, само еден месец по свршувачката, умре и Милјана, како и сестра ѝ, одненадеж. ја закопаа во гробот Миличин, коските Миличини ѝ ги ставија од мишки на Милјана, божем требаше да ги однесе таму, на небо, кај душата нејзина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако се беа доселиле во новиот стан, мајка ѝ на Зорица ги стави тие пердиња за да ги сочува новите тенки завеси од Сонцето, како и каучите и ќилимот. Сонцето да не ги обели.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Сакал да ги стави пред свршен чин.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На закопот беа сите жители од Потковицата, и старо и младо, и машко и женско, и свршеникот и роднините негови дојдоа од Битола, и сите на глас ја редеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе ги ставиме комарниците преку глава и ќе нѐ пуштат в поле.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите ученици од одделението ги извадија своите блокчиња и ги ставија врз клупите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Некој ги ставил тука да ја чуваат заспаната убавица.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Бидејќи на човекот, на секој човек верувам, а особено на осамениот, најмногу од сé, можеби повеќе и од самата вулгарна храна, му треба човечки збор, јас него го наоѓав во деновите пред вселувањето во оваа “моја” гарсониера, во читањето оти тоа за мене беше најдобар, највдахновен и најбезбеден разговор со човекот што се потрудил, ризикувјќи ја сопствената приватност, да ги стави своите размисли и чувства на хартија а потоа, претрпувајќи го цел оној унижувачки чин на оценка, уште okno.mk 71 и да ги обелодени пред јавноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Стана од креветот, тргна кон вратата, но како нешто да ја задржа, се стаписа, ги стави прстите на устата и полека пак се врати назад.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Однекаде изваде лист хартија, и рече: „Еве го списокот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се собу, ги стави чорапите да се сушат и легна, тажно загледан во едната чизма.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Оној што дојде погледна по улицата нагоре, потоа пред себе, ги стави рацете во џебовите, пак ги извади и не знаеше што да прави од здодевност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ќе го земам вашиот свет, ќе ги испразнам водите, ќе ги ставам планините на нивно место, Еверест во Пацифик, ќе го стуткам заедно со сета флора, фауна, народи и народности и ќе го отфрлам меѓу два прста како мрсул.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
И како и повеќето семејства таму, и нивното живееше скромно, но научено на малку, беше и среќно, сѐ додека Севишниот не реши да ги стави на искушение, па еден ден не го повика кутриот Давид Давидовиќ при себе, таму на небото да шие и да крои облачни облеки за херувимите и за душите на нашите блажени.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа отидов да видам дали фурната е загреана.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Не верувам дека сето тоа потраја толку бесконечни векови, но кога ми ги стави своите раце на моето лице и кога ги зеде моите во неговите, кога најпосле ги отворив очите, - јас само за малку што не крикнав.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
БОРИС: Јас имам заслуги. СОЊА: Немам јас заслуги? Ти ги стави темелите, јас ја градам куќата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Бидејќи, демократијата и пазарот сметаат на движењето, и едната и другиот тежнеат кон тоа да ни ги стават на располагање предмети­те за комуникација и движење.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На овој обид на Константин Фотиќ реагирал Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, кој на 26 април 1944 година упатил протестно писмо до Редакцијата на весникот „Њујорк тајмс“, изразувајќи притоа чудење зошто такви сериозни весници како „Њујорк тајмс“ и „Њујорк Хералд трибјун“ отстапуваат простор на своите страници за мистификациите во врска со Дража Михаиловиќ, упатени од членовите на реакционерната Југословенска влада во емиграција, на чело со нејзиниот претставник во САД, амбасадорот Константин Фотиќ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„Не-здраво-разумноста“ стана еден од заштитните знаци на неговата теорија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој нежно си ја повлече раката, што беше околу неа, и нејзините раце ги стави во своите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Фелдфебелот ги стави рацете на грбот, ги подрасчекори нозете со бели објала препашани со опути, ги поднаду градите за да го постави првото прашање како што треба, ама од тоа и Шишман се подисправи божем мирно по војнички да застане и камчето во џебот тропна, а градите на фелдфебелот му се подиздисаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ги ставив очилата, двојка, за читање, и неколку мига го гледав. Немаше сомнение. Пишуваше: „Поцо“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бараме да биде јавно и отворено!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
IV Со длабока, несвесна воздишка, која дури ни близината на телекранот не можеше да ја спречи на почетокот на неговиот работен ден, Винстон го приближи говоропишувачот, го дувна правот од микрофонот и ги стави очилата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа богомолецот го фрли со два прста како што вешт и стар пишач фрла допушена цигара а прцата и стаклото ги стави в џеб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Успева, поминувајќи покрај Луков да му ги стави в рака.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Брат ми гледаше во моите раце и во стомакот што тие го придржуваа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги слепи рацете дланка на дланка, се навали на колк, ги стави рацете на еден камен, се навали, за’рка.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Таа се обиде да ги земе, да ги стави во чантата, но мораше да ја остави наземи кесата со бундата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја избришав и ги ставив сомуните да се печат и избројав дваесет и еден леб.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Госпоѓа Мариела ги стави кредата за пишување и сунѓерот во шкафот до школската табла, ги изми рацете на чешмата во аголот на предавалната и со брзи чекори по скалите, слезе на приземјето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Ќе ти помогнам... ќе разберам...“ Елена меко ги стави своите раце врз рацете на Марија, која сѐ уште цврсто ја притискаше како давеник својата последна надеж.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)