ги (зам.) - трие (гл.)

- Проштевајте - почна збунето да се извинува домаќинот и да ги трие рацете...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Веднаш нешто му падна на ум. Тој стана и го скри револверот длабоко во појасот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Парите, што тогаш ќе му ги дадеш на „газдата“, прво ги трие околу брадата, а потоа ги тресе во џепот, се прекрстува, и сѐ тоа во знакот на среќниот пазар за тој ден.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Додека наближував кон него, тој со бавни движења ја извади виолината од футролата, потоа, уште пополека ја подбради, замавна неколку пати со гудалото, зазеде карактеристичен став на човек што свири и почна да ги трие жиците.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во првиот план потентниот мажјак, во монументалната поза на херој на татковината, нагрнат само со пресветото национално знаме и накитен со сите знаци на со насилство изборената национална слобода и неприкосновена политичка моќ, а одзади, во полумракот, онаа што ги трие неговите крвави гаќи само повремено подигнувајќи го заљубениот поглед полн со восхит и бесконечна верност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Трубачот како да се буди од летаргија: полека ја крева главата ги трие очите, станува од местото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му ги триеја рацете и нозете, ја гонеа крвта побрзо да струи низ жилите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По првиот сон го разбуди студот, па како што беше лесно облечен, цела ноќ скокаше, се виткаше, си ги триеше измрзнатите меса.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Како сакаш! - немарно рече Бојан и продолжи да се плиска, да фрчи и да ги трие своите веќе зацрвенети гради: - Ќе ти покажам нешто, - рече откако се исплиска и почна да се брише со кошулата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Логотетот погледна изненадено во отец Пелазгиј, а на овој му се смрзна насмевката на устата, и веќе миг потоа отец Пелазгиј ги триеше сервилно рацете пред логотетот и мрмореше: „Убава парабола кажа Филозофот, логотету.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И зошто ја жали вдовицата минувач тажен, солзите свои ги трие?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
IV. Движењето со кое секогаш си ги триеше зглобовите уморни од пишување го потсети на татко му, шаторџијата кого Петар го споменуваше со толку презир.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кој вам ви рекол дека ќе се вратите без камења? прашал Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред десет години Никола Влашки го женел синот и, кога ни по две години не дочекал внук или внучка, сеедно, ја прашал снаата машко ли е момчето и што се случува ноќе кога таа ќе легне со него, ја задева ли, и ги трие ли со дланки јаболката под кошула, легнува ли врз неа, а таа се срамела, бегала од свекорот, но тој и на нива и в куќа сѐ за исто ја прашувал, додека најпосле, еднаш, не му признала дека момчето е машко, повеќе машко отколку што мислела таа за момчињата кога била девојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ние вам она по што сте дошле, вие... - Со крената рака ги триел врвовите на палецот и показалецот. - Разбирате?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таксистите, единствените профитери од ваквата ситуација, задоволно ќе ги тријат рацете.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Можи ти кажа брат ти“, продолжи тој, „кај мене зборо си е збор, обавезно да ојш кај Шилото, ногу фин чоек е тој, и уште веднаш праќај го!“ и почна да си ги трие рацете, како да нарастуваше нешто големо внатре, во неговата душа, што само тој знаеше точно што е.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иако бројот на испиените чашки не беше голем, квалитетното вино и танинот кој му ги триеше непцата ја завршија работата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Многумина веќе ги триеја очите и беа готови за перница, а Рада беше час главна, час само статист во претставата на Долгиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас носам ладна вода: му ги мрцкам прстите, му ги жулам, му ги тријам и прстите и вратот и ушите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Знам, вели Јоше Свирачот, ама што ќе стане со гајдата, и што ќе стане со мене без неа, вели, и ги трие очите со дланките. Се брише опакурака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Богдан чувствува како со секој ден сѐ повеќе малаксува, сѐ повеќе го губи апетитот за јадење, сѐ повеќе креветот го држи закован за себе, сѐ повеќе ја губи волјата да стане и да појде во градината; воздухот чувствува сѐ поредок му е и со мака го дише; под кожата крвта му се згрутчува како црвени кристали, како да му се замрзнува, сиросува; гледа: со животот го сврзува само уште тенка нишка што се мачи да ја одржи; го чувствува нерамномерното чукање на срцето, и во мигови кога помислува дека ќе запре, ги трие градите за да го потсили или да го сниша како часовник што подзапира.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Со часови само едно работеа: ќе плукнат на дланката и туку гледаш ги тријат дивите перчиња, спитомувај ги, чиниш, ги лижела крава.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Најчесто како шугави се прилепуваа на ѕидот и почнуваа да ги тријат плеќите.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Се испитувате, си ги триете очите. Гледате и со вас не е нешто како што треба и вам ви влегла водата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Клекната до него со шамијата му го забриша лицето, па фати да му ги трие дланките и стапалата... ама домаќинот додржа колку да издиши - Ѕвездо моја, да ја прибереш Трајаница и милата на дедо... - и само толку ...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Најпрвин, кога наближив, почна да си ги трие очите како да настојува да ги ослободи од некоја згусната темнина, или од привидение а потоа сосема неочекувано се нагрна со старата сива наметка на рамнодушност, дури и на отсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Го имате веројатно почувствувано тој вид затскриеност: како кога се преправате дека не ја забележувате бубачката што ви лази по најчувствителното место на лицето само за да им го наметнете на присутните впечатокот за својата отсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не зборувај и слушај! - викна очаблавениот командир на четата кој стоеше со широко поставени нозе во калта и со едната рака си ги триеше градите. Левата му остана на Кајмакчалан.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица забави чекор во кој Кузе забележа страв. Ликуваше кога гледаше такви.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Аха, значи, кражба! – исцеди Кузе. – Ајде жено, тргнувај пред мене.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Годините што изминаа длабоко го врежаа во прстот на Крстовица прстенот што секогаш остана чист.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога го наполни скутникот, седна во сенката на разгранетата шупливица и во испотените дланки ги трие класјата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така, чорбаџи Теодосе, стигна на брег, а в долинка примка, и — оп! — назад! (Ги трие рацете.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Стариот Циганин рипа од радост до бога, а чорбаџи Теодос се кине.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ВГ: Како ќе го изведат тоа на филм? Нема Неуроромансер, втор дел.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: Кејс и Моли имаат деца? ВГ: Син на Неуроромансер.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: Една од прекрасните работи во Неуроромансер е тоа прекрасно другарство меѓу Моли и Кејс. Тој ѝ пее додека таа си ги трие брадавиците а таа му зборува и му раскажува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се исправи пред братучедите. Почна да ги трие рацете една од друга и да им вели оближувајќи се: - Така.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Некако се совлада, си ја тргна дланката од устата и бапна Баба Петра си утиде кај дедо Господ, ет сега јаска и ва мојта пусистрима ги пуљме тиа децта... внучијнта на баба Петра... а б’ли има, как да нема, поуни сме су б’ли! и си ги трие нозете една со друга чиниш сака тука на килимите да им ги истресе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И само ги триеш клепките, вели, ја туркаш темницата...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги тријам очите, што се вели, и на своите очи не им верувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, да не сонувам, си велам, и ги тријам очите, ги жулам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас, со прво, не знам кај сум и ги тријам очите да ми се расчисти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мегалон ги обиколуваше своите маслинарници и задоволно ги триеше рацете.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Отпрво претседателот на градот и одборниците радосно си ги триеја рацете, мислејќи дека со огромното злато што им го донесе некакво чудо, ќе можат да ги решат сите градски проблеми.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)