ги (зам.) - храни (гл.)

Бугарите собираа сѐ од селото, го земаа дури и сеното, си ги хранеа коњите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тука беа само неговите деца. Ние ги храневме, им носевме млеко, леб за попара.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На заканите и принудата ќе одговори тивката решеност на оние кои со векови ги хранеле предците на оние кои сакаат да ги уништат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Премногу ги храни и ги возбудува, па и ги обединува, независно од меѓусебната нетрпеливост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На крајот на својата приказна Луз Арке заклучува: „Од сопственото искуство знам дека илузијата за повлекувањето црта под минатото и за некој нов почеток е неостварлива и дека заверата на молчење чија што цел е анулирање и егзорцирање на доживеаниот ужас само ги храни конфликтите и ресентиманите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Убави беа, прекрасни беа, ги хранев, се грижев за нив и ги пазев како очиве.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се изнагостија убаво, убаво, преденуваа на другиот ден; вечерта појдоа дома кај дедот Паленѕа, Бојка, Стоја и другите колибари што ги хранеа по Раец и Рамништето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но затоа и ги хранеше со царевно брашно и граова вода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ете, бугарските чети сакаат и верата да ни а менат, — им ја објаснуваше даскалот Димо Гулушов еден ден на своите Старавинци содржината на писмото и ги викаше да не признаваат отсега натаму никакви бугарски чети ни војводи, ниту пак да ги хранат и кријат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Татко му, Сиве Јованов, беше толку сиромав, што одвај вадеше парче леб да ги храни двете деца и жената.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Така, брат Толе, така. Отсега потамо нема леб за бугарски војводи кај нас — му се исправи еден ден Димо лично на Толета во Градешница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Едно лето Сиве си го зеде магаренцето и косата и отиде во планината да накоси некој врзом трева за зимовиште да не му умре магарчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немаше зошто да се плашат од него, бидејќи немаше што да им земе, та еден се насмеа и му рече: — Ами, кога ме неќиш ти со тебе, шо ќе правиме, ќе му валкаме трупје на чорбаџи — Тошета, да го јадиме лебот и да а сркаме водата од граот. Море јас ве сакам внучковци, токо не ви се врзани гаќите вам — се нашегува Толе и продолжи: — Елате де да ве вида шо мажи сте?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А треба да се поддаде по некој и друг грош на овие што ги хранат, а Андон и Куле требаше нешто и дома да потфрлат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се осврнува и на односот на македонскиот народ од делот на Македонија под Грција кој ги хранел македонските партизани преку целата зима и се грижел за ранетите.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Утрото, кога ја виде умрената овца веднаш, без негова желба му се наметна мислата да ја расчеречи овцата, да ги храни со неа кучињата, како што правеше понекогаш дедо му, но веднаш потоа таа мисла му се виде одвратна, а сега речиси и не дозволуваше да мисли на такво нешто, па ја одвлече овцата преку потокот и ја закопа длабоко во снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Умрените овци дедо му ги дереше, а со месото ги хранеше кучињата, но и од самата помисла да се зафати за такво нешто, на Бојан му стануваше лошо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А логотетот потем падна на коленици пред Филозофот и со солзи радосници почна да го моли да го научи и на други мудрости подобни и богоугодни, на сите уки и тајни откровенија што во себе ги хранат буквите и словата од родови разни, изумрени или живи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина и Светлана им покажале што знаат од партерната гимнастика; еден стар човек, сегашниот нивни аѓутант, некогашен славен трапезист во циркусот, а тогашен чистач и продавач на сладоледи, се заинтересирал за нив и ги зел кај себе во приколката; ги хранел од неговата порција, а спиеле во неговиот кревет; тој спиел под ведро небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За да ги збунам фрлав напати камчиња слични на зрната жито дури и по боја. Им ја тестирав интелегенцијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие толку брзо колвеа а никогаш да згрешат!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште кога бев мал имав гледано како мајка ми ги храни пилците во дворот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имаше толку многу земја за да ги храни.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Црквата ги величи зашто сама ги создала и ги хранела со иудашки сребереници од нејзината азна, а државата без срам се гордее со кодошлакот, шпионството и одродништвото и како пример на храброст за дечињата уште првиот ден на пречекорување на прагот од градинката, во нивните чисти души го истура отровот на отуѓеноста од родот и во тефтерите ги запишува со грчка пена. 3 ***
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еднаш неделно им го чистат изметот од просториите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секако, тоа не е ни премногу измет, затоа што ги хранат толку колку да не умрат – а и да им даваат доволно храна, зарем среде таа смрдеа би јаделе повеќе отколку само онолку колку да преживеат?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Главите на воловите имале на челата човечки грижи и, една зад друга, потсетувале на ред измитарени султани и паши во рамки, биле подјармени старчиња чии богатства, слави и моќи се слеале во кобна точка од која, пред да воздивнеш, ќе шурне црна вода и ќе ги поклопи сонливи и некогашни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ветрот ги храни планинските треви со верување на луѓе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во срцето на сонцето блеска човечка надеж.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак ги влечеле колилата оставајќи зад себе меки лепешки и издржувајќи ги животинските патила; луѓето ги хранеле со силата на својата тврдоглавост и со безнадежноста на иднината од која не можела да прожугне ни дива чекутина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се преждеруваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Прасињата со млеко ги храни, а нам каша ни дава. - Сѐ од домот изнесе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Денес е ден на мајките што ги гушкаат своите дечиња кога за појадок им сервираат љубов бескрајна, за ручек ги хранат со бакнежи по обравчињата и ги штипкаат од милост по рачињата. А за десерт?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кучето го негува како чедо; постојано е со него: каде оди тој и него го води; му дава што е најубаво за јадење, го храни исто како што ги хранеше кучињата во Пансионот. Игра со него, го дресира.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Јаничарите израснати во и крај царската палата султанот ќе го сметаат и за нивен симболичен татко, кој ги храни и воспитува, ги подготвува да војуваат за него и царството.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Султановите војници како прво и главно одличје ја имаа лажицата, а и воените единици биле организирани како вид кујни, вишите офицери, биле именувани за чорбаџии, а секој одред располагал со свој казан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Не познавам никого“ , ги дигна рамениците и се тргна од прозорецот. „Но зоолошките волци не ги хранат со рибји конзерви и банани.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Децата, не постари од вас самите, мораа да работат по дванаесет часови дневно за безмилосните газди, кои ги камшикуваа ако работеа премногу бавно и ги хранеа само со бајати корки од леб и со вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Затоа овие сомуни леб и сирењето ги хранеа нашите сужни и физички и духовно.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На оваа нива грутка од тебе ќе посеам класатка да никне со неа внучињата да ни ги храниш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Учил човекот — научил. Па и дечиња му дал господ шест-седум, треба да ги храни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Да не претеравме, брате, со овие наши гостевања... - му рече отец Иларион. - Како цареви ги храниме...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Убаво ги хранат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пецета го прогласија за војвода, а Трајанка за баба Ѕвезда, жена во сите села наоколу прочуена по тоа што секогаш ги криела и ги хранела комитите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Она, како лично ја здогледал зајачицата во загрнатата со снег грмушка покрај патот додека си ги хранела зајачињата со премрзнат сув леб.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Им направи кафез во дворот и почна да ги храни.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- А кој ќе ги храни тие деца, бре Јани, штом ти цело време ќе лежиш под дебелата сенка на селскиот чинар? - потсмешливо праша Мита.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Движењето на младите беше придвижено од страна на генијалниот детски психолог кој ги подучуваше двете повоени генерации родители да ги хранат своите деца кога тие ќе побараат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Третирајте ги вашите деца како индивидуи, како личности.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше најрадикалната, најсубверзивната социјална доктрина на сите времиња, и беше насочена кон единствената група што може да предизвика долготрајни промени: родители, педијатри, учители.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во дворот ја најдовме баба како ги храни кокошките.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Чакарвелика како да живна. Се разоди низ анот и по дворот, самата за работа се фати, децата како аргати ги хранеше со појадок, со ручок, со ужина и со вечера ги гостеше од она што го имаше или некаде го наоѓаше.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Имаше толку многу земја за да ги храни.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)