Се разбира, никогаш не ги прежаливме нашите исчезнати кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А таа ги беше наслушнала, беше ги препознала неговите чекори од далеку.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
А преостанатите ги преобраќаа во атеистички музеи, во музеи на материјализмот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
-Би ве потсетил, господару, на она што еднаш го рековте: „ние четворицата - и Дипигус, се разбира - сме како четири запченици од кои секој се забодува во оној другиот”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Додека последните од деветмината гости (Челичната Шепа, Човекот-Мува, Фантом, Кокино, Толос, Едвард Клешторакиот, Хулк, Хари Лајм и Старецот Зосима), што од алкохолот што поради сопствената неможност да бидат побрзи, сепак некако успеваат, сопнувај’и се, да ја напуштат таа огромна сала (едно од тајните скривалишта на господинот Сенка), дотогаш Пајо Ентропија и Даркер ладнокрвно ги прекрстуваат рацете, чекајќи да се затвори вратата. 88 Margina #21 [1995] | okno.mk -И вие двајцата - им вели Сенка, откако сите други ќе излезат, на Пајо Ентропија и Даркер, кои чекаат наредби.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)