Која Марија си ти? праша. Чу: гледај ги зелените вирови во моите очи, бакрените водопади во моите коси, треперењето во мојата кожа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Дуваше галејќи ги зелените пасишта со нивните многу ретки кладенци- поила, кој како сини очи тук- таму лежеа во тревниците.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Сакам да кажам, дај ги зелените и да бегаме!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)