И да знаеше Кољо за патот по кој трагаа тие, тој сигурно со чудење и сожалување ќе ги погледнеше што на таков начин си го арчат неповратното време.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Оние поединци кои го имаат посетувано училиштето за стравувања и стравотии или пак оние другине кои на панаѓурите навикнале да ги шетаат одаите на ужасите можат да се досетат како се чувствував.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А сонот не му ја мисли многу; зошто да си го арчи времето во објаснувања и додворување; му накалемил на валјакот сајли што ќе му го забрзат одењето, му додал некои нови каиши што ќе го раздвижат, горивото го дотерал така што пламен да фрла наместо чад, а потоа го пушти да ме казни заради необмисленоста на наредбата што ја издадов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зарем не е несериозно времето да си го арчите во толку празни бладања“.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Живот со многу, многу случувања, а сите потсетуваат на утринскиот воз што го истура она селско шаренило кое уште пред да бувне од станицата веќе знае дека треба да се вгнезди и век да векува овде, во градов!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се раздаде барутот и се расподели народот по планот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Како да не! Ке ода да и го арча златен барут и сачми на Турците, кога можа со него да си отепам десетина лесици", — си префрли преку Становица, оставајќи го својот десетар Ушка да вика во темницата: „Кај вати, Петкоооо!“
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А времето што сум го арчела без врска во домаќинлак, го посветувам на „пилатес“ во затворено и тренинг под отворено.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)