го (зам.) - бацува (гл.)

- Теткин, теткин, теткин, - го бацува во двата образа младата жена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
За да се искупиме од борчот, за да му помогне свети Наум да оздрави, ви го подарувам јунецов...“ го бацува во челото како синот да си го бацува и му го подава на калуѓерот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Лелекаше силно, и го бацуваше татка си во ковчегот и не им го даваше на луѓето да го спуштат во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ја бацуваше како да си го бацува татка си и мајка си.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
За поздрав, таа му ги фрла на авторот двете раце врз рамената, ги стегнува своите тврди дојки врз неговите гради, го погледнува со сочна искричавост во очите, се поткрева на прсти и сочно го бацува во уста.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Последен пат му ја стиснува раката и целата пребледнува). Ех, Симке, Симке!... (Се откинува од неа и се придружува кон групата). (Оддалеку се слуша песната на разделбата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Света Пречиста нека те чува од лошо... (Тихо плаче и го бацува в чело). (Печалбарите се определуваат во група и скоро ритуално почнуваат да ја пеат песната на разделбата): Жали моме, да жалиме, еј моме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КАТА: Со... со... со... здравје, ба... ба... бате, да... да... да си о... одиш... Да не нѐ за... за... заборавиш... (Го загрлува и го бацува).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АРСО: (Му дава знак на Поцко за враќање.) Да одиме, чорбаџи Теодосе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Адет е, куме, да се удри мур на кумството. (Си ги брише со ракав мустаќите.) Адет е. (Го бацува в уста.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Да се бакнеме, куме! (Го бацува бргу.) ТЕОДОС: (Се брише со гнасење.) Ме изеде, ламја!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Си ги ставиле колената под мевот и се наведнуваат, го бацуваат подот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас го бацувам, а тоа се брише.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас го кревам детето, го бацувам, а тоа ми скока в раце, мисли си играм со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Плачам и само го бацувам, целото го бацувам: во косата, меѓу очите, на обравчињата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кога, по малку, тој одеднаш ќе изрипа, ќе се крене на нозе, сите се развеселуваат, сите грмнуваат на глас: „Оживеа Лоте, оживеа...” го прегрнуваат, го бацуваат и одново почнуваат да пијат за новиот живот на Лоте.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
БОЖО: Можам татко да ти бидам. ЈАКОВ: Бидете ми татко. (Оди до Божо. Го бацува во уста.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: (Му ја симнува шминката од лицето. Го бацува.) Зошто? Од кого срам? Нема зошто да ти е срам. Нема од кого.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ВЕЛКОВ: (Приоѓа до Михајло. Го бацува во чело.) Јас сум поп Велков. Одбивате да ги премачкувате фреските. Вие сте мал светилник во ова мрачно море.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кога го заврши факултетот и ја покажа дипломата дома, мајка му му ја грабна главата со обете дланки како излупена главучка зелка и почна да го бацува по двата образа: „Убав на мајка”, повторуваше просолзена, додека тој стоеше здрвен како росен зајак.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И го прегрнувам срчето, го кревам, го бацувам. И, кр, кр, кр, ми прави устинката негова на устата моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му ја кревам главата, му ја бришам устата од крвта што му се потсирила и го бацувам в лице, в уста, му ја давам душата моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)