го (зам.) - грабне (гл.)

Навечер му е страв дури и на балкон да излезе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Телото еминентно е женска тема, не само внатре во феминистичките и „gender studies“, туку и пошироко.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Девојчето (Му го грабнува џоинтот и повлекува): Ти реков, Тики, ништо од спогодбата ако не ми ги дадеш дисковите од Џони Тандерс плус 10 грама.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако мажите во своите концепции жените ги приближуваа кон телото оддалечувајќи ги од духот, кого го чуваа за себе, денес жените го грабнаа тој идеологем и го употребуваат како оружје во критиката на андроцентричниот и логоцентричниот дискурс кој се претставува како несексистички и општочовечки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Чул дека вампирите можеле да летаат па се плаши да не го грабнат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики (Пали џоинт): Пудличке, знај дека сега си ми најпотребна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го грабнаа... Како силен ветер да дувна.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се вратиле. Шефот на полицијата го грабнал „јагне­то” со двете раце, го кренал високо и го треснал одземи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И како што стојам така со ведната глава, оној меѓувремено, го грабнал мечот и со еден удар ми ја отфикари главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Третиот селанец, кого што Гоце го викна Стоица, го грабна Назлам-бега во своите железни прегратки и го врза.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој стана, го грабна фесот и јуначки ја спрашти да бега.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Старецот го грабна писмото и отиде кај турските власти да ги замоли да ги запрат потерите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Посејднон го грабнал детето и ја напуштил својата избраница, но тоа ги налутило гигантските околни планини кои, со страшна сила, фрлиле по него една огромна карпа, која паднала на бреговите на Марица и се распарчила.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таа мисла го грабна, мачна и слатка во истото време.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа пак они Да го грабнат тоа Што го сонив. бессоница Затвори ги очите: Скрбно.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
„Не, не се плашам!“ просаска Ташко, го грабна шрафцигерот и се втурна накај паркингот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Жртвата ми избега“ рече Ташко. „Нејќам фиќо. Отсекогаш сакав МОСКВИЧ. Другпат ќе го начекам.“ „Се плашиш?“ го предизвикуваше Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тебе ти е редот“, му го подаде шрафцигерот на Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Јас су овде и владика и патрика, — му нареди Толе и му се опули на Брниклијата, кој веднаш рипна и го грабна попот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Офна силно и се спружи на неговите колена на грб; со рацете му го стисна вратот и му се заѕвери во очите, небарем ете сега ќе и го грабне некој и таа за секогаш ќе се лиши од она без кое не може да живее.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакаше да викне, да го грабне тој „пезевенк" за врат и тука на столчето да му ја извади душата; да им викне барем на мајка си и татко си дека нема тоа да стане, но толку беше возбуден, така што немаше ни ум во главата ни сила во снагата, ни воздух во градите ни да мрдне, ни да проговори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скрцнаа прешлените на вратот и се одвоија еден од друг, и кога Трајко го исправи да го грабне за гркланот, виде дека нема потреба да го прави тој замет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас немам апцани да ве затварам и да ве држа со месеци и години како Турците, ами вака: вртомчето и стапот нека ми се живи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ах, тебе барам бе ќопек. Тука ли криеш ти од мене? — го грабна за затилокот од кошулата и му го предаде на Рушида без да му проговори ни збор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како рис му се фрли на легнатиот војник, го јавна и го грабна со двете раце за врат. Не требаше многу да го држи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најпосле го догледа и даскалот Бина, стиснат до Ташковиот ѕид и како да се поразведри, му се приближи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А утредента, кога зората го покажуваше своето невестинско лице и петлите од четирите страни на селото го огласуваа раѓањето на новиот ден, Бојана ги колнеше и зората и денот, кои сакаа безмилосно да ѝ го грабнат љубениот маж. Ѝ се сакаше таа ноќ никогаш да не се сврши.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан го грабна стомнето што го беше донел од колибата, а Денко ги зеде двата термоса што археолозите секогаш ги носеа со себе, па се стрчаа по патеката што се спушташе кон стубелот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не прашувајќи го ни од каде иде ни на каде оди, Геро едноставно го грабна под рака и го поведе низ врволицата, викајќи му на уво: „Има цел век како не сме се виделе!”, како да не му се обраќаше на Ване туку на сиот оној народ што им се тргаше од патот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Некои ќе му се спуштаат на рамената, некои ќе му се сместат на главата, а некои ќе му ги кубат влакната од ушите, или ќе му ги колват очилата, сè додека едно од нив не одлета, преправајќи се како да има нешто скапоцено во својот клун, а потоа дваесетина или повеќе наврат-нанос ќе се нафрлат за да му го грабнат тоа што му било во устата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А Мирко ќе го грабне парчето и како ветер ќе истрча надвор.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Му ги затвори очите го грабна на крилата и го однесе во царството на соништата...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но во мислите на Диме таа се претвори во страшен змеј, што долетал од некоја далечна планина и дошол да го грабне.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Потем, за да не се случи некако да стане, го грабнав анџарот и му го збрцав во гушата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во тој миг Фисот го грабна мојот есеј, го искина на парчиња, и потем ми се доближи; ме фати за коса и ми го турна клопчето хартија во устата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Брзо го грабнав и се стрчав до поточето.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Професорот зачудено погледна во неизбриченото војничко смело лице. И го грабна дневникот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тогаш јастребот го грабна огромниот дијамант со своите остри канџи и летна низ темницата во насока кон гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Болниот од жолта јанѕа со ѕвечави заби раскажа дека некоја сенка со ѕверско тргање му го грабнала парчето месо во кое и не загризал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Тогаш не е вистина дека си ти.“ „Што дека сум јас?“ „Ти не си оној што го уби Осиповото воле. И не му го грабна залакот на старецот Неделко Шијак.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Салко Вадидуша прв се стрчна кон колата на својот тест. Другите, чешајќи се, го следеа без брзање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сетив за светецот што боде со три запци чудовиште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мојот тест не беше стар, Лозане. Умре од уплав.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Мислиш - ноќеска?“ „Ноќеска ... Онисифор Мечкојад му го грабна од раце залакот месо и го запали пренабожниот Круме Арсов.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ФЕЗЛИЕВ: (Отпрвин е изненаден од појавата на шишето пред него, потоа диво, како некој да ќе му го грабне, го зема и скоро го сокрива во себе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога сум ти го грабнал под нозе, како јагне ќе го заколев ако не ме замолеше Антица.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Раде како дете го грабнаа неговите и го однесоа до автомобилот, а Никодин само се спушти на каучот на кој седеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Непреодолива сила го грабна и го завлече под земја.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Малото полека го спуштив во водата и тоа преташе весело, а таа, со клатење налево - надесно, се преврте на грб и со едната нога го јавна овој нејзиниот, па се исплашив дека ќе му напукне бутна коска и им го подадов Барбариче... и, кога првата капка ја допре, таа веднаш го прострела со поглед и навежбаниот се исправи, го грабна детето и го свитка во бањарка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се сврти спрема Богатина, го грабна за раце, му ги свитка одзади и му ги зеде и своите десет грошеви и другите десет од облогот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
При сѐ што беше попо пијан, кога чул оти му рекла „на!“, веднаш беше се острелоушил и ја подал раката да земит тоа што ќе му даит чоекот, што му викнал „на!“, и чоекот го грабнал за рака, та го изваил од калта.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа је подошла сфеста, се мислила и се думала секако, шчо да напрајт; али таа да умрит, али девера си да г'отрујат?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се расчу низ село оти Силјан Божиноски си дошол од аџилак.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тоа мислејќи се, са ноќ не сум заспал и се предумаф да те помола тебе, да се мениме со работиве: ја' некоја година да поседа дома, а ти да поеш на мојата работа!“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа приближило близу, шчо да мојт да се досегнит, стопанот го грабнал и му рекол: „Али глеаш и ти, шчо леташ толку високо, в' облацине, од рацете мој не мојш да куртулиш?“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- К.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа видело Велко оти стоел Силјан на тоа место, пошол да си го земи стапчето и го грабнал штркот преку полојна со обете раце и свикал по мајка си: - Мајко, мајко, го ватив штркот!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
“ и го облеал со солѕи и целивајќи го, исповедал грешката сфоја и му раскажал за с¯ шчо му се трефило (случило) со орлето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Станал од спиење Велко и си го грабнал Силјан в раце, та си го измилуал и слатко си го целивал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Во тоа време дошла кај жената му и мајка му да му помага за кравите молзење.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
не му текнува ништо, него стрелајте го, вели тој, големиот, со едно кило петлици на алиштата, него стрелајте го, а селово запалете го, и војниците го грабнаа, го залепија на ѕитчето од црквата и се даде команда ״оган“ и старшијата се свлечка покрај ѕидот, се истиша како и гајдата што заборави да ја испушти од раце и може да е уште таму, оти ние после се разбегавме, тие фрлаат пушки, а ние бегаме, кој нагоре, кон напреку, и после, ене што направија од селото, може да е ова судниот ден, судниот час, вели Николе Валавичарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Ах, така! - процеди татенцето, го грабна она дрво и нем од лутина се упати кон Кејтеновиот син.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ако го грабна сега за душникот, помислив, кутриот Кејтен, кутриот мој пријател.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Томето рипна од креветот, сета поспана во лицето, веднаш отвори и со сета можна брзина го грабна ливчето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беше момокот Васе, со мало писменце кое таа го грабна, се затвори во собата и најбрзо што можеше го отвори. За малку не го искина од возбуда.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Винстон ја посматраше еден миг. Потоа со ненадеен брз скок го грабна парчето чоколада од раката на сестра си и избега низ вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој свет беше далеку, не само како нестварен, туку далеку од моќта на Ема да го доживее како таков и да се вживее во него, и затоа таа, свесна барем за својата немоќ да направи било што друго, се обидуваше да го грабне она што ѝ беше на дофат. Јас бев нејзината жртва.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ќе го грабне сега кошето со јајцата и ќе му го трасне од глава, си помисли Петре, и се собра како живинче.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако биде со него, насила ќе го грабне в раце, ќе го гушне...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Гледајќи ја Анѓа нагиздена како невеста, веднаш и тропнуваше срцето и си помислуваше. – Ете, да не ми го грабнеа силниците, и него можев вечерва да си го венчам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И сѐ очите му беа во малата Анѓа. – Ете, да не ни го грабнеа Ѓелета, сега ќе си го пратев со бацка му овчар; да не ни го грабнеа Ѓелета, сега ќе ни помагаше на снопјето врзување, на жниење, на вршење.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еден младинец го грабна путирот и со него му ја расцепи главата на еден од сејмените.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Трајко премре. – Кој го грабна и зошто? – викна и пак го исправи татка си.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мито го грабнува Во онаа напуштена куќа! кажува и истрчува со револверот во раката, без страв, преку улицата, преку дворот со растурена врата и дури онде, под покриениот трем го крева нагоре, кон керамидите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кога ќе се собере пченката, да го грабне плугот, да ја разрива црната кална земја.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Попот се откажа и од ќерка си Бисера што го прибра Крлета и еднаш, кога таа отиде да го види, да му ги земе алиштата за перење и да му занесе едно грне кисело млеко, толку го налути кога му рече в очи оти тој е крив, а не Крсте, — го грабна од полицата грнето, и го удри од глава и ја истурка низ врата со полна уста клетви: — Еве откаде дуел ветерот шо ми го подветрил детето, да даде господ нека срдешница да а вати!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Абре, не ми се поплака, токо од ка се врати откај тебе чупето, не се држи. Море пее, море скока, море шетка, место не го ваќа, ене го, го грабна букарот и крши лејка, по вода отиде, ако беше п'н букарот пресна вода.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во првите денови Неда се увили, уште црно што не проноси: — „Таман си мисле оти нема разделба од него, ете пак ќе ми го грабнат! — тагуваше таа во самотните ноќи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
И додека тој се трезнеше пикајќи ја главата во езерото, училишниот прислужник Геро го меркаше отскришум коњот негов врзан во дворот од кметот, но откако го испретепаа, се плашеше да му излезе пред очи на кметот и селаните; вртеше околу дворот надевајќи се на згодна прилика да го грабне и вјавне.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Тлајче игла до мене! - рече Италијанецот Федерико, го грабна Трајчета за рака и го воведе во орото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Еве го котлето на дедо Велјана! - радосно извика Евто и го грабна шлемот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога видело Велко оти стоел Силјан на тоа место, пошол да си го земе стапчето и го грабнал штркот преку половина со обете раце и свикал по мајка си: „Мајко, мајко го фатив штркот.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Станал од спиење Велко и си го грабна Силјан в раце, та си го измилувал и слатко си го целивал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Дури потоа уследи и објаснувањето: - Сега тоа ми се чини смешно - го објаснуваше Катерина моментот кога Јана ѝ го грабнала младичот - иако станува збор за неприличен акт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но таа вечер, кога го грабна оној мој билмез за рака и го поведе кон кејот, бев бесна и преполна со очај.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, многу смешно - се трудеше Катерина да се разведри, или само да ми прикаже дека не држи многу до тие сеќавања; и наеднаш, откако се потпре со едната рака на мојата подлактица неочекувано потскокна, се протегна колку што можеше за да дофати некој лист од гранката, но тоа не ѝ појде од рака, и откако се спушти на земјата ми се приближи, ме опфати со двете раце и ме привлече кон себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На излез од хотелот тие го грабнуваат и подоцна, на сослушувањето во осамената вила од него бараат да им раскаже сè за својата шпионска дејност - Торнхил, се разбира, ништо не знае, што во натамошниот тек на филмот му донесува бројни проблеми...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кон нив Луман беше безмилосен: ќе го претепаше должникот, ќе му го грабнеше детето и не му го пушташе додека не го добие она што сакаше.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го грабна буклето од кладенецот и побрза до патчето кон нивјето.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И на брливките им е предвидено делче од среќата а честопати тие и најдоброто парче го грабнуваат. Ако некој така пресудил.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Алчниот не треба многу да го наговараш да го грабне туѓото; остави ја гасеницата да ја води гладот по зелениот лист па ќе видиш што ќе остане од него!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дента кога Трајан отиде да го види Висара, татко му од Висар не беше дома; го најде Висара кај што гледа низ прозорецот со насолзени очи; Трајана го обзеде жал и го грабна Висара за раце: Ајде со мене, му рече, ајде да прошетаме по езерото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога запре дождот, Цанул излезе, и по некаков кучешки осет, се упати право кон лозјето; се допре до колибата, го залепи окото на прозорчето, ја виде кожата кај што прета, го почувствува нивниот здив, го наслуша нивниот глас, нивното 'ржење и збивтање, му удри крвта во главата, му зашумеа ушите, го грабна копачот и почна да тропа на вратата: ”Излегувајте, мајчето ваше!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Еден палавко го бутнал пенисот во својот другар, додека другото момче го сече најличниот дел од курот на возбудениот примател, а посетителовиот гостувачки уд скока и го исполнува празниот простор од кој природата се гади и свршува во Црната Лагуна каде нестрпливата пирана го грабнува сѐ уште нероденото дете кое никогаш - со оглед на некои добро познати факти - нема ни да се роди.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Даме се подготвуваше да го грабне својот стап.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јоше на тоа скокнал од местото: „Кого киросуваш ти бре партал ниеден?“ – му рекол и го грабнал за мишки.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Геско го грабна прв и ми го донесе, а и другите две дотрчаа покажувајќи ми ја својата готовност за натпревар.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На поминување низ окопот, нивниот ефрејтор го грабна Шишмана за ракав да го поведе, но овој не се помести од местото: - А братучед ми?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дончо запира, ги гледа, слуша глас од неколку клопотарчиња, го крева стапот и сака да потрча на кај нив со намера да ги тепа, ама во тоа не успева оти направо од меѓата од кај рекичката се појавува висок човек со голем стап во едната рака, а со другата го грабнува за вратот Еј, јунаку, кај си се загнал?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе јурне некој, ќе се затрча и туку ќе го грабне огнот, ќе го спрпелка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го грабнав и го стискам, не му давам повеќе да зборува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)