ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Некои други дисциплини, пред сѐ она што во англосаксонските академски кругови се мисли под поимот cultural studies, своето постоење го должат на неможноста од адекватно дефинирање на „културата”.

Одредени дисциплини (културната и социјалната антропологија, на пример) своето постоење во голема мера им го должат на обидите поимот култура адекватно да се дефинира.

Во однос на Турција, нивниот предлог бил дека е потребно да ја напуштат сегашната британска „политика на присилување на Турција да влезе во војна“ со примена на заканата дека ако не влезе, ќе ја остават „сама да си ја срка чорбата по војната“.

Остварувањето на тоа, според нив, „не би требало да е тешко“, а би требало да излезе уште полесно „доколку националната влада, во која ќе влезат сите партии и која своето постоење го должи најмногу на нашите напори и поддршка, ќе се зацврсти толку сигурно што ќе биде во можност да ја преземе администрацијата на државата за ослободување на Грција“.

- Ќе работиш ако треба и цела ноќ - реков. -Тоа ми го должиш.

- Утре в ранина ќе можеш да легнеш во него.

За разлика од нив, дрегот, кампот и разните културни присвојувања и идентификации се, строго гледано, поткултурни практики, доколку се во зависен, вторичен сооднос со претходните негеј-културни облици на кои реагираат и на кои им го должат самото свое постоење – какви што се општествените норми за мажественоста и женственоста, сериозната професија политичар, автентичните идентитети и емоции, главнотековните ликови како Џуди Гарланд или Џоан Крафорд и главнотековните естетски или општествени практики, од операта, бродвејските мјузикли, сентименталните песни и популарната музика, до архитектурата, историското зачувување, цветното аранжирање, модата и стилот.

Книгава е објаснувањето што не го побараа. Таа е објаснувањето што сметам дека, сепак, им го должам.

Геј-писателите, уметниците, изведувачите и музичарите веќе подолго од еден век создаваат оригинална култура, иако многумина од нив морале да дејствуваат под покровот на хетеросексуалните теми, а само неколкумина, како Волт Витман, Андре Жид, Томас Ман, Марсел Пруст, Редклиф Хал, Жан Жене и Џејмс Болдвин, можеле експлицитно да се зафаќаат со геј-теми.

Разликата меѓу овие две верзии на машката геј-култура може да се сфати во смисла на поширока разграниченост (иако, одново ќе кажам, нехерметичка) помеѓу културата и поткултурата.

Тие зависат од веќе постојните културни облици, кои им даваат општествен авторитет и заштитна камуфлажа, па нив главнотековната култура лесно ги запоседнува, но претставуваат и значајни дострели на настраниот израз и животворни извори за обликување и за разработка на геј-идентитетот – речиси библии на геј-постоењето.

Второво во негеј- светот наоѓа претстави што може да се претворат во изрази на машкиот геј- субјективитет или чувство – со малку дотерување, ако мора – и кои им овозможуваат на геј- мажите имагинативно место за влез во некаква настрана утопија, некаде отаде виножитото, која не е сосема нивна творба.

Како да ги прочита мислите на Беренц, митрополитот стана, отиде до прозорецот, ведро му мавна некому оттаму и спокојно додаде:  „Мислам дека враќањето од интернацијата им го должам на тие влијателни пријатели”.

„Ќе ми дозволите ли да запалам, еминенцијо?” - рече поканувајќи го својот гостин одново да седне, седнувајќи притоа и самиот.

И двете дела својот ефект го должат на детски инвентивната трансформација на секојдневните објекти и материјали.

Неговата фасцинација од визуелната досетливост и богатство на духот кај децата, е поврзана со неговиот необичен личен однос кон сопствените спомени и импулси од детството кои што останатите возрасни така сигурно и претпазливо ги закопале вон досегот на свесноста.

Најстрашното во нацизмот, или она на што ова најстрашно пред сè му го должи своето постоење, е оваа “природност” на културата, тоа дека сите нејзини главни обележја едноставно се “природни”.

Не малку пати, кога минуваше со козите крај ридот на Калето, козите бргу како по некој оживеан инстинкт што им го должеле сигурно на своите далечни диви козји предци неприкосновени господари на стрмните балкански планини се искачуваа по карпестите засенчени стрмнини на ридот до кои не можеше да стапи човечка нога...

Се разбира дека нема и не може да има добри вести (одговор што ѝ го должеше на мајка ми), па се обидува да стори што не може.

Татко ми, во други времиња, од старите книги, собирани од сите страни на Балканот и од другите земји, ни пренесуваше дека речиси сите народи на Балканот својот живот им го должат на козите.

МЛАДИЧОТ: Да. Тој. Во извесна смисла јас нему му го должам животов.

Секоја империја не само на Балканот туку и во светот, својот подем и пад го должеше на сјајот и бедата на трајната јаничарска институција.

Она, дека тој за возврат ја зеде во својата фирма Јованка, не може да ја покрие ни каматата од она што му го должи на нејзиниот дедо, чичко Видан.

Го должам и објаснувањето дека Роза му е невенчана жена на Раде, можеби еден нов вид метреса или држанка (како што често божем на шега се нарекува таа самата).

Добро е да се создава, да се мечтае, велеше мудрецот, но мечтаењето е меч со две острици: многу болни на мечтаењето му го должат своето оздравување, но и многу здрави - своето разболување...