Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

МИХАЈЛО: Да знам лек, ќе направам крила да го донесам.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

„Добро“ ја тргна раката од мене. „Тогаш ќе појдам сам и ќе го донесам на грб жив или мртов.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Веднаш го донесе стаклениот тег за хартија до креветот за да го разгледа поубаво на подобра светлина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Учителката организира да не се двоиме, заедно да седиме, заедно да јадеме, заедно да играме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Заквичи радосно, го зеде в уста и му го донесе на Богдана.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Овчарот се изгуби, момчето што го донесе извештајот за амнестијата си ја нарами торбичката и си киниса, ветувајќи им на војводите дека нема да ги предаде на аскерот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Значит, седумосум, наши на еден нивни; не ќе свршат работа?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Не им порача кој фустан да ѝ го донесат. Сеедно.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Дали повикување на човековите права и слободното општество значат вистинска грижа за овие важни прашања или само алиби за добро обмислена манипулација?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Десно до машината го забележав големиот плик што ми го донесе утрото поштарот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И уште многу ќе те замолам, Боже, лебот наш нека ни го донесат веднаш и што побрзо врати не дома... - липтеж ѝ го пресече гласот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Таму беше и Дејвид Бејли кој со себе го донел пејачот на некоја рокенрол група Ролинг Стоунс, која во тоа време свиреше по северот на Англија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сега раскажи ми како дојде до ова знаме и како го донесе дури овде?

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

- Нека влезат и нека го донесат Волшебното самарче! - викна однатре командантот Планински.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ете оттогаш, од ова време минатата сабота, откога го донесоа Лазора помешечки испружен на кочијата Дамческа и го искачија во гостинската одаја Акиноска, трае оваа возбуда во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Низ темното море на ноќта во која се беше загубил, сеќавањето за миг како да го донесе до брегот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кучка, го мразеше и по петнаесетте години колку што беа разделени, и по куќата што ѝ ја остави за во неа да си го донесе новиот маж, и со парите што сѐ уште му ги земаше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Во она време кога во манастирот живееле неколкумина грчки калуѓери, кои веројатно го донесле грчкиот поп, тие клепалото го удирале за утрена, за вечерна и за други нивни потреби.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Отпрво претседателот на градот и одборниците радосно си ги триеја рацете, мислејќи дека со огромното злато што им го донесе некакво чудо, ќе можат да ги решат сите градски проблеми.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

- Бре, да зер саде ти си ми можел да го донесиш момчето на оваа скала - му рекол к'смето - та јас нешто не сум можел да го донесам!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Најпосле, го донесов стариот магнетофон што го употребувавме во редакцијата на весникот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Глупоста, а кој друг“, вели тој и самиот изненаден од решението што го донел.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Добро што сте го донеле - рече.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Калуѓерите го донесоа прасето во тепсија и го поставија ма масата пред игуменот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Учителке, ако ви е тешко, тогаш... Јоле има магаре... Нека го донесе...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- А ден пред Велигден помина селскиот кмет по сите куќи и рече: - На секој чардак на празник и по неделини да се вее грчкото знаме!

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Сега стави еден стол до креветот и потоа го донесе послужавникот со појадокот и го стави на столот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ѓорѓе стана од масата и го донесе документот од откупниот пункт.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Јас ти го донесов тебе за дома, а не да го носиш во бифе. - Зошто ми е дома?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ја подоткри јакната: „Гледај...“ ми рече, „гледај што најдов пред нашата зграда“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Годините до 76-та кои со право го резервираа местото на Ворхол (и Кепот) во нашата културна историја, одамна поминаа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Можеше и да не се случи ништо особено, ќе си течеше и натаму сѐ без потрес, само да не го донесеше патот тоа девојче пред Боцевата берберница.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

— Од кај му го донесовте здравјето, госпоѓо, толку здравје нема и кај бога.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тој повторно го извиши гласот: - Судбината го донесе пред куќи Игора Лозински во која беа отворени книги за јагулите.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ме восхитуваше тоа што навистина беа загрижени за мене, но јас се трудев сѐ да вратам на стариот добар трач. (...) Сѐ уште ползев по куќата, па Пол ми го донесе Lonesome Cowboys за да се занимавам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

О'Брајан го зеде кафезот и го донесе до поблиската масичка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ристе го донесе кафето, а Бојана по него топла ракија и почна да ги служи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Само еднаш Коте Буџе ме сретна во дворот, ми донесе писмо од брат ми од Мелбурн, му го дал поштарот (поправо, знам, Коте побарал, брзо-брзо тој да го земе за да може самиот да ми го донесе).

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Авторот го ислуша и несигурен дека со пребарување по својата меморија за она што го чу ќе се снајде, побара келнерот да му го донесе списокот на јадењата. Ако го имаат.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Пред да го започне разговорот Будимир Лончар со мене, прелета со погледот врз едно досие кое му го донесе секретарката.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Да го донесе мојот подарок.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Добро е што нив вчера, прексиноќа и денес некако наеднаш го донесоа. Инаку на десет стапки околу нас сите се од ланските.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Марија не сакаше да ја види уште од оној ден кога го донесоа во болницата и кога лекарите му рекоа дека има тумор и дека мора да се опериса.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

- Ти го донесе, ние го бесевме, се јавил од темницата Пандил Димулев обеспокоен од копнеж да појде во родната планина и зад широкиот појас на смреките да ги собере сите лековити билки од царството на тревите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Па си го донесе она што го сакаше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Чакарвелика меѓувремено го донесе фелдфебелот до нив.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Пред вратата стоеше Дејко, зазбивтан и возбуден.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Вториот албум на Велветите White Light/White Heat требаше да се појави кон крајот на јануари и еден ден Лу дојде во Фектори и го донесе првиот примерок со себе.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Стоел како на губилиште. - Пет од првата, покојната Коца, три од сегашнава.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мајка му го донесе на Татко второто утринско кафе, а за Камилски чај ала турка, а тој ѝ се заблагодари по трет пат бакнувајќи ѝ рака.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој ветер раскажува дека светоста на народот е јазикот и дека камењето сега раскажува за него. ***

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но не беше така! – Се сеќаваш ли, мила, кога ти го донесов писмото од градоначалството, односно поканата за патување во Италија, што ти реков? – Се разбира дека се сеќавам.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Играта е таа што им дава на машките гледачи алиби и покритие за задоволството да ги гледаат играчите, исто како што таа на играчите им дава оправдание да се покажуваат.287 Спортовите, особено (но не исклучиво) тимските спортови, се доживуваат како дејство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го побараа од кметот чифтето и тој им го донесе. Пукаа по птиците, паѓаа тие по брегот и водата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Така што Диовецот мораше заради него да оди зад шанкот и таму од бочва да точи во бокалот за да го донесе на маса со јака од пена.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Од длабокиот снег изгладнети изѕемнати и модри ги испуди нешто ветерот што го донесе.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Откако го донесов пајакот, во ковчеже со капак издупчен, како небото издупчено што е со ѕвезди, го посетив отец Стефан во одајата негова.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Едно утро, нѐ разбуди гласот на радиото, во форма на паун, коешто Татко го донесе уште од Цариград и го носеше со себе при сите преселби.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

ТЕОДОС: (Ја пресечува.) Гледај побргу да стаса ручекот, по ладот да го донесете, зашто ако биде доцна, сонцето ќе го испече зелникот, кремен ќе го стори.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

„Е, плукам јас на тоа! За тоа ќе го причекаме Кудејаров, вчера го донесоа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Море - се слушна поспан глас - само нека го донесат казанот, та цел ден би се вртел околу него...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И не се запре само на тоа. Зашто болеста на Видана му беше таква, да не може да работи во полето, и покрај противењето на општинарите од Тополчани, во согласност со жителите на Потковицата, го постави за падар, да го чува нивниот синор.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- И вие да ми одите со здравје, - рече и двајцата ги баци в чело, истотака расплакана и меѓувремено велејќи:- Мојата милост на сина ми да му се врати и господ жив да ми го донесе.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ми го донесоа и еден Јоргос да го видам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Потем, пред погребот, во капелата, го донесоа во лимен сандак. Рекоа: не може да се отвори.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ќе видиш. Само ќе мораш да ми помогнеш.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

А плинското е комплетно исправно, само минатата недела се потрошил плинот, па сега, кога ќе дојде Климе, де, ќе му каже баба Маре и, до следната недела, кога ќе наврати Наумче, ќе го донесе, нема гајле.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И ете, тука судбината го донесе Татко, не како адвокат да посведочи за тестаментот, туку како голем вљубеник во Езерото.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

„Тоа е скршено парче од Бларни-камен. Дедо ми го донел од Ирска.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Дури во еден момент се посомневав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Најсреќен беше кога му го донесе лулето.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Ајде на работа – заповеда и плусна Сулејман со рацете, а везирот и Суљо со длабоки теманиња назадечки излегоа низ врата од салата, да го напише везирот светото решение, а Суљо да му го донесе на кадијата и да го насрчи да го заостри зулумот над Мариовците.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Утрото го донесе писокот на Милка Русјакова. Уште нерасонета и неопулена, ги подаде рацете кон мажот, а него не го допреа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Таа дала оглас во весник - потребен чистач - и се појавил Мик.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога Чарли го донесе двомесечното маче во куќата на Адамови и го остави на подот во дневната соба, малото купче од ангорско крзно цела минута или две остана неподвижно, освен двете златнозелени очи што се движеа од еден човек до друг.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

4. Ми го донесоа детето.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

А кога во пролетта во 1939-та Акиноските му пишаа дека Благуна умрела и дека тие се се готват Видана нејзин да го донесат во Потковицата, па ако не сака тој, како сој, да го прими кај себе, тие ќе го задржат на својот имот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во меѓувреме, овчарите што го донесоа мртов Пената, ги осомничија дека тие го убиле и ги затворија, а заедно со нив затворија и уште неколкумина мажи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Настаните кои се навестуваа, ја замаглуваа нашата надеж дека добриот ангел ќе ја мине границата и ќе го донесе каталогот на Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Па свесен ли си ти кој го донесе Пиноче на власт?

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Мајка, кога го виде расположен и ведар, му го донесе диеталниот ручек, добро парче месо, пилешко, од вчерашниот тикуш, а за пријателот, парче пита, со маштеница од козјото млеко што го купувавме од соседите кои, скришум, чуваа кози.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Статијата за Укбар (од која наводно писателот ги присобрал известувањата) не се појавува, според зборовите на раскажувачот, во четириесет и шестиот том на Англо-Американската Циклопедија, туку: “Томот што Бјој го донесе беше всушност XLVI том на Англо-Американската Циклопедија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Коа чул царот тоа нешто од момчето што беше излегло на лице пред сите момчиња, беше се зачудил од кај беше му текнало да му речи така.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Или ќе ми речеш дека го заборавив зајакот, и оној краешник заечки леб што ти го донесе татко ти откако се врати од еден лов на зајаци?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сонцето иде за да зајде, а он оде спроти сонцето.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Имав време само да го скријам италијанското и да го најдам грчкото знаме! – Каде го најде, жити бога, грчкото знаме? – Си го донесов со чеизот! – Никогаш не го видов ова знаме!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Прикрепувајќи го едниот од едната и другиот од другата страна, Максим и Јосиф го изнесуваат Лазора од гостиската одаја на чардак.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

— Според сведението што го донесе сношти попот тие зеле десет брави месо и десет фурни леб.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ми го донесоа дома. Три дена се префрла в постела.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

САВЕТКА: Ама ти не знаеш? Ристаќи го донесе Николаќија овде.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ко го донесе и му го занесе на татко му на цар Александар за да го купе.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Собра неколку јајца и го донесе шишето за нафта.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Славен е подвигот на човекот, затоа е славен и каменот што тој го донел од Месечината.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

А, сега си само странец пред мојата врата, туѓинец за оваа душа која не те познава.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сребрениот есцајг што мајка ми го донесе од Русија сѐ уште го користиме кога ручаме во Лисиче, сега без неа. ...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Потоа, забележувајќи дека чашата на Винстон е празна, го донесе шишето со џин и ја наполни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Треба, значи да се слуша тревата како расте, да се поттикнат сокриените можности, да се разбудат сите склоности кон заедничкиот живот што ги чува историјата; исто така треба да бидеме подготвени, без изненадување, без отпор и без опирање да се соочиме со необичното, што сигурно ќе го донесат тие нови општествени изразни облици.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Како можел да го донесе... - се чудеа сите.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Поминаа пет месеци. Од школо ми се врати син ми плаченичкум. Рацете посинати и натечени.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Тато, на пример, купи леб, го донесе дома и го исече на тенки резенки; мама направи салата од зелка и ја нареди масата за ручек; бабата го привардуваше ручекот и се врткаше околу шпоретот.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Пред да го донесат тука, го беа одвеле на едно друго место, кое мора да беше обичен затвор, или место за привремено притворање што го употребуваа патролите.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

ТЕОДОС: Знам што. Ама нејќам да знам.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Како што не знаев тогаш дека ќе биде убиен оној хирург што го донесов да му помогне на илегалецот.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Да го донесеа неговото тело, ќе беше поинаку.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Значи Османите го донеле барутот на Балканот? Може и така да се рече, но и други претпоставки не би можеле да се исклучат.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Решението мора да ѝ се достави на странката во оригинал или во заверен препис (чл. 209, ЗОУП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Каљостро: А сега саундтракот од Палп Фикшн што љубезно ни го донесе нашиот шпион во естаблишмент-круговите, господин Трифолио...

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Тој што ми го донесе среќата да се омажам за него, тој за кого копнеам да влезе во мојава куќа.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

И Татко и Камилски, без дополнително да се договорат и да ги сообразат своите истражувања за новите зборови од листата, сега трагаа и по позитивното што можеа да го донесат зборовите со однапред пропишана негативна конотација.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

— „Кој ќе дојде мене овде друг од Тода да ми каже" — ал рече таа и го зеде букарот да оди на вода, иако пред еден саат полн го донесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Татко внимателно го слушаше Камилски, кој навлегуваше и преку неговата омилена тема за империите на Балканот: Со падот на Византиската Империја во 1469 година, се свртува нова страница и во историјата на гастрономијата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Така, еден ден ранет од некој Турчин, неколку прсти под срцето, ми го донесоа со малку душа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Овој начин на работа со еден единствен објект Хичкок го донесе до совршенство во Прозорец во дворот (1954), мајсторски работен, возбудлив и духовит трилер за опасностите што ги носи ѕиркањето во туѓите станови; целата приказна е раскажана од страна на човек кој заради скршената нога е врзан за столица на тркала.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Букинистот Диран го донесе купот книги за Камилски.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Што не ми отишол умов мене да го донесе господ Анѓелета за тоа што се родило многу грозје, туку тебе!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Бешот го донесе муабетот и му го остави на учителот Атанаса да мy каже тој што ќе сакаат од него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тоа беше едно многу убаво лонче што тетка ѝ на Дора го донесе од Грција, сино со розово капаче и со бледорозови уши што стрчеа од страните.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

А зад ковчегот тенка колона луѓе потемнети од планинското ветровито сонце.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кога Абулет наместо да му ги донесе потребните пљачки, му предал три илјади таланти, Александар наредил да се фрлат пред коњите Кога коњите не ги пипнале парите, рекол: Еве, каква полза имаме од ова што го донесе?

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Задачата беше сложена – свирката од еден краток и еден долг тон молеше за неколку поврзани дејства: змиулчето требаше да го најде лулето, да го земе меѓу запчињата и да му го донесе.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Фирсов чита: ,Кога стасавме во Елбасан, другарката Небеска го зеде државното знаме што го донесе бугарската делегација на Вториот конгрес на НОФ и од него направи женски гаќи".

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Богатин го донесе виното, полна кофа, и тој зеде да пие.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Му се чинеше дека го мрази со посветеност и со страст со кои никогаш не го сакала.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

11. Ми го донесоа записникот од истрагата. Да го прочитам и да се потпишам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Исто така, тоа е она што ги прави општествено незгодни за жените – односно, за нормативно женствените жени (лезбејките не ги чувствуваат истите стеги) – иако таквата незгодност можеби се намалува во САД, особено откако во 1972 година Конгресот го донесе поглавје IX од Законот за изменување и дополнување на Законот за образованието и откако, оттаму, се зголеми застапеноста на ученичките и на студентките во средношколскиот и во факултетскиот спорт.288 Кога се работи за мажи, бидејќи за натпреварувачките тимски спортови се смета дека претставуваат дејство, играчите во спортскиот натпревар не изгледаат како да ѝ приредуваат претстава на некаква публика, која природно се собира околу нив, привлечена од природно занимливата глетка со мажи заденати в бој.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ќе ми го донесе подарокот што најмногу ми треба. - А што е тоа што ми треба?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

„Го удавија во едно буре со боровинки и кога го донесоа со ништо не можеа да го измијат од боровинките“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Игора Лозински, белогвардејската судбина го донесе до Езерото по долгото талкање по Русија, преку Одеса во Цариград, во дваесеттите години на дваесеттиот век, кога Татко таму студираше.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Таа го донела во мојот гроб, си велам и при тоа сфаќам дека дембелот, каков што е вака крупен и снажен, може да ми стане па од сопствениот ковчег да излезам претепан.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Раката на коларот што го донесе сандакот како да не ја држи уздата туку поткренатата муцка на коњот додека го влече по угорницата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Мајка му го донесе, за вечера, подгреаниот ручек. Тешко стави залак в уста.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Мене ми беше жал, отидов и го донесов, а таа го грабна цврсто оплакувајќи го: Несреќнику мој, кој ќе те догледа, ти нема да знаеш дека си имал мајка и ја заврти устата да не му дише.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Бонети по некое време зеде едно малечко парче, го стави во чинијата, штулна со двата прсти од него, го погледа како да фаќа нешто гнасно, го донесе полека до носот, го помириса, а потоа го стави в уста, постоја така не џвакајќи го, а потоа откако го изизврти во устата, го голтна со напор.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Потоа му налеа на Татко и себеси, па, како во здравица, рече: Да ги кренеме овие чашки коњак за наше здравје и за досегашната успешна работа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не знам зошто, бев сигурен дека татко ми ќе го донесе крстот што требаше да се купи, а договорот беше, како и со тетка Сава, татко ми крстот право в црква да го однесе.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

МАРА: Господ само убавина да даде, ама поголема убавина од детето да ми го донесе не барам.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Потоа дедо Иван си влезе во колибата. Седна до огништето, ги приспотна гламните, па го дофати она шишенце што му го донесе Бојан и потргна два-три пати.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И таман здивна, се окуражи и им докажа на шизиците кои ја „провалија“ дека не знае да чита дека грешат и дека има школо завршено, четврто основно, што за функцијата која ја извршува е повеќе од доволно, го донесоа на сила законот за задолжително образование... осмолетка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Веста за тоа, едно утро, ни ја донесе истиот поштар кого со месеци го молевме да ни го донесе волшебниот каталог за Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Што беше тоа, што се случило за да го донесе ова ненадејно ново чувство?

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Со лименката наполнета до половина, се враќа под стреата на бараката каде што живеат падавичарите и седнува покрај Нумо, кого неодамна го донесоа од Сук.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И сега, на Велигден, кога му го донесе подарокот на Илка, да ти е мило да ја гледаш.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Го извади татко шејот од дисагите и се сврте кон Петрета: - Да ти го дадам или в црква да ти го донесам?

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Г-ѓа Парсонс го донесе клучот. Винстон ја испушти водата и со гадење отстрани еден врзоп од човечка коса што ја беше затнал цевката.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ги присобра уште ситните деланки кашкавал, што беа останати во крпата, во која еднаш имаше цела полутина од питата, а после го донесе тука и шеќерот, што беше преостанат во една метална кутија и реши дека сета таа храна може да му стаса сила-сила за уште два полугладни дена.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Крши си а сега тиквата од ѕидот, ама го пушчи заекот меѓу нози, оди сега ваќај му а пашката!“ — и стана од столот да го суредува заирјето што го донесе Трајко од пазар, оти нејзина беше таа недела.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ова веќе ми го рековте пред малку, сакам да му речам но веќе слушав како му објаснувам: - За тој Боге од Бањи имам од поодамна слушнато.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кој го нашол да го донесе во општината, голем бакшиш ќе добие од стопаноооооо! — па ќе го симне малку гласот: — Ако е будала, нека го донееесеее!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А сето тоа време се мачеше да се завдаде во она, што го спремаше да му го донесе тој бел, заплиснат ден надвор, со тоа негово богато зрачење. ...

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Веќе неколку дни ваделе камења за оние што сакале да станат воденичари на рекичката Давидица.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Може да се наведе уште една причина, поедноставна и веројатно позначајна: бројот 14 на списанието Arbalete, кој требаше да го донесе и текстот на драмата, никогаш не излезе.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

„Зошто е потребно изживување, толку бесполезно трошење достоинство и енергија?“ - му поминува низ главата на Максимилијан Мертен, кој размислува правнички ефикасно, практично, онака како што е формиран во неговата нагорна кариера, која најнапред поради личното пријателство со Фирерот, го донесе од местото јавен обвинител на Берлин, по почетокот на војната, на позицијата на началник на одделот за економски прашања на војската, управник на окупираната зона на Солун и Егејот и така натаму, и така натаму, како што самозадоволно констатира секој ден погледнувајќи се во огледалото на излезот од својот луксузен стан.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој знаеше, од нејзините движења и од мирисот на пржената сланина и кафето, дека му го донесе појадокот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Славен е подвигот на човекот, затоа е славен и каменот што тој го донел од Месечината.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Рече нешто но не го слушнав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

По два дена, со длабока рана во градите и со откината нога, го донесоа во болницата.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Часовникот, го донесовте? За првпат го допрев – и покрај тоа што дланката му беше топла, а мојата непријатно влажна – осетив во мене, од оваа страна на кожата, незапирлива привлечност кон допирот.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Тоа ти оди едното со другото како умот со главата. Кога ќе заборавиш каде ти е главата, ќе го загубиш и умот.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

РАЈНА: Исправи се. ЕВТО: Не гледај ме. Не гледај. (На Киро) Михајло го донесе.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Така шлапкајќи со влечките низ ходникот, првпат го здогледав Дејан како излегува од собата во која го донесоа онесвестен претходната вечер и без да го погледнам убаво, со наведната глава протрчав низ ходникот за да не ме види таква грозна.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ова засрамувачко и нелогично решение Судот го донесе со мнозинство гласови на судиите, во состав: д-р Трендафил Ивановски (претседател кој подоцна беше „лустриран“), д-р Наташа Габер – Дамјановска, д-р Зоран Сулејманов, д-р Гзиме Старова, Игор Спировски, Лилјана Ингилизова – Ристова, Исмаил Дарлишта, Вера Маркова и Бранко Наумовски (кој подоцна стана претседател на Судот).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Други луѓе не викаа на помош: сакаа подарокот да им биде исцело од нивни раце, жртвата да им биде поголема кон Богородица, за да и таа да им возврати со иста љубов: да им го донесе синот здрав и жив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

3. Сега тоа веќе не беше мало и шарено топче, туку топка голема колку нашата земја.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Верувај мила, токму судбината ни го донесе Игор Лозински во куќата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ќе го донесам и другпат да си поиграте со него“.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Му рекол: „Чекај, синко мајчин, ќе заодиш на училиште па ќе видиш: ќе ми ти го донесе умот учитетло, нема да те гали како јас, туку душицата ќе ми ти ја вади.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Под стража го донесоа во Баска.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во оние неколку спокојни минути додека седеше врз трупецот, го донесе решението за мртвата овца.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тоа е динамично држење што овозможува да го забележиме, да го разбереме и да го забрзуваме она што сака да биде.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

МАРА: Зборот ми беше, оти рече „Да ни го донесе господ Анѓелета како што има оваа година родено многу грозје...“

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Нерамномерното движење за навлаката на автобусот ми го донесе најзиниот задник в скут. Полека- полека ѝ се залепив за задникот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Во рацете држеше еден од сиџилите што, кришум, му го донесе Сокол Мечевски од Архивот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Едниот што го донесов од дома и другиот, оној за сечење месо, го зедов од бифето.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тој претставуваше акт со кој се изразуваше националната слобода на македонскиот народ; државноста на македонскиот народ; акт со кој Македонија се вградува во федеративната заедница на југословенските народи, и на крај, акт концепиран врз основа на уставните определби зацртани во Уставот на ФНРЈ од 1 јануари 1946 година, кој Југославија ја третираше како сојузна држава од републикански облик и заедница на рамноправни народи и народности.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Некако успеав да се доберам до еден примерок и додека ја држев книгата во рацете, се сеќавам дека размислував за тоа како еден булимичар мора да се чувствува исто вака додека хипнотички се движи кон фрижидерот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Востанието не го донесе делењето на Македонија: тоа е позитивниот резултат од него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

„Жена ми го донесе од некаде“, рече колегата Никола, што за господин Гроздановски не беше никакво изенадување.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Мртвите ја немаат среќата да решаваат проблеми, а уште помалку да исполнуваат желби“ ме сепна предупредувањето изречено лично од мајка ми некогаш одамна, веројатно со единствена цел да ме ослободи од збунувачките пораки, што можеби ќе се обидат да ми ги наметнат лековерните.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Стоев во претсобјето, мирисот беше ист како и пред да заминам, оној мирис кој го донесовме со себе кога се вселивме во тој дом кога имав единаесет години, и кој остануваше непроменет и откако Зигмунд се отсели кога имав дваесет и една година, и откако се мажеа и од домот заминуваа моите сестри, и по заминувањето од дома на брат ми Александар, тој мирис на нашиот дом остана ист и откако умре татко кога имав триесет и четири години, една година пред да заминам за Гнездо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сигурно го има фрлено и отепано маската! Зошто ами не го донесе?

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Келнерчето му го донесе шишето вино и пред него, со тропнување, постави чаша којашто била за пиво, за шприцер, за сок или вода но не и за вино.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога го донесе татко му, во куќата завладеа силна радост, како мртовец да оживеал.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

АНЃЕЛЕ: На, земи еден бакшиш зашто ми го донесе куферов. Доста ли е?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Го претепа, и јас и Земанек го изнесовме од училиштето (подоцна Фисот беше сменет поради тоа и доби укор пред исклучување и од Партијата, но веќе сѐ беше готово, оти Лудвик веќе нѐ беше напуштил); тој го замоли Земанека да претрча до кај него дома, да му земе една торба со алишта и да му го донесе саксофонот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Кај да го донесе, мори мила, каде, во која Македонија ќе му биде поарно отколку во тоа широко и богато поле, а?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

И тоа утро Гоце рано отиде на дуќан, и тоа утро Султана му го донесе на Никола редовното кафе.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Погледот му се спушта на ковчегот од жена му што го донесе чеиз кога се зедоа; ишаран е со лозови ветки и со венец во средината што го држат две ангелчиња; во него се испишани нивните имиња: Богдан и Видуша и годината на нивното венчавање: 21. VII 1934.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

По Татковата вечера, откако го донесе чајот за обајцата и пивна една голтка, Мајка прва се огласи: - Успеав, со децата, да ја доведеме некако куќата во ред. Остануваат уште книгите да си ги распоредиш.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

XXXI Климент Камилски го затекна Татко на чардакот среде речниците како го прелистува романот на Гистав Флобер Бувар и Пекуше, што тој му го донесе од последното патување во Париз.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Помислата дека тоа сигурно е Рози, која му го подготвува појадокот, му зададе болка; наскоро таа може да се качи горе за да му каже дека појадокот му е подготвен, а можеби и ќе му го донесе на послужавник горе.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ќе седнеа во тремот или под лозницата, ќе испиеја по една ракија, ќе го пробаа сирењето што го донел и ќе се расприкажаа за животот во планината, за упадите на глутниците, за громовите, за пожарите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Мајка им подготви ручек и им го донесе на чардакот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Без тоа дежурни походи на англо-американски шпиони и мисионери, со полни џебови фунти и долари кои на Черчил ќе му го донесат местото на почесен граѓанин на Грција.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ми го донесе Марко и ми рече да ти го предадам лично тебе. Веројатно ни објавуваат...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Му се пулел старио цар во лицето на детето, во зборот што зборуало, во бенката што ја имало на десниот образ и го усетил оти му е внуче, чунки цел целичок на татка си беше се родило, како глаата да беше му ја скинал на татка си.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ја забележа уште кога ѝ го донесе сестра ѝ в болница.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

О'Брајан го донесе кафезот поблиску.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа го донесе разденувањето, кое сега беше бело и преполно со некаква чудна заискреност.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Можеше еден ден да почекаш со пиењето. Или да го донесеш шишето дома.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

„Ја обикновениј дурак“ повтори тој можеби во единствена намера да го совлада срамот со кој беше исполнет до врв, „како полно шише вотка“, така самиот се изрази, и јас веќе знаев дека тој смета оти го пронашол лекот за својата болка.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

На одење дома учителот рече: - Ќе напишете состав за првиот снег. В понеделник ќе го донесете.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Сè дури растечките крикови... на големиот гатач и пророк Аристандар... не го донесат на виделина БИЛОТО!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Но токму тогаш во Потковицата стигна глас, го донесоа воловарчињата, дека некој вооружен човек, кој зборувал чисто христијански и кој не бил сам, зедно со него јавала и една мома, го поздравил Арслан бега и му порачал да дојде таму, Блатото Чепиговско, кај местото Плазики, за заедно да ручаат „јуначки ручек“.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Малку спав и... станав рано да ти го донесам писмово (седнува на тревата).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Се сеќавам на еден настан уште од времето на виетнамската војна.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се насмевна, а мислите веднаш му го донесоа пред очи драгиот лик на дедо му.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Таму, во кујната, Јосиф со усвитен нож му ги извади куршумите од плеќите и му ја запре крвта, а потоа, и пак помешечки, го натоварија на кочијата Дамчески, во меѓувреме сам Костадин ја дотера, и ова време, околу мала ужина, ни жив ни мртов го донесоа во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Татко стана вистински заробеник на оваа повеќезначна мисла на белогардејскиот руски научник кого, сигурно спасувајќи се од сталинистичките логори во Сибир, среќата го донесе крај Езерото.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мислеше дека сето зло во неговата куќа таа му го донесе.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Борис Калпак и другите ќе го убијат. Го мразат.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А кучето секој мораше да ми го донесе лично мене.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога го донесоа дома и кога го пуштија во дворот, тоа радосно се растрча препознавајќи си ја куќата и местото од каде што беше украдено.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сите беа вчудоневидени од човекот што го донесов, воопшто не очекуваа вакво нешто од мене.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Целиот тој ден, прв ден Водици, дома, во гостинската одаја, каде што го донесоа, собираше душа, кутриот, и доцна вечерта ги премина. Алелуја, алелуја, аалелујааа!...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Да не може да се лета со оној што моите го донесоа од Индија? - прашав со надеж дека ќе добијам потврден одговор.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Трагите од отоманско-европското модернизирање, што некогаш го донесоа пругата и градската оска, с уште беа присутни на Широк сокак, иако новите времиња си го наметнуваа својот белег.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Не знам точно кога го донесе, не думам, ама тогаш многу го карав Ангелета: - Што ќе ни е куче, бре, му велам, кучиња главата да не ти ја јадат!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Јас ви го донесов под таа јамка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ние сме на почетокот на ручекот, ќе видиме на крајот, рече Мајка пред да замине со госпоѓата Камилска да го донесат новото јадење.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Или пак упорното држење кон добро проверениот рецепт за третирање на дрогите кои што денешното општество го донесе во ќорсокак, всушност е немоќ за решавање на било какви прашања и бегање во романтичен идеализам карактеристичен за големите утопистички идеи?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Љубовта е одговор на моите немири, летни дождови врнет во мојава душа, ти ќе дојдеш и ќе ми го донесеш мојот рај.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Утрото, пак ми го донесоа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Потоа судбината Татко го донесе во Македонија со семејството.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А денес, кога телефонот заѕвони му го донесе здивот на минатото на уво, шепотејќи, потсетувајќи.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ники Хаслам ме однесе кај неа на вечера во станот на Парк Авенија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Нека ми го донесе мене господ со здравје Анѓелета та и без ракија и без вино ќе направам свадба.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

На лажниот омот и рбетот, алфабетската назнака (Tor-Ups) беше како и на нашиот примерок, но наместо 917 имаше 921 страница. четирите додатни страници ја опфаќаа статијата за Укбар; тој не беше предвиден (како што читателот веројатно забележал) со алфабетска назнака.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Го донесе една страчка, која беше, долгогодишен поштар во овој крај и разнесуваше пошта и вести.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Стана стопанот мој, се облече и отиде во кафеаната. - Даскале, - му рече - излези на збор.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И кога времето на Хабиб Бургиба завршуваше во мит, новиот владетел Бен Али, го посетуваше стариот владетел, во една пригода го донесе и во картагинската палата, но тоа се случи многу подоцна...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Можеше да види и како го донесе мајка му онојго.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Си идеш дома, го зимаш ѓезвето што си го донел од Македонија и си вариш едно турско. Господ да те види!

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Ти почна една добра работа и а доведе до еден пат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Еда, море побратиме, сам царо некни му рече оти к'смето многу му работел, што ќе му ја даел ќерка си, а не му рече оти умо му работел, разбра, али не разбра?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Потоа влегов во собата за да му објаснам: - Александар, нешто не е во ред со пенкалото што си го донел од работа.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Коа чул царот тоа нешто, пратил луѓе и му го донесле пред него.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Толку добар. Убав човек. А ете, судбината однекаде ѝ го донесе.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Му го донел и на Емин-ага, ама нему за аспри, а ним, еве, џабе.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

ТОМЧЕ: Го заборавив елекот. НАЦА: Одам да го донесам. (Излегува.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Итроста лесно им го донесува богатството, но поради непретпазливост лесно и го губат.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Утредента дојдоа хорофилаци и го однесоа во астиномијата. Ми го донесоа по два дена.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Мустаќите изострени и подсвикнати нагоре како рокчиња од овне; на средината пожолтени од лулето што постојано го држи в уста; веѓите густи и спуштени над очите како ластовичини крилца; прстите на рацете глуждести, а кожата на дланките стврдната да може да фаќа и мраз и жар, и трње и коприви; на главата паларија: летен-зимен украс што го донесе од печалба; од погледот му зрачи стаменост и мудрост, почесто само со погледот зборува и со него ти ги открива мислите; со погледот како на терезија го мери соговорникот и открива колку му тежи умот; во ретки моменти кога е лут се забележува како резанките на челото му се поткреваат и спуштаат водејќи борба.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„Донесе зајрето?“ го прашале. „Го донесов“, рекол дедо Геро.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Пред нас скрснозе седнаа домаќинот и Исо, а домаќинката откако нѐ послужви со слатко и студена вода, во мали филџани го донесе кафето.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тогаш Онисифор Мечкојад им се заканил со тупаница на кобниците и рекол, без да го дочекаат другиот Онисифор со оние што отишле со него да го донесат скриеното оружје, да ископаат гроб; ако е чума или улера, мртовецот треба или длабоко да се закопа или да се запали.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Беснилото го донесоа кучињата и дојде наредба да се ништат заразените или сомнителните кучиња; се пукаше деноноќно по кучињата; урликаа тие, квичеа на сите страни; од страв, се убиваа редум: и заразени и сомнителни и здрави.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Тие ми го донесоа гласот за необичните луѓе.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Така тој ја пропатува едната половина од овој широк свет – доволно му е кога е дете! – токму сакаше да појде и понатаму, туку шоферот го донесе дебелото црево и – почна да го мие извалканиот камион.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

АНГЕЛЕ: Едвај го донесовме до овде.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

„Дури и оние од пред три дена уште не се освестија ваше превосходство, знаете и самиот дека некои и по цела седмица молчат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Добро, де, - мирно рече таа, - јас ќе си купам „на божемски“ и ќе ти го донесам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Овој чичко ќе си поигра со кучето и пак ќе го донесе, а можеби и Сократ ќе се врати.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Оти да не вара? — одговори тоа и ги прибра чашите од стариот и нов господар, та си излезе да го донесе чибукот од Адема.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Читаш ли од Молитвеникот што ти го донесов?“ го праша наеднаш Марин рибарот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Пукнаа пушките, паднаа тројца, а Стојче и Најдо промашија, што многу го ожалости Толета. Со бесен вик се назагнаа надолу и со петшест скока беа кај Јована и Бојка и видоа што стана.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така, тој на сите им кажа дека е подготвен да ја сподели одговорноста за војната што не ја предизвика и за мирот што е подготвен да им го донесе. Само ако влезе во власта.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тој го знаеше ибн Пајкота добро и од порано, ама ни на крај на умот сега не би му дошло дека Марко ова ново решение го донесе поради сребрената жица која го стегаше во гркланот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Другите и без да слушаат што рекол се тркалале по тревата со гровтаво смеење зашто знаеле што можел да шепне.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Радост завладеала меѓу луѓето. Го врзале змејот со синџири и фртоми, ги впрегнале сите волови во селото и го искачиле змејот на брегот, го донесле до големата дупка - сандилија, на која дното не ѝ се гледало - и го фрлиле змејот внатре; ја наполниле дупката со големи камења и ја зарамниле со земја да нема трага од змејот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Аларах демне зад Алпите и чека Римјаните да му го донесат златото. Насетувам знаци, велеше, кои повикуваат на песна.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Тоа што ѝ го донесоа за јадење - како да не сакаше да го прими.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Доста слезе во земникот, го донесе шарениот килим.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Го зел товарот претежок за жена и го донел на плешки до прагот на куќата со еден прозорец и со напукнат оџак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Везирот почна и го прочита докрај писмото. – Стој – викна султанот кога ги слушна последните зборови дека слугата што го донесол писмото е еден од оние што се спасиле при последниот обид да се фатат разбојниците, и го праша везирот: – Каде е тој наш слуга што го донесе писмово?

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Кога загинал, телото нацистите не му го донесле а само им дале посмртни одликувања.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Оттогаш, од минатата сабота, Лазор, кутриот, гори во треска, а Јосиф бдее над него, и дење и ноќе, и со разни лекарства му ги плакне раните и му ги ублажува болките.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Брго-брго мајката го клала ѓумчето со ракија до огнот да се стопли, а Неда го донесла големиот стол, та го клала да седи Силјана; му ги собула опинците и му ги измила нозете и го променила со велигденската руба.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

„Чагас заболување“, рече таа насмевнувајќи се и широко откривајќи ги своите големи и совршени заби.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Потоа ми кажува дека утре ќе му го извадат завојот и ќе си оди од болница.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

– „Арно сторил тој што ти го зел клопчето, ќерко, ѝ рекла, оти од узур ќе ми везеш црна кошула, сосила ќе ми се правиш ти вдовица; Силјан ни е на аџилак со дуовникот, а пак ти сосила сакаш да умре и да не дојде; гревота е, а ќерко, ова ти што го правиш; моли Бога за Господ да ни го донесе, не туку плачеш и жалиш.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Додека госпоѓата Камилска во кујната беше зафатена со подготвување на јадењата за послужување, Мајка на веќе седнатите Татко и Камилски им го донесе првиот подавалник со ракијата, мастиката и двете чашки, а потоа го постави на масата и поголемиот подавалник со раскошното мезе во повеќе чиничиња.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Му го донесоа во неговата земјанка што беше ископана длабоко во шумата во падините на Олимп. Беше јуни 1946 година.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И родила змија. Зашто тој час кога го донесла на свет Лумана – умрела.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Татко во еден период се допишуваше со својата братучеда Лејла, но никогаш не ја виде, само се случи по многу, многу години нивните деца (Етем Устер и авторот на книгава) да се сретнат ненадејно во Париз и да го живеат сродството, да чувствуваат нешто силно заедничко, коешто можеби само судбината на егзилот може да го донесе.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се стемнуваше. Вечерва прислужникот не го донесе фенерот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Беше многу зафатена, фамилијата ни порасна, бевме четири деца од првата мајка, а сега уште две се родија, и девојчето Ѓура што го донесе од првиот маж, значи седум.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Андон замолчи за миг, премислувајќи нешто, потоа причека да замине келнерот кој во меѓувреме им го донесе виното, и во шепот, како за себе, продолжи: „Да, јас тоа го знаев, но ме изненади неговата смелост тој, нејзиниот маж, нашиот Стево, да ми го каже тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Сладникавиот ветер го донесе до него мирисот на џунглата.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

— Е, до кај бевме со муабетот, чорбаџи Јован? — праша Адем наместувајќи ја запалената цигара на долгиот чибук со скапоцен килибар на крајот, којшто Катето веднаш го донесе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во својата најдобра варијанта, оваа етика се противи на секој облик на хиерархија што може да ти текне да го донесеш со себе.203 Поентите на Керон и на Ворнер за антихиерархиските, комунитарни склоности на машката геј-култура потсетуваат на гледиштата на раниот француски геј-либерационист Ги Окенгем, кој тврдеше дека машката хомосексуалност ја имплицира новата можност за „хоризонтални“ општествени односи, наместо „вертикалните“ што се промовираат од страна на хетеросексуалната репродукција и сродност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

— А, така де, така. Ќе жениме Толето, ами как! Ете еден невеста повеќе во нашиот чифлиг — му се направи ќефот на Адема оти Трајковица сама го донесе разговорот за кој самиот тој дојде.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

АНТИЦА: (влегува). Не му е срам, го донесол овде!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Потоа се обидов да го разработам на маргините на листот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Го прашав дали знае кој му го донел и од каде потекнува општо - која е таа Рубина, каде живеела и каква и била врската со овој град.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ја најдоа утредента и ја закопаа набрзина комшиите од маалото, без присуство на никого од семејството.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Во текот на целата своја кариера, Алфред Хичкок покажуваше потреба да се заштити од актерите, продуцентите, техничарите, бидејќи и најмалата слабост или најмалиот каприц на еден од нив можеше да го донесе во опасност интегритетот на филмот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Седат прибрани и потопени со мисла и душа во тоа што беше вчера и во тоа што ќе го донесат најблиските часови.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Две години затвор во Кожани. Кога си дојде дома, ми рече: - Јас, Ристанке, ќе си одам во Америка.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Те љубам, тишината тоа не може да го донесе.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Вил Фелоус собрал многубројни речовити лични сведоштва за тој ефект, документирајќи ги и силината и сеприсутноста на таквите перцепции, со особен осврт на историското конзерваторство и архитектонското реставраторство: „Уште како дете, кога растев во неугледна фарска куќа, имав око за поинтересните и попривлечните градби“ (29); „Геј-мажите се многу усетливи за убавина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Жена му на Мил пак фрлаше мунѕи: - Овој вулканот ни го донесе в куќи...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Да се присетиме просто, во груби црти, на фактот дека револуцијата на идеите, резот - „епистемолошки, како што се вели - чиј што најинтензивен момент можеме да го врземе за времето околу 1913. година, во метежот што го донесе, како во областа на математичките и физичките науки, така и во подрачјето на сензибилитетот, може во повеќе од еден поглед да се спореди со климата во времето 1480-1500, помеѓу крајот на средниот век и почетокот на ренесансата, помеѓу опаѓањето на средновековниот хуманизам и премисите на една нова култура во која се мешаат, во единствен синкретизам, томизмот и неоплатонизмот, емпиризмот и номинализмот.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Тоа му го донесе подолгиот одмор под тоа стебло.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Може да се рече дека судбината, во вистинскиот миг, му го донесе Сокол Мечевски, блискиот советник на Водачот за прашања од историјата.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„А зошто е испустен тој Едо?“ „Ехуха... Деца нема, жена му умре и татка му го донесоа вапцан во боровинки“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Море ти реков, нека ми го донесе мене господ со здравје детето, та со тоа што се нашло ќе го женам. Пак санким не се купува!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Толеранцијата не е контемплативен став, што дели проштевања на сѐ што било и што е.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во мигот ништо не одговори, но синтагмата под нож, часум го пренесе во скоро изминатото време на масакрот на невините кози, во името на брзиот прогрес кој треба да го донесат козарите лишени од нивните кутри кози, како работничка класа; на затворениот пат на јагулите од Езерото, на пат кон Средоземното Море и Атлантскиот Океан; и на сите други забрани од тие времиња.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Братучедите ги препознаа куќите, портите, местата и сè повеќе се соживуваа не само со она што треба да им го донесе моментот туку и со сите доаѓања во селово од првиот до последниот пат.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Сите се собрале на едно место и заватиле да праат ѓоамити синџир од песок.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

За награда ние од Стан го донесовме син ти, толку нажалени сите: да не биде храна на птиците грабливи, нити плен да им стане на пците.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

А кога жителите на Потковицата гледајќи во враќањето на Видана можност колку-толку да ги окајат своите гревови направени спрема мајка му и спрема сиот сој Јанчески, оставија на него, тој да реши што ќе направи со Видана, Крсте, уште и пред Акиноските да го донесат Видана, му соѕида куќа во Јасики, а кога Акиноските, во пролетта 1939-та го донесоа Видана, му издвои една крава, десетина овци, нива и ливада од своите и им нареди на жените тие да се грижат за Видановото домаќинство; да го перат Видана, да му готват и да му го вратат домазлакот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сам за себе избра едно 18-20 годишно девојче и му го предаде на својот буљукбашија Суљо-ага живо да го донесе во неговиот конак.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

- У волци да го одерат и него и тие кои го донесоа тука - пак проколна баба...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Во тој миг Рада помисли дека сестрата не може да носи повеќе од две бебиња, дека нејзиното ќе го донесе секој момент.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Осаменост ли, лукавоста ли на овега, или пак тоа го сторил за инает на браќата и братучедите од кои никогаш не престана да се чувствува предаден - управувањето со Имотот му го препуштил нему, на Сима Симиќ, српски пропагандист, а сам со неколку книшки што го донесол со себе Симиќ, се здал да ги „просветува“ потковичаните.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не можејќи да го излечат, родителите го донесле во манастирот. Но и тука продолжил да го прави истото.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Повеќе пати го препрочитуваше писмото што поштарот го донесе тој есенски ден. 11.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Претходно ѝ порача на Рада да му го донесе новиот костум кој специјално го шиеше за оваа пригода.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Решението за престанок на работниот однос го донесува директорот на јавното претпријатие, против кое работникот има право на жалба до управниот одбор во рок од 8 дена од приемот на истото (чл. 37ч). 110 ЗАКОН ЗА СТЕЧАЈ Законот за стечај (ЗС) е донесен во 2006 година,108 со што престана да важи дотогашниот Закон за стечај од 1997 година.109 За периодот на нашата анализа (2010 – 2014), новиот Закон за стечај има претрпено вкупно 4 изменувања и дополнувања.110 Со рогацијата од април 2011 година дојде до намалување на износите на глобите предвидени за должникот – правно лице и одговорното лице на должникот – правно лице, (чл. 6 од ЗИДЗС/апр.11) трговецот – поединец и одговорното лице на трговецот – поединец, (чл. 7 од ЗИДЗС/апр.11) а беше воведена нова казнена одредба за стечајниот управник кој нема да внесува или неажурно ќе ги внесува и доставува потребните податоци. (чл. 8 од ЗИДЗС/апр.11) Со измената на Законот за стечај од 31.05.2013 година е предвидено дека одлуките за објавување на повик за одржување на собрание на доверители, како и известувањето за вршење увид за во план за конечна распределба на средствата и известувањето за вршење увид во табела за утврдени или оспорени побарувања се објавува на веб страницата на Централниот регистар на РМ и во еден од трите најтиражни дневни весници кои се дистрибуираат на целата територија на Република Македонија. (чл. 3 од ЗИДЗС/мај.13) До дополнителни измени дојде и кај побарувањата од повисок исплатен ред кои дополнително беа дополнети и со придонесите за здравствено осигурување и осигурување во случај на невработеност. (чл. 66 од ЗИДЗС/мај.13) Третото и четвртото изменување и дополнување од ноември 2013 и февруари 2014 година не донесоа некои позначајни промени кои се поврзани со остварување на правата од работен однос. 108 Закон за стечај, Сл. весник на РМ, 34/06.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Погледнав и видов: кутре - црно кутре. Сосем црно кутре. „Зошто го донесе кај мене? Пак ли да си навлечам некаква беља на глава!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Балканот започнал да се шири низ целиот свет, да ги проширува насекаде границите, да ги распалува старите страсти на омраза и нетрпеливост помеѓу народите различни по вера, етничка припадност, идеологија? дополни Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Го најде како го најде, го фати како го фати, го донесе дома со голем џумбус.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тоа ќе се случи и со Татковото третирање, според утврдениот поредок со Камилски, на зборот табиет, табиетлија, преземен од турскиот јазик (со арапско потекло) tabiat, tabiatli, присутен во балканските јазици со значење на нарав, ќуд, природа, карактер, обичај, навика.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко и на Анѓа – Трајко Сирме, кој учествуваше во нејзиното ослободување и нареди на мајка и да го донесе пагурчето.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Со текот на годините сфатив дека Раушенберг беше еден од оние кои сакаа да им помогнат на помладите. (...) Недолго потоа, Хенри го донесе и Џаспер кај мене.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

- Не знам, вели Дуковица, Дуко го донесе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Поетскиот хуманизам (а тоа е чинам вистинскиот збор за она што ја покренува и усвитува прозата на Чинго) во името на кого авторот толку дискретно и толку ненаметливо прозборува за човечките судбини на својата избраздена пасквелска земја е само еден од видовите на растреперениот и честопати трауматизиран сензибилитет на модерниот човек пред сето она што таа иста современост во својот незапирен победнички настап го донесува како перспектива и ослободување но и како страв од нови опасности и беспаќа.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Заплетот, се разбира, требаше да го донесе волкот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Потоа имав подолготрајна средба при неговата прва официјална посета на Тунис и Палестинската централа, но тоа е друго поглавје, од дипломатските години.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Извади едно парче, го донесе над огништето, го исчисти од солта, па го исече на четири парчиња.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- У нас, во нашето село кога го донесоа новиот поп, селаните рекоа - не го сакаме. Тоа беше есента. Триесет и шестата.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Нервозата што му го растреперува стомакот додека ја чека да му го донесе тој мирис, а од бањата се слушаат шурки вода...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Дури откако мојот спроводник повторно реферираше, но овој пат погласно, дека го привел затвореникот, иследникот бавно се сврти.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На 31 декември 1946 година, Президиумот на Уставотворното собрание на НРМ го донесе првиот Устав на Народна Република Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Кога се врати дома, по сфатката со Дамческите, за да се успокои, не се качи горе, во харемот, туку нареди да му постелат под црницата и таму да го услужат со татли кафе, локум и студена вода а потем заповеда и Коранот да му го донесат тука.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Откако уште првиот пат, сето јаделиште што го донесоа го разделија, најправедно што можеа без да прават разлика помеѓу војник и офицер, додека седеа стуткани еден до друг во окопот на земја, им се приближи она едно Илија од Русе.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Според него, тутунот овде го донел од некаде лично врагот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Следниот вторник: - А, дојде. Здраво. Го донесе? Добро, стави го на маса.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Сите селани ги начулија ушите кон разговорот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И најпосле, кога го дотераа и Бојка и почнаа да го бијат Толе го донесе решението за спасување и одмазда.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мајка влезе со цвеќето на Камилски, го стави во вазна среде книгите, а подоцна го донесе подавалникот со двете чашки, бокалчето полно со жолта ракија и свежото мезе.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Зошто? - За чисто брашно, за она брашно што ќе треба да им го донесеш на тие деца.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

(Ката ја држи софрата поткрената на чаршавот сѐ додека Ана не го донесе комадот и тогај ја пушта, поради обичај да не стои празна синија ставена).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Тоа лето го донесе почетокот на војната, Германците удрија на Полска.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тогаш веруваше дека оние што се согласија на тој договор беа готови дури и систематски, сосема ладнокрвно да убиваат, да ги ништат и своите за да го покријат срамот што им го донесоа на сите, па и нему.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тоа е она што ги прави општествено соодветни за мажите, како и потврдни и консолидирачки за машкиот родов идентитет, според поимањето во Бергеровата анализа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дваесеттиот век отвора промена во свеста којашто е барем толку суштинска, колку што е просветлувањето што го донесе Ренесансата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Може е некој, заусти да му рече на Јосифа Може е некој Тополчанец кој има болно дете па го донесол кај тебе но не знае кај живееш, но го запрува и гласот и мислите и дишењето; тешки, бавни и завлечкани стапалки се качуваат пругоре по скали на чардак.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој ја тешел цела ноќ и другиот ден, со рака префрлена преку неговото рамо, ѝ го донел детето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Да порачаме уште. Виното го донесе сега млада жена, таа што ја чу Кочо да зборува зад преграда. Таа одеше лесно и насмеано.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А така и се случило. Не го донеле ни до половина кула и веќе закрцкало, коскената крепост се ниша.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

По завршувањето на некакво техничко училиште во Крагуевац, Неделко долго службуваше по малечките железнички станици низ Србија и низ Босна, сѐ додека, во 1934-та, не го донесоа за шеф на Бакарно Гумно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Пред него на прозорчето стои шише ракија, го донесе да се опие, но одвај е отпразнето.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Не ја потсетува зошто таа не дошла да го донесе Дончо на првиот час во училиштето туку ја испратила Митра, не почнува разговор за тоа што децата не се во едно одделение а не ѝ ни кажува дека на Пеличка ѝ се падна една многу добра учителка, Како онаа од Долнени, сакаше да проговори.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ете, да објаснам: тоа беше тој неизречен шепот што ми го донесе светлосниот бран за да ме разведри.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За велосипедот пред тато и мама ниту збор, а јас вечер ќе ти го донесам право дома.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Која сила го донела, по кој пат дошол, не можеше да им одговори зашто беше онемел, ниту можеше да ги слушне зашто беше оглувел.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Колку беше малечок кога го донесе Хелвиг...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

17. Тоа пресуди логотетот да пресече: утредента сам го донесе страшниот клуч во одајата на Филозофот и му го предаде на рака.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- В црква да ми го донесеш- рече Петре и тргна напред.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Седи тука ти со жените, сега ќе се вратам и ќе го донесам!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Го донесе дома татко ми, по едно службено патување од Ленинград, некаде по земјотресот.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

По време на вечерта детто си дојде со којнот и му вила на татко му: - Татко - рече - фаќај којнот дека овој ќе биде мој.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Уште кога му дал збор и ќе го донесе. Не ти мисли тој тебе лошо!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

На истиот начин обајцата ја оправдуваат бавната и скриена работа, која во очите на непосветените може да изгледа како отсуство на работа, и која на духот му го донесува она што обично треба да биде потврдено со практична вештина и со замор на рацете.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Стојат така зад стеблото на јаворот, на гимназискиот излет кога првиот бакнеж шумоглаво ѝ го донесе мирисот и вкусот на непочувствувани билки. Сега се затечува себе си со затворени очи, со усните наместени за бакнеж и одмавнува со главата како да сака да го отфрли забрзаниот тек на мислите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Потоа го донесоа и Јехуда Давидовиќ. Бенвениста Давидовиќ не можеше да го поднесе ова.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Еве, сестро, тебе ова сум ти го донесол. Со здравје да си ги носиш. Дома и нешто друго ќе најдеме...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Ти си мислам, како што оваа година родија многу грозје лозјана, да сака господ да ни го донесе Анѓелета...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Главина го донесе кучето и рече: „Еве ви го! Земете го и убијте го...! Ебете си мајката“, ни вели.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

- Тоа дете, имаше многу лоша среќа, мајка му почина таму во Австралија ... едвај успеав да го донесам овде, колку-толку, да му обезбедам дом и некаква грижа ... потоа доживеа сообраќајна несреќа и го загуби едното око ... и таа е балерина сега, во средното балетско училиште ... но немаме никакви средства за да напредува во училиштето, а многу е талентирана ... огромна штета би било...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Тогај, беше 1858, се зазедов да се изгради нова црква, да се исправи камбанарија со камбана и што е најважно, во црквата се отвори и училиште и подоцна јас го донесов нашиов учител Димитрија да ги учи децата на народен јазик.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Султана му го донесе фесот и ќуркот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Следеше неизбежната, првин радикална, а потем умерена дебургизација.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А згора на тоа листот не ѝ го донесе којгоде туку лично другарот Ѓорѓи Смокот, оној поединец кој според своето умеење, иако по наредби што доаѓаа од повисоките фактори, воведуваше дузини и дузини промени и правила на однесување во нашиот нов живот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Тој човек беше единствениот војник од планинава кој без да води војна си го донесе дома се она со што бил задолжен во 23от пешачки полк.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја гледам секогаш кога се шминка, го вади огледалцето што ѝ го донесе брат ми од Лондон, го разгледува со внимание и љубов, како прв пат да го гледа, притиска на едно копченце и го отвора капачето.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Не знам“ (210).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тогаш јавно го донесе пакетот во подрумчето, го раскина пред самата Чана и од него измолкна една фанела, кошула, поткошула и два пара машки гаќи.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ќе ја преорам земјата, ефенди, ќе го донесам со јаболко во уста.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Како да веруваше дека некоја божја рака преку тоа негово самотно патување низ Европа ќе го донесе до значењето што го барал.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Твое ли е?“ запраша Дејко. „Утринава го најдов пред нашата зграда. Со Марко го прибравме.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Со спокојот што му го донесе тоа сознание спиеше мирно таа вечер и со тој ист спокој слушна дека против него се кова завера од четириесет мажи, па исто така спокојно отиде во Цезареја, каде што го испратија да се брани пред Феликс, а после се бранеше и пред Фест и пред Агрипа, за на крај да го натоварат на брод за Рим.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

ФЕЗЛИЕВ: Го донесе ли?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Уставниот суд прво реши да поведе постапка (в. Решение на Уст. суд, У.бр. 155/2008-0-0 од 20.XI.2008), но по неколку месеци истата беше запрена со штуро и правно неиздржано образложение (в. Решение на УС, у.бр. 155/2008 од 14.I.2009).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога го донесоа, Максим со кочија го донесе, беше кожа и коски сторен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Полковниците џвакаа и молчеа. X Отец Иларион се израдува кога виде дека Наќо, оној што го донесе врзан од Езерец поради нападите што ги добиваше како последица од фронтот, е оздравен.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

„Многу ви благодарам“, рече Кате, „можело да заталка подалеку или да го згази некое авто.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Сузан го донесе пивото; потоа ги остави насамо.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Во писмото Благуна, беше нејзино, ги молеше, ги заколнуваше Јанческите да се сторат луѓе и да го примат кај себе единственото нејзино машко дете, Видана.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Значи, го донесол...

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Како да го донесе самата судбина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во поезијата на Алберти се славеше победата на вистината, враќањето од егзил, збиднато во Македонија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Меѓу бегалците со нескриен восхит се зборуваше за нив, особено за Пелагија, за нивната храброст тајно да го откопат дедото Костадин и исто така тајно да го донесат пред очите на баба Петра!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Си размислуваше за големата љубов на децата, кога ѝ го донесоа каталогот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во самиот себеси, ќе го донесе.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А еден ден дојдоа и Маџирите да пљачкосуваат.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

________ 21 Алузија на Аристофановата комедија Жаби, пишувана „за да се спаси Атина“ ( Српско издание на Матица Српска Белград 1978,93, Македонско издание на Три, превод на Весна Томовска) 22 Томас Стернс Елиот, “Чиста среда“, цитирано според Izbrane pesme, Beograd, Rad. 1977,69 Новогодишна елка -псалм- Ќе го донесеш и тој дел од светот дома.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Како да верувам дека загинал во ров со уште стотина други војници?“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Решението го потпишува службеното лице кое го донесува (чл. 214, ст.1 од ЗОУП). 59 Митревски против Центар за култура Спор за враќање на работа1 Qui tacet consentire videtur.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова беше еден крајно заморен напор којшто конечно ми го донесе својот горчлив резултат.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

По враќањето на Сефедина од Истанбул, кадијата свика мезлич со своите бегови и агалари, на кој го покани скопскиот беглер-бег; праќајќи му го копието од ферманот што го донесе Сефедин за него.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Некаде по полноќ го донесоа.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Дали на Денот и непредвидливото што ќе го донесе отварањето на новата црква, или на доживувањата што ги ветуваше белината на снегот.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Додатокот, шеќерот во Медитеранот го донесоа Арапите, прифатен и обилно користен и од Византијците...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Задржи го, мамо, синиево додека го постелам чаршавов и го донесам комадон. (Го фрла чаршавот и излегува).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Во таквите пресврти Змејко за малку што не врескаше од својот прозорец, знаејќи за она кремено скаменување на снегот, што можеше да го донесе тој северен ветер.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Знаете, многумина рано-рано ќе го донесеа кучето, ќе ни го оставеа врзано и одеа да си ја гледаат работата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога чуварите сакаа да го натераат да влезе во камионот, Ринго не сакаше да го стори тоа, додека не му го донесоа слончето, од кое се цедеше вода.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Потоа го донесоа табутот и телото го положија врз него, па го прекрија со покривка везена со зборови од коранот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

го стискав на градиве и верував дека ќе оживее од мене, од мојата топлина, од мојот здив; кога ќе клекнев на колена да поземам здив и кога ќе му го видев восочното и безживотно лице, кревав плач до бога и пак ја кубев косата; и дома кога го донесов и го ставив на постелата, не верував дека е мртво; и кога го пресоблеков и го ставив в ковчег, не верував дека е мртво.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Јас му се молам на господа (се завртува кон иконата и се крсти) и на свети Никола златен само да ми го донесе здрав и жив... та како било.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Се чинеше дека зарзаватите од нејзината градина, чудесно подготвени, се прелеваа во разните чиничиња, светнати од маслиновото масло.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко беше навален со лицето над самото биро, врз неколкуте отворени страници од последниот Медицински гласник што му го донесе дента неговиот пријател.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ме бакна во образ, го зема шишето вино што го донесов и ме воведе во собата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Останал истиот и без мене овие седум години.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

ЦОНКА: И еве. Господ ни го донесе баш чорбаџи Давадос. Поголем касмет за нас не може да биде!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Таман го донесе муабетот Марко. — Ах! да си ми жив Марко.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

III Татко ниту во најоптимистичките варијанти не можел да си претпостави дека балканскиот покер ќе му го донесе, можеби, најдобриот, најблизок и најверен пријател во животот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Лебот што завчера го донесе од село уште беше мек, но момченцето беше навикнато зимно време да јаде потпечен леб, па отсече едно долго, тенко парче, го стави на машата и го принесе на жарот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Потоа го донесоа знамето, го закачија в земја од десната страна на масата.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

На адресата што ја беше ставил на ковертот од писмото, што ѝ го донесе Наде во болницата.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Марта им го донесе кафето, а Бојана отвори нешто како малечок шпајз и извлече од него густ сок во тетрапак.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

„Ќе правам џамија”, рече наеднаш Петре и истиот час се загрцна, зашто во моментот го донесе решението.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тој сфаќаше колку ѝ е потребно да ѝ го донесе тоа писмо што го чека.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Шегата на страна, но модриот патлиџан нема само гастрономска туку и цивилизациска вредност, посебно за медитеранските народи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Геско го грабна прв и ми го донесе, а и другите две дотрчаа покажувајќи ми ја својата готовност за натпревар.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Ќе му го донесам јас умот на тој катил...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А му бил ордонанс на еден од потполковниците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се радуваше на братовата среќа и со нетрпеливост чекаше да се врати Шпиро и да го донесе милиот дар „раунот".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Имавме едно радио во облик на раширени крилја на паун, кое татко го донесе кога се врати од Цариград, кое како да беше дел од куќата крај реката Вардар во Скопје, дел од семејството.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Другиот ден, во време на пладнина, овчарите го донесоа мртов.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Томе прв го донесе кучето негово. Врзано со едно пороже. Не на синџирот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Откако се поздрави со Татко, посака добра работа и си замина бесшумно, Камилски го отвори средишниот таен дел на библиотеката и од него извади шише со француски коњак курвоазије, кое го донесе со шишето шампањско од своето последно патување во Париз и го чуваше скриено зад книгите за ептен ретки пригоди, каква што ја сметаше и оваа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Ќе свариме ли по едно кафе? - За среќа, имаше едно кило кафе во куќата, нераспакувано, па го донесе. И без него ќе тргнеше.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Борис со биноколот забележа како откон селото Будимерци се движи народ; препозна дека не се селани, ама не личеа ни на аскери.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Ќе ѝ речам на Марта да ни го донесе овде, ме мрзи да слегувам долу.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Нему не му треба ни Пелагија за да го донесе дотука!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На тоа за првпат се јави Чако што го донесе Ангеле пред неколку недели или месеци. 54

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Знаеш - тој. Самиот призна. И да сакаше, не ќе го спасеше од јамка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Таа мора да ги земе предвид сите мислења, особено на стручните кадри, за да го донесе вистинското решение, кое потем сите ќе ги обврзе.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Со никој од селаните не се поздрави зашто никој не го бранеше во судот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Штом ќе биде готов ќе го донесат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Кажи ни, Гулабарине, што ќе ни донесе Арсо? - А од тоа што ќе го донесе ќе има ли за сите по малку?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Добриот бог на судбината ни го донесе и Татко. Ја прифати нашата радост.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Потајно се радувале што тие луѓе од она село чие име тешко се запаметува им го донеле од шума попот: светците на манастирските ѕидови изгледале повесели кога од олтарот доаѓале во густи и бавни бранови свештенички песни.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И најпосле бил тука, на дваесетина чекори од својата стапица, на која го донел оној проклет лелек.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сакам вашето лице да го има само она што сакаме да ѝ го соопштиме на публиката - она што го мислите”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

До дома си појде трчанка, без да ги чека другите деца и уште од порта го фрли сакулето, го дигна ковчегот, зеде една поскура и сирење, што беше го донесол татко му од гробот на дедот Горета Дојков, и излезе на чардачето да повечера Гризејќи од поскурата и сирењето, не можеше да се смири.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Татко остана чувствителен и на судбината на Сефардите кои беа спасувани во Албанија, при крајот на монархијата и периодот на италијанската окупација, кога земјата имаше автономија на одлучување, издавајќи им визи за престој на еврејските граѓани кои бараа спас.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Крсте им нареди на домашните да носат шест недели црно за Благуна, а потоа сите жители на Потковицата ги обиколуваше и ги наговараше да се согласи да го примат Видана нивни.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но како никој, ни копуците, како што беше Борис Енда, не се согласуваше да влезе во колектив, Пената, на една конференција организирана за влегување во колектив и против бога, фати облог со мажите дека тој, ако се согласат тие да влезат во колектив, и за да им докаже дека веруваат во глупости, сам, ноќе на полноќ, ќе отиде на Самовилец и оттаму, за доказ дека бил, ќе го донесе копаничето со кое луѓето црпеа вода од кладенецот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Во мене е цела Сахара, да ми го донесат морето ќе го излокам.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Тоа секоја буква од чудното сочинение што го донесе Филозофот лелекаше, врескаше и плачеше, како жив човек да е; и силен мирис на месо печено почна да кади низ воздухот на шумата, и мирис на коски изгорени, чадот и мирисот незнабожечки, хула ужасна, мирис на месо човеково печено дур до небо се креваше; и одеднаш, сите дванаесетмина видовме глетка ужасна, страшна: тврдите слова на едно место во огнот се збраа, па се распоредија во костур човечки, и станаа коски; а меките гласови во месо се престорија и во огнот од сите букви се сотвори човек што гори; косата му гореше, телото му гореше, коските и месото му гореа, и тој врескаше, лелекаше, и се обидуваше да излезе од пламената стихија.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Валден кон списанието 1912 придружува и галерија, а во Берлин од Виена го донесува Кокошка, чиишто цртежи често се наоѓаат на насловната страна на „Der Sturm”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Му зборуал, го прашал за едно, за друго, да видит што одгоор ќе му даит, одгоорот што му го давал, го сетил оти се избудалило, та беше го клале во една одаја, како под затвор да постои, дури да дојделе еќимите да го видат.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Таму го чуваше чеизот што си го донесе во домот на Хаџи-Васкови.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Еден ден отишел господаро у царскијот двор, и си заборавил тефтеро дома, и пратил Теофила да иде брже да го донесе.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Веднаш беше пратил луѓе да го донесат пред него, да го видит што дете ќе бидит со ѕвезда на чело.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Да го донесам и Боге да гледа? Да учи.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Го донесе Милан К. Димиќ од село Мириево. На раце.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И јас кога бев како тебе, сум го донесол татка овде, кога ми остаре, да умри од глад, како што ќе умрам јас сега.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Другите доаѓале со бавни движења до збунетиот Лозан Перуника и го мереле со аршинот на своите сомневања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не се знаеше ни кој, ни кога, ни зошто го донесол записот таен, на книга сочинет, и го оставил токму таму, и каква е смислата на буквите, и каква е смислата на тие дејанија – да се донесе тој запис токму во нашето царство, во нашата пречесна црква, и токму во таа подземна одаја кон истокот на светлината што гледа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Јас сфаќам, Клиневичу“, со бас рече инженерот, „Дека вие предлагате да се устрои овдешниот, така да речам, живот врз нови и веќе разумни начела“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Можеби е тоа лит стереотип, но верувам во него – просто знам“ (30); „Се вљубувам во старите градби и во приказните за луѓето зад нив уште откога бев дете“(51); „Кога бев дете, многу ме интересираа зградите и архитектурата“ (61); „Мислам дека сум генетски предодреден да бидам колекционер“ (70); „Мајка велеше дека првото богатство сум си го донел дома кога имав седум години“ (99); „Дури и кога бев дете, цело време сакав да поправам работи“ (111); „Уште од како паметам, ме фасцинирале куќи и ме фасцинирало тоа што се случува внатре“ (118); „Уште кога имав три години знаев дека ќе бидам уметник“ (131); „Компулсија е тоа или опсесија?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сврделот имаше уште година или две до пензија кога го сменија, отворено го потурнаа за да го донесат на неговиот стол тој еден Јован Граматниковски кој, кутриот, ни самиот не очекувал од службеник да стане големец во градов.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

- А најстрашно е - зборувам со измачен глас - јас мислам дека јас сум виновна, дека го донесов вирусот...

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ме повика една девојка и ми понуди сценарио... и мене насловот навистина ми се допадна и ја повикав да дојде и да ни го донесе, но беше толку валкан што бев убеден дека таа работи за полицијата...“

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

СУЉ-АГА СЕ ВРАТИ од Истанбул по истиот пат по кој и отиде и му го донесе на кадијата, тој веќе беше пооздравен, светото решение за фаќањето на бунтовничките водачи.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ни си идел човекот додека не го донесе и последниот Егеец!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Сите тие работи на Паца ѝ беа дел од чеизот што го донесе во куќата на Спира Клечев.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

По цел ден имам работа. Нон-стоп.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Опседнуван од константните налети на хедонистичкото претчувство и борејќи се со чувството на себе-гадење, конечно го донесов проклетото нешто дома и се нурнав главечки во него.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Одете со повреме, па и јас со повреме да ви го донесам тескерето.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Само еден меѓу крстовите во гробиштата немаше име На него беше развило гранче со неколку листенца И под него си спие овчарот Некогаш, во една далечна квечерина, на своите раце како на постела Што нѝ го донесе првото јагненце што ни се родило.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Така и се разделуваат со Чана, таа оди кај својата Митра со Дончо за рака оти не може да го крева, а Пелагија останува со нејзината Пеличка да се сместат на сламарникот што е наместен врз големиот ковчег во кој го донесоа телото на дедото Костадин.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

- Марта сега ќе го донесе кафето. Сакаш и сок? Александар климна со главата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Но еднаш кога пак фати еден качак, Делин не го отепа, туку го донесе на сретсело и го врза за една муренка.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Јадење имаше: сите носеа јадење.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

АМПО: Не е по адетот чорбаџи: друг не може да биде прв.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Бил и останал таков: млади жени поучувал, постарите ги обогатувал со сеќавања за младоста, на ваквите каква што била Фиданка Кукникова им се предавал в раце како штотуку да ги одвоил усните од млечна дојка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во тврдината завршија козите со козоводецот Чанга, сите отидоа курбан, под притисокот и налетот на еден режим, во утописки занес да го донесе рајот на земјата...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со тоа, како да си го поврати спокојот, по немирот што ѝ го донесов.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

И затоа веруваше, на свој начин, во спасот кој можеше да го донесат само тајните во книгите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Овој пријател на Лорка, на Пикасо, на Дали, во татковината на животот, го донесе не само здивот на една херојска епоха, туку и надежта на истрајбата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Мириса морето и Солун за првпат му се чини дека има пријатна арома, не онаа мешаница од мириси од чаршијата и пристанишна смрдеа што постојано му ги дразнеше нежните ноздри.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во татковата библиотека имаше семожни списи, мапи, цртежи на јагули, книги за јагули на разни азбуки, а на глобусот што го донесе од Цариград беше означен патот на јагулите со минијатурни макети од Езерото, преку реката до морето, океанот па сè до Саргаското море и назад низ нивните потомци.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

„Чагас заболување“, повторив не знаејќи што точно да правам со себе.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Бидејќи е сосем природно со богот на „јужните варвари“ преку морето да ни дојде и нивниот враг, односно со добрите работи што се внесуваат од Запад да дојдат и лоши.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Постојано на главата го носеше дупнатиот шлем од Темелко што го донесе од Солунскиот фронт и маршираше по сокаците удирајќи со нозете колку што може и поздравувајќи го секого што ќе поминеше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Среде одајата, непознатиот нејзин градител, или пак, оној кој го донесол записот, на подот изобразил слика на огромен црн пајак, поставен точно во средина на пајажестата мрежа; среде пак грбог на пајакот имало едно бело крвче.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ми олесна кога другарките си отидоа. Кикиритките што ми ги донесоа веднаш ѝ ги дадов на Марија, мојата цимерка со две болни уши, која нема таков проблем со јадењето како јас.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Само едно не ми е јасно и ден денеска: Зошто она здробеното не го истурив од ранчето, туку го донесов дома!?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Лефтеро! Ти ли го донесе Шарко? - Јас. - Е, сега оди да го земеш!

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Убаво работевме, сè ми стана јасно и, од тој ден, го засакав овој јазик кој ми го донесе, по многу, многу години, Мајкината љубов.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Прекодирањето го донесува веќе споменатото темелно сознајно-теоретско прашање, да ли постои било што, што не залажува?

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Дедо го донесе натоварено мртвото јаре на самарот од магарето Марко.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

САВЕТКА: Ако, мор ќерко, го донесол, го донесол...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Но сега. кога стрина и Митра рече дека попот ќе го венчал Крстета со Анѓа Жиовчева, Нешка како да го изгуби најмалиот дар што беше и го донесол чичко и Трајко.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Стравот ме натера, писмото од Агна што ми го донесе поштарот следниот ден, да немам сила да го отворам. Беше среда.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Кога ме запозна со Илона, денот кога Чехињата ни го донесе првиот список (потоа следеа многу такви) со имиња и презимиња крај кои беа наведени и други податоци за жените што требаше да ги испраќаме со комбе во Бар, за потоа да бидат префрлени со брод до Италија, кај нашиот соработник Бенедито Лучијани во Бари, ми рече: „Ние сме заробени од слободата што ја приграбивме.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Барем на сон да ми го донесе и да ми каже, да ми го покаже, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Од надворешната страна има нацртано шарена птица, феникс, а од внатрешната е огледало. Има место и за ставање пудра.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Дури во Второто српско во 1924-та на адреса на Јанческите стигна едно писмо од Белград, го донесе пошарот од Тополчани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога прислужникот го донесе вториот бинлак, на Французинот му заиде песна на устата: почна да мрмори. Ја прифати и Англичанецот и Италијанецот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Кога го донесоа во болница изгледаше како да не е при свест.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

А тие што воспоставувале машки геј-културни идентификации честопати тие идентификации ги опишуваат како инстинктивни, природни, некалапени од општествените ставови и предрасуди, како упорна, истрајна страна на нивното личноствување, длабоко вкотвена во нивниот субјективитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

го (зам.) - донесе (гл.)