го (зам.) - заврти (гл.)

Ако веќе не можам да го достигнам врвот, барем дозволете ми да се гордеам што сум го допрела дното (којзнае, можеби некогаш некој, ќе го заврти песочниот часовник).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тешко ми е да го завртам неговиот телефонски број. Како да го прашам к-како си? Тоа не е сообраќајка! Тоа не минува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој се смее. На некој чуден начин ме успокојува кога седам со него на клупата пред црквата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
— И не наведувајќи се, со нога го заврте на грб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Невестата се натокми како невеста и дури тогаш зетот го изведоа од кулата и го втера Муарем во кералчето на Кулиќевци, каде дојде поп Ристе и го заврте околу бурилото. Co арно — со лошо, Ката Стеванова стана Толевица!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Толета му се отворија очите и се осети окуражен кога разбра дека и други како него мислат за она што сам си го постави за цел; а Трајко и Атанас, задоволни што ја исполнија задачата што им ја возложи Организацијата, дури и со факти ќе докажат со двесте и педесет лири, дека Толета го завртоа на нивна страна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На разделба Трајко му рече на Толевци: — Ете, отсега да знајте, кај ќе одите, ќе и барате нашите работници од Организацијата и тие ќе ви даваат јадење и меќан без да плаќате ни грош.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И на женетите им го заврти умот. Ним дури и повеќе.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Петко го заврте кутичето кон него и спокојно предложи: - Ќе го затворам и ќе го закопам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Со тешка мака, оти клучалницата беше древна, го стави клучот внатре и го заврте; како небесата да се отклучуваат, скрцка вратата, се отвори и јас му ја дадов светлината на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да не очајував кога бев дете, неверството на Рајнер ќе беше само краткотрајна болка, нешто на што ќе му го завртев грбот и ќе заминев.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но сега, новата болка ја засекуваше старата рана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој двапати го заврте клучот зад себе во темната соба, а таа ги фрли кошулата и градникот на подот, минувајќи со раката преку влажната брадавица.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Но, дали ќе можеше сето тоа да се изведе без да доживее презир? Што ако Виктор ѝ го заврти грбот?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се плашеше од неговата реакција за повторно да не и го заврти грбот, како тогаш кога ја тресна вратата зад себе во собата 1303.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Како не постои? - уште еднаш Јана го заврте истиот број и повторно го доби истиот одговор - „Телефонскиот број не постои“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се прашувам само како ти го заврте умот. Па уште има и дете.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој беше готов да вети сѐ и сешто, да ги задоволи сите барања и желби на Рада, а потоа да го заврти листот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во последниот миг го заврте огромниот волан на десно, удирајќи во познатата слаткарница каде се правеше најдобрата боза.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ноќ дождлива го заврти тркалото на животот, се најдов високо блиску до поднебјето, во густ метеж, метеж од разминување на ангели што рози споделуваат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Знаеш за тоа? Александар претпазливо го заврти погледот накај Ема, која што се уште се занимаваше со нечисти чаши и празни кригли за пиво. - Да, знам.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Таа, како беспомошно живинче, без да трепне, само го заврти бледото лице кон него.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бев во голема невола: ми претстоеше итно патување; еден тешко болен ме очекуваше во село оддалечено десет милји; силна снежна меќава го исполнуваше просторот меѓу мене и него; имав кола, лесна со големи тркала, токму онаква каква што е потребна за нашите патишта; завиткан во бундата, со ковчежето со инструментите в рака, веќе стоев во дворот, подготвен за пат; но коњот, коњот го немаше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа сосема мирно, очевидно поуспокоена го заврти еднаш, двапати, до трипати клучот во бравата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чудно безгрижен, првпат по толку години, четирипати го заврте бројчаникот на касата и се претвори во крик.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На каде да го завртиме умот за да нè исчисти здивот на вистината?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Погледот го заврти кон прозорецот и виде дека се стемнило надвор.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Помислите и кажите – заврши кадијата и им го заврте грбот на врзаните, во знак дека ги чека да му кажат ќе платат ли сто илјади аспри или да заповеда да го запалат сејмените селото.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
— Нере ѓидиорсун, бре ќерата, ана сени — ... ана! — викна првиот што дојде до Крстета и ја смолкна пушката, го заврте кундакот да мавне, но Крсте за час се провна под магарето и заплака, молејќи се со „аман ага, аман ефендум, аман пашум" и целиот се затресе како лисјето на ближната бука од горскиот ветер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете, како на Гизата шо го заврте околу бурило ошче на тринајсе години, ќе го завртиш и твоето, та од ка ќе му го наметниш оглавчето не ќе може да ти мртка врзано.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
О ен тис уранис — миска со орис. (На грчки молитвата: „Оче наш и свети боже“ која гласи: „агмос теос, агнос испирос, агнос атанатос, елепсан имас“) А на грчкото „свети боже“ и тој, како поп Илија го заврте во вистинска пцост: — О агиос телес, агиос говедос, агиос истурос; агиос анасенис аврадинис, к'скардашис ќорлеисан вас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ако не беше он, којзнае сами дали ќе а склепа'ме ама ка го виде него вака закастрен, и го заврте мозокот и ајде ошче утре и тоа порано, „да станеме побрго дома".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако знае човек да ѝ го заврти умот, ќе ја кандиса и за слеп сиромав, и за црн Ѓуптин да тргне; ако не знае, и бег да ѝ се врти, ќе го направи мат и маскара и не оди!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Те сети ја ошче кога дојде Доста у Ристета, како со стрела те пронижа. Co едно видување ти го заврте умот, џанум.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со скришен поглед се опули кон групата водарки и како од куршум пронижан ги наведе очите и го заврте тилот кон водарките, — го буцна магарето да повјаса да не го сретнат во тесното Мидово уличе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пред да го заврти во бравата, војничето повтори: – Не ми одговори, Мајко, кај ти е татковината? – Мене татковината ми е таму каде што ми се децата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Професорката бавно го заврте клучот и се уште со очилата прилепени за окцето ја држеше отклучената врата.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Да го завртам низ скопскиот кеј, слушајќи го крцкањето на паднатото лисје под заитаните тркала.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тогаш, свртувајќи го телото, како некој друг да го завртува наместо неа, зачекори кон столицата, застана, размислувајќи како да го стори тоа, и седна мошне рамна и вкочанета, ништо не зборувајќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се разбира, клучот двапати го завртев во бравата подготвен да ги издржам нејзините врескотници, пискотници, молби и преколнувања.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А на горниот крај, на десната страна, беше пцалтирницата во која се држеа неколку книги, а на чиј врв беа поставени две штици пирамида на оска на која можеш да поставиш четири отворени книги и да го завртиш така што да можеш да ја читаш која сакаш од книгите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Затоа брезничани ним им го завртеле грбот: ставале свои луѓе да го водат економатот на манастирот и на манастирскиот добиток, па кога грчките калуѓери се нашле на суво, сами го напуштиле нашиот манастир.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Но, Александар зеде едно пенкало од масата и нели го фрли по мене, а потоа ми го заврти грбот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа тој ме завика стаклено топче и навистина се прашувам да не станав такво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)