го (зам.) - замисли (гл.)

Колку телото е способно да го изрази или репрезентира субјектот доколку го замислиме како простор за негова изградба? ÂÂ Без визуелна експозиција на човековото тело навистина веќе нема добар спектакл.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еден од најчестите перформативни простори е самото тело, телото кое се изложува, сецира, се снима однатре, се мери и станува сцена.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Страшен збор, кој еднаш изговорен, засекогаш нѐ врзува и нѐ изедначува со сѐ она што сме, го замислиле и што сме го рекле и со кое никогаш не сме ни помислувале да се изедначиме, а всушност, во себе, одамна сме веќе едно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа нејзиниот не можеше да го замисли без мене и без сестра ми!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се будам Испотен Од Прогонот И сфаќам: И на виделина Продолжува Сонот. Еленот Би сакал да бегам Онака ко што бега Еленот што го замислив.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Потоа се обидов да го замислам како стрпливо се качува низ темницата во своите бермуди и со грдата туристичка кошула, мил и без брзање. Како нѐ пронаоѓаше?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Да замислиме дека големата кутија во која е ДЛА, е приклучена на позитивен електричен полнеж, и да го замислиме оригиналот, нашата кралица од центарот на шаховската табла, приклучена на нулти напон.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ако светот го замислиме како збир од точки со сѐ порамномерна и поверојатна распределеност, тогаш во светот мораме да ја согледаме и другата тенденција кон создавање на топчиња (кластери).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Можеби се обидуваше да го замисли тој град, со тие миризби и смрдеи, но тешко можеше тоа, зашто никогаш и не беше пошол во вистински град, во таков град каков што го кажуваше Кирил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Замислата на директорот на филмот, кого можеа само да го замислат во некоја длабока фотелја на главниот град, од една страна - да се остави филмска документација на идниот гигантски хидроенергетски објект, а од друга - да се направи документарен филм, што ќе го склопат режисерот и продуцентот во монтажата, и кој не само што ќе се прикажува во сите кино-сали низ земјата како предигра на играните филмови, туку и достојно ќе нè претставува на сојузниот и странските филмски фестивали.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Анонимниот социјалистички дизајнер го замислил лебедовиот пој: голема Титова скулптура од стиропор.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ќе живееме во тој свет кој за нас ја поседува сета вознемирувачка необичност на пустината и симулакрумот, со својата веродостојност на живи фантоми, скитнички и симулирачки животни кои што капиталот, кои што смртта на капиталот ги направи од нас - бидејќи пустината на градовите е рамна на песочната пустина - џунглата на знаковите е рамна на шумската џунгла - занесот со симулакру­мот е рамен на занесот од прородата - останува уште единствено омамува­ чката заводливост на еден умирачки систем, во кој работата ја покопува работата, во кој вредноста ја покопува вредноста - оставајќи некој недопрен простор исполнет со страв, без проодени патеки, непрекиден како што го замислил Батај, каде што само ветерот го подига песокот, каде што ветерот бдее над песокот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ѕвезденото небо што можам убаво да си го замислам никако да го симнам во заборавената куќа.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Не”, си рече сама за себе во знак на резигнација, „не сум можела да го сонувам или да го замислам тоа.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа не исчезна само од собата туку и од неговата визија, од неговата имагинација, од неговата способност да си го замислува нејзиниот лик.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Оф, ова е нешто што не сум можела ни да си го замислам! - се радуваше куклата гледајќи удолу кон Земјата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се разбира, можев да си претпоставам за некои од причините на Таша, а можев да си го замислам и одговорот на Иван, и тоа пред да го поставам ова прашање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ќе дојдете и ќе е ви покажам каде го одреди местото за починка - рече Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми всушност со тресењето на прстите како да го наговестуваше можното наближување на таа бура, но насмевката не ја беше тргнала од лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ревот на огромниот хор на бурата се јавува малку подоцна, и можев да си го замислам свиткувањето на гранките и офкањето на стеблата што ќе уследеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа најпосле ја промовира визијата за љубов што ја крепи секој облик на посредство што таквата љубов може да го најде во кинематографијата (било како уметност, било како стока), во пријателството и во мелодрамата како емоционален и прагматичен жанр – иако не настојува дека една таква визија е остварлива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се работи за самотно настрано задоволство – за она што Д. А. Милер го нарече „хомосексуалноста на едниот“.246 Нил Бартлет, пишувајќи за Оскар Вајлд, вели: „Кога и да го замислам во поза, не е ниту гол ниту пред празен ѕид.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Впрочем, песната отвора простор за многубројни „ние’, за многу жители во таа множинска заменка: таа го замислува обожавателството како простор за многубројни колективи создадени поради љубов и идентификација, која не е ограничена на еден род и на една сексуалност, сите настрано сврзани преку своите трансверзални односи кон филмската ѕвезда и кон нејзиниот мас-медиумски приопштен лик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа исто така итро ја протнува можноста за инаков и поконкретен колективитет, за публика од филмољубиви кралици и воопшто од геј-мажи, заедница создадена од заедничкиот восхит кон оваа женска икона.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Настраниот свет на припадноста кој го замислува, попрво, е проекција на геј-желбата. ‌„Мелодрамата“ и „трагедијата“, тогаш, не се однесуваат само на разни видови драма туку и на разни прагматични жанрови на дискурс, на разни начини на чувствување и на разни стилови на емоционално изразување, како и на диференцијални степени на општествена достојност и на различно вреднувани општествени изведби – а сите тие, пак, корелираат со разликата меѓу женственоста и мажественоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи систематската меѓусебна поврзаност и хиерархиска распределеност на општествените вредности што придонесуваат кон утврдувањето на тие генерички разлики се формативни за човечкиот субјективитет кога тој се обликува во рамките на некои конкретни културни контексти, не е изненадување тоа што дури и мошне младите деца се ориентираат, и однатре и нанадвор, во однос на таа основна културна поетика – на конвенциите на дискурсот, на чувствувањето и на изразувањето што тие жанрови ги претставуваат. ‌Со други зборови, долго пред воопшто да имаат секс, младите имаат жанр.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Првото лице множина, како прво, упатува на виртуелната заедница на обожавателите на Лана Тарнер, кои и да биле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Хомосексуалноста тука е прашање на дрочење сам во луксузна хотелска соба, по свилена долна облека и во елегантно руво, кај што си го росиш телото со виолетова водичка, си пушиш цигари, си пиеш шампањско, окружен со свежо цвеќе, уживаш во чувството на моќ и си „токму онаков дечко каков што од секогаш си сакал да бидеш“ (130).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се случило најстрашното што можело девојчето да го замисли.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се прашував дали гледа во бездната, или стои на работ со затворени очи. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се обидував да го замислам нејзиното лице, но тоа не ми успеваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За потоа да може да го истреби од светот секој кој не е од ариевска раса.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти знаеш дека причината за окупацијата на Австрија е почеток на големиот поход што Хитлер го замислил и со кој сака да го освои светот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нараторот постојано го замислува како ја бара книгата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А сега снегот воопшто не врнеше и Змејко можеше многу добро да си го замислува тој грамаден сам крмак, тоа ѕвере со по два заба, вкопани напред во белината, со една огромна снага, по чии скокови земјата сета татне, како се пробива во мугрите низ неговата долина, споро, плавно и без скршнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ, дури и неговиот живот, сега излегуваше на една сосема нова, обесмислена чистина, губејќи ги сите свои суштини и останувајќи само празно, попусто талкање, кога ќе се обидеше да си го замисли макар и само тивкото брмчење на човечкиот разговор во некоја квечерина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бог, таков каков што си го замислуваат луѓето, не постои: постои некоја сила, натприродна, која управува со светот, додека луѓето се управуваат според својот сопствен разум и според своите закони.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Фатер Бен, ти не знаеш како танцува оваа дама, ти не можеш тоа ни да го замислиш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
“ Вака никогаш нема да стигнам дома; мојата успешна лекарска практика е уништена; мојот наследник ме ограбува, но бескорисно, затоа што не може да ме замени; во мојата куќа беснее одвратниот коњушар; Роза е негова жртва; не сакам тоа ни да си го замислам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако еднаш одговориш на лажното ѕвонење на ноќниот ѕвон – никогаш веќе работите не се поправаат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да замислиме, доколку воопшто е можно да се замисли таква наизглед бесмислица, дека зборот „јако“ во нашиот јазик значи и „јако“ и „слабо“ (dass das Wort “stark” in der deutschen Sprache sowohl “stark” als “schwach” bedeute); дека именката „светлост“ се користи за означување како на „светлост“ така и на „темнина“; дека некој пивото го нарекува “пиво”, додека некој друг го користи истиот збор кога зборува за вода; го замислиме ли тоа, сме ја доловиле необичната пракса со која старите Египјани обично се служеле во својот јазик.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сепак не можам да го замислам пинаков отколку што го знаев.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога нешто нема да излезе по планот што сум го замислила, ставам крај на сѐ.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мораше бидејќи сакаше, бидејќи веќе не можеше да го замисли животот без Томаица.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И во своите највидовити претпоставки додека беше жив, Татко не можел да го замисли падот на Берлинскиот ѕид, распадот на СССР и комунизмот, а најмалку распадот на СФР Југославија со братоубиствените војни, создавањето на новите држави, посебно на новата Република Македонија, а најмалку дека неговиот син за кого најмногу страхуваше, оти некаде ќе се заплетка на големиот пат на животот, ќе стане амбасадор на СФР Југославија, која при завршувањето на неговата мисија ќе се распадне, а потоа и прв амбасадор на новата Република Македонија во Франција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сетив на неговото братство со латино- американските писатели без кое не можел да го замисли својот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тунис, главно без реки, не можеше да го замисли својот опстанок без акумулираната вода од дождовите. Без колинарните брани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Идејата првпат му падна на ум, всушност, кога го замисли стаклениот тег за хартија како се огледува на површината од масата на расклопување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ беше нагаѓање: беше многу веројатно дека сето тоа си го замислил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Уште малку до половината, и неговите распалени мечти можеа јасно да го замислат нејзиното сладосно мрморење како на мачка, нејзиното предење.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Зашто сарајот го изградија токму на местото каде што тој го замисли, дигнат на големи колја забодени в земја и токму среде дрвен мост кој имаше дванаесет отвори и кој беше долг околу педесет луѓе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги затворив очите да го замислам твојот лик пред себеси.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Токму тие на кои припаѓал братот на госпоѓата мајка на Хелвиг, „големиот офицер“, предводник на убијците. Си го замисли.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ѝ беше толку мил и драг што не можеше да си го замисли својот живот без него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Остатокот од човештвото (читај: сите оние што не живеат овде) токму вака го замислува Холивуд: град во којшто од небото паѓаат голи газови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Треба да се напомене дека човек од почеток пружа страшен отпор кон скрнавењето на овој божанствен напиток, но со тек на време попушта, за да после само 6 месеца не може да си го замисли животот без дневната доза од оваа сплачина. – Кафе ќорак...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Тој не можеше никогаш да го замисли вистинското завршување на оваа голема книга без Мајкините директни записи од животот, од спасувањето на семејство, од неговото провлекување низ урнатините на империите за кои Татко пишуваше големи поглавја, за нивната величина, но и за нивните падови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Идеализмот го отфрли објективниот свет, но неговата формална логика не можеше да го замисли единството на два спротивни поима, нивното пораѓање и настанување еден од друг.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Затоа таквата логика никојпат не можеше да го замисли „самодвижењето“, туку простото механичко движење на идентични, себеси рамни ствари и категории, под влијание на надворешна „сила“ или божество.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Мислам, тоа беше првпат да се најдам во ситуација во која знаев дека сум во право а ете, моите аргументи, колку и да беа разумни, колку и да беа исполнети со сите оние додавки што го осмислуваат животот, како што се моралноста, правдољубивоста, коректноста, дружељубието, и многу други, во случајот кога ја играв партијава шах со пријателот Господ Саздов звучеа шупливо, како да се изговорени од исушени лисја паднати одамна на земјата, и тоа изговорени од нив додека биле во состојба на умирање.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги затворив очите. Сакав да си го замислам и со затворени очи тој проклет Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Најпосле, кога некој некого не познава, може секако да си го замисли, ќе речете. Така си е.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Можеше да го замисли само врз сина подлога, и тоа врз онаа маглива сина во која облиците добиваат недопирливост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Без нималку колебање го земаме во прегратки сето она што ни припаѓа, ги припиваме кон себе сите блиски луѓе без кои не можеме да го замислиме нашиот обичен живот, сите копнежи, сите желби, сите надежи, целата љубов, со сето свое совршенство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, кога не би било зима, тоа можеш да си го замислиш самиот, среде разиграните бистри води аждерот би бил не бел, туку синозелен, прекрасно облечен со нежни сончеви зраци со изрезени форми во кои се кријат чудни волшебни тајни.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Можам да си го замислам пределот каде што вие започнавте да ја пишувате вашата книга, сигурно тој го поттикнал вашето сеќавање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Има, почитувана госпоѓо Лејбовиц, уште многу да се пишува за мојот пријател Патрик Крисман, за неговиот придонес во мојата балканска сага, без кого не можам да го замислам нејзиното продолжување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но тоа јас не можев да си го замислам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Види ги ти Французиве- си помислив и не знам зошто ми стана смешно па си го замислив големиот секогаш сериозен Бертран потполно гол како со своето огромно тело ја покрива Изабел која стенка под него...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Многу американски дела го замислуваат секој слушател како средиште, така што физичките околности на концертот не ја спротивставуваат публиката на изведувачите туку ги распоредуваат изведувачите околу слушателот или помеѓу нив, донесувајќи му секому единствено акустично доживување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ниту, пак, можеа да го замислат без пукање на топови.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Го нема, но треба да си го замислиш...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не можев да го замислам животот без него, а и не можев никој друг на негово место да замислам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Право да речам, тоа никако не можев да го замислам, мајка ми високо во облаците и лета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сите мои другарки имаа понекоја симпатија, сите зборуваа за нив и тоа беше и сè уште е наша најважна тема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)