го (зам.) - замоли (гл.)

Па го замоли жално татка да го описмени, да го поднаучи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На крајот од средбите тој обично ќе го замолеше татко ми да му даде книга од библиотеката за да им ја чита на козарите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Едниот од стражарите грубо ѝ викна: - Дур, мори ѓаурко!47) Жената се збуни, застана малку, се сврте кон муљазимот и го замоли: - Муљазим, ефенди, ги носам чергиве од перење.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Многу ми тежат чергиве.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Утрото побрзав да станам. Го замолив рецепционерот да ми го даде пасошот, требаше да одам да ги завршам своите работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште еднаш го замолив да не се сомнева дека сето ова со водоводот е оправдано и благородно, дека јас морам тоа да го сторам со негова поддршка, дека морам да се вратам со ферман в раце, така реков, со ферман.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Утрото кога дојде Јован, го замолив да слезе долу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имено, влегол некој човек во стоковната куќа ЦУМ, во одделението за машка конфекција, па го замолил продавачот да му покаже едно палто што одговара за него.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На некоја станица таа го замоли другар му да донесе вода.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Бимбашијата ја заврте главата, но го остави со целата негова десетина и овој се нагости дента и вечерта од оние кокошки и мазници што ги нарача Толе за себе и другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе го замоли Јована да не и кажува на Митра за ова негово решение.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На бичкијата од Тошета најде селани од Градешница и разбра дека тие дни потерите се тргнале од кај нив и дека Толе господари со овие села.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Поризливо е детето, затоа му се бендиса, — одговараа другите четници и не му даваа особено значение на тие блиски нивни врски. * Не помина ни месец од вракањето на Шаќира и Ѓура во Толевата чета, Шаќир доби писмо од Петрета Ацев во кое му пишуваше да го замоли војводата Толета да се стави со него, како знае, овие дни и да поведе еден од своите најдобри другари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
До вчера викаше оти нема и не може да плати, а сега го замоли да му даде мувлет дури да си отидат во Дуње, ќе бара чаре ќе смести осумдесет и седум гроша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако се прибере народот сигурно ќе и бараат бунтовниците, а ако не се прибере — отиде селото, — им објаснуваше Трајко и ги кршеше прстите, молејќи секого да ги прибере своите домашни што побргу. Co група од пет шеесет луѓе и жени Трајко дојде кај ужина пред конакот и го замоли својот стар пријател Арслана да му даде мувлет до утре и изим да распрати луѓе по мегданот, да го прибере народот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Така нека бидит, бре коџабаши, така. Еве, мувлет мувлет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во тој момент му пристапи на бимбашијата Суло, чаушот што ја донесе Толевата глава, што го отепа лично Толета и го замоли: — Изим, бимбаши ефенди, да останам ноќеска овдека, оти нозете не ме крепат веќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа го замоли Ацева да го префрли пак во Мариово, толку повеќе што Бахтијар ги истегна војските од старо Мариово и ги префрли по Селечка и Бабуна, та Толе пак остана слободно да „пашува“ во својот „пашалук“ и му ја исполни Петре желбата на Ѓорчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо мислиш, шо работа ќе биде, та без мене шо не може да се сврше? — го запраша Толе Шаќира, а во себе си помисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Поради потребата од муниција и облека за партизаните Ламби решил да ја употреби партизанската линија со генерал Пеко Дапчевиќ, да му испрати порака и да го замоли да ја препрати до Бари преку најблиската бртанска мисија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Со последна надеж, сакаше да го замоли да го запре овој чин, да не им подлегнува на злите намери на неверниците!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не му паѓаше ни на крајот од умот да го замоли Самир Мустафа, откако ќе го извести темелно за архивската афера, да интервенира и да бара поддршка кај Водачот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Потпирајќи се на една голема ластегарка и со завој на главата, под кој му стрчеа перчиња руси коси, тој застана пред војводата Питу Гули и, гледајќи го право в очи, го замоли да го прими во четата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ако овој се обидеше да му каже нешто, да го замоли, тогаш се рашируваа малите очи на сопственикот и тој со повишен глас го прекинуваше работникот: - Ајде, ајде, не сум јас добротворно друштво...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Кај се купува денеска текстил, огин е...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И сакаше да го замоли за прошка, да му каже нешто убаво, утешно, да му ја зблажи болката: Не жали, вујко Аргире, ваков си го видел, толку многу куќи си соѕидал!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му се довери на шивачот, како на стар пријател, и го замоли да му ги искрпи ракавите, ако може, и да му ја смени јаката на палтото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Френк не ќе беше повеќе изненаден ако девојката го замолеше да направи куќата да може да оди.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Филозофот се заинтересирал за она што било запишано на штичката и го замолил Кападокиецот да прочита; тој пак, целосно ослепен од болеста, со прстот одел од знак до знак и раскажал неверојатна повест за некаков бог што слегол од небото на лицето од земјата и сотворил сѐ што постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го прашав Земанек заедно да пишуваме; тој рече дека не сака; го замолив барем да ми прави друштво, оти имав намера цела ноќ да седам и да работам; рече дека не сака; по часовите позајмив една машина за пишување од еден пријател и се зафатив со работа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го претепа, и јас и Земанек го изнесовме од училиштето (подоцна Фисот беше сменет поради тоа и доби укор пред исклучување и од Партијата, но веќе сѐ беше готово, оти Лудвик веќе нѐ беше напуштил); тој го замоли Земанека да претрча до кај него дома, да му земе една торба со алишта и да му го донесе саксофонот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Стигнавме во Велес околу девет часот; на Земанек му купив автобуска карта, го качив на првиот автобус и го замолив да ме остави сам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Поприлична бројка! И сите беа погребани во сандаци?“ „Точно“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сети се само на сардисаните кај Крупиште. Колкумина беа?“ „Богами добра бројка“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, врз база на таа заповед на Ѓурчина и врз основа на неговата препорака да извршувам порачки како мајстор од столарскиот занает, го замолив Боге од Бањи да ми помогне и практично да ја озакониме мојата ваква усмереност!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Лесно ви беше, Боге, да наредувате додека траеја борбите: дај ова, направи она.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби некогаш Таша му има говорено за нив? Дали ги сакала?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Би било убаво од моја страна да го замолам Иван да се сети како се викале тие цвеќиња?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инспекторот Голомешев дискретно се накашла, се извини што пречи, и го замоли Маестро да ја реши загатката – Хорацио се поднаведна, го истури стомакот и проговори: - „Па људи, то вам ја так лако! Шопенов прелудиј!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Тука е - ни рече човекот кого, ризикувајќи да не облее излив на навреди и пцости, го замоливме да не одведе до местото каде се наоѓа масовната гробница во која почиваат според едни 704, според други 1000 борци на ДАГ. – Тука е – покажа со натажено лице и со очите сподавени во солзи. Не прозбори повеќе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И ние му се претставивме и го замоливме да нѐ упати како да излеземе на автопатот што води за Тирана.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нејсе. Ние, три - четири жени, пак го викнавме старчето и со молитви го замоливме пак да оди во тоа албанско село Шкумбин и да се распраша дали е далеку таа пуста касаба Дуреси и како да се оди таму.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Чувствував како бунилото полека заминува, и наместо него ме совладуваше тонењето во горчлива болка, и затоа го замолив: „Те молам, оди си.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го направив оној наш таен поздрав од времето кога бевме деца: ја испружив раката, и со моите прсти му го допрев челото, па носот, па брадата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кон средината на јули, некаде по Петрови пости, групи видни граѓани отидоа кај протојерејот Димко Венкин за да го замолат за молепствие за дожд. белким Господ ќе се смилостивина нашите молитви и ќе не спаси од горот и изгорот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Штом ќе им дадела знак на селаните од околните села дека Господ внимава на нив и на нивниот премор, штом ќе го замолела Господа да ги благослови житјето, овошките, рибите во езерото и водите езерски послани до манастирските бедеми, таа се повлекувала во својата келија, ги земала бројаниците, коленичела и молитвела, молејќи ја Пресвета Богородица да ја престори ангел, кој вечно ќе ѝ служи и ќе ѝ се поклонува: Пресвета дево, Владичице наша, Богородице, мајчице наша, мојата молба услишија, во ангел престори ме, со светлина дари ме, со чесен и небесен подари ме, Пресвета дево, мајчице наша. Алилуја. Амин.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се стресов и му реков дека о наградите имам многу горчливи искуства, сиреч со сите награди, па го замолив секретарот да притаи додека, конечно, не се објави Признанието.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ајде да заминам в гора можеби лавот ќе ме земе јас сум од негово племе Ќе го замолам уште еднаш чесно можеби ќе ме прими лесно.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Знаеше таа да запали и свеќа, па дури и да го замоли севишниот да се смилува и да им го дари тој посакуван дар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А таа лежерно го замоли Томо да ѝ свари кафе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само што седнаа на нивната клупа, го замоли Томо уште еднаш да ѝ ги извезе познатите стихови: „Во долот сѐ уште цветаат доцните цвеќиња. Уште под прозорецот зелени тополата...“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стана директор и еднаш, само што го замолив да вработи една женичка, ме честеа „Бајадера“, за вработувањето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оттогаш, откога отиде Благуна да се состане со Десимира, во Потковицата ништо повеќе не се слушна за неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мајка ѝ на Благуна, и сама посветена во Организацијата, претрнета од страв и очајна, а немајќи на кого да му се обрати за помош, ја посоветува Благуна да отиде кај Десимира и да го замоли да дојде дома кај нив и пред стрико ѝ Крстета да се заколни дека меѓу него и Благуна ништо не било и дека таа Благуна не ги предала луѓето од Началството.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во својата работилница, која ги опфаќаше двете простории во визбата, Парацелзус го замоли својот Бог, својот неопределен Бог, кој било Бог, да му прати ученик.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Без никаков воведен збор, дури и без да го поздрави, Марија го замоли да ѝ даде цигара. Ѝ даде една, ѝ ја запали, и ѝ ја подари речиси целата кутија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Истата вечер, Марија беше запишана во регистарот на пациентите со посебен сериски број и со површен коментар за нејзиното мистериозно доаѓање и за двоумењата околу нејзиниот идентитет.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По еден долг час, отворајќи се докрај пред него, го замоли да ѝ дозволи да му се јави на сопругот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека ја слушаше, докторот со прстите ѝ ја милуваше косата, ѝ ја местеше перницата за да може подобро да дише, ја водеше низ лавиринтот на нејзината несигурност со мудрост и нежност за какви што никогаш не ни сонувала.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ноќта ги беше избришала прашливиот атанор и лембиците,20 кога некој тропна на вратата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најпосле го замоли да биде директен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На заминување пресреќниот Климент Камилски, цврсто стегајќи му ја раката на Татко, го замоли што побрзо да го посети и да ја види неговата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше восхитен од Татковата потрага и го замоли да ја продолжат заедно...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко му се доближи на Камилски, го замоли да запре, да не си ставаат без потреба трн во здрава нога.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еднаш го замоли барем да му зборува за присуството на лавиринтот во исламската религија, верувајќи дека така барем ќе се доближи до неговото цариградско време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Христина го замоли да ги остави да свртат едно кругче до офицерскиот дом, дека ќе се вратат кај него, па можи заедно да продолжат до кај стрико.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Азра го замоли Авни да остане до доаѓањето на Нигериецот, за да не биде сама.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога за тој иљач дозна и Емин бег и ја викна кај себе, таа го замоли за возврат да му дозволи на син ѝ, ибн Тајко, да го напушти местото, зашто момчето изгледа не е со сите во последно време.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Денес го замолив Превер само малку да ме одмени или да украдам барем од неговиот гениј Но зборот кој плени не доаѓа лесно Заглавен в челуста на мојот ѕвер Не излегува низ грлово тесно А јас кутриот волонтер Несреќен ко осамен солитер Прогонет ко декадентен Бодлер Корисно сакав да направам нешто...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Го замоливме продавачот ако може да ни даде распар еден број панталони и за еден број поголемо сако, но тој само ни одговори дека тоа не е можно.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Последниот пат успеа, го доби твојот пријател Жан кој работи на физикална терапија и го замоли да ти прати некое помагало за да можеше да се држиш за него и да одиш.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марија беспомошно погледна кон Хелвиг и кон Карл, и во истиот момент го замоли шефот некој да ја придружи до авионот. * * * Штом Хелвиг стигна дома, го остави Карл кај Марша, и без било што да ѝ објаснува, истрча надвор од дома и замина со колата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Старците му ги отворија своите намачени и настрадани души, се исплакаа од големите зулуми што ги претргаа летово и уште што ги тргаат, и го замолија да им помогне некако ако може.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Жити здравје, скокни до село и купи од дуќанчето два-три ќибрити - го замоли Огнен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Знаеш што рекол еден штурец и тоа во доцните часови по полноќ кога го замолиле преморените штурци да замолкне за да дремнат малку и тие?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кажи му, Семјон! го замоли таа татко ми да ја одбрани од пофалбата која сепак ѝ годеше, иако, во спомнатиов случај неправедно ѝ беше доделена нејзе.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кротките зборови ми се најсладок појадок! Ќе го замолам некого, кој умее да ги средува буквите, да ми го извезе ова на бел лист и натписот ќе го истакнам на ѕидот зад мене.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го замолив да ми подаде една цигара од неговите. Инаку јас ретко запалувам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не можеше да ја избегне малата насмевка на задоволство, но веднаш повика еден од своите најталентирани ученици и го замоли да го однесе писмото на Големиот мајстор на Играта кој живееше на другот дел од Градот и да му ги пренесе неговите најдлабоки изрази на почитување.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Врви, врви жено - ѝ подвикна Кузе - а затоа што сакаш да ме поткупиш, тешко тебе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица го погледна со молбен поглед и колку што можеше помеко и помилно го замоли: - Жити се најмило, човеку не прави ми го тоа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Сепицка, што е тоа, другар? - праша на грчки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Замисли си, оној Црвенокос ѓавол, како што го крстила Сузи генералот Ролан, го довел својот пријател генералот Јенков во приемната соба на Сузи, и го замолил на најосветлениот ѕид да го наслика „Изгонувањето од Рајот“, се разбира со ликот на Сузи како лик на Ева, а за ликот на Адам се предложил самиот себеси.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и го замолил дед Павел тој да им биде кум а овој прифатил.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби и му се умилкувал, дека тој лично, Иван Степанович, се потрудил нему, на својот верен пријател да му ја приреди таа чест, тој да ја воведе девојката во нејзината нова професија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јенков ја нацртал таа слика. Сузи била преставена толку уверливо што Генералот заплакал од радост, иако, како што тврдел самиот, никогаш во животот немал плакано од толкаво задоволство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби го викнал Ролана и го довел до некоја замрачена соба во куплерајот“, си претпоставуваше таа, „до некое сопче од оние горе, на катот, во Градината што не ѝ го знам ни името, и го замолил да влезе во собата и да го стори она што обично, во таквите случаи, им се прави на курвите, уверувајќи го дека е во прашање некоја нова девојка, некое златно суштество.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За таа работа попот Матлија го замоли копаничарот Арилко, прочуен мајстор за изработка на дрвени предмети и фигури, кој неколку години работел по манастирите во Света Гора.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И откако нему му се поврати здивот, тие го замолија да им ги каже имињата на сите растенија што ги приготвува, каде ги бере, на кои места и во кое време.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Царјанка, кога разбра дека татко ѝ Профим го спасил Скрчета од мобилизација, отиде и го замоли да ѝ помогне и нејзе, да ѝ даде и нејзе пари да го спаси Трајана од мобилизацијата, од фронтот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога се созеде, отиде кај командирот и го замоли да го пушти да отиде на погреб.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А тој збунет ни се доближи и тогаш Едита го замоли да ме допрати до дома зошто таа би сакала уште малку да остане со возрасните деца.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе го замолам да ми помогне да си го внесам мебелот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакав да го замолам да ми ја раскаже приказната за Дуња -Ѓузел, оти не стигна тоа да го стори, а никој друг освен него не се сеќава, на неа ама..
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Да знаеш Кети, каква желба имав да го прегрнам дедо ми и да го замолам да се врати пак дома, зашто без него куќата во Влае е празна и нема кој со часови да ми раскажува необични случаи, ама глас не ми излегуваше од грлото колку и да се напрегав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И така еднаш се сетиле да го замолат Петрета на деновите како што се света Петка, свети Никола, Пречиста, Аранѓел, Божиќ и Велигден тој да го прочитува апостолот „колку да не ни е манџата ептен посна“, како што му рекле.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Шишман му ја задржа раката, го замоли Љакета: - Љаке, рече, кажи му оти како татко го имавме.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Миливоје го замоли мајсторот Ратко да дојде до кај него кога ќе може да му ја види колата што не му палела. Утредента изутрината Ратко го испрати Еда.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Накусо му ја кажа својата прикаска и го замоли ако може нешто да стори Едо да се префрли во Канада. ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Димостен му пратил порака преку некој човек и го замолил да го пречека на станица, ама иникому да не кажува дека ќе поминува по Скопје.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе го замолиш да се предаде, ни вели и ќе му ја објасниш борбата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го замолив таксистот да забрза и да сврти на левата кривина кај следната крстосница.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Било петок, 15 мај приквечер, кога пред Стефан во портирницата при влезот на католичката црква се јавил некојси Наум, кого Стефан го познавал и го замолил да му даде засолниште до другиот ден наутро, под изговор дека немал време да стигне дома пред полицискиот час.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Токму во тоа време (есента 1902) тој се наоѓал во странство и останал без пари, па го замолил Мечета телеграфски да му испрати 25 наполеони, ветувајќи дека парите ќе ги врати во двоен износ штом ќе се врати во Софија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Да не беше тоа прва наша средба и да го имав запознато Игбал така како што сега го познавам, сигурно ќе го замолев да ми објасни подетално што се тоа западњаци и источни цивилизации, ама таа ноќ, тогаш, не сакав да помисли дека сум незнајко, па решив утредента да го прашам брат ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)