го (зам.) - затвори (гл.)

Татко ми го затвори радиото, го извади шнурот, и го однесе во својата соба, овој споулавен апарат што, за толку кусо време, посеа толку немир.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Еднаш, на млади години татко ми спасил глава со еден таков златен наполеон кога една странска војска за време Големата војна го затворила поради немирењето со новиот окупаторски режим.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Да, Гоце. Скоро, кога го убија министерот Белчев, како социјалист го затворија и Дамета.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Тогаш облекувај се! - рече Гоце и стана. Откако се облекоа, тргнаа...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Го затворивме бунарот и понатаму да се вири за подоцна, кога ќе биде полн, да се почне употребата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Ќе се врати водата“, вели, „рака сечам!“ Го затворив бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе го затворат театарот ама не земаат државни пари.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ла Мама има добивано средства од Израел па и од бивша Југославија за својата „отворена” активност, но никогаш од Америка. Не добиваат цент ни сега.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не личи. Шадханот е за да носи радосни, не траурни вести.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беше крај на ноември и од морето повремено дуваше ладен ветер што влегуваше в коски, особено тука, на крајбрежјето од островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Соседите од нивната улица ги затворија во логорот на Бањица, а Јехуда, во потрага по својата Алегра успеа некако да издејствува да го затворат тука, со нас, на Сајмиште.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Карер го затвори гравираниот капак со иницијалите на дедо му, кои впрочем беа и негови иницијали, го врати на место стариот сребрен часовник и одново фрли поглед кон морската шир.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Најпосле татко му го затвори дуќанот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Еј, другар, да го викаме Црни!“ рече Дејко. „Важи“, реков, „Црни - а може и Мурџо. Може да има и две имиња: Црни-Мурџо или Мурџо-Црни.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го затворивме црното кутре во нашата визба и се стрчавме накај училиштето.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го земав клучот од визбата, и чантата ја земав за на училиште, повтор да не се качувам нагоре и се стрчавме наудолу.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ќе видиме ќе земиш или не! — и го затвори токму на Благовец во една од визбите на кулата, го протепа неколку пати и им нареди на Трајка и Кулета да се спремаат одма по Велигден за свадба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Едно утро, дошле сенегалски војници, припадници на француската армија, да го затворат Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Подоцна се разбрало дека локалниот воен старешина бил подмитен со една позлатена табакера за да го затворат Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Се насобра силен народ. Непробоен ѕид ѝ го затвори патот на полицијата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И таму да ти го затворат дедо ми мој...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште кога го затворија, во еден проблесок на свеста, додека со лактите се бранеше од ударите по главата, сфати една, поправо две работи: дека ќе си одева од искрен збор и од лош алкохол, а највеќе од нивната комбинација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Како омацурен мачор потоа, кога реферираше во Комитетот со наведната глава, чекаше за казна него прв да го затворат, но другарите само му свртеа грб и нему му беше јасно барем толку дека е свршено со неговата кадровска кариера.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Исправен пред нивниот шатор, Грдан се мислеше дали да го спушти крилото за да не ѝ влегува сонцето на Горде внатре, па знаејќи каква спанка е, го затвори шаторот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За тој збор народски да живи, под клевета тешка, од грчки свештеници, во Дебар го затворија ене, клетници, во ќелии сиви.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Набргу ни расправи. Во ралупот влегло врапче, а тој со капата го затворил ралупот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Кутрата, добра Реа: - Зошто ти него не го затвориш!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Полицаецот го затвори шалтерот, се наведна над некои хартии и пишува, пополнува.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
6. „Сите нормални луѓе се нормални на ист начин, секој луд човек е луд на свој начин,“ повтори Клара, останувајќи покрај затворениот прозорец.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара го затвори прозорецот, и рече: „Сите нормални луѓе се нормални на ист начин, секој луд човек е луд на свој начин.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„За птиците,” рече, па го затвори прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Густав секогаш ги хранеше,” и се насмевна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тешкиот и спор ритам на водењето љубов што му го наметна таа како сосема да му го затвори грлото.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дури кога го затвори вратничето на запалената печка му текна дека оние двајца можат сега да мислат и на тоа оти ќе треба да отпатуваат сами во селото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега беше и со сите нив готов, го запна крилото на шарките и добро го затвори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога запролети тие двајца знаеја да го затворат своето дуќанче и во неделните попладниња да заминат на фудбалските натпревари.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го редеше Атанас сиот сој Дамчески, од кој, откако се знае во Потковицата за Дамческите, толкумина паднаа за жална Македонија; го редеше Атанас татка си свој, Ѓорета Дамчески, кој, одејќи по патиштата на дедовците и стриковците, и по патиштата на татка си Блажета Дамчески, уште, од младешки години окапа по затвори, за истата таа Македонија, а таа, кога се ослободи и кога тој им беше најпотребен на децата, на жената и на имотот, го затвори; ја редеше Атанас мајка си Илинка Дамческа, на која, при жив маж, ѝ помина животот како на вдовица, во црнина, ги редеше Атанас браќата свои, кои при жив татко беа небаре сираци, потурнати, а кога зеде да ги реди сестрите, Милица и Милјана, е, тогаш - на сите кои го слушаа им препукнаа срцата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ние сме глупави ( а толку се глупави и Гилфердинг, и Каниц и Григорович и Липарди и многу други етнографи) дека е Велес бугарски град и дека се најдува во Македонија; следствено не треба вие да се лутите дека владиката Дамаскин го затворил училиштето туку не дека вашата пропаганда си го пикнала носот не во својот чорап...“
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мажите рекоа Тпвуу, `бати животот и со голите петици ги нагнетија плуканиците во земјата, а жените и чупите, ги симнаа шамиите, ги распуштија косите и зедоа и тие да редат заедно со Атанаса, зашто тоа што се случи со чупите Ѓореви, со Милица и Милјана, е најжалосното нешто што може да му се случи на родител, на брат, на ближен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Притоа им заповеда на имотските луѓе да го затворат во амбарите и да не го пуштаат да си отиде додека не се вратат од закопот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Каде, кај кого во Прилеп, не му кажуваа, но отворено му се заканија дека ако одбие да ја изврши заповедта, не само што ќе го затворат веднаш, туку овој пат нема да го пуштат жив да излезе од затвор.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но ништо тоа не помогна, полицајците останаа на своето, а сам Ѓоре, после расправаше, во еден миг помислил или да им избега или да ги остави да го затворат, но кога размисли подобро, се откажал од тоа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За припомош, само додека ја натоварат бомбата на колата, му доделија двајца копуци, но силни мажи, како него. Алекса Ризески и Дикса и Бориза Енда.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ете, на пример, ние не можеме да си ја објасниме оваа ваша поплака: „Во месец мај годинава владиката Дамаскин заедно со мудурот го затворил училиштето (се разбира, српското) во Велес и ги изгонил учениците.“
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се уплашил дека полицајците за одмазда, можат да ја остават бомбата таму каде што се најдува па таа да убие некого од овчарите или од децата и се согласил да ја однесе бомбата во Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го затворил тевтерчето и го бакна кадијата, та го кладе на глаа за голема чес да му стори и го завитка во трите мушами, та си го кладе в пазуа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поодил пишман аџијата некој саат и си собул јемениите од нозе, та си 'и врзал за појас.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ооо, аџи, добре дојде, аџи, море што вака, аџи - побрго дојде одошто ојде? - му рекле сите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А и тој си имаше мака. Еден јачменчок му ја јавна клепката и му го затвори окото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така ќе одат со собрано срце, со запрен здив, да го затворат вратничето од ќумбето за да не пушта светлина во собата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Добредојде, оче, и благослови.“ Рамениците на заговорниците на правдата беа широки, го затворија патот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Со група од неколку сомнителни момчиња го затворија во подрумот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Забците на неговата гробница се склештија и го затворија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ѕидовите се стиснаа и го затворија во својот непробиен мрак.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Мала пукнатина во ѕидот. Ќе го затворам едното око.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Се чешлав наопаку, мочав долго, го затворив капакот за нечујно да пуштам вода.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Мирисот што се креваше од чанчето беше толку силен и возбудлив, што го затворија прозорецот, за да не го почувствува некој однадвор па да стане љубопитен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откако го затворија, Круме Волнаровски сосема се измени.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога заврши тоа, донесоа еден сандак од џамијата, го затворија телото во сандакот и на горниот дел, кај главата, ставија одозгора фес, колку да се знае дека покојникот е маж, а не жена.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Она, му велам, Симона што го затворија. И песот негов, Гаро, му велам, душка таму и копа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
– Нека е на помош света Богородица – благослови калуѓерот и си го затвори тефтерот, па божем некако загрижен за овие добри рисјани што дадоа олку жито за Богородица, запраша: – Е, што мислите да правите ако ве нападнат пак Агарјаните? – и си го кладе тефтерот во торбата со имињата на водачите на бунтот. – Што мислиме, ние рековме, оче.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Им турија сено и слама на коњите, го затворија авурот, ја заклучија вратата и отидоа во анот да ги сушат мокрите алишта на огништето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Празнично утро. Костадин е сам, и, токму после миењето, се брише со крпа).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
По ова што стана вечерва, да чуе светот дека сум ти ја дал Симка без пари: подобро да го затворам дуќанот! Што е ред за мома, ќе платиш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Го затворија, беше докажана неговата апсолутна невиност, но поради славното семејство, класната непомирливост го задржаа во затвор и на крајот, го осудија на шестмесечна условна затворска казна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Лиќо (синот на Видан) почна да ја доградува куќата што ја наследи од татка си, а со тоа му го затвори светлото од куќата на Јаким (синот на Блашко); почнаа да се караат, да се расправаат; селаните не успеаја да ги смират, и започнаа од судот да идат комисии, да гледаат, да мерат, да цртаат, да прават записници и судот донесе одлука Лиќо да го сруши изградениот кат со кој му ја затвора светлината на Јаким.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога Наќо веќе премале, го зедоа игуменот и отец Иларион и го свлечкаа во ќелијата и го затворија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Откако тивко го затвори прозорецот, Мајка невидено се искраде од собата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Притоа не го затворија прозорецот и не го спуштија пердето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Многу недели подоцна, кога почна сослушувањето, обвинетиот М. Ѓурев пред двајцата иследници неколку пати истакна дека тој интервенирал кај другарот секретар Јаким Ниновски во понеделникот, на 17 јуни, што значи дента пред да го затворат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во салонот, пред да влезат родителите, брзо го отвори кафезот, ја протна раката и ја погали жолтата канарка, само еднаш. Потоа го затвори кафезот и застана, чекајќи. 24
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Па кажи, кој тогаш нареди да го затворат Иван Степанович?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе немаше да најдам кој да ми ја зголеми сликата на Козакот Семјон Иванович.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Втаса в затвор! Но кога? Кога го затворија? Кога убаво си ја изживеа својата живеачка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби и добро сторија што не го затворија наш Кире.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Белки не мислиш оти самиот, поради срам или нешто друго, одлучил да се затскрие зад затворските решетки?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Поради премногу долгата брада, го прогласи мажот на Ирис за политички неподобен и го затвори во самица.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Уште пред да можам да замавнам со раката мачката престана да ми го гризе увото и замавна со шепата, зафаќајќи ми ја целата лева страна на лицето, од веѓата, преку окото, кое за среќа го затворив, низ образот, сѐ до устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кимнав со главата, но таа не ме виде бидејќи се вртеше наоколу барајќи ја Маци.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Со Дејан седиме на ѕитчето и гледаме како чадот што си го испуштаме еден на друг среде лице се меша со памук и дамки, ги отвораме устите и го дишеме чадот: јас неговиот, а тој мојот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, кога стигнаа до малото портиче од дворот на Дора, таа му го затвори пред нос и му рече дека не го пушта внатре.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го затворија Дејан зад една сива врата и долго време никој не излезе оттаму освен сестрата Ката, која беше многу дрска и за која сите се сомневавме дека ни плука во супата, па затоа никој ништо не ја праша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тие веруваат дека јас тука имам замешано прсти. Како јас да сум го затворил.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Излегува Евто. Влегува Остоиќ.) ОСТОИЌ: Си бил еден поп, си имал едно куче, кучето му умрело, му направил споменик, на споменикот пишувало, си бил еден Киро, добил „благодејание”, бил српски учител, била српско-турска војна, Турците го затвориле, сега е турски џандар. Каде се парите за поправка на покривот?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Не се задржуваат. Брзаат да излезат на рамнината во Раби и од таму да го фатат Пероо, теснецот меѓу двете езера и на овој начин на единиците кои се повлекуваат од Бела Вода и Бигла да им го затворат патот кон Албанија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Истовремено од југ, од насоките на селата Косинец, Лабаница и Смрдеш и од север, од Клештина, долж грчко-македонската граница во насока на Герман, иако со голем загуби, владината војска прави напори да го затвори патот за отстапување, преминување во Албанија и со тоа земање во силно стегнат обрач на сите единици на ДАГ од целиот реон на Вичо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се испружив на креветот, не гледајќи со раката сакав да го допрам радиото. Тоа силно, пресилно крчеше. Го затворив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Стариот Бог ќе го затворат во Атеистичкиот музеј, во сите три ликови во кои им се појавувал на верниците, со остатоците на сите разурнати храмови, реликвиите, сведоштвата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кога го дојаде јаболкото, внимателно го избриша ножето со два прста, го затвори, го прибра в џеб, ја забриша устата со рака и ги сотре дланките од панталоните.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Го виде како го сотре кутивчето од бечвите да го избрише, како го отвори, дувна во двете капачиња и пак го затвори.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се принаведна, погледна во разводникот, го прст ги одвои платините, чепна уште нешто, па со прст и го затвори разводникот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зашто уште до вечерта дознав дека Баџата уште вчерадента го затвориле, а мене, зошто на висока функција, прво ме сомлеа низ критики и самокритики, ме исклучија од партијата, ме сменија од функцијата и поминав само со една година физичка работа како градител на одморалиштето во Отешево, во Преспа...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„ ... Едно време, додека тука комунистите беа на власт, откако Тито се скара со Сталина, власта овде почна онде – овде, планирано да дозволува по некоја приватна работичка, но со отворена можност не само да му го затворат дуќанот туку и да го остават во долгови што доживотно не ќе може да ги плати.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Назад се врати со сликата на Димостена во себе, онаа од деновите пред да го затворат: мило лице развлечено во горчлива насмевка и падната коса која му го затскрива едното око, а во другото без никаква порака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тогаш еден патник застана пред мене и ми го затвори видикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И сѐ ќе поцрнат околу логорот, целиот видик ќе го затворат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Брат ми прашува дали ќе го затворат пак татка, а мајка вели: Пришт да ти се фрли на устата, камен да ти застане на јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Коларов го згази трамвај пред тргнување, а Хаџиевски повторно го затворија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Мајка ти е дома, ама стрико ти го затворија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И наместо Апостол Макаровски, повторно го затворија татко ми Тимјан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)