го (зам.) - зашемети (гл.)

Пукотот му ги заглуши ушите, го зашемети. Меѓутоа, бикот стоеше. Не паѓаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа што го виде на лединката, сред девствениот лаг, му ги поткоси нозете, му го запре здивот во градите, целиот го зашемети...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пукотот му ги заглуши учите, го зашемети.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Восочното бледило на неговото лице го зашемети неговото тело.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И додека стоеше така нерешителен и збунет - над него се разнесе, и уште повеќе го зашемети, избезумен пискот на малото овчарче, кое си го пасеше во близината своето стадо: - Јанка, бегај, бегај!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Јана ја прави посебна една друга карактеристика што може секого да го зашемети - и повторно Зрновски се подаде преку масата - тоа се количините љубов со кои располага!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)