Последното оро дедо ми Борис го изигра во Прилеп.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Мајка ѝ, нормално, ги слече чевлите и, потскокнувајќи на прсти, ептен ситно го изигра рамното „невестинско“ оро, а татко ѝ, со навежбани потези на позер (како личен шофер на генералниот директор на едно ГП претпријатие), ги ловеше погледите на тие што одоколу плескаа на нивната хармонична точка.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Со еден поглед сите Кривошееви беа во орото, освен Александар.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ќе го изигра задолжителниот ,казачок" и на крајот ќе ја засучи ногавицата за да му го видиме дрвото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)