Тој сакаше со помош на уметничката топлина да го излечи германското патолошко затврдување во тоталитарен режим, што се одвивало за време на неговото детство.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Слушајте го ова. Некој клинец во Лос Ангелес наполнил 15 години.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сега, кога длабоките последици од поразот, разорувањето и срамот ја достигнаа својата кулминација, тие мораа да се соочат со студената омраза на светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Единствениот и вистинскиот законит “Син на Човекот” со една рака ќе го излечи момчевиот трипер - и тоа само со допир, народе - а со другата рака ќе го создаде чудото наречено марихуана, додека оди по вода и прска вино од задникот...
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Уметноста, според Бојс, истовремено е процес на самоизлекување и општествено исцелување.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој наоѓа човек кој може да го излечи под услов да влезе во еден високо сигурносен компјутерски систем и да ги добие клучните информации.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Отец Иларион чинише сѐ за да го излече. Го вадеше пред питачите што доаѓаа во манастирот да бараат леб.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Не можејќи да го излечат, родителите го донесле во манастирот. Но и тука продолжил да го прави истото.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Неговата болка беше безимена: иако беше постојано присутна и постојано со него, тој ја беше заборавил, и неговиот поглед кој луташе некаде настрана од луѓето кои стоеја покрај него, некаде во празното, како да ја бараше таа болка, таа болка која ја бараа и неговите родители, со помош на докторите, надевајќи се дека ќе го излечат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Бевме деца и бевме во времето на првата болка; нашите болки се сретнаа, и можеби затоа си станавме толку блиски, блиски како раната и мелемот, поблиски отколку што би биле две весели деца, затоа што болката најсилно врзува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)