го (зам.) - исплука (гл.)

А освен тоа пред малку го исплука ликот на кралот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нег. при. сликар конечно може да го исплука смрдливиот чорап и да ги разврзе рацете.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Го зема куферот и излегува. Вртењето на клучот во бравата и штама.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Денко го исплука и си ја избриша устата со раката. - Не ми се допаѓа, кисело е.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Партизаните преживеале од овие трња, од киселецот што го исплука, од штавелот, од младите букови лисја...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Доаѓа келнерот и на масата става две кафиња.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета отпива од кафето и веднаш го исплукува назад во шољата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нумо си ја поднамести дрвената нога, го исплука догорчето и ја запали цигарата што беше си ја ставил зад уво.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На другата страна од линијата за момент завладеа мачна, ужасна тишина и гласот вжештен од љубомора го исплука зборот: – Курво! Потоа слушалката тресна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа ѝ предизвика треска која ја онеспособи за движење и Марија сфати дека не постои ништо на светот што не е решена да го направи за да побегне од тој пекол.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)