го (зам.) - испрати (гл.)

Но, одделението за сметководство на „Охис“ одбива да му издаде ваква потврда.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По овие дополнителни опструкции работникот Х.Џ. е советуван неговото барање за потврда за долгот кон него, да го напише во писмена форма и да го испрати до сметководството на претпријатието, но паралелно и до генералниот директор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се намерачил Мино за Ленка. Го викнал Мијалче да го испрати во Соколарци, село малку подалеку од Рајчани.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Истапувајќи за неговите цели и задачи пред другарите гласно зборува: „Братска слобода, таква слобода и држава, каде луѓето ќе живеат братски, држава без цареви и кралеви, султани, паши, аги и бегови, Држава еднаква за сите вери и народности“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Таа го испрати до портата, ја отвори вратата, го избакна и рече: Ајде, синко, нека ти е среќно!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дури по долго време и со убедување на учителот, ќе ја согледа својата грешка, и ќе го испрати потоа на школување во Солун.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ден или два откако го испратив писмото до Агна, забележав дека работата на копањето на бунарот губи во своето темпо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Стопосто самиот тој ми го испратил ракописоп. Сега сум сигурна дека е токму тој, иако веднаш видов дека испраќачот е некој измислен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Верувам дека разбираш кон што целам, па во наредното писмо гледај да ми го испратиш токму тоа: самата комуникација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Така, наскоро дојде до капитулацијата на Италија, до настапот на сојузниците во Сицилија, сѐ почестите англо-американски бомбардирања на окупираниот европски континент, додека на Закинтос се случи примопредавање на власта од солдатеската на Мусолини, на веќе поразуваната, но и раздразнетата Хитлерова војска.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Италијанската триколора се развеа над јонските острови, од Крф, Кефалонија, древната Одисеева Итака, сѐ до Закинтос или „Илѐеса”, „шумовитиот остров” како што го именувал Хомер, тој Фиор ди Леванте како што, делум и поради богатата вегетација, го нарекувале романтичните венецијанци.  Во новата окупација на островот, трагите на тој романтизам беа наполно исчезнати.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Архирабинот го испраќаат со свирежи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Високопреосвештениот заслужува секаква почест”.  Високопреосвештениот беше митрополитот Хрисостом, епископот на Закинтос кој се враќаше од интернацијата во Атина на која, пред речиси девет месеци, присилно го испратија италијанските окупациони власти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сосила го натоварија на брод и го испратија за Атина во февруари од претходната зима на истата таа 1943 година во која, ете, митрополитот го чекаат да се врати дома по овој сив и ветровит ноемвриски ден.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Што може да стори? Мора нешто да стори.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
За поситни работи го испраќа низ селото полјакот и син му Бузо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Оттука низ неодгатлива насмевка му мавта ли, мавта на оној Бернини, цврсто верувајќи дека тој не е толку изматуфен за да не ја разбере смислата на поздравот што му го испраќа Микеланѓело.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Понекогаш се случува Микеланѓело да излезе од себе и тогаш без исклучок веднаш се искачува на куполата на црквата Свети Петар во Рим.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И мудурот и јузбашијата му ја стегнаа цврсто раката на Трајка и пак Сефедин го испрати и го втера во авурот кај затворените селани, клоцнувајќи го на вратата, за да им даде да разберат дека гневот уште не му е ублажен и дека ќе треба да го ублажуваат со петстотини лири.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По тој повод народниот пеач ја запеа оваа песна: Ојти вие агалари, Агалари пашалари, Кажете му на султанот Нека коли нека беси, Македонија нек се треси!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За две три недели ги нагази Стоја и Петка по Маргара и Смечот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зати тој е и е учен во Беас Куле, Адакале, ДиарБекир, Шам, Ерзерум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но затоа се пренесе шепот дека тој, кираџијата, кој се викаше Дончо, го испратиле агите без никаков суд на оној свет, бидејќи колџиите му нашле во оризот некакви „железни јајца" за кои тој „не знаел откаде дошле и кој му ги турил во вреќите"...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На едно псуење од Муарема, кога Адем го испрати да ја надгледува работата во лозјето, Толе го грабна за врат и го налегна во трнките од оградата, та му удри две три клоци во ребрата со не помалку псовки од неговите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да го оттргне бегот сина си од ова влијание беше го испратил некоја и друга година во Стамбул на училиште, а тој се запиша потоа во военото училиште и со една група кадети отиде и проведе две години во Германија, та кога се врати, стана муљазим, а пред една година и јузбашија!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да не го испративте кај свети Петрета?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Адем го испрати до долната врата и пак добија двајцата бегови по едно темане од Муарема.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Митра пак со плачки и клетви го испрати, но Толевите ветувања беа така убедителни, та таа си остана со полна надеж дека не е далеку денот кога ќе се куртулиса од старото нејзино аро — Трајка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Земи го писмово и однеси му го да видиш што ќе рече — му го подаде Дорев писмото и го испрати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кажувај што можеме да направиме? — продолжи нашиов Шаќир, на кого не му се одеше 101 година сургун, а можеби уште на втората и третата да му го најдат чарето агите и да го испратат кај Алекса и Дончето ќираџијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се зачуди Алекса кога во визбата го виде Јована Ѓуров, кој таа пролет се врати од Бугарија и се придружи кон Толевата чета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Заедно со него го прокрстари и овој реон — мало Мариово, ги најде по Крушевица и Рапеш Стоја и Петка, си ги даде директивите како арамбаша на сите четири чети и пак прејде на Скаклевите воденици да „пашува" по Бзовиќ, Груништа, Старавина, Градешница, Полчиште и Бешиште.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште при влегувањето, го слушна чеканото прашање од стражарот. — Ќим сн сен!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Бегање? — се испушти од триесет грла.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дај му го на кого сакаш, а мене кажи ми со уста да те слушна од кого е и шо бара тој шо ти го даде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но Петре веднаш го испрати Пацето в село, а го тргна Толета на страна, оставајќи го Трајка со четниците и почнаа разговор двајцата: — Слушај, брат Толе! — почна Петре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но бидејки се пролеа човечка крв, и тоа на мухамеданец, тој го испрати со свои луѓе, со самиот Ѓузепа, на уќуматот во Витолишта, и го предаде на стариот мудур Арсланбеј, а овој со своите заптии го спроведе на кајмакамот во Прилеп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Друго чаре нема, — му даде Бахтијар инструкции на бимбашијата и го испрати некаде околу Петровден да го брка Толета по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Бравос, бре Мариовци, — извикаа сите тројца и ги прибраа парите, а Крстета го одведе Бајракот кај Алимасковци да преденува, па вечер да го испратат назад во четата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе можеш ли ти да се протутнеш преку Поле и да нѐ одведеш?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Падишахот му го испрати Дургугпаша од Измир со неговите Анадолци и така со Алипаша солунски, Бахитијарпаша јанински, Џавидпаша елбасански и Мустафапаша битолски, го направи својот триста илјадит корпус регуларна војска, на која ѝ се придружи целата фанатизирана турчулија од битолскиот вилает, предводена од назловените бегови и агалари, чии чифлизи гореа по леринско, воденско, кукушко, костурско и битолско поле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Co овие утешенија го испрати Сефедин мудурот со една патрола во конакот, а сам ги обиколи сите стражарски места, па и Расим чауша и им стави до знаење дека ноќеска ќе има нешто — добро да се држат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе а истутнеме зимата со овој човек,— се тешеа сите полчивци кога слушаа што се прави по другите мариовски села.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но не се појави таа ноќ никој, та утредента Арслан го испрати селскиот протуѓер Шиклата да го бара Сефедина, на кого му ја соопшти положбата, молејќи го веднаш да се врати со аскерот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нему му беше важно тоа: во затворот да владее ред и мир, та кој што сторил — ќе си најде од кадијата и ќе си отиде каде што ќе го испрати овој.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко во кратко им исприкажа што направи на конакот и колку пари бараат за да им бидат спасени главите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти го испрати и нарача да ми донесиш довечера на Маргара, знајш кај чешмичето под Тумбата, сто лири пари и две козинави сакми.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По заминувањето од Моравија, во 886 бугарскиот владетел Борис го испратил Климент во областа Кутмичевица која се простирала во Југозападна Македонија со двојна цел: да се обучат словенски учители и свештеници и истиснат од црквите грчките, и преку црквата да се дејствува во смирување на верниците и нивно претварање во послушни поданици на бугарската држава.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Мајка го испрати до портата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Другарот Чапаев, како домаќин, го испрати Татко до излезната врата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XXXV На заминување, Татко го испрати Сокол Мечевски до Дрвениот мост.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога имал четиринаесет години, во времето на балканските војни, таа барала начини како да го испрати во Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Благонаклоно, срдечно му вели истиот оној гостин што го испрати келнерот по него.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За да ја измоли љубовта на убавата преспанка, тој не се запре ни пред гревот: реши да ѝ го испрати најскапото, што му беше оставено од дедо и предедо, да го чува како аманет.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Суз, бре, ќепазе, не сакам од тебе акал, - го пресече како со нож башмајсторот и му се скара дека ќе го испрати веднаш в село, ако проговори само уште еден збор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се надигна од облакодерите и се слеа со самото небо - во една длабока и страшна - неискажлива болка... мајсторот Него не го испратија со свирки, ниту се собраа луѓе пред црквата, на сред село, да играат оро.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Затоа пашата реши него да го испрати против крушевските востаници, на чело на регуларните војски.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Стана и си отиде. Таа го испрати до излезот, му ги подаде двете раце.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Едно утро Бојан замина. Старецот го испрати со насолзени очи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дедо Димо го јавна коњот и замина в село да го испрати својот пријател, својот драг планински сосед, до неговата вечна куќа, на малите, мирни гробишта над селото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Така момчето го испрати деда си в село, да си отпочине три-четири дена, да се види со луѓето, да се оттргне малку од долгата осаменост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во отсуство на чичко Томе, кој уште во рани зори заминал за варница, да ја ѕида на суво со сур камен и суво грло, за леб и раат на челадијата и душата, мајка му го избаци по сите страни држејќи му го лицето меѓу дланките како велигденско јајце, и долго му мавташе со марамата од главата, небаре го испраќа чедото на далечен пат во непозната земја.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога поручаа, Горда стана да си оди, но железничарот ја предупреди дека го испратил последниот патнички воз за дента, а жената ја кандисуваше да преспие кај нив, додека најпосле не изнајдоа дека токму сега поминува шинобус за кој треба да се доплати, па Горда набрзина се испрати со нив, го бакна детето во сон и истрча да го стаса писокот што наидуваше од блискиот свиок.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кети го испрати лекарот до колата, му мавна со рака и гледаше како задниот дел на хромираниот бјуик се губи зад ѕидот, што беше обраснат со ползавец.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Чекај го синко! - рече баба му, го лупна по обравчињата и го испрати в бавча да си игра.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој наслутува дека мајка му сака да го испрати по некоја работа, а од тоа нема ништо по омрзнато во светот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сочувствително му ја префрли раката преку рамо и како да го придржува, го испрати до вратата каде што му се поклони на семејството на Сандра кое тргна по долгиот ходник натаму кон скалите што водеа надолу кон излезот во кој бликаше сончевината на денот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И се чу дека кога умрел, се собрале сите епископи и црнорисци, со желба да го испратат со почест и да го погребат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не, воопшто не ја избегнувам темата, господин судија; јас само сакам да ви кажам дека дента, кога се јави (четврток беше), рече дека уште утредента ќе биде тука; рече дека многу го поздравува Земанек (воопшто не знаеше, или се преправаше дека не знае дека Земанек веќе не живее со мене и Здењичка); како да стоеше во времето, како за него сѐ уште да беше оној ден кога јас и Земанек го испративме во циркусот, со саксофонот на рамо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Значи, намерно или од некои други причини, Стојна се обиде да одглуми дека го заборавила првиот случај и писмото што го испрати се појави (но не знам кој го виде) дури по случајот број два, или, преведено на обичен јазик, со десетина години задоцнуваање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, можело да се случи некој од борците да тропне кај таа Таша? „Чук, чук! Јас сум...!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Без сомнение, (ако се точни наводите на момчето) сторено е нешто надвор од правилата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нека ти го испрати него, лично, без никакви објаснувања“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Првото легнување на Стојна, што таа намерно сакаше да го забошоти, се беше случило кај нашата воденица покрај Пребег.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Добро! В ред! Умееш да расудуваш“, ќе ми речеше мајка ми, „но сепак, не мораш се да завиткуваш во некои твои оценки, и на секој збор што ти го испраќаат да му бараш закачка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му ја дадовме заработувачката и го испративме со убаво.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
МАРА: Не ми се верува, кога ние сме заспале на светот ќе му е грижа да стане од полноќ за да го испрати Анѓелета.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Секое зајдисонце, Мајката го испраќа со придушен плач, иако го претчувствува неговото раснење: детето-змија мора да си ја проверува силата, да ја совлада сопствената судбина: - во седната година, ќе му го препречи патот распашаниот Мечок.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го испративме до вратата на неговата куќичка зад црквата Свети Ѓорги. - Ќе влезете?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Вчера си отиде B. Денес го испративме Д.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сите што тргнаа да го испратат Сане до гробот, се вратија назад во градот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еден ден, Сликарот доби писмо што му го испрати неговиот пријател Јусуф беј, професорот по Убави уметности од Истанбул, а во кое пишуваше: Почитуван пријателе, На Вашата изложба во Сарајот на која ги презентиравме Вашите платна создадени во Истанбул, беше изложено и чудесното платно „Портрет на Непознатиот, со два детски лика“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш се прекрстив онака како што татко ми велеше, ко што ме советуваше, се прекрстив и изустив: „Господе Боже, ангелу што ми стоиш на десното рамо, чувару, Спасителу...спаси ме од рогатиот, од оној кој со Господа бил, а Господ аждер го престорил, наземи го испратил. Спаси ме, Боже, од сатанаил.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Штом заврши изложбата, ве уверувам, пријателе драг, оти ќе ви го испратиме вашиот „Автопортрет“, чудесното дело што сте го заборавиле во Истанбул заклучено на дното на Огледалото, се разбира ако Вие го сакате тоа“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
83. Таа арнотија добива уште поголемо значење со тоа што таа беше причината да се образуваат комитети, организации, чети, востанија, да има убиства, грабежи, колења и др. и во сето тоа Бугарија ни помогна и со пари и со трпење на комитетите на своја земја. 4/ верата во бугарското чувство кон нас си ја плативме со воставањето, од кое Бугарија вистина не нѐ задржа и не ни помогна, но… го испрати Начевича84 да преговара…
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
84. Додека сѐ уште чадеа илинденските пожари, бугарската влада навистина побрза да го испрати конзервативниот политичар и државник, туркофил и русофоб Григор Начович (1845-1920) во Цариград за да се погаѓа со Турција за правата на „Бугарите” во Македонија, а не да им дозволи на Македонците самите да се појават како фактор на преговарачката маса за сопствените интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оној што го застрела мислеше дека оглувел, оти неколку секунди во ушите го слушаше само ехото на истрелот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Онаа што му даде живот ја разбуди некое тропкање по стаклото на прозорецот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Со едно пристискање на копчето го испрати извештајот и стана да си направи свежо кафе, оти знаеше дека телефонскиот повик што следува ќе трае долго.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Можеби ова е она што ми треба“, си помисли таа, „едно малечко, весело дете, да му го врзам шалот и да го испратам да си игра на снегот“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во соопштението што Националната компанија за стопанисување со електрична енергија го испратила до јавноста стои дека некој си маж, крстен по великиот диктатор, поткопал опасен електричен столб.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сепак неколку жени го зграпчиле за мантијата и го напикале во тесна плевна заканувајќи му се дека со стапови ќе го испратат гол и со врзани раце до под самиот Црн Врв ако не престане да ги менува среќните мигови на свадбеното расположение. Не се шегувале, усните заканувачки им се кривеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не пребрзувај. Можеби јас го испратив во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Грешел, страдал, заслужил да се именува праведник. Брадата на попот апостолски му се кадрела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Шепотеше со рапави воздишки дека саканите синови и милите снаи го испратиле по воденички камења во туѓа каза да се избават од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Знам, ја прекинал Онисифор Проказник разочараноста на широконосиот Чучук-Андреј.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го повлече со себе како да го корне од скрка. Останатите тројца намуртени го испратија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Времето стоеше, во неговото мртвило се движеше мојот дух. Дедото Симон се обидуваше да ме врати во минатото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Чекајте“, застана меѓу нив Онисифор Проказник. „Меѓу себе ли ќе се колеме? Ајде, Никифоре, ќе се помолиме на гробот Неделков. Погледни, луѓето чекаат некој да му ја испрати душата.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: (Откако ќе го испрати Методи, останува сам. Се обѕрнува.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Ти, чинам, си заборавил дека јас се наоѓав во претсобјето, кога ти со истиве зборови го испрати Кирил Ацев...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
По малку, олеснето.) Излезе, Истрча. (Се врти.) Туку, каде го испратив јас, по ѓаволите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Таму каде што го испратија. Ќе појдеш ли или да појдам јас и да им речам дека не можеш?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Го испраќа со нагласено пријателство.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Знаеш ли кој е овој недоквакан младич што ни го испратиле како атентатор на Ѓорчета?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ама врнело, ама грмело- попот треба да го испрати до дупка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Олга Наумовска во ПОЕТСКИ БЛЕСОК не зафаќа интересности од поетска природа само од нашето секојдневие, поетска смисла и значење на сопствениот интерес го испраќа безгранично.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Да трепнам и повторно како во нов свет да зачекорам оставајќи ги зад себе, сите неостварени желби, сите црни мисли што тежат, ко преполнета вреќа, од уличен просјак, наведнат ниско до земјата, ко да се поклонува за дарот денешен, што господ му го испратил...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Оди си по патот што си го одбрала, јас ќе те следам ќе те пратам, јас друг пат одбрав од каде нема враќање, а ковертот ти го испратив, полн чувај го за спомен СПОМЕН ОД МИНАТОТО!...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Го проголтав последниот залак ќе ги откорнам оградите, на дијалектичко кодирање светот меѓу постоечкото и подвижното Во рушевините на новоградбата, чекорот остана зад мене Лутам по брегот од поларна капа Сахара со синџир песочен оков закотви околу мене Судниот ден небото ми го испрати, Се засолнав под стреите на реторички фигури
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Шифра: Господарот на камшиците", гласеше огласот кој го испрати по СМС во неделниот додаток на весникот кој редовно го купуваше и го читаше оптегнат на троседот во пижами и влечки, додека жена му трчаше по децата, готвеше и пеглаше.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Па немаше ни сега да одам да не е таков случајот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Меѓу другите до гробишта го испратив; ме одбегнуваат и се гордеат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
VI. ... Сега Змејко лежеше оптегнат колку што беше долг на тврдиот дрвен кревет, а сето, преку што само што беше поминал низ сеќавањето, претставуваше само згоразгорен бегол поглед врз сета онаа бездна што ја чуваше во себе за оној човек, што го испрати пред малку во снегот, пред да го мрази.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Наскокнаа да го погледаат уште еднаш штом го чуја како се оддалечува, наскокнаа сите барем така да го испратат, се наредија на сите отвори од бараката и гледаа по тој темен човек под сината месечина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таму го испратил главниот инженер за да подигне нешто тешко, или да ги истресе килимите, а таму беше и таа жена, таа коза, што се фрцкаше често по градилиштето со своите пењоари, или пак со градите испрчени напред под својата жолта блуза.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Откако се поздравија со Јана, Рада го испрати Ѓорѓе до надворешната порта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште истиот ден го испрати уверението за положените испити кое интуитивно го понесе со себе и телефонскиот број од домот на Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од Италија, како експерт за други работи, го испратиле во Шведска.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мајка му, држејќи го за раце него, Максима, и плачејќи го молеше Неби бег тој лично да им го предаде на делениците во Прилеп и да ги моли од нејзино име и од име на татко му лично тие да го испратат до манастирот Трескавец кај стрикото Ефимеј, игумен на манастирот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во истиот час кога станал ајдутинот, станал и Боше; Николице, ѝ рекол Боше на снаа си, стави во дисаѓите цели два леба, стави и сирење и пастрма, за да му се најдат по пат, а јас ќе го испратам до Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тој не им се лутеше, заедно со нив се смееше: беше го испратил еднаш, кога бил малечок, татко му Софре да ги паси гуските, а тој си дошол дома без нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оттогаш и оттаму беше измислена песничката за него, а тука, зашто беше вистина, немаше лутенка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тогаш, кога ја качиле бомбата на кола, Трајана ги набркала сите седуммина мажи, сина си Ѓорета намерно го испратила да оди двесте-триста чекори напред пред колата, божем за ако има камења да ги отстракнува и да ѝ кажува која има дупки, а сама, откако се прекрстила, ги повела воловите, и - нога за нога право прудолу.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За судија на борбата Мустафа ефенди го одреди прилепскиот кадија Абдурахим Али.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога стигнаа на Зедница, и после, додека минуваа низ населбата, жените со кофи истураа вода пред нив, за да им помине лесно работата, како по вода, а полицајците сè уште уверени дека ќе успеат да ги убијат Ѓорета и мајка му Трајана, некако радосни, скокнаа во џипот и по Пазарџиски Пат одмаглија накај Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А таму, на ан кај Стомнаровци, откако ги отспретнаа колите и откако ги врзаа коњите во пондилата, во меаната на штрек чекаа да дојде Аџи Пано, стрико Максимов: по него, за да го извика, Максим го испрати калфата Стомнарски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа, неговото учителствување, и едно писмо кое беше го испратил до еден царигратски весник а во кое ги исмејуваше Грчиштата, грчките попишта, грчкото писмо и јазик, беше причина за неговото затворање.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Стана, Дамческите, Дамче и Богоја, го испратија до портата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лазор, кутриот, се сврте наврапито спрема Максима, но Мустафа ефенди, како и сите Турци голем љубител на борењето, рече Јас ставам две лири на нашинецов и веќе немаше кој да одречи да нема борење помеѓу нив, помеѓу Лазора Перуноски од Потковицата и Иса од Кичевско: Мустафа ефенди го испрати протуѓерот да ја разгласи борбата за точно напладне во Али чаир па сите заедно слегоа во дворот на општината за да ги состават борачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога дојде Аџи Пано заедно со Тодора Кусев и Спира Биолче, заедно со новиот прилепски учител, со Димитрија Стружанецот, и уште со некои прилепски првенци, сите заедно отидоа на општина кај Мустафа ефенди.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од него, од Блажета Станкоски, врз кого после падна тежок презир, во Потковицата го завикаа Србуле, Стево Србино го посини Алекса и го испрати кај своите во Србија, во Белград, за да изучи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пред самиот почеток на последната Голема војна, кога од Потковицата си беа побегнати доселениците, Алексо се врати од Србија веќе пораснат, со полн куфер градска облека, и им запна за око на момите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За неа сите други помислуваат дека е тоа писмото што треба да му го испратат на султанот, а Максим му вели на Костадина Земи го.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така на еден неформален плебисцит тивкото мнозинство реши да го испрати југото на буништето на историјата.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Беа дошле да го испратат чорбаџијата и сите се изнасмеале, дотрчала и аџијцата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Малијот си идел дома од сфе - ден на сфе - ден.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Чунки попоите сет земачи, а не сет даачи, да од тоа што ќе му велат "дај, попе“ - не ти даат, а коа ќе велиш „на!“ - ќе ти дава рака, ама празна!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Последнот гостин го истрезни, разбуди во него нешто често но непознато и го испрати дома.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Деведесет Христови воскресенија ќе остават зад себе и кога црковната камбана ќе го испрати архангелот Михаило со нивната душа, тие остануваат да лежат на одарот празнично свечени.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Позајмивме пари, собравме и го испративме донекаде. До џадено, до Скара.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега ништо нема, смртта сосем ја очисти, Го променав девојчето, го спремив за да го испратам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И, ај со здравје, со добра мисла, го испративме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Но и покрај тоа го испрати син му во гардата? - Секако.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Можеме да кажеме, без трунка сомнение дека само Бог ни го испрати нашиот генерал да го води својот народ во овие тешки времиња кон подобро утре.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Конструирана е така што долготрајно овозможува рамномерна температура на загревање, зашто одделни алхемиски процеси понекогаш траеле со денови, па и со недели.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Парацелзус го испрати до работ на скалата и му рече дека секогаш е добредојден во неговата куќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Него го најми везировиот хазнадар и го испрати, со двајца луѓе, во Босна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како и секогаш, тој и сега му ги понуди на везирот своите услуги и го моли да го удостои да го прими хронограмот што му го испраќа и што го составил со голем труд.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Доведе аргати и почна да копа во мајданот, кој беше сосема засипан со земја и обрастен со грмушки и со борчиња.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во последно време тој сѐ повеќе размислуваше над молбите и над списите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Речениците му беа неуверливи и смешни, едно такво писмо можеше да го испрати в лудница.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Труби, барабани, ти реков, ми рече, со што ти не го испратиле царот умните подајници.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но таа стравуваше книгите да не го испратат таму од кај што можело да нема враќање, како многумина, како што можеше да му се случи на Климент Камилски кога, сепак, се врати од Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Проклет да бидам, сите тие седум дена, додека бев скриен в амбар, таа каде не го испрати кутриот вујко за да ме пронајде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но откако беа сменети генералите, тогашниот претседател на Аргентина Алфонсин го испрати стариот заслужен дипломат да дослужи на својата земја, крај урнатините на Картагина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Изгледа на командантот Методија (Мече) од Прилеп му беше страв дека е женско на стража па го испратил неговиот шифрант да ме викне. Јас му порачав да не се грижи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На Велигден од Кавадарци дојде еден другар со магаре и Мане Шнајдерот му товари четири пушки и два снопа со ражањи на магаре и го испрати по реката Луда Мара.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Беше тоа еден двор со две куќи во кои беше сместена и ОЗНА.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
О'Брајан го измачуваше до лудило и за кусо време - во тоа беше сигурен - ќе го испрати и во смрт. Но тоа не беше важно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Препиши го целосно и поднеси го на претходна контрола кај повисоките власти пред да го испратиш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие можат да го држат со години во самица, можат да го испратат во работен логор, можат да го ослободат за извесно време, како што правеа понекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како да направиме, дали да ви го испратам речникот по курир ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, кога кожата на Атиџе се смири, го повлече црвенилото и под наборот го подаде младиот и тенок слој на голуждраво птиче, па кога Атиџе ги поврати своите стари навики, одејќи со придружбата секој вторник на капење во Чифте-амамот, а бегот него штедро го награди и го испрати назад во Блатието - тој секој вторник, зиме и лете, напролет и наесен, дојден во градот како пијан, се гледаше себеси како цупка пред амамот, чекајќи таа да се појави и само малку да го потргне фереџето, божем ветер го сторил тоа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Истиот тој татко, јас сум сведок на тоа, кој ниту еднаш не ја посети Лена во породилиштето кога Стефан се роди, додека на другите родилки мажите, тукуречи, им спиеја под прозорците на породилното одделение, згора, значи, на тоа, го испрати својот шофер да ги земе од болница.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- На изгрејсонце сум се разбудила на еден зглавник со него, бабо, покриени со една јамболија... од една вода сме се измиле... во бела крпа од лебот и пиперна солца сум му врзала... и сум го испратила угоре сè до Самовилската ливада, до езерцата Пелистерски очи... по една темјанушка како нишан си подадовме - Ќе се вратам - ми рече - Ќе те чекам - му реков... и си замина отаде превалецот - како мама што си замина - накај Беласица...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Прости ми, бабо мила, - го испратив до Самовилската ливада, до Планинските очи...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
36. Неколку дена по погребот, Матеј, целиот скршен од болка, го испративме за САД.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сепак, подоцна, при самото склучување на договорот, кандидатот не е должен да достави доказ за здравствената способност – освен ако работодавачот, и тоа на своја сметка, не го испратил на здравствен преглед (чл. 25, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Потоа човекољубецот Бог, којшто го стори и не го остави човечкиот род без разум, туку сите луѓе ги доведува до разум и спасение, се смили на човековиот род, па им го испрати Св. Константина Филозоф, наречен Кирил, праведен и вистинољубив маж, кој им приготви 38 букви, едно по образ на грчката азбука, а други според словенскиот јазик.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Кога заминуваше, Марија го испрати до колата, која беше паркирана недалеку од куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Писмото што им го испрати кога пристигнаа со Марија во Германија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога беше готова, го праша лекарот како да го испрати.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој сфаќаше каков шок доживеале кога им го испрати писмото во кое ги извести дека со него живее жена што е од друга држава... Од друга националност...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Поминаа дваесет дена откако го испративме писмото - рече, при една средба со лекарот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И тоа, лично јас ќе го испратам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На единственото писмо што му го испрати, немаше никаков одговор.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да го испратат некаде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
После ова ветување на лекарот, дека лично ќе го испрати писмото, при секоја средба, Марија како да сакаше да го праша - дали го испрати.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Хелвиг го испрати моторот со товарен вагон.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Му вели: изутрина кога ќе станеш, ќе појдеш кај Методија Лечоски, дрварон, и ќе му го дадеш писмово што мене по грешка ми го испрати поштата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И едвај чекаше да дојде денот да го испрати Богулета во градот да продолжи со учење, да му даде што повисоко образование, да го изучи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Луѓето уште неизнарадувани, дојдоа да го испратат Илко на вечниот пат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И Богуле лоши соништа сонуваше. Во писмото што го испрати пишуваше: „Драги тате, пак сонив лош сон.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Знаете, Суља го испратиja уште пред десет години кај алахот, a no него и стотици други, и ние се направивме за резил.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Везирот го испрати и овега и го пријави следниот: – Кир Герасимос, кир Дионисиос и деспот Јоакимос од Фанара, молат патријаршиски функции за деспот Јоакимоса. – Се знае – сто и шеесет илјади аспри – лаконски одговори султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да го симне од намесништво и да ми го испрати жив или мртов.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Овие му раскажаа сѐ потенко, кадијата ги пофали и богато ги награди од своја страна, напиша уште истиот ден писмо за скопскиот беглер-бег и го испрати, па се прибра вечерта во конакот да им раскаже на Ајша и каданите за повторното Анѓино ропство, а сужните ги затвори во својот затвор и ги држеше ни помалку, ни повеќе – токму три месеци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Оди со здравје и носи многу поздрави на вашиот Истанбул – го испрати прилепскиот кадија првиот гласник лично до силниот султан Сулејмана со тешко обвинување против мариовските бунтовници што подигаат бунт во срцето на големата турска империја, кога таа беше на највисоката точка од својата сила, од која се тресеше цел свет.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги пуштија жените, децата и по некој старец што имаше, а исто врзаните млади мажи ги вратија во тврдината да направат избор кого да му го испратат на кадијата во Прилеп за да се исполни царската заповед.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Затоа по десетина дена тој вооружа еден табур од педесетина сејмени и го испрати во Мариово со задача да го покори и да им ја наметне неговата власт и на тие дванаесет села од старо Мариово (Врпско, Жиово, Витолишта, Мелница, Полчишта, Сатока, Градешница, Пешта, Старавина, Будимирци, Гурунишча и Бѕовиќ).
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ја симна таа тежина од својот грб и длабоко задоволно се издиши кога го испрати Сефедина со врзаните бунтовници.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ајде оди, готви се. Утре тргнуваш! – му нареди кадијата на Суљо и го испрати до вратата. Овој се исправи, направи темане и излезе назаднички.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А зар пак да е тука некаде ќе ги оставеше сами да го испратат старецот во својот вечен дом, не ќе ја донесеше својата гола глава, не ќе пуштеше две три солзи од прозорците на својот живот, не ќе кажеше неколку лафа, не ќе го охрабреше дедо Костадина гласно и јавно дека нема да биде заборавен во рамната земја, а не како неа сето тоа молчејќи да му го кажува?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И кој, о, Господи, кој ни го испрати дедо Костадин со гласот на камбаната? Децата, златните, ли беа?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пелагија не се запраша кој и кога го испратил по кола, меѓутоа кога е тука најдобро со неа да го испратат до тумбата, оти иако дедо Костадин собран колку едно малечко дете, од тука до горе е прилично далеку.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ќе го испратам и веднаш ќе се вратам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Чудно ми беше што го сретнав и веднаш пак го испратив. (Се наведнува врз раката на Барбошин, кој исто така седи со наведната глава) Ме замоли да ги поздравам нашите заеднички познаници, но вие него, веројатно, не го познавате...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во примерокот што Бах го испратил до кралот Фридрих, на првата страница било испишано: Regis Iussu Cantio Et Reliqua Canonica Arte Resoluta („По Барање на Кралот, Мелодијата и Друго Разрешени според Каноничната Уметност“).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Едно утро, тој ги повикал и му рекол на поголемиот син да се скрие в долап, а помалиот го испратил да им каже на снаите да дојдат да го видат.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И го спаси. Го испрати со Ивана од Гудјаково за Прилеп и во својот стан го криеше два месеца, дури да „се разбере" со другарите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но затоа пак нарипаа Димовите старавинци и градевци, коишто беа дошле на пазар и убаво го натопија „бугарскиот" даскал Бина и го испратија кај Мита Црнамара да ги собере пак тој неговите витоливци, полчивци, жиовци и половината бешвици и да дојде кај „Гркот" Налета да се исправи со овие Јуди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И самиот реши да му помогне, да „спаси една рисјанска душа“, што му беше возложено и со калуѓерската програма: „прави добро со што можеш“. Со првиот транспорт брашно за манастирот, Арсенија го испрати Сталета да растовари и да го смести брашното во амбарите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така, со најубави желби и полна готовност да му помогне, старецот го испрати својот долгогодишен слуга, а Петко го напушти овој свој дом не без тага на душата и болно чувство што ќе се оддели од својот питачки стап, но сепак задоволен од тоа, дека ќе може подоцна, како поп да му отслужи и литургија на неговиот свети Илија, како што му собираше осумнаесет години разни подароци од селата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пола до пола, лаф муабет, го испрати дедот Петко поп Трајка до неговата порта и се разбраа дека на Илка ќе му земат за венчање три лири !...
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го опколиле селото и конакот, го симнале бегот и го натовариле како клада на една маска и го испраќаат за Прилеп.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дури таа го испрати до портата и му рече: „Ај со здрзвје".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Останаа пак оние што го испратија мудурот да го дочекаат војводата Јован.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Најстариот брат, кој го испрати писмото, нѐ храбреше нас помалите, но и нему не му беше лесно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
До врати го испрати и жена му со ѓум вода на раце.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, си рече, подобро да не мисли на тоа, сѐ додека не разбере што бараше овде Цветан Горски и кој го испратил?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ни го испрати добрата судба да ги спаси луѓето, но и Езерото со безброј животи во него. Да, го спаси Езерото и од луѓето!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Трајче и мајка му го испратија Танета дури до крајот на селото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Барем не од тогаш кога го испративме другарот Благоја да ја доослободи нашата земја.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа беше првиот мој впечаток, иако истиот момент, кога се појави оваа помисла го слушнав и оној глас на исмевање за кого секој ќе помислеше дека ви го испраќа некое неприсутно суштество кое сака да се пошегува со вас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но велам, стануваше збор само за впечаток.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Секогаш истото! - гласеше тој нејзин излив од далечните темнини: - Кога ќе го сторам тој чекор за кој сум сигурна дека нè приближува наеднаш забележувам дека токму тој нè оддалечил.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно заради полната месечина и писмото што изгледа месечината ми го испрати а и поради разговорите што ги водев со Загорка Пеперутката за заминувањата како отворена можност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа оттаму и се јави онаа тажаленка исполнета со големо копнеење, што одвај го наслушнав а знаев дека таа мене ми го испраќа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа, смеејќи се, го испрати докторот по скалите и надвор до кочијата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Во Битола стигнав... и малку понатаму, туку пред тоа ме фатија и ме вратија во големиот манастир.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Го испратив Нумо и така некако осамен седев, - рече Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како обично, го испрати до над куќи и на разделување му повтори: - Побратиме знаеш кој пат ти е фатен?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го испратија Зоки на летување, сам. Не ќе верувате? Зошто не!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Баба му го облече убаво Зоки Поки, му ја стави топлата капа и го испрати пред зградата за да си игра со децата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Балонов ти го испраќа тетка ти и ти го честита роденденот, - рече баба му читајќи го писмото.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И тој истрчува надвор, а гостите го испраќаат со смеење.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Го испратија заедно со другите деца од улицата, во една голема група што одеше на летување на езеро.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И, за да му покаже дека заборавил да му купи подарок, Зоки рече: - Види, стрико, тетка ми го испрати овој жолт балон дури преку пошта!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Требало да монтира машина што ќе ја движи пресата и другите делови на фабриката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа пролет замина во Ќеримидницата на Спиро Михаилов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Му верував кога ќе речеше дека мрази да војува; дека никој не е во состојба да го испрати на некое боиште па дури и да му го ветат притоа патот кон Рајот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Минува низ селата до кои сè уште не стасала војната, трчаат луѓето по него, го пречекуваат, го прашуваат за фронтот, за своите; плачат, голтаат сè што ќе им каже; му даваат јадење и го испраќаат (Оди ми, добруле, здрав и жив да стасаш, жени се, добруле, додека си млад, да ѝ го видиш аирот...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На гробот на Изет Сарајлиќ Оној ветерничав април кога спука во Сараево ми рече по телефон дека сепак не можам да ти го испратам она што најмногу би ти се нашло - една вреќичка компири.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Ја гледаше јасно дупката во ѕидот, но не знаеше колку време јавал на куршум ниту кој го испратил на такво патување.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тој во оваа земја, со која Франција има дипломатски односи уште од 1912 г., и во која француските амбасадори ретко остануваа повеќе од две години, се случи да остане цели пет години и тоа во најдраматичните години од поновата историја на оваа земја, за што можевте да прочитате и самата во бројот на неделникот Телерама, што бевте љубезна да ми го испратите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На Твојата машка натура навистина $ требаше многу време (неколку години!) сосема да го разбере, а потоа и да го прифати она што Твојата луцидна пријателка постојано го преповторува: Посебните врски што јас ги одржувам со вашите книги ме водат до мисла дека за тоа што ме учат за вас е бескрајно подлабоко и побитно отколку с што би можеле вие да ми раскажете.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Господине, Можеби сте се прашувале зошто во е-мајлот што ви го испратив од Фрежис на 4 јануари не ви ја споменувам разгледницата што сте ми ја испратиле од Тирана.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А тоа што сте можеле да го дешифрирате на пакетот што ви го испратив е всушност Z.I. Capitou (Z.I. е кратенка за Индустриска зона).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Благодарение на годините што си ги поминал со Елен Лејбовиц сосема непозната жена што во Твојот живот влегла буквално од никаде, та и излегла од него по истиот терк, исчезнувајќи (во текот на Божиќната ноќ) во некоја конечна бартовска тишина...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Една пријателка ќе се погрижи да ви го испрати ова писмо по е-мајл од установата кај што работи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А што се однесува до анархијата која владее, како што велите, во оваа земја, тоа јасно се гледа и од краткиот напис којшто магазинот Телерама му го посвети минатото лето на Патрик Крисман и што ви го испратив (се надевам дека сте го добиле).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во тие мигови, додека интензивно ги следи информативните емисии, ги чита весниците и на сите можни начини настојува да ја разбере ситуацијата во Твојата земја, госпоѓа Лејбовиц постапува токму онака како што би постапувала Твојата мајка: по факс Ти го испраќа планот на град Скопје (каде ли го нашла, добрата душа!), молејќи Те да го одбележиш местото на кое живее Твоето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Најсериозно размислуваме да го испратиме господин Андреевиќ на пракса во централата во Берлин.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
14 По навлегувањето на германските сили во Романија и по нападот на италијанските сили на Грција, т.е. кога настаните на Балканот се нашле во средиштето на политичкиот и стратегискиот интерес, и покрај тоа што официјално не биле во војна, американскиот претседател Франклин Делано Рузвелт го испратил на Балканот својот посебен пратеник, полковникот Вилијам Донован.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговата посета имала за цел да го испита пулсот на балканските земји спрема Германија и да ја согледа можноста за сузбивање на експанзионистичкото германско влијание на Балканот, како и евентуалното убедување на балканските земји да се спротивстават на германската и италијанската експанзија, со што би го намалиле воениот притисок кој бил вршен од страна на Германија врз Велика Британија, а исто така неговото присуство имало за цел да испита дали се можни јакнењето и престижот на САД на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Никој не го испрати сѐ до излезот од селото - затвор. Оди пругоре и зад себе не погледнува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Потоа го испратија на некој курс за водници и ете ти го командантот на вториот вод на првата чета... Или да речеме заменикот политкомесар.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Следниов цитат е извод од писмата на бивш пациент кој знаел за моето интересирање за потребите во околината. Ми го испрати др. Хофер.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Го испратија со поглед сѐ додека чунот не се изгуби во трските, а потоа и тие тргнаа назад.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Прописно напишавме извештај, го испративме по канален ред.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Миливоје го замоли мајсторот Ратко да дојде до кај него кога ќе може да му ја види колата што не му палела. Утредента изутрината Ратко го испрати Еда.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Кажи?“ рече широкообразестиот. „Кога ти го испратив синот да му дадеш едно парче железо...“ „Добро“, рече Едо од Битола.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој, кога беше дете, татко му се обиде да го учи и го испрати во Битола.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Чуварот се исчуди, како да поразмисли, но сепак ја крана десната рака до слепоочницата во знак на поздрав и ја врати на грбот каде што пак ја прекрсти со левата и го испрати со поглед нагоре по скалите.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Чуварот го испрати Еда со поглед до протнувањето под рампата на главниот влез и дури потоа се сврте да се искачи по скалите да види зошто го бара директорот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го испратив детето мое да му посака едно парче железо од осумнаесет сантиметри должина... Купено, ја. Со пари...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во следните денови, пред да ја напушти работата во Шумското, откако детално ги испревртува тезгите во НаМа, подготви голем пакет и во најголема тајност го однесе на пошта и го испрати до затворот во Суботица каде што ја издржуваше казната Димостен.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така, од пред очи, ни се загуби татко, не ми се вдаде ни убаво да го фатам со очите, да го испратам барем со погледот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие само подголтнуваат: зар господ се сети да ни го испрати, шепотат, зар господ се сети да ни го испрати!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали господ го испрати или Никифор мој?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти го испратиле да го сакаш и да подозреваш од сакањето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Меѓутоа, како трезвен реалист, тој веднаш побарал од своите другари во Бугарија по секоја цена да пронајдат друг динамит и да го испратат во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Наоѓајќи се пред опасноста да биде ликвидирано од револуционерната организација, Братството решило да го испрати И. Гарванов во Бугарија за да се поврзе со одговорните државни и политички фактори и да го добие нивното мислење, и евентуално нивната поддршка во конфронтацијата со Организацијата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите, не успевајќи динамитот да го испратат преку Кочани и Велес, како што планирал П.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Борис Сарафов, како што ветил, купил динамит и преку Марсеј во 17 буриња, како лек против филоксера, го испратил за Деде-Агач, бидејќи контролата во солунската царинарница била построга.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Динамитот пристигнал и Орце се договорил со Д. Евангелидис, Грк, трговец, за награда од 100 лири, да го подигне “лекот“ против филоксера од царинарницата во Деде-Агач и да го испрати во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кога го испративме вистинскиот мелинит, случајно се сменил лекарот во Деде-Агач и направиле нова проба - испратиле и во Цариград за проба и дознале дека е динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Му ја дадовме заработувачката и го испративме со убаво.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога ме испраќаше на скалите, ми довикна: - Немој да заборавиш да го адресираш писмото за Игбал, па утре ќе го испратиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, чичко Ставре, татко ѝ, свика од дневната: - Кажи му на татко ти да се качи до кај нас, да се договориме за еден пациент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)