го (зам.) - кутне (гл.)

За „спаијата" се донесе едно ведро млеко од десет оки, се напоруча тој и сите покрај него, а протуѓерот Злате и гавазот Ариф го кутнаа бравот за ручек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Му се овргали јузбашијата и нареди да го кутнат и бијат.' Списка Милан колку грло што го држеше, повеќе за да чујат четниците отколку од болките, но беше веќе доцна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аир ефендум, какви комити барате од мене, мирна раја! — се правда Милан, но ќотекот се продолжи, и по заповед на бимбашијата Милана го обесија на еден даб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас су овде паша, бре ќелеш! — одговори Толе, тргна и го кутна Ферада.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ништо, не плаши се Михаил! Сега ќе го врзе Стоица! - го охрабруваше Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
За миг едниот од нив му ја фати уздата на коњот, вториот се нафрли на Турчинот да го кутне од коњот, а третиот извика: - Сега ќе видиш зашто се караме, бре Назлам-бег!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Силен удар на тупаница му замагли очи. Втората тупаница го кутна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога селаните го кутнаа, го искафтија и го изделкаа четворно, рекоа дека ќе го бричат.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Војниците најпрвин со влечење или со туркање ќе го истргаа бикот од шталата кој се опираше со нозете, како да знаеше дека оди на колење, и откако со мака ќе го довлечкаа до дрвото, ќе го врзеа со водилото за стеблакот за да не им бега, а потоа со јаже ќе му ги изврзеа нозете за да не прета, ќе повлечеа на јажето и ќе го кутнеа на земја.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Му скокаат на Џ., едно му се обесува околу вратот, го кутнуваат, го маваат, го шутираат: - Долу тиранијата! Да живее слободата!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Николче да му се придружи и да го кутнат на земја.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само минатата есен и зима на три пати го кутнаа настинки.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Им го остави и грипот, ама на младичот и еден несфатлив немир што тој не се обидуваше да си го објасни, бидејќи треската го зафати со таква силина што веднаш го кутна в постела.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Само ќе викнат: Јоргос! И така — ќе го свитка, ќе го кутне човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се бранел со раце и со нозе и го кутнал со удар на тупаница по лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но споулавениот имал сили за двајца такви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете кај го кутнала ракијата, а ние за влакно ќе го смачкавме! се свртува кон децата свои, одејќи Одам со ковчегот, а вие поделете си ги другите пљачки! и замина натаму, низ врвулицата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ката ден со него борба праиме под амбарите; арно ама никој досега, што се борил со него, не го кутнал; сѐ тој кутиња: натема го натема, да би му се исушиле тие остри нокти да би! - му рекле стаорите на главатиот стаор.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И после го кутнавме телето, а тоа ги раширува очите и ме гледа жално, жално, солзи му се навирале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И после го кутна болеста и мајка, ко дете, го повива, го расповива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама кој како ќе му се доближи на Дука Вендија, овој - пам по муцка и ќе го кутне во ендекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мочта му се затна, му стана гној и го докутна. Му ја затна и устата да зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)