го (зам.) - меша (гл.)

Лажичето, со кое го мешаше кафето, му падна од раце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Сус, бре! И пази што зборуваш. Немој Захаријадис да го мешаш со катран!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вишакот Кинези почнаа да го мешаат со вишакот Русинки и Украинки и да ствараат бело-жута људска комбинација.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Камилски на почетокот не сакаше да го меша искуството што го понесе од Голи Оток за кодошењето и кодоштвото, што се спроведуваше како дел од организираната психичка и физичка тортура врз затворениците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Што го мешате Бајрон во оваа историја. Тој беше обичен авантурист! Ајде да видиме што ни смислил тој?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Притоа станува збор за благородна магија: таа го меша корисното со пријатното, таа, играјќи се, го разоткрива човековиот вистински лик.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ги подотворам очите со надеж дека... Тоа не е ѕвонење на вратата туку жена ми со лажичето тропка во тасот за чај. Го меша.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сè повеќе има мешовити фирми Диџеите во дискотеките миксаат плочи Во увото се мешаат звуци од кафулињата Во клубот девојки мешаат на шипка Сонот го меша возможното со чудесното Детето ги помешува левата и десната патика Бетонската мешалка му ја прегазува топката (Градежните фирми уриваат домови!)
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Настинатите го мешаат медот во чајчето Возрасните го мешаат шеќерот во кафето Домаќинките со миксерот подготвуваат колач Секретарките ја мешаат работата со задоволството
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тогаш мојот хипнотички поглед го меша со мислите и страстите: Константно и директно се џари, Нема потреба да се умилкува и додворува На својот слуга за бакнеж, Нему, кој е сопственик на ужасите, Кој ја познава матката на отровницата, Пегава и одрана со црно, На рѓосаната вага на амбрата, Неговиот гроб - Затегната направа за мачење што предизвикува тага На која тој лелека - лелека!
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во сите тие гласови го немаше гласот на Клара Климт, во криковите на тие ноќи кои се прелеваа едни во други и се нижеа во години, во моите обиди да ги чујам нејзините ноќи, Клара остануваше нема, Клара копнееше по тишина, Клара сакаше само едно малечко парче од овој свет во кој би можела безбедно да ја свие главата и да преноќи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лежев будна цела ноќ, и ги замислував нејзините ноќи, се обидував да ги слушнам тие ноќи затоа што мракот го голта она што може да биде видено, и ги слушав криковите кои ја распаруваат темнината, ги слушав оние кои се осудени да бидат затворени со своето лудило и да го мешаат со туѓото лудило: некој глас ги довикува своите деца, некој глас кажува дека гори, дека пламенот го зафаќа телото, го слушав и зарипнатиот глас на една жена која повторува како го убила својот сопруг.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имаше толку ум Сретен Јаворов овој пат да не го меша црното со белото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Според Јагулчета Дримски, Цветан Горски, го започна својот прилог од „високо“, а и што му требаше да го меша во овие работи рускиот емигрант.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако ни го откриеја знамето, само Господ ќе знаеше каде и како ќе завршевме, си мислеше Татко, макар што никогаш, како Мајка, не го мешаше Бога во своите и во семејните работи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не сакаше да го меша каталогот Ла Ринашенте со Татковите книги, па тоа и беше пресудно што го изгуби.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)