Од сите до лудило ја сакавме: Терзии, браќа, терзии, Ај, сошијте ми бел фустан, Без ножици да го скроите, Без конец да го наберете... Ја почнуваше Донка.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Босоного момче го набра и си закити коси.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кога доаѓаше до зборовите „Без конец да го наберете…” се одгласуваа машките гласови.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Рангел го набра лицето в презрива гримаса и го допре Коча со рака, дека овој беше замислен и загледан надвор.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ми треба една соба, му реков на човекот на рецепцијата загледан пред себе. Го набра плиткото чело над очите и ме погледна.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)