го (зам.) - навре (гл.)

И го наврев фустанот на мене. ,Во сушно време и градот аредисва", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја тргна половината од портата, ја затвори, го стави резето и го навре катинарот, го заклучи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ги најдоа и касапските ченгили на кои Колобан ги обесуваше закланите мрши за да го покажува убавото телешко и јагнешко месо и првин му го навреа едниот ченгил на поп Димитрија за жилата над петици и го оставија да виси со надолу глава обесен за едната нога; другиот му го закачија на Мисирлијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бегаше кутриот и врескаше за да не го наврам на бајонетот од пушката што му ја зедов.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Остана да виси и пишти, но само со тоа „олеснение" — со нагоре глава.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По тој повод, Брчалото прво преку глава ја извади врвцата за чевли од вратот и ја разоткопча кошулата до над папокот, го ископа од дното на куферот својот златен ѓердан со медалјон, на којшто американскиот орел горделиво како преку цел свет ги ширеше своите крила и преку глава си го навре на вратот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)