го (зам.) - наследи (гл.)

Навистина, мајка ми имаше многу убави бели раце, а таков ѝ беше и тенот многу бел, што, за жал, јас не го наследив, а го наследи Наташа... . . .
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во 1939 година е избран да го наследи Мур како професор по философија, но поголемиот дел од војната го поминува како воен болничар во лондонската болница, а потоа во истражувачката лабораторија во Њукасл.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Откога го посетува Советскиот Сојуз, кога е во искушение таму и да остане, и поминува уште една година во својата колиба во Норвешка, Витгенштајн се враќа во Кембриџ 1937 година, а една година подоцна, кога Германија ја анектира Австрија, станува британски државјанин.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се разбира: што друго можеше да се очекува освен синот да го наследи занаетот на таткото, наследникот на докторот да ја изучи медицината?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Поттекстот на Милдред Пирс за она што сега го нарекуваме феминистички гнев помага да се објасни особената привлечност на Џоан Крафорд за нејзините легии обожавателки: таа е добрата девојка, иако смела и лојална, вредна и пристојна, предодредена да се воздигне во светот, но соочена со страшни премрежиња, која – кога е дотерана до точка на пукање – сосема има право да замавне и да му покаже на светот, особено на оние што ги сака и што ја изневериле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Двете сцени од Милдред Пирс и од Најмила мамичке, според ваквото гледиште, го покажуваат зловесниот ужас на женскоста кој ги пробива нормите на пристојното однесување и најпосле се отпушта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Позната не само по својата комбинација на раскош и абјектност туку и по разулавената жестина, како во неколку филмски улоги така и во некои приказни за нејзиниот личен живот, Џоан Крафорд може да симболизира отпор, пргавост, сила, решителност и неумолива волја – (феминистички) дух сјадрен во злогласниот укор што го изрекла пред Одборот на директори на Пепси-кола, кои, по смртта на нејзиниот сопруг, се обиделе да ја истиснат при еден неуспешен обид да ја спречат да го наследи како претседавач на одборот: „Не се заебавајте со мене, дечки!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Та нели искушенијата ваши само покажуваат дека Бог правилно ве проценил и оти вистина сте достојни да го наследите царството Негово, за кое и страдате?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Затоа зеле од чергарите машко новороденче и кога царицата се породила тие веднаш ѝ го ставиле во креветот грабнатото чергарче, а новороденчето им го дале на чергарите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Затоа постојано чукал со чекан.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сакал да има син кој ќе го наследи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Лоран го наследил друг Накамура, тој друг - трет.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А ако пак Богдана го жртвува обвинувајќи го него дека тој го отрул, како соперник, за да се оспободи од него и тој да ја преземе исцело улогата на маж и газда, тогаш таа ослободена од сомневањето, се ослободува и од слепиот маж и од Богдана; продолжува живот со друг маж и го наследува Пансионот како законска жена на Вајс.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сакале ние или не, инаетот на Балканот е едно од централните обележја на заедничкиот балкански менталитет кој го наследуваат со векови речиси сите генерации.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Види колку се Балканците непроменливи во комуникацијата на одрекувањето, колку само нијанси содржи негацијата не, па никако најчесто како априорен негативен одговор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мораше да го напушти Тунис, но Митеран не се откажа од неговите дипломатски услуги, го именува за итинеререн амбасадор во Иран, подоцна во Турција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Млад припадник на екстремната десница на 5 ноември 1995 година за време на една мировна манифестација го убива во Тел Авив премиерот Ицак Рабин.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Шимон Перез кој одржувал добри односи со Арафат го наследува Ицак Рабин.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој го наследи претходникот, кариерниот амбасадор Жан Бресон, кој говореше арапски и беше еден од добрите познавачи на поширокиот регион, за разлика од ризичниот динамизам на Ерик Руло, повеќе затскриен во комодитетот на дипломатскиот конформизам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Занаетот што го наследи Марко им носеше доста корист како на градските турски првенци, така и нему, на комесарот, кому градот, иако беше под скопскиот санџак, му беше даден на управување со уште двеста негови луѓе, ама и под закуп за 70 товари аспри.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога ќе помислам, отсекогаш сум се прашувал: „Кој кому му претходел, Ракот на Генот или Генот на Ракот?”, или, ако сакате наопаку: „Кој кого го наследил, Генот Ракот или Ракот Генот?“
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во Мајкините реликвии, во малиот ковчег, покрај каталогот на римската стоковна куќа Ла Ринашенте, од пролетната мода на Италија, неколкуте стари италијански весници, стари фотографии, трите заборавени знамиња, се наоѓаше и врската со клучевите од напуштените куќи крај морето и крај езерото, како и едно старо посребрено огледало кое го наследила од мајка си која никогаш не ја видела.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И јас, на почетокот, како да го наследив, по некаква неразбирлива инерција во животот, истиот несвесен однос кон Мајка кој се негуваше во семејството, таа да биде, според сопствениот избор, некако на втор план.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само кога ја заштитуваше со средства против молци, си ја облекуваше, се гледаше на сребреното огледало, што го наследи од својата мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Танаил, кој беше каменоделкач, го прошири својот каменолом над селото што го наследи од татка си и вадеше камења за обработување.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тука, на самите извори на големото сино Езеро, семејството беше одредено да го наследува големиот недосонуван сон за продолжување на егзилот, зачнат уште крај морето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко ми мислеше дека Инглис не сака да го наследи тој, бидејќи тој (Инглис) мислел дека (татко ми) е атеист.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Татко ми требаше да го наследи неговото место, доколку сè одеше како и обично.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како што укажав ова беше многу сериозна и трогателна тема - јас жестоко го обвинував татко ми дека е атеист.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но тој се сомневаше дека неговиот шеф може да го попречи неговото „унапредување”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И тие, исто така, го наследиле “чоколадото“.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ќе го наследат синот Агрон и потоа ќерката Теута.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа нешто им шепотеше на своите деца: најновата кукла Марија, веќе по малку распарталеното мече што го наследи од мене и една огромна чудна кукла од крпи што ѝ се вика Калина.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)