го (зам.) - паркира (гл.)

Оној што го разочара го паркира џипот и додека автоматската врата на гаражата полека се затвораше, од предното седиште ги извади хартиените ќеси полни со пластични шишиња со природен џус, конзерви со сос од домати, парчиња свежа риба завиткани во мрсна хартија, јајца, вакуумиран леб веќе исечен на парчиња, филтер-кафе, пена за бричење, зелена салата, крем за лице за мажи...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Низ гаражата влезе право во кујната, го отвори големиот фрижидер и во него ја нареди храната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Херкул станува Херк, а Мегара – Мег.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Како што е претпоставувачки и дека: - пријателот - црнец на гл. јунак е или судија, или шеф на полиција или партнер - детектив и често погоден од злосторничкиот куршум (се разбира, незаслужено) умира во прегратката на својот другар; - кога јунакот (со неговиот пријател - црнец) го паркира својот автомобил каде било, на пр. во преполнетиот Њујорк, секогаш има слободно место;
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Снеже ми мавна со раката да им се приближам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По некое време, еве ти ги Снеже, мајка ѝ татко ѝ го паркираат автомобилот крај „Плавата и излегуваат еден по еден”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Години подоцна, летото, кога дедо ми летна за Австралија, Александар допатува од Германија, го паркира „поршето“ пред куќата на татко ми и од багажникот ги извади моите први фармерки.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Имав грижи, а не знаев да ги дефинирам!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не можевме да влеземе во малата уличка спроти вилата Магребија, каде што Бешир обично го паркираше мерцедесот. Просторот беше целосно блокиран.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нашата резиденцијата беше целата опколена: војник до војник, секој со пушка со бајонет или калашников во рацете.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во шест часот веќе се возеше на работа, а кога стаса го паркира автомобилот во големиот двор каде сите други исто така ги паркираа своите автомобили штом ќе изгрееше сонцето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)